DIARY: EK BERLIN

Vandaag had er eigenlijk een EK vlog online moeten komen. Maar allereerst ontbrak het me aan tijd om de video te editen en daarnaast… er is hier in dit hele dorp geen WiFi te bekennen dus het idee dat ik mijn video toch niet zou kunnen uploaden (of met heel veel moeite) werkte ook niet heel motiverend om tijd te vinden om de video te editen. Nog een weekje mensen, dan ben ik weer in Nederland en maak ik het goed. Vandaag in plaats van een vlog update van de EK een ouderwetse fotoblog.

Vrijdagochtend vlogen we – Arthur en ik –  al vroeg van Toulouse richting Frankfurt, vanaf daar namen we het vliegtuig richting Berlijn. Het was een lange reisdag, maar dat werd allemaal goed gemaakt met heerlijk Vietnamees eten (niet op de foto) en deze heerlijke carrot cake en frappuccino van Starbucks.

’s Avonds bezochten we het Olympisch Stadion om een paar wedstrijden te bekijken. Hoogtepunt van de avond? De 17-jarige Jakob Ingebrigtsen die de 1500 meter won. Zo mooi om te zien.

Op zaterdag filmde ik genoeg (wat jullie volgende week zullen zien), maar foto’s maakte ik gek genoeg niet. Ik begon de dag met een pre-ontbijt bestaande uit chocoladebroodjes en koffie, deed daarna een training langs alle hoogtepunten van Berlijn en ontbeet daarna nog een keer uitgebreid. ’s Middags huurden we fietsen en gingen we langs wat winkels. ’s Avonds werd er weer goed gegeten, bij L’Osteria op het Alexanderplatz. Echt een mega aanrader, de risotto was fantastisch en de pizza MEGA groot. We hebben hier daarna nog twee keer gegeten. En oh ja, je ziet inderdaad een Aperol Spritz op de achtergrond. Ssshtttt.

Zondag werd de marathon gelopen en dat moest ik natuurlijk zien. Het was precies vijf weken tot mijn eigen marathon in Berlijn (vandaag precies een maand trouwens!!!) We hadden een super plekje bij de Brandenburger Tor, waar we ze ieder rondje (ze liepen vier keer hetzelfde rondje) twee keer konden zien. In totaal hebben we ze dus acht keer voorbij zien komen.

Hier liep Abdi richting de Brandenburger Tor. Rechts liep Annemerel na afloop in tegenovergestelde richting. De marathon tijdens de EK loopt precies de andere kant op dan het parcours van de Berlijn Marathon. Het stukje dat ik liep zijn de laatste honderd meter van de marathon. Aan dit moment ga ik volgende maand zeker denken.

Ik zag een paar mensen stuntelen met het maken van een selfie met de Brandenburger Tor op de achtergrond en ik dacht DIE moet ik hebben. Ik vroeg of ik een foto van hen kon maken, in ruil daarvoor wilde ik dat zij een foto van mij en Arthur maakte. Ik heb de juiste persoon hiervoor uitgekozen volgens mij.

Ik loop trouwens op nieuwe schoenen, de Nike Zoom Pegasus Turbo. Ik vind normaal gesproken de Pegasus iets te zacht, maar de schoenen waar ik op liep (Zoom Fly) zorgen ervoor dat ik nog meer op mijn voorvoet land. Dat is normaal gesproken niet erg, maar ik heb mijn kuit een beetje overbelast en dit zorgt er al twee weken voor dat ik hem niet volledig kan belasten. Deze schoenen moesten er voor zorgen dat ik mijn kuit een beetje kan ontzien. Het kostte me een flinke duit maar volgens mij heb ik hier heel veel goed aan gedaan. Maandag liep ik namelijk zonder pijn in mijn kuit een duurloop van 34 kilometer !!!

Maar eerst nog even over zondag, toen aten we (voor de tweede keer) bij mijn favoriete Vietnamees van Berlijn, Madami. Mega aanrader.

’s Avonds bekeken we de laatste wedstrijden van de EK. We zagen Sifan Hassan naar het goud lopen op de 5000 meter en onze beide 4x 100 teams een medaille pakken. Zo bijzonder.

Maandag was het – na de lange duurloop en nog een pasta lunch bij L’Osteria – tijd om terug te gaan naar Zuid-Frankrijk voor mijn laatste week hoogtestage. We kwamen vrijdag aan op vliegveld Tegel en ik had dan ook het hele weekend in mijn hoofd dat we daar nu weer naar toe moesten. Op het laatste moment kwam ik er achter dat we toch naar het andere vliegveld moesten. Echt zo’n geluk dat ik hier nog net op tijd achter kwam. Voordat we het vliegveld betraden dronken we nog een lekkere cappuccino bij een typisch Beierse berghut (die dus gewoon naast het vliegveld staat, maar wel voor een lekker sfeertje zorgt).

Terug in Toulouse, ik mag nog even drie uur naar boven rijden. Ik moet zeggen dat ik op dat moment ook best had willen slapen, ik was die ochtend al om kwart voor zes opgestaan voor mijn lange duurloop en het was inmiddels al negen uur ’s avonds. Om toch nog genoeg energie te hebben voor de autoreis haalden we nog even een flinke zak voer bij McDonalds. Mooie afsluiter van een super mooi weekend.

Liefs,
Annemerel