DIARY: #32

Goedemorgen, middag, het is maandag en ik heb er ZIN IN! Lekker de hele week in Nederland, niet al te veel afspraken de komende vier dagen (dit weekend daarentegen…) dus heel veel tijd om aan mijn boek te werken (wat ook echt nodig is). Maar nu eerst, mijn fotodagboek van afgelopen week. Of nou ja, mijn mini-dagboek, want het maken van foto’s heb ik afgelopen week blijkbaar niet echt ontzettend goed gedaan.

Maandagochtend reden we de berg in Font-Romeu af richting Orléans, na een hele dag in de camper (en OK, twee uur in een winkelcentrum in Toulouse waar ik tevergeefs wat werk probeerde te doen omdat ik dacht dat ze daar goede WiFi hadden) kwamen we ’s avonds aan (geen foto’s van). Bij de supermarkt kochten we een heerlijke grote kip van het spit (geen foto’s van) en ik deed zelfs nog een korte workout op een parkeerplaats (wederom geen foto’s van). Waar ik wel foto’s van heb? Van de baantraining die ik de volgende ochtend deed op de baan bij de Universiteit van Orléans. Het was zweten, zoals je kunt zien.

Woensdag was ik weer thuis en dat was leuk thuiskomen, want mijn interview over mijn topsportplan staat in de nieuwe Runner’s World. Wie heeft het al gelezen? Ik ben erg blij met het resultaat. Donderdagavond deed ik weer mijn eerste training in Nederland bij Olympus, ik mocht geen zware training doen, want vrijdag had ik een wedstrijd.

Maar vrijdag at ik eerst thuis, bij mijn ouders, die waren namelijk heel blij dat ik weer in Nederland was en hadden daarom een heerlijke citroenmerengue taart met slagroom gekocht. Zo lekker.

En ’s avonds had ik dus de wedstrijd. Een 10.000 meter op de baan. Susan Krumins (tweede op de 10.000 tijdens de EK) kwam me van te voren even aanmoedigen. Moet zeggen dat ik er op dat moment niet heel veel zin meer in had, ik had allerlei lichamelijke ongemakken (kun je raden wat er anderhalf uur voor de start gebeurde??????) en ik was ook nog moe van de reis naar Nederland.

Vlak voor de start kwam ik er achter dat het eigenlijk best wel heel erg koud geworden was en die sportbeha waar ik in ging lopen was dan ook misschien geen hele goede keuze. Ik stond daar echt van… ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet. Uiteindelijk ben ik toch van start gegaan, 25 rondjes op de baan, gekkenwerk. Helemaal gekkenwerk omdat het na twee kilometer al begon te stormen, regenen en onweren. Het was echt een bizarre wedstrijd. Maar ik heb het gehaald en ik kwam in 40.10 over de finish, 30 seconden van mijn PR afgelopen. Yes.

Zaterdag deed ik weer mijn eerste krachttraining in het krachthonk nadat ik precies (op de dag nauwkeurig) een maand niet in het krachthonk geweest was. Het was wel weer lekker, maar ook redelijk zwaar. Zondagochtend werd ik dan ook met zware benen wakker, wat niet heel handig was, want mijn laatste lange duurloop van 35 kilometer stond op het programma. Ik bedacht me… ik ga het gewoon 10 kilometer proberen, mocht ik daarna nog steeds veel last hebben van zware benen dan stop ik en dan doe ik de duurloop gewoon een dag later. Uiteindelijk had ik na 10 kilometer nog steeds wel een beetje zware benen, maar besloot ik dat het niet erg genoeg was om te stoppen. Daarnaast vond ik het ook wel een uitdaging, om een lange duurloop te doen op vermoeide benen, kan het in Berlijn alleen maar meevallen (hoop ik dan). Zo blij dat het me gelukt is om die 35 kilometer precies drie weken voor de start af te tikken. Ik denk dat ik er wel redelijk klaar voor ben nu.

’s Middags werkte ik aan mijn boek en ’s avonds had ik eindelijk – na vijf weken – weer een heerlijk feestmaal bij mijn ouders, met de hele familie. Mijn moeder had extra goed haar best gedaan, met een mega lekkere chocoladetaart als dessert. Het recept vinden jullie vrijdag op mijn blog.

Hoop dat jullie ook een fijne week gehad hebben! Ik ga deze week niet alleen lekker veel schrijven voor mijn boek, maar ook wat meer foto’s maken, zodat ik volgende week net iets meer foto’s in mijn diary heb ;-).

Liefs,
Annemerel