In de maand maart liep ik 79 kilometer, inclusief twee halve marathons. Dus reken maar uit, 37 trainingskilometers liep ik in de maand maart. Twee rondjes van 7 kilometer, eentje van 17,5 en een loopje van 25 minuten. Na 18 maart liep ik niets meer. Fysio’s orders. De eerste tien dagen gingen me makkelijker af dan verwacht, maar net toen ik dacht ‘hé, dit is eigenlijk best prima’ begon de onrust. Op 5 april mocht ik eindelijk weer ‘legaal’ mijn hardloopschoenen aantrekken, ik had mijn eerste training bij de groep waar ik de komende 20 weken zal trainen.
In totaal liep ik in de maand april 150 kilometer. Geen wereldrecord, maar wel een mooi begin na die bijna drie weken rust. Het meest bijzondere van deze kilometers? Ik was niet zelf degene die mijn trainingen bedacht. Daar heb ik dus sinds deze maand een trainer voor.
En dat heeft zowel positieve als negatieve gevolgen. Laat ik met het negatieve beginnen, dan kunnen we op een positieve noot eindigen. Het negatieve is dat ik minder ‘onbezorgd’ lekker kan lopen. Gewoon lekker hobbelen zonder op mijn horloge te kijken zit er niet echt in. Ik probeerde het afgelopen zaterdag toen ik 8 kilometer met een pace van 5’30 moest lopen. Ik liep met een pace van 4’52. Terwijl het toch echt niet snel aanvoelde. Oeps.
Maar de positieve effecten zijn veel belangrijker en groter: ik merk dat ik sneller word. Dat werd ook wel weer eens tijd na twee jaar zonder persoonlijk record, op 1 mei 2016 liep ik mijn laatste persoonlijk record (halve marathon), dat was gisteren precies twee jaar geleden. Wat heb ik in de tussentijd gedaan? Ja. Ik vraag het me ook af. Een ander positief effect: ik sla geen enkele training meer over, het komt niet eens in me op om een training niet te doen. Het ‘ergste’ dat ik tot nu toe gedaan heb is mijn training een paar uur uitstellen omdat ik zo zenuwachtig was (ik dacht dat ik het niet zou kunnen). Tot slot het aller aller allerbelangrijkste: ik heb iedere keer zin in mijn trainingen, ook als ik van te voren een beetje stress heb over wat ik nu weer moet doen. Ik geniet er wel van.
Verder hoor ik mijn uitgever alweer in mijn oor tetteren dat ik veel te veel dingen aan het weggeven ben van mijn boek. Ik vind het dan ook erg lastig om een scheidingslijn te vinden tussen wat ik nu wel en wat ik niet kan delen zonder het boek compleet te verpesten. Rest mij alleen nog te zeggen dat ik komende drie weken nog even lekker semi-rustig ga lopen en dan vanaf 28 mei (de dag na de Leiden Halve Marathon) echt aan de slag ga met mijn ‘project’ en nog-steeds-naamloze-boek. Zo. veel. zin. in.
Heb jij lekker gelopen in april? Wat staat er bij jou op het programma voor de maand mei? Ga je nog wedstrijden lopen? Of gewoon lekker van het – hopelijk goede – lenteweer genieten?
Liefs,
Annemerel
Denk sowieso dat jouw boek een soort voorbereidingsverhaal naar de Berlijn/Boston/New York marathon of iets dergelijks gaat zijn. Ben benieuwd! Je bent in ieder geval lekker bezig met een trainer. Is soms misschien wat vervelend, maar je behaalt vast en zeker mooie doelen!
Deze maand mijn eerste kwart marathon, zooo veel zin in!
Veel gelopen in April als voorbereiding op mijn eerste halve marathon in Tilburg volgende week. En daarna hopelijk even lekker genieten van het mooie weer dat gaat komen.
Ik begrijp precies wat je bedoelt met alle effecten van het hebben van een trainer, herken mezelf echt in alles, haha. Sinds 2,5 maand train ik onder begeleiding van een triathloncoach voor de halve triathlon in september. Heel tof, maar zo anders dan “gewoon” zelf aan de gang zijn. Leiden halve marathon staat bij mij ook voor het vijfde jaar op rij in de planning! Heel veel zin in :D
En ik ben héél benieuwd naar je nieuwe boek! En veel succes met trainen! :D
Ik heb 8 april mijn eerste marathon gelopen en nog steeds aan het nagenieten.