DIARY: #31

Lieve mensen, ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst twee dagen achter elkaar stil ben geweest op mijn blog. Dat moet echt 2010 geweest zijn. Mijn welgemeende excuses, maar geloof me, ik heb een goed excuus. Viel het trainen voor de marathon in combinatie met het schrijven van mijn boek me in Nederland al zwaar, hier op trainingsstage valt het me zo mogelijk nog zwaarder. Ik weet gewoon niet waar mijn tijd blijft. Inmiddels zijn we alweer elf dagen weg en voor mijn gevoel zijn we pas gisteren uit Nederland vertrokken. Tijd vliegt. Ik vloog deze week iets minder.

Soms lopen dingen gewoon niet zoals gepland. Jullie hebben wellicht op Instagram al gezien dat ik op zondagavond (vorige week) een boomstronkje gemist heb in het donker, twee gehavende knieën zijn het trieste resultaat. Dit was slechts het begin van een wat moeilijkere week. Eigenlijk de eerste moeilijke week sinds ik begonnen ben met trainen begin april. Dat dit nu juist op trainingsstage moest gebeuren is een beetje ongelukkig, maar ook weer niet heel gek, er komen ineens zoveel nieuwe elementen op me af.

Dat wil niet zeggen dat ik helemaal in zak en as zit. Ik geniet van het campingleven, de gezelligheid van de mensen om me heen, de prachtige omgeving en alle Nutella pannenkoeken, Franse stokbroden en heerlijke pasta’s en risotto’s. Maar het trainen gaat gewoon even niet zoals ik me had voorgesteld.

Nog zes weken min 1 dag tot de marathon. Nog zes weken plus 1 dag tot mijn boek in de winkel moet liggen. Ik heb geen stress, maar het wordt nu allemaal wel heel erg spannend.

Liefs,
Annemerel

P.S. een andere reden dat ik een beetje stil ben is dat ik hier geen WiFi heb en mijn onbeperkte data abonnement dat ik vorig jaar nog in Europa had is nog ‘maar’ 10GB per maand, wat ik er met een weekje Instagram al doorheen heb gejaagd. Oeps.