New York City Diary

Als je mijn vlogs en blogs van de afgelopen week gezien hebt zal het je vast zijn ontgaan dat New York me erg gelukkig maakt. Ik kan urenlang wandelen door de stad zonder me een moment te vervelen en zie op iedere straathoek een ‘mooi plaatje’. De mooiste heb ik vandaag gebundeld.

Na een vlucht van ruim zeven uur is er land in zicht, besneeuwd land. Toen ik hoorde dat ik half maart de halve marathon in New York zou lopen stelde ik me korte broeken en tanktops voor, geen sneeuw en temperaturen onder nul. Maar hé, je hoort me niet klagen.

Meteen als ik aan ben gekomen in het hotel neem ik de metro richting het Marathon Pavillion, hier haal ik mijn startbewijs op voor de halve marathon die ik zondag ga lopen. Er is wel een groot verschil met het lopen van de marathon in november en het lopen van de halve nu; het leeft niet heel erg in de stad. De meeste mensen die ik spreek hebben geen flauw idee dat er op zondag een halve marathon door hun stad gelopen wordt. Er hangen ook nergens vlaggen of posters ter aankondiging. Behalve dus hier, op de plek waar het startbewijs opgehaald kan worden.

Vind ik het jammer dat het minder leeft? Nou ja het is begrijpelijk. Er doen als nog 22.000 lopers mee (marathon 50.000), maar het grootste gedeelte (85%) komt uit de buurt van New York. Veel minder buitenlanders die hun familie hebben meegesleept naar New York dus. En als je de kalender van de organisatie goed bekijkt zie je dat er iedere week wel een wedstrijd georganiseerd wordt. Niet iedere week met zo’n vet parcours, maar het is niet gek dat niet iedereen in New York op de hoogte is van de wedstrijd en dat er langs de kant veel minder publiek staat.

Een plaatje vanaf de hoek voor mijn hotel, het Park Central hotel. Ik moet bekennen dat ik Downtown leuker vind dan Midtown, omdat daar nu eenmaal meer lekkere eettentjes zitten en het iets rustiger is en minder toeristisch, maar ik vind de ligging van dit hotel toch ook wel erg fijn. Vlak in de buurt bij verschillende metrostations waardoor je alsnog heel snel Downtown zit, maar ook in Brooklyn ben je zo en in Central Park ben je met nog geen vijf minuten wandelen. Ideaal.

Op zaterdagochtend sta ik al om half zeven buiten om naar Brooklyn af te reizen, ik wil namelijk de zon zien opkomen al wandelend over de Brooklyn Bridge. Hier is de zon al wel op, maar nog niet achter de gebouwen vandaan.

En hier dus wel. Zo mooi hoe alles oranje kleurt, helemaal in combinatie met de bakstenen van de brug.

I mean…

Grappig, zie dit nu pas, je mag dus geen sloten aan de Brooklyn Bridge hangen, zoals je op veel bruggen in Europa wel ziet. Je riskeert een boete van 100 dollar.

De zon boven Brooklyn.

Om de een of andere reden word ik heel erg gelukkig van plaatjes van straatnamen en stoplichten in New York. Die kleurencombinatie tegen die strakblauwe lucht. Love it.

Ontbijten deed ik zaterdag bij Egg Shop. Ik zal snel een nieuwe blog met New York hotspots maken, want ik heb weer een aantal fijne plekjes ‘ontdekt’. Hoewel, deze al eerder in een blog met hotspots online is gekomen.

New York is een redelijk drukke stad (redelijk, redelijk), maar op zaterdagochtend (voor 9.00u) is het ten zuiden van Houston street (South of Houston) best wel te doen qua drukte.

De kleuren en het licht in New York (als de zon schijnt), ik krijg er energie van.

’s Middags lunchte ik bij een Mexicaans cafeetje, deze toast met guacamole was echt onwijs lekker. Ik dacht dat mijn broodje was aangebrand (had nog nooit Mexicaans gegeten), maar mijn Mexicaanse buurman drukte me op het hart dat dit gewoon zo hoorde.

Omdat ik al zo’n 10.000 stappen gezet had rond een uurtje of twee en ik de dag erna een halve marathon moest lopen, ben ik ’s middags lekker een uurtje in Washington Square Park gaan zitten om mensen te kijken en een beetje van het zonnetje te genieten.

Zoals ik al zei, ik word gelukkig van stoplichten en straatnaambordjes.

Maar eigenlijk vind ik iedere hoek van de straat gewoon mooi in New York. Deze foto maakte ik vanaf het Flatiron Building, richting Broadway. Ik heb even wat historische feitjes over Broadway: de eerste vorm van deze weg was al aangelegd door de Indianen die Manhattan bevolkten voordat de Nederlanders het voor 60 gulden kochten. Hij loopt van het zuiden van Manhattan tot de dorpen ten noorden van Manhattan en werd gebruikt als jachtroute. De Nederlanders noemden het de ‘Breede weg’, toen de Engelsen New York van Nederland overnamen werd dit vertaald in Broadway. Ik heb al een idee voor wat ik de volgende keer in New York wil doen, van het meest zuidelijke puntje lopen tot het noordelijkste puntje (in Manhattan dan, want daarna gaat de weg nog veel en veel verder en ik ben natuurlijk niet helemaal gekke Henkie).

Het Flatiron gebouw, van waar ik bovenstaande foto dus nam.

Bloomingdales, mijn favoriete warenhuis in New York, ondanks dat ik er eigenlijk nooit wat koop. Ik heb er ooit een trui gekocht (van het eigen merk) alleen die heb ik in twee jaar tijd slechts drie keer gedragen (op het hangertje ziet er zo leuk uit, nog steeds, maar iedere keer als ik hem aan heb denk ik… nahhhh)

Lekker cliché, een cupcake bestellen via de Cupcake ATM bij Sprinklers cupcakes. Maakt mij het uit, de red velvet cupcake smaakte heerlijk.

Had ik al gezegd dat ik gelukkig werd van straatnaambordjes, gele stoplichten en blauwe luchten? Met One World Trade op de achtergrond ben ik een nog groter fan.

Ik blijf het nieuwe World Trade Center zo’n bijzondere plek vinden. Bij het monument krijg ik standaard kippenvel, maar ook het aanzicht van de shoppingmall zo voor de nieuwe toren vind ik heel bijzonder om te zien.

De sfeer in de West Village vind ik zo’n wereld van verschil met de rest van Manhattan.

Dit is het appartementen complex dat gebruikt werd als beeld voor het appartement van Monica. De show is gewoon in een studio in LA opgenomen, toch voelt deze hoek van de straat die in iedere aflevering wel een keer voorbij kwam, echt als Friends.

Flat white bij het Five Leaves café in Brooklyn. Ik weet niet wat het precies is, maar de koffie smaakt gewoon beter in New York en overal waar ik kom weten ze ook gewoon precies hoe ze de koffie goed maken. Dat is op andere plaatsen nog weleens anders. In Nederland heb ik regelmatig missers, in Parijs vind ik het eigenlijk altijd smerig (daar doen ze meestal een bel zeepsop op de koffie). In Duitsland smaakt een cappuccino/flat white vaak meer naar een beker melk met een druppel koffie. Alleen in Italië heb ik zelden missers.

Bij Five Leaves at ik deze ‘beroemde’ ricotta pancakes waarover ik gelezen had op Athena’s blog. Het was mega druk en ik moest bijna drie kwartier op mijn pancakes wachten (waar ik een beetje geïrriteerd over was, omdat ik moest opschieten om op tijd uit te checken bij mijn hotel), maar toen ik deze foto postte kreeg ik zoveel reacties van mensen die hier ook geweest waren. Blijkbaar is dit echt een heel populaire spot. Hoorde dit weekend dat dit het café was dat Heath Ledger met vrienden zou openen in New York, vlak nadat hij deze wereld veel te vroeg verliet. Zijn de pancakes een aanrader? Zeer zeker.

Inmiddels ben ik alweer vijf dagen in Nederland, net zo lang als ik in New York geweest ben. Met mijn hoofd zit ik echter nog steeds in New York. Er is geen stad die zoveel invloed heeft op mijn gemoedstoestand. Ik wil terug…

Liefs,
Annemerel