2018: Mijn tien favoriete momenten aan de hand van Instagramfoto’s

Ik wist dat 2018 een heel mooi jaar was, maar nadat ik zojuist door mijn Instagram gescrollt ben weet ik het zeker… dit was fantastisch. Het zal lastig zijn dit jaar ooit nog te kunnen overtreffen. Ik zet mijn 25 favoriete momentjes aan de hand van mijn Instagramfoto’s op een rijtje.

31 januari: Na een maand lang geen druppel alcohol gedronken te hebben stond ik om half acht boven op een berg met een glas prosecco in mijn hand. Ik zag de zon opkomen en mocht daarna als eerste de piste af. Het was een hele bijzondere ervaring.

20 februari: Samen met Nike reisde ik af naar Parijs voor de introductie van de nieuwe Nike Zoom React. Al tokkelend ging ik door het stadion van Paris Saint Germain. Super gaaf om mee te maken.

17 maart: Om zes uur stapte ik mijn hotel uit om nog voor zeven uur op de Brooklyn Bridge te kunnen staan en de zon op te zien komen boven de skyline van Manhattan. Het was zo fijn om een paar dagen alleen in New York City te zijn, op die manier voel je de energie die New York geeft het beste, vind ik. De halve marathon die ik een dag later liep was ook een hele bijzondere ervaring. De start was al om half acht ’s ochtends.

20 april: Mijn zusje vierde haar 23ste verjaardag samen met mij en mijn moeder in Amsterdam. Het was prachtig weer, we lunchten met truffelfrietjes en ik kocht oorbellen voor haar. Het was een super mooie dag.

12 mei: Mijn eigen verjaardag was ook niet slecht, die vierde ik samen met mijn moeder op Mallorca. Lieve Laura had een fles prosecco op mijn kamer laten bezorgen en dat smaakte ook erg goed. Ik voelde me echt jarig.

20 mei: Over Laura gesproken, we vierden het daaropvolgende weekend samen onze verjaardagen (Laura is 16 mei jarig) in Parijs. Op zondagochtend zaten we al om zeven uur aan het ontbijt zodat we vroeg naar de Sacre-Coeur konden gaan. Laura op de fiets, ik hardlopend. Het was prachtig weer, Parijs sliep nog, het was echt een kippenvel moment.

6 juni: Mijn favoriete trainingen deed ik samen met Isa. We hebben deze zomer zoveel geluk gehad met het weer, we hebben zoveel zonnige trainingen gehad. Deze training kan ik me nog goed herinneren, hij duurde ruim tweeënhalf uur maar de tijd vloog voorbij. Na afloop hebben we zelfs nog een extra rondje buikspieroefeningen gedaan buiten.

23 juni: Tijdens de 10 kilometer in Kwintsheul liep ik ruim vier minuten van mijn PR af. Ik verbaasde mezelf met een tijd van 40.40. Ik was euforisch.

30 juni: Een week later had ik weer een hoogtepuntje, ik stond voor het eerst op een podium, tijdens de teamloop in Honselersdijk. Momentje dat we niet snel gaan vergeten hoor.

2 juli: Een van mijn vele vroege ElliptiGO ritjes. Hier zette ik dus gewoon om half zes de wekker voor. Maar met dit soort weersomstandigheden gaat dat toch ook bijna vanzelf?

2 juli: Nog eentje van 2 juli, want dat was echt een hele mooie dag. Na mijn ElliptiGO training fietste ik in totaal nog zo’n 40 kilometer, had ik een stranddate met Arthur, at ik pasta met Arthur en daarna bracht ‘ie me ook nog eens naar huis op de fiets en maakten we dit mooie plaatje. Kijk, ik was toen stiekem wel een beetje verliefd, alleen had ik dat feitje nog niet met Arthur gedeeld. En Arthur had mij ook nog niet verteld dat hij mij eigenlijk ook best leuk vond. Dus dit was eigenlijk een soort van date die geen date was. Snap je?

7 juli: Mijn eerste (en tot nu toe enige) 5 kilometer wedstrijd en meteen onder de 20 minuten. Ik was zo blij!

19 juli: Zie je dat hoofd van mij? Ik had net opnames gehad met TUI en Erben Wennemars en we sloten de opnames af met een heerlijke lunch op het strand. Die lach op mijn gezicht heeft niet alleen te maken met het feit dat het een geslaagde ochtend was… dit was een dag nadat Tuur en ik eindelijk tegen elkaar gezegd hadden dat we net iets meer voelden voor elkaar… (of nou ja net, check dat hoofd…)

23 juli: ’s Ochtends mijn eerste 30 kilometer van 2018 afgetikt en ’s middags naar het strand. Het is echt zo’n ’take me back’ momentje.

31 juli: Op trainingsstage haalde ik bijna iedere ochtend vers Frans stokbrood en die wandeling naar en van de bakker was altijd zo lekker wakker worden.

12 augustus: Op trainingsstage had ik de eerste weken nogal wat probleempjes, de eerste probleempjes sinds ik begonnen was met mijn project. Toen ik na twee weken in Berlijn was voor het EK liep het eindelijk weer lekker. Het feit dat ik vijf weken later hier zelf ook de marathon zou gaan lopen maakte dit tot een kippenvel momentje.

19 augustus: Mijn laatste training in Font-Romeu. Een mega zware. Eerst 20 kilometer op een baan van 300 meter en daarna nog 10 kilometer op een parkeerplaats  op 2150 meter hoogte omdat ik van de baan werd gestuurd. Ik was wel mega trots dat ik de afstand wel gewoon heb volgemaakt.

16 september: Op de dag dat ik eigenlijk de Berlijn Marathon zou lopen, liep Arthur naar een derde plek op de 1500 tijdens de WK Masters. Trots dekt de lading niet.

22 september: Een week later waren we in Rome voor 36 uur pasta, Aperol Spritz, ijsjes en sightseeing.

15 oktober: Het was een super mooie herfstdag en we besloten buiten de deur te gaan ontbijten, bij Ted’s. Daarna fietsten we langs dit mooie plekje (Lange Voorhout) en moesten we even een foto maken.

24 oktober: De zomer kan mij (en Arthur trouwens ook niet) lang genoeg duren, dus togen we in de herfstvakantie naar het Gardameer. We trainden, aten Nutella croissants en ik at 9(!) pasta’s.

4 november: Slechts een maand nadat ik het hardlopen weer mocht gaan opbouwen liep ik de New York Marathon. Het ging zo ontzettend makkelijk en ik heb van iedere kilometer genoten. Zelfs toen ik na 35 kilometer mijn achterwerk toch wel een klein beetje begon te voelen (wat wil je met 35 kilometer in de benen?). Ik kwam in 3:29:43 over de finish, ruim twintig minuten sneller dan vorig jaar. En dit was ‘slechts’ een duurloop.

9 december: Net na de finish van de Málaga Marathon toen ik onthaald werd door deze twee enthousiaste toppers. De Málaga Marathon zou lang zo bijzonder niet geweest zijn zonder hen. Ze hebben me er echt doorheen gesleept. Let trouwens ook even op Arthur’s schoenen op deze foto… ik kon mijn wedstrijdschoenen echt niet meer aan, mijn voeten zaten onder de blaren. Gelukkig hebben Tuur en ik dezelfde maat. Had ook Laura’s schoenen aan kunnen trekken, want ook DIE heeft dezelfde maat. Haha.

10 december: De laatste pagina’s van mijn boek schrijven onder het genot van een cappuccino, carrot cake en een lekker zonnetje in de haven van Málaga. Ik had me geen betere situatie voor die laatste pagina’s kunnen voorstellen.

19 december: Ja, tot slot een foto die niet op mijn Instagram maar op die van Arthur staat (en die hij zelf geïnitieerd heeft, ik dacht alleen maar…. ik wil eten, schiet op!!!). De avond na mijn boekpresentatie, moe en opgelucht, mega blij en tevreden. Op de bank met sushi en Homeland. We made it. Het is klaar.

Wat waren jouw favoriete momenten van het afgelopen jaar? Word jij ook zo blij als je door je eigen foto’s op Instagram scrollt?

Liefs,
Annemerel