NYC: Photo Diary I

Zijn jullie klaar voor een ouderwetste snapshot diary met New York City beelden?! Here we go!

Donderdagochtend een uurtje of kwart over zes, ik neem afscheid van mijn trouwe koffertje, die zal ik pas ruim twaalf uur later weer terug zien in New York. Ik wens hem een goede reis.

Als we door de douane zijn ga ik meteen op zoek naar de juice bar waar ik altijd ‘mijn’ gembershot haal. Dit is traditie sinds mijn eerste New York City-marathonreis in 2013. De juice bar blijkt echter plaats te hebben gemaakt voor een ander ‘gezond’ restaurantje. Ik neem een gembershot met kurkuma en sinaasappelsap (minder heftig dan puur gember) en als ontbijt neem ik twee gepocheerde eieren met avocado en zalm. Voor de vlucht haal ik een groene smoothie. Ik ben namelijk niet zo’n fan van vliegtuigmaaltijden en wil dus het liefst zo veel mogelijk eten zelf meenemen, zodat ik niet afhankelijk ben van de dingen die ze me in het vliegtuig aanbieden.

Oh en natuurlijk kan een lekkere kop koffie ook niet ontbreken. Eentje maar, want water hydrateert een stuk beter dan koffie en ik ben voor een marathon altijd redelijk voorzichtig. Ik wil niet met opgepompte ballonkuiten in New York aankomen.

Zitten we dan, in het vliegtuig. Deelnemers van de TUI Sports reis richting New York City. Al moet je dat ‘deelnemer’ bij mijn moeder niet verwarren met marathonloper, die neemt deel als supporter.

Ruim acht uur later landen we op JFK Airport in New York City, waar het tijd is voor ons eerste groepsportret. Ik reis evenals in 2017 niet alleen met mijn moeder, maar ook met een groep meiden (+ Chris, de vriend van deelneemster Angelique) die ook de marathon gaan lopen. Sommigen zijn voor het eerst in New York, sommigen lopen zelfs voor het eerst een marathon, een ding hebben ze allemaal gemeen… ze hebben nog nooit de New York City Marathon gelopen. Ben heel benieuwd hoe ze het zullen gaan vinden.

Als we in de stad zijn is het eerste dat we doen een bezoekje aan de expo brengen, die is op donderdag namelijk nog lekker rustig. Op de expo halen we ons startbewijs en kan er geshopt worden. Het is inmiddels mijn vijfde keer op de expo dus echt lang shoppen doe ik daar niet. Ik moet eerlijk toegeven dat ik al redelijk moe begin te worden en dat ik naar mijn bed begin te verlangen.

Dat is op deze foto niet te zien trouwens. Ook hier moet natuurlijk weer even een groepsportret geschoten worden.

De volgende ochtend ben ik om vier uur klaarwakker. Ik spendeer nog twee uur in bed en besluit dan met mijn MacBook even naar Starbucks te gaan om een blog te schrijven. Ik kan het ook niet laten om even een straatje verder te lopen en een blik op Times Square te werpen. Ik word overdag en ’s avonds vaak lichtelijk claustrofobisch, omdat het er dan zó ontzettend druk is, maar op dit tijdstip liggen de meeste mensen nog te slapen. Behalve een ramdebiel die mij compleet verrot scheld omdat ik hem vriendelijk toelach. “what are you laughing at, I hope you f*cking die bitch, I hope you f*cking die ugly whore”. Welcome to New York.

Om 9.00u staat er een verkenningsloopje door Central Park, de plek waar we zondag zullen finishen, op het programma. Aan mij de taak om iedereen op tijd in Central Park te krijgen. Niet zo lastig zou je denken, als je maar drie haltes met de metro hoeft en niet eens hoeft over te stappen. Maar ik presteer het om de hele groep in een overvolle metro te loodsen die ook nog eens de verkeerde kant op gaat. Ik kom hier pas achter in Queens. Dat we iets wat aan de late kant zijn lijkt me geen verdere uitleg nodig te hebben.

Bij de finish komen we Ra Scope tegen, hij wil met ONS op de foto. Waarom snap ik nog steeds niet helemaal. Hij is Olympisch atleet alleen kan ik hier op internet weinig informatie over terugvinden. Ik wilde toch even zelf ook een selfie maken, voor het geval dat ik een superheld gemist heb. En omdat ‘ie gewoon mega aardig was (en dat is eigenlijk ook al best superheld-waardig).

Nog twee dagen, 31 minuten en 24 seconden tot de start van de marathon.

’s Middags lunch ik met mijn moeder bij Egg Shop. We moeten even wachten op een tafel en maken van de gelegenheid gebruik om op de hoek van de straat snel een fotootje te maken. Op mijn bord even later brioche brood met gepocheerde eieren, tomaat, sla en bacon.

Bij Nike shop ik bovenstaande trui en laat ik dit T-shirt bedrukken voor Arthur.

’s Middags is de TUI Meeting in het Sheraton Hotel, hier krijgen alle deelnemers alle informatie over de marathon van komende zondag en de supporters over de verschillende supporterspunten die onderweg door TUI verzorgd worden. Ik heb eerst nog even een spoedbehandeling bij fysio Marc (de fysio van Susan Krumins). In een kamertje achter de conferentiezaal kijkt hij even naar mijn heup, die al een paar dagen pijn doet. Het blijkt niet uit mijn bekken te komen (wat ik aanvankelijk dacht), maar mijn nek zit helemaal vast. Met twee bewegingen ligt alles weer op zijn plek, zelfs mijn enkel valt nu weer mooi naar buiten (ik wist niet dat hij dat eerst niet deed, ik weet wel dat ik tijdens het lopen soms wel een drukkend gevoel bij mijn enkel had). Bizar hoe het lichaam zo als een puzzel in elkaar valt.

’s Avonds haal ik een mega gezonde maaltijd bij Dig Inn. Ik heb Faro met broccoli, boerenkool, sla en en gegrilde zalm. Ik neem mijn voeding sinds Italië weer een stuk serieuzer en probeer zo veel mogelijk vitaminen en mineralen binnen te krijgen zodat ik op 9 december zo fit mogelijk aan de start sta. Toegegeven, dit is ook nog eens ontzettend lekker.

Bij Glossier heb ik ’s middags trouwens ook nog geshopt. Een zit stick en een exfoliant. Ik ga het eerst eens goed testen voordat ik hier uitspraken over doe, maar de verpakking krijg in ieder geval alvast een 10.

Op zaterdag – de dag voor de marathon – hebben we een fietstocht bij Rolling Orange Bikes. Samen met twee Nederlandse guides fietsen we door Brooklyn. Het leuke van deze tochten (vorig jaar deed ik dit ook) vind ik dat deze guides allemaal een verhaal hebben. Niet alleen over de stad, maar ook over zichzelf. Zo woont een van onze guides al 41 jaar in New York en kwam hij hier oorspronkelijk als toneelschrijver. Op 11 september 2001 had hij een goedlopend bedrijf waarvan meer dan de helft van zijn klanten zich in het World Trade Center bevonden. Tijdens zijn hardlooprondje zag hij het tweede vliegtuig door de toren vliegen. ’s Middags was hij failliet en meldde hij zich als vrijwilliger aan om te helpen op Ground Zero. Echt een kippenvel verhaal.

Na de fietstour hebben we een pasta lunch, waar ik helaas geen foto’s van heb. Ik was zo hongerig na het fietsen dat ik de pasta al op had voordat mijn iPhone in de buurt was gekomen. Vervolgens ging ik terug naar Manhattan om mijn haar te laten vlechten op een Marathon Braid Event. Mijn ‘vlechtster’ Carly loopt op 2 december de marathon in Sacramento en hoopt zich hier te kwalificeren voor de Marathon Trials voor de Olympische Spelen. Gaaf om met haar te spreken een dag voor mijn marathon.

Ook leuk om daar lezeres Elise tegen te komen die haar eerste marathon in New York loopt. Ook heel toevallig dat we allebei op precies hetzelfde tijdstip in de stoel zaten.

Toen ik terug wandelde naar mijn hotel was de zon lekker gaan schijnen en zag New York en prachtig uit.

Mijn haar vond ik trouwens ook best wel ‘prachtig’. Maar vond het lastig om het goed op beeld vast te leggen, op bewegend beeld ziet het er stiekem veel mooier uit.

’s Avonds deed ik nog een korte shake-out-run van vier kilometer met 4 versnellingslopen, om mijn benen los te gooien voor de marathon de volgende dag.

Over die marathon hebben jullie natuurlijk al heel veel kunnen lezen, maar daar ga ik het in mijn volgende photo diary toch nog een keer overhebben. En daarin ook mijn foto’s en verhalen van mijn laatste dagen in New York. Dit weekend online :)

Liefs,
Annemerel