Sponsored – Het is een gek gevoel, na een zomer lang intensief trainen en wekelijkse deadlines voor mijn boek, nu ineens even niets. Of nou ja, niets is een beetje overdreven. Ik train nog steeds bijna iedere dag, maar op een lagere intensiteit en vaak ook gewoon thuis in plaats van op de club, waardoor het minder tijd in beslag neemt. Mijn boek gaat ook gewoon door, maar de deadlines zijn wat minder strak. Ik heb echt even het gevoel dat ik weer wat meer adem kan halen. Dat ik weer wat meer momentjes voor mezelf heb, met een kopje thee op de bank bijvoorbeeld. Daar nam ik afgelopen zomer eigenlijk nooit de tijd voor, terwijl ik daar juist altijd zo van genoot.
En die momentjes van rust zijn dus juist ontzettend hard nodig. Een stressfractuur (zoals de breuk in mijn middenvoetsbeentje genoemd wordt) heeft vaak niet alleen fysieke oorzaken. Ja, natuurlijk was de trainingsintensiteit en omvang hoog. Dat heeft er zeker aan bijgedragen. Verder is de mobiliteit in mijn grote teen beperkt, is mijn tweede teen groter dan mijn ‘grote’ teen en land ik voornamelijk op mijn voorvoet, wat een grote impact op mijn middenvoetsbeentje geeft. Maar mentale stress helpt hier ook niet bij. De deadline voor mijn boek die maandenlang als het Zwaard van Damocles boven mijn hoofd hing, de uren slaap die ik miste omdat ik het allemaal niet redde qua tijd. Het heeft de situatie niet verbeterd.
Alle specialisten die ik gesproken heb zijn het erover eens, rust, niet alleen fysiek maar vooral ook in mijn hoofd, gaan mij helpen om zo snel mogelijk te herstellen. Maar die rust in mijn hoofd is nog best lastig, want… ‘Shit, mijn boek! Ik moet een marathon lopen, anders kan ik mijn boek niet uitbrengen.’ Dat is de gedachte die regelmatig door mijn hoofd gaat. Ik weet dat ik met deze gedachte niets opschiet, dat ik door mezelf druk op te leggen snel te herstellen het proces allesbehalve zal versnellen, maar ik moet toegeven dat ik het lastig vind om deze gedachte compleet te verbannen. Helemaal omdat mijn manier om met moeilijkheden om te gaan altijd ‘hardlopen’ geweest is. En laat dat nu juist hetgeen zijn wat ik de komende tijd dus NIET mag. Help.
Ik moet nu dus ontspanning vinden in andere dingen en van de dingen die me echt ontspanning geeft is een lekker kopje thee (of twee, drie…). Ook daar maakte ik afgelopen zomer weinig tijd voor, ik ben altijd een echte theeleut geweest, maar afgelopen zomer dronk ik vrijwel alleen maar water en koffie. En dat terwijl het zetten van een kop thee echt niet zoveel tijd in beslag neemt. Ik weet ook niet wat me bezielde. Lekker achter mijn MacBook zitten met een grote kop hete thee naast me, zo werk ik het liefst (en het best).
Pickwick heeft sinds kort vier nieuwe smaken thee:
Even… Bijkomen (Groene thee met citrus en munt)
Even… Opfleuren (Groene thee met rozenblaadjes en framboos)
Even… Verwennen (Zwarte thee met blauwe bes en kaneel)
Even… Uitrusten (Kamille met passievrucht en passiebloem)
Even bijkomen, opfleuren, verwennen en uitrusten, dat is een goede samenvatting van wat mijn sportarts, fysio, psycholoog, trainer en familie en vrienden me hebben aangeraden. De thee is op papier dan ook op mijn lijf geschreven.
Mijn favoriet van de vier smaken? Even… Opfleuren, een groene thee met rozenblaadjes en framboos, mijn favoriete combinatie, maar de andere smaken vind ik ook erg lekker. De kamille met passievrucht en passiebloem (Even… Uitrusten), neem ik vaak voor het slapen en de Groene thee met citrus en munt neem ik vaak bij mijn ontbijt (lekker fris).
Wat me verder ook tot rust brengt?
– De CD Ghost Stories van Coldplay. Als ik migraine heb, gestrest ben over van alles en nog wat, niet in slaap kan vallen, of gewoon even een momentje voor mezelf nodig heb, dan hoef ik alleen maar te gaan zitten, deze CD aan te zetten (liefst door mijn Noise Cancelling Headphones) en mijn ogen te sluiten. Na een paar nummers voel ik me altijd weer beter.
– Veel mensen raden me aan om te gaan mediteren, maar dit werkt niet voor mij. Er gaan tijdens het mediteren veel te veel gedachtes door mijn hoofd. Wat voor mij wel helpt, is om al die gedachtes op papier te zetten, alleen op die manier raak ik ze kwijt. Schrijven helpt mij dus om rustig te worden. Mezelf tot schrijven aanzetten op een moment van stress is soms alleen wat lastig. Maar daarvoor gebruik ik dus vaak weer punt 1.
– Ik mag nu dan misschien niet hardlopen, dat betekent niet dat ik helemaal niet in beweging mag komen. Ik mag bewegen zolang het pijnvrij kan. Ik kan dus lekker gaan wandelen of fietsen. Ook kan ik blijven bewegen in de sportschool, na afloop voel ik me echt super goed. Helaas voel ik me tijdens een cardio workout in de sportschool dus allesbehalve goed. Ik hou er echt niet van om binnen zo te zweten.
– Een goed boek lezen. Ik heb de hele zomer geen letter gelezen, ik had er de tijd en de rust niet voor. Nu ik verplicht rust moet houden ben ik weer begonnen met lezen. Ik lees niet op een E-reader of iPad, maar gewoon echt een ouderwets boek, zodat ik echt even het gevoel heb niet met een scherm bezig te zijn.
Wat doe jij om jezelf tot rust te brengen? Ben jij net zo’n theeleut als ik? En wat drink je dan het liefst voor thee?
Liefs,
Annemerel
oh ik ben ook een theeleut maar wat mij het meest ontspant en ook goed is voor mijn spieren na een lange run, workout,… of gewoon zomaar.
Een lekker warm bad met een goed kop thee en een goed boek. En dan mag niemand mij even storen!
Inneke
Auteur
Hmmmm klinkt ook goed!
Ik vind jou echt een voorbeeld als het gaat om gesponsorde content, dat doe je echt mooi! Wat mij tot rust brengt is gewoon buiten zijn, fietsen of lopen. En thee eigenlijk ook wel, maar ik vergeet vaak dat ik de waterkoker heb aangezet :(
Auteur
Dankjewel, super leuk om te lezen! Haha en dat van de waterkoker vergeten heb ik ook regelmatig, maar dan zet ik hem gewoon weer aan ;-)