Beeld: Joyce Bongers
Ja helaas, je hebt de titel goed gelezen. Ik ga zondag niet van start in Berlijn.
Maandagmiddag. Ik was bezig met schrijven van het laatste hoofdstuk van mijn boek. Een half uurtje eerder had ik akkoord gegeven op de eerste ruim 220 pagina’s, deze werden doorgestuurd naar de drukker. Het laatste katern met daarin het laatste hoofdstuk zou volgende week maandag gedrukt worden. Ik schreef over mijn bezoekje aan de afdeling Radiologie die middag in het ziekenhuis. Een week eerder voelde ik voor het eerst een pijntje in mijn voet, ik gaf het geen aandacht want ik dacht ‘logisch als je zoveel traint’. Maar donderdag kon ik er plots niet meer op staan. De fysio twijfelde tussen een fractuur en een botvliesontsteking, maar hoopte dat laatste. Ik vroeg mijn huisarts om ontstekingsremmers, maar die kreeg ik niet voordat ik hem beloofde toch ook nog even een foto te laten maken.
Nadat ik begon met het slikken van de ontstekingsremmers had ik eigenlijk geen last meer van mijn voet. Ik dacht, mooi, niets aan de hand, een botbreuk wordt niet genezen met een ontstekingsremmer, een ontsteking wel. Zie je nou wel, het was gewoon een ontsteking. Balen dat ik nu de laatste week even niet meer kan trainen, maar in Berlijn komt het wel goed. Ik zit nu toch in mijn taper, beter dat dit nu gebeurt dan tijdens de weken waarin ik moest pieken in mijn training.
Toen ik maandagmiddag plaatsnam in de wachtkamer van de afdeling Radiologie zag ik alleen maar mensen strompelen, of met een gepijnigd gezicht hun pols vasthouden. Ik dacht nog, hier hoor ik niet. Ik overwoog nog even te strompelen richting het fotokamertje, zodat ik er ook een beetje bij hoorde. Tegen de vrouw die de foto maakte zei ik nog ‘ja er is niets hoor, maar ik loop zondag de marathon en de huisarts wil dat ik een foto maak, dus ja dan doe je dat’.
Nadat de foto genomen was werd ik meteen naar huis gestuurd. Ik dacht, goed nieuws, de huisarts had me namelijk verteld dat wanneer het gebroken zou zijn, ik meteen het slechtnieuwsbericht zou hebben ontvangen. Nou, daar was nu geen sprake van, dus top. Ik besloot wel even mijn sportarts te mailen met het verhaal en of hij misschien even zou kunnen kijken naar de foto als hij tijd had (mijn sportarts zit in hetzelfde ziekenhuis als waar ik de foto had laten maken, dus dat was makkelijk).
En toen kwam dat telefoontje om tien voor zes; ‘Ja, ik denk, ik bel je maar even… over die foto, ja, het is niet goed… het is duidelijk een fractuur. Hier kun je niet mee lopen…’
WTF?!?!!!!!!!!
Hier had ik dus geen rekening mee gehouden…
Om een lang verhaal kort te maken: vier weken rust, geen marathon in Berlijn, geen einde van mijn boek en dus ook een latere publicatiedatum van mijn boek. Keihard balen. Kei. Hard. Hier heb ik de hele zomer voor getraind en nu het bijna klaar is stort het in elkaar als een kaartenhuis. Ik ben heel erg verdrietig, maar ook vastberaden om dit boek toch nog een positief einde te geven. Ik probeer nu dus ook alleen maar aan een oplossing te werken in plaats van keihard te huilen (dat heb ik gisteravond wel genoeg gedaan).
Ik begrijp dat jullie allemaal vragen hebben en ik zal de vragen waarvan ik verwacht dat ze veel gesteld zullen worden zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.
Q: Wat is er precies gebeurd?
A: Goede vraag. Ik denk dat het een opeenstapeling van kleine dingetjes geweest is. Mijn trainingsomvang en intensiteit was de laatste weken natuurlijk erg hoog, dat hebben we netjes opgebouwd, maar je kunt niet ontkennen dat dat een impact op mijn lichaam gehad heeft. Daarnaast had ik best wel wat (boek)stress, stresshormonen verhogen de kans op dit soort blessures, het heet niet voor niets een stressfractuur. Verder heb ik een tijdje op schoenen gelopen die eigenlijk te breed voor mijn voet waren, ik heb een aantal weken op mannenschoenen gelopen (ik had de vrouwenversie van de Nike Pegasus Turbo gepast, maar uiteindelijk hebben ze me de mannenversie meegegeven, wat ik niet meteen doorhad). Het kan ook zijn dat ik een misstap gemaakt heb en dat het toen gebroken is, ik kan me niet een specifiek moment herinneren waarop dat gebeurd kan zijn, maar ik heb afgelopen zomer wel een aantal keer tijdens een run ‘iets’ gevoeld tijdens het lopen. Volgens mijn sportarts moet de breuk er al zo’n twee tot drie weken gezeten hebben.
Q: Wat is er dan precies gebroken en hoe kan dat dan?
A: Er zit een klein scheurtje in mijn tweede middenvoetsbeentje. Ik heb de röntgenfoto gezien en ik zag het zelf niet zitten, ik dacht dan ook even dat er een slechte grap met me werd uitgehaald, maar het schijnt dat je dit soort kleine scheurtjes met het blote oog ook bijna niet ziet zitten op een foto. Het is dus geen hele heftige breuk, wat wel fijn is, er hoeft geen gips omheen en het doet – wanneer ik het niet teveel belast – ook geen pijn. Verder was het botvlies rond mijn middenvoetsbeentje dit weekend ook ontstoken, maar deze ontsteking is inmiddels weg door de ontstekingsremmers die ik dit weekend geslikt heb.
Q: Komt het doordat je eigenlijk geen atleet bent?
A: Je lichaam moet wennen aan de hogere trainingsbelasting, ik had al een mooie basis en ik heb heel rustig opgebouwd. Dat het toch fout gegaan is, is domme pech.
Q: Had je deze blessure kunnen voorkomen?
A: Ik had meer rust kunnen pakken en dus minder kunnen trainen, maar dan had ik mijn ambitieuze doel waarschijnlijk ook niet gehaald. Topsport is continu balanceren op een hele fijne lijn en ik ben er nu helaas overheen gegaan. Hoe rot dat op dit moment ook is, ook dat hoort erbij. Denk ik nu achteraf, misschien had ik iets anders moeten doen? Eigenlijk niet. Ik denk dat als ik het opnieuw zou mogen doen, ik weinig anders gedaan had. Dat ik nu in de laatste week wordt teruggefloten is, zoals ik net al zei, domme pech.
Q: Hoe zit het nu met je de publicatie van je boek?
A: Ik wil het liefst een boek met een marathon, ik heb mijn pijlen dan ook gericht op het lopen van een marathon later dit jaar. Of ik hiervoor op tijd hersteld ben weet ik niet, ik weet dan ook niet welke marathon ik zou kunnen gaan lopen.
Q: Krijg ik mijn bestelde boek dan wel op tijd?
A: Helaas, volgende week ligt er geen boek in de winkel. Ik vind dat echt heel vervelend en ik snap dat ik heel veel mensen teleur ga stellen, maar ik denk dat jullie het boek ook leuker zullen vinden op het moment dat er wel gewoon een einde is in plaats van deze ‘ellende’. Wanneer het boek dan wel precies in de winkel ligt durf ik niet te zeggen, ik weet namelijk niet hoe snel ik hiervan genees. Wat ik wel gezegd heb tegen mijn uitgever; in 2018 moet dit boek in de winkel liggen. Mocht het zo heftig zijn dat ik dit jaar niet meer fit raak, dan zal het boek uiteindelijk toch zonder marathon in de winkel liggen. Maar ik wil er eerst alles aan doen om het toch te proberen.
Q: Ga je over deze periode van herstel ook schrijven?
A: JA! Eigenlijk zouden gisteren de eerste 220 pagina’s gedrukt worden, inclusief de cover en de inhoudsopgave. Maar om de een of andere manier is dat toch niet doorgegaan en was dat verschoven naar vanmorgen vroeg. Het ‘slecht nieuws’ telefoontje kwam dus NET op tijd. Ik denk dat deze periode van verdriet en (hopelijk) herstel ook heel interessant kan zijn en mijn boek nog een extra dimensie kan geven. Wat dat betreft is het misschien niet eens zo slecht dat dit gebeurd is.
Q: Als je op tijd hersteld bent om een andere marathon te lopen dit najaar, ga je dan weer voor een toptijd?
A: Ik wil gaan voor het hoogst haalbare, maar ik kan nu alleen alternatief trainen dus ik kan niet zo goed trainen als ik gedaan heb voor de Berlijn Marathon. Mijn basis die ik deze zomer gelegd heb is niet zomaar weg, maar feit is dat ik hoogstwaarschijnlijk niet zo (conditioneel) fit aan de start van die marathon sta zoals ik me nu voel.
Q: Waarom loop je niet alsnog gewoon?
A: Ik heb de sportarts gevraagd wat de risico’s zijn als ik wel gewoon de marathon ga lopen en daar werd ik niet heel vrolijk van. Hij wilde niet precies zeggen wat er zou gebeuren, maar het kwam erop neer dat ik dan het komende half jaar, misschien zelfs wel jaren, niet kan lopen. Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Daarnaast wil ik andere mensen ook niet het idee geven dat het normaal is om met een stressfractuur een marathon te gaan lopen onder het mom van ‘de dood of de gladiolen’. Ik denk trouwens dat iedere professionele marathonloper dezelfde beslissing als ik gemaakt zou hebben.
Q: Hoe voel je je hierover
A: Geloof me, toen ik maandagavond het telefoontje van mijn sportarts kreeg heb ik even flink gescholden en daarna een flink potje gejankt. Na een uur janken kreeg ik hoofdpijn en besloot ik ‘dit is niet de oplossing van mijn probleem’. Ik ben eigenlijk meteen naar oplossingen gaan zoeken en kwam zo op het idee om met alternatieve trainingen toch nog een poging te gaan wagen tijdens een andere najaarsmarathon. Toen dat plan eenmaal meer vorm in mijn hoofd begon te krijgen voelde ik me gelukkig wel steeds rustiger worden. Ik baal nog steeds enorm en het liefst wilde ik dat dit allemaal een grote nachtmerrie was, maar ik kan gelukkig wel vooruitkijken.
Q: Wat ga je nu doen?
A: Uitrusten. Proberen zo min mogelijk te stressen. Niet te veel wandelen. De eerstkomende weken niet hardlopen (totdat ik groen licht krijg van mijn medische begeleiding) (horror!), alternatieve trainingen doen (fietsen en als het pijnloos kan ElliptiGO), krachtoefeningen waarbij ik mijn voetspieren niet hoef te gebruiken (squats en deadlifts gaan nu dus ook niet), gezond eten en dan hopen dat er over vier weken op de foto geen breuk meer te zien is, dan kan ik weer rustig beginnen met dribbelen.
Q: Ga je nog wel naar Berlijn?
A: Daar kan ik heel kort over zijn: nee. Mijn voet moet veel rusten, dus een citytrip is nu niet heel slim. Verder heb ik niet het idee dat ik het heel erg naar mijn zin zal hebben in Berlijn. Helaas had ik geen annuleringsverzekering dus dat maakt het extra zuur.
Q: Hoe zit het nu met de New York City Marathon?
A: De NYC Marathon is over acht weken, ik hoop dat ik tegen die tijd voldoende hersteld ben om in ieder geval een deel van die marathon te lopen. Maar het menselijk lichaam is helaas geen machine waarbij je op een paar knoppen kan drukken om het te laten herstellen, of een harde reset kunt doen. Ik kan alleen maar de dingen doen waar ik zelf invloed op heb (rusten, weinig stress, goed eten) en verder moet ik gewoon hopen dat dat genoeg is.
Ik hoop dat jullie zo een beter beeld hebben over wat er precies aan de hand is en ik hoop dat jullie niet al te teleurgesteld zijn over het feit dat er volgende week geen boek is. Geloof me, ik had het ook echt anders gewild. Maar ik probeer er ook een beetje nuchter over na te denken, het is maar een boek, het is maar een marathon, het is maar een scheurtje in mijn middenvoetsbeentje, er zijn veel ergere dingen op de wereld. Hopelijk maakt dit obstakel mijn boek alleen maar beter.
Liefs,
Annemerel
P.S. Mocht je nog steeds geïnteresseerd zijn in mijn boek en hem nog niet besteld hebben? Dit kun je doen via deze link. De publicatiedatum is nu dus nog een beetje onzeker, maar voor Kerst 2018 moet ‘ie zeker in de winkel liggen.
P.P.S. Thanks Francien voor het opstellen van alle *kritische* vragen, super goed idee van jou!
Wow annemerel! Heb er zelf bijna tranen van in mijn ogen, wat ontzettend k*t dat het zo even ‘eindigt’. Ik hoop dat het je alsnog lukt een andere marathon te lopen en kijk sowieso uit naar je boek. Zet m op!
Wat super balen zeg! Echt heel vervelend. Ik heb zo veel van jou op insta gevolgd en op je blog en dan dit. Als domper op het einde. Echt heel zuur. Maar! Om het maar een positieve draai te geven, dit hoort – denk ik, ik ben totaal a-sportief dus tjsa ;) – ook bij het leven van een topsporter. Dealen met dit soort k*t dingen, positief blijven en met goede moed weer vooruit. Ik denk dat je boek er alleen maar beter van wordt. Heel veel beterschap lieve Annemerel, zet ‘m op!
Jeetje Annemerel! Wat ontzettend rot!! En dan verwoord ik dat nog netjes! Ik hoop dat je snel herstelt en toch je droom marathon kan lopen, al is het niet Berlijn, jij krijg nog wel je topmarathon! Dat weet ik zeker!!
Jeetje Annemerel, wat heftig! Ik ben een stille lezer van je blog, maar wil je nu toch een hart onder de riem steken. Ik vind het zo inspirerend om te lezen hoe je met het vele trainen omgaat en hoe gefocust je bent/was. Jouw verhalen hebben me ook zeker de spirit gegeven om in NY, mijn vierde marathon, echt te gaan knallen en goed te trainen, zodat ik voor het eerst niet hoef te wandelen.
Mijn moeder, die 3 jaar geleden haar enkel brak, kreeg door omstandigheden ook afgelopen weekend te horen van de sportarts dat ze de Dam tot Dam niet mag lopen. Waarschijnlijk de laatste kans dat het uberhaupt kon. Dus daar hebben we samen ook heerlijk even een potje om gejankt.
En ik zou zeggen, jank lekker als je daar zin in hebt, want je hebt hier al die tijd voor geknokt. Je conditie is zeker niet zomaar weg, dus je kunt hier zeker nog een lange tijd op bouwen.
Heel veel sterkte, rust uit, en die marathon komt er wel weer!
Ah nee! Zo ongelooflijk zuur na al je harde werk!
Heel veel sterkte en succes de komende weken. Laat je niet gek maken, jouw herstel staat voorop! Hele dikke digitale knuffel :)
Oh no, Annemerel.. Ik zag je berichtje op instagram en ik wist niet hoe snel ik je blog moest lezen. Ik reageer zelden, maar ik wil nu toch echt wel even laten weten dat ik heel erg met je meeleef! Ik hoop met heel m’n hart dat je toch nog een najaarsmarathon kunt uitlopen. Maar belangrijker; gun je lichaam nu eerst voldoende rust! En dat het boek hoe dan ook wel in de winkel komt te liggen vind ik top! Ik ga hem sowieso kopen, marathon gelopen of niet :)!
Jeeeeeeetje wat ontzettend balen!
Even voor de duidelijkheid: voor jou en niet voor mij (ons). Dat bestelde boek komt nog wel en ik vind het ook erg dat je (het gevoel hebt dat) je zo moet verontschuldigen.
Natúúrlijk was dit niet de bedoeling, maar dat is voor jou echt 1000000x meer balen dan voor mij (ons).
Ik hoop echt voor je dat het herstel voorspoedig verloopt en dat het je lukt om rust te nemen.
Je bent in ieder geval fitter dan ooit, dus hopelijk scheelt dat.
Nogmaals, denk aan jezelf!<3
Jeetje wat een rotnieuws! Begrijpelijk dat je nu wacht met het uitbrengen van je boek. Neem de tijd voor je herstel en ontspanning, jouw tijd voor die marathon komt nog wel!
Topper ben je!! Dikke knuf en rust goed uit :)
Ach, Annemerel! Ik reageer nooit, maar ik wil nu toch even iets van me laten horen. Wat ontzettend naar! Ik kan me heel goed voorstellen dat je hier echt heel erg van baalt.
Ik hoop dat je een oplossing kunt vinden waar je tevreden mee kunt zijn na al je harde werken van de afgelopen maanden en voor nu, beterschap.
Oooooo wat vreselijk voor je! Ik huil bijna een stukje met je mee. Je hebt hier ZO HARD voor gewerkt, wat een ontzettende stomme rotpech.
Heel veel succes met je herstel.
En heel eerlijk: ik DENK dus dat het met dit nare hoofdstuk erin plotseling een veel interessanter boek gaat worden wat jij aan het schrijven bent. Waar ik het eerst nog niet zo nodig hoefde, heb je er nu een definitieve lezer bij. Ik ben ZO benieuwd hoe dit voelt en hoe je het gaat overwinnen? Niet alleen een topsportlijf, maar ook een topsportgeest, die krijg jij er als bonus even bij.
Ik leef met je mee Annemerel!
Ik vind het zo onwijs rot voor je!
Heel veel beterschap en hopelijk kun je snel weer alles doen wat je graag wilt.
Liefs
Nee Annemerel. Wat kut. Ik leef intens met je mee. Ik hoop dat het je lukt een andere marathon te lopen, maar zonder de kans op Boston is dat ook weer anders.. Is het nog mogelijk om weer op dit niveau te trainen de laatste paar weken voor een eventuele volgende marathon? (Als je voet heel is dan hè, ik snap dat dat sowieso de voorwaarde is). Ik hoop het voor je!
Ik maak me geen zorgen om het boek dat ik nu later ontvang. Maar ik vind het vooral onwijs k*t voor jou. Je hebt alles gegeven, wat wij konden zien in vlogs en op insta, en dan komt er dit. Ik wil je heel veel beterschap wensen en een voorspoedig herstel. En wat zuur dat je geen annuleringsverzekering had, wel gelijk een leer voor de volgende keer;)
Shit man :( Ik leef met je mee..
Pas ook een beetje op met fietsen. Je sportarts en jijzelf zullen dit beter weten dan ik, maar ik heb eenzelfde scheurtje gehad en had heel veel last op de fiets, omdat de bovenkant van je voet elke keer tegen je schoen wordt gedrukt. Ik had nog even m’n klikpedalen gewisseld voor normale pedalen icm wijde schoenen, maar dat hielp niet. Ik heb heel veel gezwommen in die tijd, met een plankje tussen je benen zodat je die niet kan bewegen, voor de conditie.
Veel beterschap
Super balen Annemerel!!! Vooral voor jouw doel en het langverwachte hoogtepunt van jou avontuur als topsporter. Natuurlijk hebben wij geduld en leven we alleen maar heel erg met jou mee. Neem rust, herstel, Kijk wat je eruit kan halen voor je boek
maar denk vooral aan jezelf!! Wij hebben geduld
Ah Ann ik baal zo voor je, wat mega jammer dit. Ik weet zeker dat je boek alsnog fantastisch wordt en dat je hier echt nog steeds onwijs veel leerzame en mooie dingen over kan schrijven.
Liefs
Wat ontzettend rot voor je, je had er zo hard voor gewerkt! Heel veel succes met het herstel, en hopelijk komt er alsnog een goed eind aan je boek
Jeetje wat rot!! Sterkte
Wat vind ik dat erg voor je. Maar ik weet zeker dat het op één of andere manier goedkomt. Ik lig er qua sporten ook uit de komende 2 maanden. Komt nog een operatie aan. Dus dan zijn we samen een beetje zielig.
Ik had het boek voor mijn verjaardag gevraagd (eind deze maand) dus ik denk dat ik later in het jaar nog een cadeautje mag krijgen. Voor ons is het jammer dat we langer moeten wachten dan verwacht, voor jou is het natuurlijk heel erg zuur dat je na maanden intensief trainen en hier naartoe werken je het niet kunt afmaken. Maak je vooral niet druk om hoe erg je ons ’teleurgesteld’ hebt, levert alleen maar stress op die je nu niet kunt hebben, bovendien is het vervelender voor jou dan voor mij/ons. Heel veel sterkte en beterschap!
Oh jeejtje wat heftig en ontzettend naar voor je! Ik hoop dat het snel geneest en dan je iig een andere marathon kan rocken! Beterschap! Groetjes Daisy
Oohhh Annemerel, wat enorm zuur! Ik kan me voorstellen dat dit een vreselijke teleurstelling ej domper is. Heel veel beterschap en ik zal duimen voor een snel herstel.
Ach jemig wat ontzettend kut! En stress ajb niet teveel over dat je mensen teleurstelt, dit heb je nu eenmaal niet in de macht en je gezondheid gaat altijd voor. Hoop dat je snel herstelt!
Aaaah wat onwijs zuur maar ze zeggen what kills you makes your stronger (oid)
Misschien kan je met wielrennen je conditie aardig houden :)
Hopelijk herstel je goeden voorspoedig!
What doesn’t kill you makes you stronger… what kills you zoals je schreef niet echt – dan ben je niet zo sterk meer ?
Oh Annemerel, wat een nieuws… Ik vind bijzonder hoe positief je bent! Ik duim mee voor een spoedig herstel en kijk nog altijd even hard uit naar je boek! Succes xx
Lieve Annemerel,
Ik baal met je mee. Vind het echt enorm sneu voor je dat dit juist nu opspeelt.
Er komt vast een oplossing voor je boek én een prachttijd op een volgende marathon, maar alles is verre van ideaal.
Knuffels!!
Och jeetje, lieve Annemerel…
Ik ben er helemaal stil van want wat moet dit moeilijk voor je zijn. Ik heb de afgelopen zomer met je meegeleefd en zelfs ik had zin in jouw marathon.
Wat ontzettend dapper dat de knop meteen om is gegaan en ik weet zeker dat je je boek (en dit avontuur) tot een topeinde gaat brengen!
Heel veel liefs
Wat ontzettend balen Annemerel! Ik snap dat je hier helemaal kapot van bent. Toch denk ik dat je boek echt veel beter wordt door ofwel deze plottwist, ofwel dit onverwachtte einde. Beide maken boeken altijd veel beter en spannender, dus jouw boek vast ook. Ik had je boek maanden geleden al vooruit besteld om hem als motivatie te lezen voor mijn halve marathon in Disney eind volgende week maar ik wacht graag nog een paar maanden extra op het eindresultaat.
Serieus, dit had zo moeten zijn :*
Wat vreselijk voor je, zo hard voor getraind, een vet PR is wat we je gunnen en niet deze ellende. M.b.t je boek, dat komt er wel, ook deze tegenslag hoort bij het leven als een topatleet. Voor ons als lezers ook weer interssant om te lezen hoe je daar dan mee omgaat en het maakt ons niet minder trots. Gun jezelf nu vooral de tijd om goed te herstellen, sterkte en heel veel beterschap gewenst! X Esther
Wat ontzettend balen Annemerel! Ik snap dat je hier helemaal kapot van bent. Toch denk ik dat je boek echt veel beter wordt door ofwel deze plottwist, ofwel dit onverwachtte einde. Beide maken boeken altijd veel beter en spannender, dus jouw boek vast ook. Ik had je boek maanden geleden al vooruit besteld om hem als motivatie te lezen voor mijn halve marathon in Disney eind volgende week maar ik wacht graag nog een paar maanden extra op het eindresultaat.
Serieus, dit had zo moeten zijn :*
Wat VRESELIJK voor je. Echt heel jammer dit. Maar kop op schouders eronder je rust nemen en dan gaan voor de volgende.
O Annemerel, ik heb eigenlijk geen woorden voor dit nare nieuws. Ik vond het zo knap waar je mee bezig was en dit is zo zuur. Ik vind dat TUI je lekker naar een tropisch eiland mag sturen om bij te komen. Je hebt hoe dan ook een prachtige ervaring opgedaan de afgelopen maanden en die marathon komt er wel
Wat balen zeg! Ik duim heel hard dat je snel zult herstellen.
Ik vind dit project echt het leukste waar je over geschreven hebt in de laatste jaren. En ik weet zeker dat je het op een mooie manier zult afronden, als je straks weer fit bent.
Veel liefs
Ik kan alleen maar scheldwoorden gebruiken om deze situatie te beschrijven, Annemerel. Wat vreselijk wrang is dit! Ik kan me voorstellen dat je enorm baalt. Ik denk dat veel lezers zoals ik, die de afgelopen weken met je sportavontuur hebben meegeleefd, dit ook doen. Ik vind het knap van je dat je je op de positieve kant probeert te richten. Maak je alsjeblieft niet te veel zorgen om het boek. Je gezondheid gaat voor alles. Sterkte, bikkel!
Beterschap topper! Niks aan te doen. Heel veel liefs van een trouwe lezer
Ik voel zó met je mee! Wat ontzetten k*t! Ik zit met tranen in mn ogen… en nee het is geen wereld crisis maar het moet zo’n ontzettende teleurstelling zijn na al je harde werk. Zelf hoop ik in november in New York te lopen, mijn eerste marathon, en dit is ook mijn grootste nachtmerrie dat zoiets gebeurd. Laat vooral niets weg van je teleurstelling in je boek, daar gaan zeker veel mensen wat aan hebben!!!
Oh Annemerel, wat een rotnieuws heb jij gehad! Heel begrijpelijk dat je daar ontzettend verdrietig over bent. En wat onwijs knap dat je nu alweer zo kan omdenken! Ik wacht met smart op je boek, ook als deze in december komt :) Een goed herstel en succes!
Wow, wat vind ik dit naar voor jou! Heel knap hoe je alle positieve kanten weet te benoemen, het is gewoon ruk, maar jij weet er wat van de te maken, echt knap. Sterkte met je herstel en ik heb er alle vertrouwen in dat je alsnog een supermarathon gaat lopen op een ander moment.
Ah jeetje, wat een bericht zeg! Kan me zo goed voorstellen dat je dat eerste uur even niks anders kon als huilen. Hoop dat je er nu uiteindelijk positief naar kan blijven kijken en dat je hier uiteindelijk sterker van zal worden. Heel veel succes en sterkte met je herstel. En je boek ga ik uiteraard gewoon bestellen.
ENORM BALEN! Normaal al balen vlak voor een marathon, maar helemaal in jouw geval (3 maanden het project trainen als een topsporter en je boek). Echt botte pech! En dit kan iedereen gebeuren, helemaal lopers die voor een marathon trainen. Doe je niks aan denk ik.
Ik zat vandaag wat te klagen tegen een vriend van me over de warme temperaturen zondag, stop ik meteen mee!! Moet dankbaar zijn dat ik ‘m kan lopen.
Sterkte en beterschap! Jouw dikke PR tijd gaat zeker komen.
Oh Annemerel wat balen voor je zeg!! ?
Fijn dat je alsnog positief kan blijven en vooruit kan kijken, dat siert je. Je hebt een verstandige keuze gemaakt en zoals je zelf ook zegt, geef je hierbij wel het goede voorbeeld aan anderen. Ik hoop dat je snel gaat herstellen!
Hi Annemerel! Wat ontzettend balen voor je :(. Verstandige beslissing heb je genomen, hoeveel je er ook in geïnvesteerd hebt, de risico‘s op langetermijn zijn het niet waard.
Ikzelf had op 14.10 aan de start van de München Marathon moeten staan – helaas heb ik me in Augustus ook geblesseerd, en kan niet starten. (Waarschijnlijk ben je dan nog niet genezen, maar mocht je willen, ik heb dus een ticket over)
Ik wens je een voorspoedig herstel, en op naar de voorjaarsmarathon!
Aawhh wat balen zeg. Enorm hard voor getraind, en hun het je enorm dat dat tot uiting komt in een andere marathon. Ik vond je weg er naartoe tot nu toe in ieder geval al super interessant om je te volgen en blijf dat natuurlijk doen. Heel veel succes met het herstel!
? wat erg voor je Anne-Merel! Ik dacht in eerste instantie echt dat deze post over iemand anders ging. Wat heb je hier keihard voor getraind. Ik voel met je mee en weet dat heel veel mensen dat ook zullen doen. Dat het boek later uitkomt is een bijzaak. Maak je niet druk om ‘ons’. Neem je rust en de tijd dan komt uiteindelijk alles goed. Dikke knuffel!
Jeetje wat een rot nieuws zeg. Kan me voorstellen dat dit wel even een klap.is die je moet verwerken. Hoop dat je over een paar weken weer mag lopen en dat je toch je project nog op een positieve manier kunt afronden. Veel beterschap!
Lieve Annemerel, mijn hart brak een beetje toen ik dit las. Wat ontzettend naar dat je de hele zomer ergens naar hebt toegewerkt en dat het nu niet doorgaat. Wat zal je enorm teleurgesteld zijn…
Ik hoop dat je jezelf even de tijd geeft om bij te komen en dat je dan weer een lichtpunt ziet. Je volgers kennen je als positief en optimistisch en ik hoop dat die eigenschappen je er nu doorheen slepen. Heel veel sterkte!
Damn wat zuur! Moedige keuze in ieder geval. Spoedig herstel en hopelijk kan je deze voorbereiding nog cashen in de komende weken.
Wat een tegenvaller zeg! Normaal ben ik niet zo iemand die regeer op blogs, maar ik wilde je heel graag een hart onder de riem steken. Zelf heb ik ook een blessure die maar niet over wil gaan en mis het hardlopen. Anyway….. heel veel beterschap en sterkte. Je boek gaat vast een succes worden!
Hi Annemerel,
Jeetje wat zuur en ontzettend balen! Wel heel knap dat je dit ook zo open beschrijft, want kan me voorstellen dat dat moeilijk is! Dit geeft inderdaad wel een extra dimensie aan het boek dus daar ben ik stiekem al gelijk benieuwd naar :) Heel veel sterkte en beterschap de komende tijd!
Wat balen!! Natuurlijk jammer voor lezers/lezeressen maar nog veel meer balen voor jou! En het is je zo gegund! Ik hoop dat de rust etc er toch voor zorgt om een goede marathon te lopen dit najaar. En ook benieuwd naar alle mindset tips, want jeetje wat een tegenvaller voor jou.
Keep up the positivity ennn ik stel mn geduld voor je boek nog verder op de proef;)
Liefs!
Wauw Annemerel, ik heb na het lezen van deze blog ook het gevoel alsof het een nachtmerrie is. Maar vooral voor jou. Jeetje zeg, hoe kan het zo op het laatste moment mislopen… Ik zou het raar vinden als mensen teleurgesteld zouden zijn in jou, in plaats van intens met je mee te leven. Ik kan je vertellen, ik had het boek nog niet besteld maar ik ga het zeker nu doen als hij dadelijk in de winkel ligt, want dat heb je dubbel en dwars verdiend. Heb zelden iemand gevolgd die zo gepassioneerd en vol overgave begonnen is aan een traject zoals deze, en kan daar alleen maar heel veel respect voor uiten. Ik hoop ook heel erg dat je de komende weken en beetje afleiding en uitlaatklep kan vinden, want ik weet hoe je je voelt als je enkele weken niet kan rennen en daar wordt geen enkele (gepassioneerde) hardloper gelukkig van.
Het voelt een beetje gek om dit bericht te schrijven want je hebt natuurlijk geen flauw idee wie ik ben maar ik ben een trouwe volger die oprecht ontdaan is van dit nieuws en je super super veel beterschap wenst met het herstel! Toi toi toi!
Liefs,
Ilse
Oh jeetje, wat verschrikkelijk balen zeg!! Maar verstandig dat je Berlijn niet gaat lopen, hoe moeilijk dat waarschijnlijk ook is… Ik wens je heel veel sterkte met je herstel! En hopelijk gaat een andere marathon dit jaar wel lukken!
Wow, echt mega k**! Maar idd, hoort ook bij een top atleet! Let it go, het boek wordt er niet minder goed van (misschien alleen maar beter). Om je te laten zien dat het niet uitmaakt heb ik zojuist je boek besteld!!
Gaat helemaal goed komen!?
Oooh mijn god, ik zit hier echt met open mond. WAT kut zeg. Ik had als worst case scenario in mijn hoofd dat je niet een PR zou lopen, nooit had ik gedacht dat je helemaal niet van start zou kunnen gaan. Knap hoe je toch wel het positieve hiervan kunt inzien, ik weet niet of ik dat al zo snel zou kunnen. Maar je hebt gelijk: goed voor het verhaal is dit wel, ook dit is topsport. Ik hoop heel erg dat je het boek toch nog tot het gewenste einde kunt brengen! En breng zondag maar lekker onder een dekentje, in bed of bij je ouders door. Het zal een klotedag worden… :-(
Neeee! Wat onwijs zuur voor je zeg.
Ik leef met je mee. Ik kijk nog steeds enorm uit naar je boek, maar focus jij je maar eerst op je herstel.
Heel veel beterschap en je bent sowieso al een kanjer.
‘It’s not the result of the race that defines you, but what you do to get there.’
Balen! Maar gelukkig heb je een trainer die je kan troosten ;-)
Hi annemerel,
Wat moet dit een nachtmerrie zijn! Je hebt er zo naartoe geleefd en ontzettend veel ervoor gedaan maar ook zeker gelaten !
Hopelijk lukt het je dit najaar alsnog om je doel te behalen met een andere mooie najaarsmarathon! Maar ik hoop ook zeker dat je van de eerste 15 weken van het proces hebt genoten, de 16e week kwam voor het mooi net een weekje te vroeg, maar ook dit schijnt topsport te zijn en ik zeg altijd; what doesn’t kill you makes you stronger! Kop op, jouw toptijd komt er echt wel, maar nu eerst rust nemen hoor!
Dikke kus en beterschapsknuffel, stephanie
Beste Annemerel,
Echt een rot voor je! Ik hoop dat je er snel boven op komt, en toch je doel kan gaan halen als je (lichaam) er klaar voor is. Dat gaat met zoveel doorzettingsvermogen en kracht jou zeker lukken. Hoe moeilijk het ook is, rust nemen is inderdaad het beste.
You can do this!
Liefs
Ah nee zeg, wat verschrikkelijk kut voor je.
Niet om nu gelijk te gaan zemelen over dingen die gebeuren om een reden (dat geloof ik niet zo), maar het zou best kunnen dat dit een onderdeel van je verhaal wordt dat juist iets toevoegt. Niet iets waar je voor zou kiezen, maar blessures zijn nou eenmaal een reëel risico van (top)sport en als je het voor elkaar krijgt iets zinvols te schrijven over hoe jij daarmee omgaat, denk ik dat het je boek nog interessanter maakt, en inspirerend voor iedereen die de lat hoog legt maar worstelt met tegenslag. Ik moet ook gelijk denken aan de mooie blog van Nicky deze zomer.
Sterkte, ik hoop dat je de veerkracht die je laat zien vasthoudt en jezelf genoeg rust gunt om je verhaal een mooi einde te geven.
Jeetje wat rot!! Ik begrijp dat je enorm teleurgesteld bent, maar voel je niet schuldig! Sterkte!
Ach wat zuur! Ik weet (deels dan) hoe je je moet voelen. Ik had mij verheugd op de marathon van Amsterdam en het trainen ging super… Dit jaar al twee halve marathons en ik dacht dat niets mij kon tegenhouden tot een paar spieren in mijn bovenbeen daar anders over dachten.
Ook ik ben niet van bij de pakken neerzitten en concentreer me op een ander doel (plus hersteldoel!).
Het klinkt misschien raar maar ik ben blij dat jij die extra dimensie gaat toevoegen aan je boek. That’s life!
Dag Annemerel, wat een enorme pech, maar dat is ook topsport! Als je boven gemiddeld aan sport doet begrijp je steeds meer dat (top) sporters kampen met blessures waardoor doelen niet behaald kunnen worden!
Het boek blijft gewoon in bestelling! Ik ga je tracken als je NY doet en anders ga je met me mee met Tui voor de 2 ocean’s in Zuid Afrika ( april)?
Een dikke zoen voor het herstel en de beslissingen die je genomen hebt!
Ik blijf je met veel plezier volgen!
Jeetje. Toen ik de titel zag dacht ik dat je een grapje maakte. Of dat het een gastblog was van een andere hardloopster. Wat ontzettend verdrietig zeg, echt heel rot voor je.
Mooi te lezen hoe je het kan relativeren, en ik denk ook dat dit juist een mooie toevoeging is aan je boek. Maar neemt niet weg dat het meer dan logisch is om je nu klote te voelen, je hebt er zo naar toegeleefd en zo hard voor gewerkt, dit is gewoon hartstikke zuur.
Sterkte, heel veel beterschap en hopelijk kan je zondag volplannen met leuke vriendinnen die langskomen, pokébowls eten of andere dingen die je opvrolijken.
Liefs,
Anne
Jeetje An, wat heftig.
Ik vind dat je een dapper besluit maakt en denk dat je boek er iid alleen maar beter op word.
Ik wens je heel veel beterschap en een spoedig herstel!
Aaaah ik vind dit echt vreselijk voor je! Heel veel sterkte!
Lieve Annemerel,
Ik las je berichtje op instagram en kon het niet geloven… maar helaas is het echt waar! Ik heb je de afgelopen maanden op de voet gevolgd en was zo benieuwd hoe het je in Berlijn zou vergaan. Maar helaas….
Ik ben erg benieuwd naaf je boek, maar eerst zorgen dat je voet goed herstelt en dan op naar een nieuwe uitdaging.
Heel veel sterkte en succes!
Lieve Annemerel, ik denk dat ik juist extra ga bestellen! Als moeder van net zo’n sportieve meid als jij, weet ik hoe intensief je ergens naartoe traint en ook; hoe diep teleurgesteld je bent als je lijf tegenwerkt! Juist deze teleurstellingen maken je tot de topper die je bent en daar moet je (ook) mee om leren gaan. Diep respect voor jou en je keuze om niet mee te gaan naar Berlijn. Ik vind je grote klasse en kijk uit naar je boek!
jeetje, kan me voorstellen dat dit een enorme teleurstelling moet zijn. Echt heel knap hoe snel je toch zoekt naar de oplossingen en er niet in blijft hangen. Misschien blijkt het nog wel een blessing in disguise, omdat het een erg interessante ervaring is om in je boek te delen. Veel sterkte en zet m op de komende tijd!
Oooh Annemerel, wat vervelend voor je! Ik schrok echt toen ik het las. Al dat harde trainen en dan toch ineens niet meer mee kunnen doen.. Maar ik denk inderdaad dat je boek er alleen maar beter van kan worden. Omgaan met dit soort tegenslagen hoort (denk ik) ook bij topsport.
Sterkte en succes met je herstel!
En maak je geen zorgen, wij wachten gewoon rustig af tot het boek in de winkels ligt :)
Liefs
Oh nee wat vind ik dit ongelooflijk vervelend voor je! Enorm balen. Ik ben wel blij dat het iets is dat in principe (uiteindelijk) geneest, want bij je titel en begin over ziekenhuisbezoek (ik was niet compleet up to date) riepen wel wat schrikbeelden op. Je hoeft je zeker niet te verontschuldigen naar je lezers toe, ik hoop dat je spoedig herstelt en verder toch zo fijn mogelijk je dagelijks leven kan blijven leiden en dat je hopelijk snel weer kan hardlopen zoals je zou willen!
Jeetje Annemerel wat een rot nieuws!
Wat ontzettend jammer voor je! Maar dit hoort misschien ook bij het topsport leven en gaat zeker wat toevoegen aan je boek! Kop op en na regen (hagel, storm) komt zonneschijn!
Holy crack, wat een vervelend (understatement…) nieuws voor je! Ik volg je al enige jaren en had nu de behoefte om een reactie op je bericht te plaatsen. Ik vind dit project, als medemarathonloper, heel interessant. Was benieuwd naar je progressie in tijd op de marathon na je intensieve trainingsperiode/-leefstijf van de afgelopen maanden. Ondanks dat het relatief is, is het wel wie je afgelopen tijd was. En tuurlijk is de weg er naar toe belangrijker dan het doel, maar dan nog. Ik hoop voor je dat je goed hersteld en dat je toch een goede najaarsmarathon kan lopen. Wat dat betreft heb je aan Susan Krumins wel een goeie met haar medaille in Berlijn na haar blessureleed… Sterkte en keep your head up!
Wat ontzettend k*t is dit voor je. Ik kijk nog steeds ontzettend uit naar je boek maar je herstel is het allerbelangrijkste. Rustig aan en veel sterkte met je herstel!. Gelukkig valt er op je blog ook altijd heel veel interessants te lezen !!!
Jeetje, echt ontzettend balen (beetje een understatement maar ik probeer het netjes te houden). Maar wat ontzettend goed van je dat je je schouders er weer onder zet en naar een alternatief zoekt. Dat zegt heel veel over je karakter en ik maak daar een diepe buiging voor. Ik weet zeker dat je een goede marathon gaat lopen dit najaar. Met zo’n instelling als dat jij hebt, komt het helemaal goed.
Wat een enorme mentale klap moet dit (geweest) zijn. Je hebt een verstandige keuze gemaakt, heel veel succes en sterkte de komende tijd!
Jeetje wat ontzettend balen voor je! Dat het boek later komt hoef je je wat mij betreft niet zorgen over te maken, wat in het vat zit verzuurt niet toch? Hier is ie besteld en of ik hem nou volgend jaar of over 4 maanden krijg: even goede vrienden.
Hopelijk herstel je snel en krijgt je boek toch nog het gewenste einde!
Hoi annemerel, wat zuur voor je zeg, zooo hard gewerkt, maar kop op meisje ..hou je rust, ga lekker aan je boek werken ..ook dit hoort bij het leven en hier wordt je sterker van.dikke kus en beterschap xxx
Lieve An, maak je eens niet zo druk om wat andere vinden.
Persoonlijk zou ik er echt kapot van zijn. Je werkt al zo lang naar een concreet doel toe, en dat zie je nu in duigen vallen. Ik vind het ontzettend knap dat je er zo mee omgaat.
En iedereen die teleurgesteld in je is, is niet goed snik. En daarmee klaar ;).
Ohhh wat super zuur voor je!! Knap dat je er al een klein beetje een positieve draai aan weet te geven (extra dimensie voor je boek). Sterkte de komende weken!
Neeeee dit is ZO ontzettend zuur! Ik vind dat je er nog aardig rustig onder lijkt te blijven, maar uiteindelijk is dat ook het enige wat je kan doen natuurlijk. Misschien is dit inderdaad juist een goede toevoeging aan je boek of gebeuren er andere dingen die anders niet gebeurd waren, en anders kun je er op dit moment alsnog gewoon niets aan doen. Sterkte met het verwerken (en met je voet zelf) ?
Wat een nachtmerrie! Ik vind het heel vervelend voor je! Dat het boek niet op tijd in de winkel ligt; boeiend.. jouw lichaam is veel belangrijker dan een boek. Bij dit verhaal moet ik denken aan Susan krumins; zij piekte ook enorm na een zware tegenslag. Ik hoop voor jou dat dit ook zo kan gebeuren. Al de trainingen zijn niet voor niets; jouw basis is enorm! De grond zakt nu onder je voeten weg maar straks sta je weer op de berg! Dat weet ik zeker! Sterkte met rusten! (want dat ik moeilijk als je veel traint. Veel trainen is makkelijker dan rusten ;-) ) liefs, Jolijn
NEEEEE! Nee nee nee nee nee!
Ik reageer eigenlijk nooit op je blog, maar volg je wel altijd. Wat ontzettend jammer en ik snap dat dat een hele grote teleurstelling is als je zo lang ergens naar toe leeft! Dapper hoe je jezelf weer oppakt! Ik hoop voor je dat je voet snel weer beter is en dat je alsnog in New York kan lopen! Hou je taai en doe rustig aan!?
Tjeez, wat ontzettend balen voor je. Je hebt zo hard gewerkt en dan zo’n vette pech. Hoop dat er snel verbetering is en dat je alsnog deze periode op een mooie manier kan afronden!
Lieve Annemerel, wat ongelooflijk rot voor je. Ik vind het enorm knap hoe positief je dit kunt bekijken, ik snap heel goed dat je vet verdrietig bent. Wat heb je hard gewerkt de afgelopen weken! Ik ben heel benieuwd naar je boek – ook (of juist?) met dit verhaal. Heel veel sterkte met je herstel en wees lief voor jezelf <3
Shit, Annemerel, wat een narigheid. Toen ik de titel las, verwachtte ik eigenlijk iets als “ik ga niet van start in Berlijn, want eigenlijk ben ik 16 weken geleden al van start gegaan” en dacht jaja. Maar dit is wel even andere koek. Kan me je verdriet en teleurstelling goed voorstellen! Veel beterschap, en wees een beetje lief voor jezelf!
WAT K*T! Ik ben nooit zo goed in alle emoties benoemen, maar ik kan me voorstellen dat je je belabberd voelt. Waar ik wel goed in ben: de positieve kant bekijken. Oók dit hoort bij trainen als een topatleet. De beste topatleet (uberhaupt) die je hierbij kan helpen is Susan Krumins. Laat ze ook nu een voorbeeld zijn!
En natuurlijk heel veel sterkte.
Nooo, wat ontzettend rot zeg…
Als meelezer is het al soort van shocking om te lezen; laat staan voor jou. Succes in je herstel!
Hallo Annemerel,
Dit is wel een hele zware domper voor je!!
Ik wens je een goede herstel en geef jezelf ook de tijd om geestelijk weer keihard te worden.
Ik leef met je mee. STERKTE!!!!!
Groetjes,
Robbert
Jeetje, wat een enorme domper! En je hebt er zo hard voor gewerkt! Ik wens je een voorspoedig herstel en bewonder je doorzettingsvermogen! Take care!
Oh, heel veel sterkte!
Je moet nu vooral aan jezelf denken, goed rusten, wel nog zoveel mogelijk alternatieve oefeningen blijven doen maar alles komt goed!
Lieve Annemerel, wat ontzettend mega-klote dit, zeg. Heel veel sterkte voor jou. De bewondering voor je doorzettingsvermogen is er niet minder om. Sterker nog, klinkt alsof je gewoon echt een hele wijze beslissing hebt genomen, hoe shit dat ook is.
Veel liefs!
Wat ontzettend jammer!!! Daar heb je maanden zo hard voor gewerkt en naar uitgekeken….
Maar je bent ook maar een mens, dit soort dingen gebeuren. Ik vond het eigenlijk heftig om te lezen dat je het zo erg vind dat je nu mensen teleursteld omdat je boek nog niet af is. Alsof dit jouw keuze is!
Dat boek komt er wel een keer, maar jouw gezondheid gaat nu voor. Sterkte en een goed herstel x
Balen! Maar als je goed herstelt… de marathon in Brussel vindt eind oktober plaats :) heeft een hele mooie finish!
Jeetje, wow, dit zag ik dus even niet aankomen en vooral wat ongeloofelijk balen! Dat je zo hard werkt en dat alles in elkaar klapt. Ik hoop dat je de rust vindt om het te laten genezen en dat je alsnog een mooie marathon kan lopen dit najaar.
Lieve Annemerel,
ik volg je al sinds ik 13 was (ben nu 21) en ik ben destijds dankzij jou gestart met hardlopen. Inmiddels heb ik er al behoorlijk wat kilometers op zitten, maar ik heb ook genoeg tegenslagen gehad. Mede dankzij jou heb ik altijd doorgezet.
Ik wil je dus super veel sterkte wensen hiermee en ik vind het heel goed dat je ervoor kiest om de marathon niet te lopen!
Liefs,
Sarah
Wat verschrikkelijk balen is dit! Ik hoop dat de breuk goed hersteld en je de NYC wel kunt lopen.
Ik vind het zo balen voor je meis! Je hebt zo ontzettend hard getraind en dan dit!
Hopelijk kun je door je alternatieve trainingen toch je mogelijke onrust/stress toch een beetje kwijt en kom je er snel boven op en heelt het goed. Sterkte in ieder geval! Hoe lastig het ook even is.
wat ontzettend @#$%
maar hier is helaas niks aan te doen.
ik voel enorm mee met de emoties die hierbij moeten zijn vrijgekomen.
ik had je boek besteld…maar wacht gewoon af tot ie voor een volgende marathon af is :)
Wat ontzettend balen Annemerel! Maar houd moed. Je hebt een goede beslissing genomen, je voet moet nu eerst helen! Als het tegen zit zoals nu voelt het niet altijd zo, maar uiteindelijk komen veel zaken in het leven vanzelf weer goed. Geef het tijd, vertrouw op je lichaam en je training en dit najaar ren jij een marathon in een toptijd! Heel veel succes, je kunt het!
Serieus, geen enkele reactie op je blog dat je niet van start gaat in Berlijn?!?! WOW
En het bericht dat je niet van start gaat verbaasd me ook niet.
Serieus… zo’n rot reactie? Come on…
Lekkere zure reactie! Ze zal het vrijgeven van reacties waarschijnlijk handmatig gedaan hebben..zodat niemand naar zulke hatelijke gemene comments hoeft te kijken.
Kijk nog wens terug, inmiddels meer dan 100 comments, vanaf publicatie. Ik hoop dat je je schaamt.
Ik weet niet op welk apparaat jij dit leest, maar er staan genoeg reacties op dit artikel. Daarnaast legt Annemerel haarfijn uit waarom ze niet kan meedoen en wat er zou gebeuren als ze dat wel zou doen. Typisch geval van alleen de titel lezen…
Beste Annemerel.
Bale dat je zondag niet kan starten en je boek niet af kan maken. Maar weet je, misschien is dit een veel beter eind van je boek. Leven als een topatlete? Het is hard trainen, het uiterste van je lichaam maar ook geest vragen. Hoe vaak gaat het bij de toppers niet mis, vlak voor het beoogde doel. Dit is het echte leven van een topatlete. Het is geen sprookje met een happy end, de harde werkelijkheid. Omgaan met teleurstellingen, keihard getraind voor je doel en dan, boem een blessure. Ik zeg, afschrijven je boek en met een perfecte bewoording zal dit extra glans (waarheid) aan je boek geven. Ben niet negatief, ben eerlijk en na 34 jaar (sup) topsport heb ik veel meegemaakt. Gelukkig meer ups dan downs. Succes met afronden en sterkte met je blessure.
Hoi Annemerel,
wat een drama zeg! Het ging allemaal zo goed met al die zware trainingen. Enorme bewondering dat je de lat voor jezelf zo hoog gelegd hebt, zeker omdat je ernaast ook nog het boek aan het schrijven bent. Ontzettend balen dat het lijntje toch geknapt is.
Vier weken herstellen en dan nog vier weken om weer op te bouwen schat ik zo, het betekent dat je een hele nieuwe planning nodig hebt. Zal een hoop omschakelen, uitzoeken en regelen worden. Misschien kijken of je een racefiets of een tacx kunt regelen om de duurconditie op peil te houden, als je voet dat tenminste toelaat. Schrale troost: één voordeel van topatleet zijn is dat die over het algemeen sneller herstelt dan een gemiddeld iemand. Ik ben benieuwd of je het boek ook wat gaat herschrijven i.v.m. deze schaduwzijde die je nu voor de kiezen krijgt. Iig veel succes met plan B en hopelijk lukt het dan om dit jaar nog je ultieme race te lopen.
5 mei scheurde ik mijn enkelband een week voor ik een halve marathon zou lopen. Ik baalde zo erg en was boos omdat ik het gevoel had dat mijn lichaam mij in de steek liet. Deze blessure was het begin van een nog veel langer proces, ik kreeg Distrofie in mijn voet. Uit frustratie kon (kan) ik geen runnersworld of hardloopblog meer lezen. Ook je vlogs waren te confronterend terwijl ik die altijd trouw volgende.
Maar ik ga er bovenop komen en gewoon weer door met lopen, net als jij! Een hardloper is niet te stoppen!
Jezus, zeg… Normaal gezien loop ik altijd over van de woorden en houd ik gewoon niet op, maar ik kan momenteel niks anders uitbrengen dan: ik vind dit zo, zo, zo erg voor je. Ik wens je heel veel (en snel) beterschap! Ik denk aan je, hoor :*
Misschien helpt het geen reet, maar mss wel… mijn man had een stressfractuur in zijn scheenbeen 3 weken voor we onze eerste marathon gingen lopen. De marathon werd dus uitgesteld (voor hem), maar hij liep nog geen 4 maanden later wel een marathon uit en stond uiteindelijk veel sterker aan de start (en kwam ook zo over de finish) dan dat hij ooit zou gestaan hebben voor de aanvankelijke marathon ;)
Succes met je herstel. Wat een bijzonder blogpost. Knap dat je dit nu al zo duidelijk en uitgebreid vertelt.
Echt ontzettend balen! Veel sterkte met het herstel, lieve Annemerel!
Wat enorm balen, knap dat je het zo goed kan verwoorden al. Veel sterkte vandaag en hopelijk lukt het op korte termijn een andere te lopen, met al je training en harde werk!
Wat vind ik dit rot voor je! Maar zoals een paar anderen ook gezegd hebben, blessures en andere tegenvallers horen ook bij het leven als topatleet, en ik denk zeker dat dit wat toevoegt aan je boek en een realistisch beeld geeft van wat de consequenties kunnen zijn als je veel van je lichaam vraagt. Heel veel sterkte met het herstel en hopelijk vind je een mooi ander doel tzt!
Hee meis…..kan mij zooooo goed voorstellen dat je wereldje even in stort ..Jeetje mina wat erg…zo lang voor getraind alles ervoor gedaan en gelaten zo naar uitgekeken en dan dit…wat zal dit een zure appel zijn…maar je komt terug en hoe! Je boek heb ik een aantal weken geleden al besteld en dat komt gewoon later prima toch met een super prachtig slot….ik weet t zeker….sterkte lieverd xxx