Medal Monday verliep niet zoals gepland…

Goedemorgen vanuit New York City (ik besef dat het bij jullie al lang middag is en dat deze blog rijkelijk laat is). Toen ik gisterochtend om vier uur wakker werd – na slechts vijf uur geslapen te hebben – voelde ik me zo fit als een hoentje. Ik schreef mijn race report, hing een uur aan de telefoon met Arthur en sleepte mijn moeder mee naar Downtown Manhattan voor een lekker ontbijtje bij Jack’s Wife Freda.

Het regende pijpenstelen, maar dat mocht de pret niet drukken. Van Jack’s Wife Freda renden we naar Joe & The Juice voor koffie en thee en van daaruit snelden we naar een paar winkels op Broadway (Nike, Lululemon, Victoria’s Secret, Sephora). Om kwart voor twaalf begon mijn maag alweer te knorren en besloten we maar te gaan lunchen. Zo’n dag na een marathon kan ik de hele dag wel eten. Bij Banter’s op Sullivan Street bestelde ik een burger met gegrilde kip en en zoete aardappelfrietjes. De tien minuten die ik moest wachten op mijn burger leken een eeuwigheid te duren (zo veel honger) en toen ik zag dat er sesamzaadjes op het broodje zaten (waar ik eigenlijk allergisch voor ben) kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om de burger terug te sturen. Ik moest nu meteen eten.

Dat moet ik nu dus al ruim twintig uur berouwen. Mijn maag- en darmen zijn niet vrolijk. En hoewel het gistermiddag en avond heftiger was, voel ik me nog steeds niet helemaal fit. Mijn dag speelde zich gistermiddag na de lunch voornamelijk in bed af. Ik heb nog een kwartiertje geprobeerd te fietsen in de gym beneden in het hotel, maar dat maakte het niet beter. Op een kopje kippensoep na heb ik gister na de lunch niets meer gegeten, dus jullie begrijpen mijn energieniveau op dit moment vast wel een klein beetje.

Maar hé, weer wat geleerd. Ook al heb je nog zoveel honger, nooit iets eten waarvan je eigenlijk al weet dat het niet goed voor je is. Toch wil ik wel even benadrukken dat ik nog nooit zo’n heftige reactie gehad heb. Heeft er vast mee te maken dat mijn lichaam toch nog wel iets gammel was van 42 kilometer hobbelen door de straten van New York City. Dat doe je immers ook niet iedere dag.

Gelukkig voel ik me na ruim zestien uur slaap al wel een stuk beter, dus ik ga straks toch maar even gezellig proberen te ontbijten. Mijn laatste uren in New York zijn immers alweer aangebroken en ik wil New York natuurlijk wel het liefst op positieve noot verlaten.

Spreek jullie morgen, vanuit Nederland! (als het goed is). Fijne dag xxx

Liefs,
Annemerel