DIARY: #46

Normaal vind ik de dagen voor kerst altijd ellendig lang duren. Dit jaar ligt dit net een beetje anders. Vorig weekend liep ik een marathon, op maandag en dinsdag maakte ik mijn boek af en op donderdag stapte ik alweer in de trein richting Parijs. Dit weekend stonden er geen spannende afspraken op de kalender, maar beleefde ik wel voor het eerst in minstens twee maanden een ‘echte’ zondag. Best wel leuk, voor de afwisseling. Goed, ik heb heel veel foto’s van afgelopen week, dus laten we maar snel met mijn fotodagboek beginnen.

Goedemorgen vanuit Málaga. Ons appartement zat midden in het centrum, waardoor we heel veel keus hadden in leuke ontbijttentjes. We kozen uiteindelijk voor Bom, The Cereal. In dit restaurant serveren ze vooral heel veel kommen met verschillende cereal-samenstellingen, maar wij hadden zin in iets hartigs en kozen voor toast met mozzarella, avocado en zalm.

Daarna deed Arthur zijn training (15x 200) in de haven en schreef ik het laatste hoofdstuk van mijn boek bij een restaurantje onder het genot van koffie en carrot cake.

Helaas was het rond een uurtje of 16.00u alweer tijd om terug te keren naar het ijskoude Nederland. Ik was graag nog iets langer in Málaga gebleven, het weer was ZO goed. Zon, 21 graden, zo goed als windstil. Ik zou er voor tekenen als het ALTIJD en OVERAL dit weer zou zijn. Jammer voor mijn liefde voor wintersport, maar dit zijn gewoon de allerbeste weersomstandigheden. Weersomstandigheden die je gewoon niet voelt. Niet warm. Niet koud. Gewoon lekker.

Dinsdag deed ik mijn eerste herstelrondje na de marathon. Ik was nog wel wat stijf, maar ik vind het lekker om die stijfheid er uit te lopen. ’s Ochtends fietste ik een rondje, ’s middags liep ik een rustige 7 kilometer. De eerste kilometers waren nog wat onwennig, maar het voelde al snel weer als vanouds. Alleen dan met een klein beetje spierpijn.

Dinsdagavond zat ik samen met Arthur bij NOS Langs de Lijn. Volgens mij zijn er maar heel weinig mensen die dit gehoord hebben, ik heb het van te voren ook niet aangekondigd, omdat ik er dan nog zenuwachtiger van wordt. Het ging best prima eigenlijk.

Wat ik woensdag precies uitspookte weet ik niet zo goed meer, ik deed sowieso een krachttraining en ik schreef voor mijn blog. Echter is hier geen fotografisch bewijs van te vinden…

Donderdag stapte ik ’s ochtends op de trein richting Parijs. Dat ging nog bijna verkeerd omdat ik mijn OV-chipkaart kwijt was, maar het is uiteindelijk allemaal goedgekomen.

In de nieuwe Women’s Health spot ik mezelf als genomineerde bij de Fittubers in de Women’s Health fitlist. Super leuk. Ik ben onder andere genomineerd met Marije en Laura, dus ik maak me verder geen illusies over het winnen van die titel, maar ik ben trots dat ik tussen hen mag staan. Mocht je willen stemmen, dan kan dat trouwens hier. 

Aangekomen in Parijs. Ik slaap in het Hoxton Hotel. Hier heb ik in mei samen met Laura een drankje gedronken en snacks gegeten, de hotelkamer vonden we toen net iets te duur (ik keek toevallig voor een kamer eind januari en zag dat prijzen beginnen bij 450 euro). Ik vind het jammer dat ik zo’n druk programma heb en mijn kamer met niemand kan delen, hij is zo tof, ik zou hier best wat meer tijd willen spenderen.

Maar dit is ook heel belangrijk. Taart. Bij Favorite, mijn favoriete brasserie in Parijs op de Rue Rivoli.

En dit was ook niet geheel onbelangrijk, de lancering van de nieuwe Adidas Ultraboost 19. De Ultraboost heeft zijn eerste grote update gekregen sinds begin 2015 (bijna vier jaar dus!). Grootste verandering? De eerste Ultraboost bestond uit 17 losse stukken, de Ultraboost 19 bestaat slechts uit vier onderdelen.

Op vrijdagochtend loop ik een rondje van 10 kilometer door Parijs op de oorspronkelijke Ultraboost, maar voordat het zover is maken we eerst foto’s. Het is mega koud, dus tussen het foto’s maken door houd ik mezelf warm met de jassen van diegene die op dat moment voor de camera staat (ik was namelijk zo slim om geen jas aan te trekken). Met de camera van Jordi Sloots (van Fitdutchies) maken we – al zeg ik het zelf – best mooie plaatjes. Zie je onze rode neusjes?

Na het afronden van mijn boek en het lopen van de Málaga Marathon vind ik eigenlijk dat ik iets moois voor mezelf mag kopen, om mezelf te feliciteren met mijn prestatie. Het liefst wil ik een nieuwe zonnebril, maar ik vind het een beetje lastig kiezen. Wat vinden jullie van deze? Ik vind hem heel tof, ik kocht hem uiteindelijk niet omdat ik niet in de ‘mood’ was om veel geld uit te geven, het was niet de gezelligste winkel van Parijs zeg maar.

Dit was zo lekker, een citroentaartje met sinaasappel, grapefruit en merengue. We kregen dit als dessert bij onze lunch in het Hoxton hotel.

JAAAA daar is ‘ie dan. Trainen als een topatleet in boekvorm. Terwijl ik in Parijs was werd mijn boek gedrukt en afgeleverd bij mijn ouders. Zoveel zin om straks het hele verhaal met jullie te kunnen delen.

Zaterdag stond er wederom een krachttraining op het programma en verder was het vooral Homeland (de serie ja) dat de klok sloeg. Arthur liet me ook kennis maken met de Haagsche Kakker, een soort krentenbrood met kaneelspijs. Super lekker.

Zondagochtend stond er voor het eerst in maanden geen wekker. Ik werd alsnog om kwart over zeven wakker, maar in plaats van opstaan draaide ik me nog een stuk of tien keer om. Ik zette kerstmuziek aan, maakte een kop koffie, at nog een stuk van de Haagsche Kakker en toen…

Was het tijd om mijn hardloopkleding aan te trekken en om te trainen op het strand. We deden 4x 2000 op halve marathontempo en kwamen in totaal op 16 kilometer uit. Heerlijk.

’s Middags trotseerden we de mega drukke stad op zoek naar kerstcadeautjes voor mijn familie. Ook moest ik weer even zonnebrillen passen (ik heb namelijk nog steeds niets gekozen), welke vinden jullie leuker staan, links of rechts? Volgens mij is rechts dezelfde als de bril die ik in Parijs op had. Zegt wel wat dat ik hem wederom uitkies…

’s Avonds experimenteerden we met dimsums en won ton soep. Ik had zoveel zin in dim sums, maar ik ben de laatste tijd ook best wel veel uiteten geweest en de komende weken zal dat niet anders zijn. Het was verstandiger (voor onze portemonnee) om nu een keer gewoon zelf te koken. Dus gingen we naar de Aziatische supermarkt en kochten we ingrediënten voor een bedrag waarvan we ook makkelijk voor uiteten hadden kunnen gaan (hahaha). Gelukkig was alles wel super goed gelukt en we hebben nog heel wat dingetjes over, dus we kunnen dit snel nog een keer doen. Zo lekker!

Goed, dat was mijn – absoluut niet saaie – week. Ik begon in Málaga, bracht een bezoek aan Parijs en eindigde met een Homeland marathon in Den Haag. Het was een mooie week. En ik heb zo’n vermoeden dat deze week wederom leuk gaat worden. Om te beginnen ligt morgen mijn boek eindelijk in de winkel. Zo veel zin in.

Liefs,
Annemerel