DIARY: #9

De negende week van 2019 was er eentje met meer dan gemiddeld veel zon. In Nederland, maar ook 3190 kilometer (hemelsbreed) van huis.

Goedemorgen, maandag, wat een heerlijk zonnetje om mee wakker te worden. Het is een grote bende in huis, maar de zon schijnt en alles komt goed.

Na een dag lang poetsen in mijn (oude) appartement is het tijd voor een intensieve training. Ik loop een treshold van 40 minuten. De training probeerde ik afgelopen vrijdag ook al te doen, maar toen werd ik tijdens het lopen ongesteld en dat bleek geen goede combinatie. De omstandigheden waren maandag ook niet ideaal, na drie dagen klussen en een laatste restje van mijn maandelijkse party voelde ik me er van te voren niet echt klaar voor. Echter, het weer was fantastisch en Tuur zou die 40 minuten naast me lopen, dus ik wilde wel een gokje wagen.

En het lukte me! Dit was mijn laatste run die ik deed vanaf mijn oude appartement. Ik ga de omgeving hier ontzettend missen, gelukkig kunnen we natuurlijk altijd de auto (of fiets) pakken en nog eens terug rijden om hier weer een training te doen.

Aan het eind van de middag reden we bepakt en bezakt eerst even langs mijn ouders, om de ladder en het gereedschap van mijn ouders terug te geven. Daarna was het tijd om naar Tuur’s huis (nu dus ook mijn huis) te gaan en onze koffers in te pakken.

Want dinsdag vlogen we voor een paar dagen naar Tenerife. Dit was een zeer last-minute beslissing met een zeer goede last-minute aanbieding. Eigenlijk waren we niet van plan om in de voorjaarsvakantie (Tuur is leraar) op vakantie te gaan, maar deze aanbieding konden we toch niet aan ons voorbij laten gaan. Dinsdagochtend leek het er alleen wel op alsof het ons niet echt gegund werd door de NS. Allereerst reed de directe verbinding tussen Den Haag Centraal en Eindhoven precies deze week niet. Vervolgens was er een kapotte bovenleiding. Daarna stond er een defecte trein op het spoor tussen Rotterdam en Breda. We reisden om via Utrecht en even leek dat goed te gaan, totdat we op Den Bosch te horen kregen dat er een defecte trein stond tussen Den Bosch en Eindhoven en de trein dus niet verder reed. Met een veel te dure taxi waren we uiteindelijk toch nog net op tijd om ons vliegtuig te halen. In totaal deden we dertien (!) uur over de reis.

Woensdagochtend waren we dat allemaal alweer vergeten, toen we voor dag-en-dauw opstonden voor een verkenningsrondje over het eiland. Of nou ja eiland, Tenerife is veel te groot om al hardlopend volledig te verkennen, maar het plaatsje Playa de las Americás (waar we verbleven).

Na 35 minuten onze vliegtuigbenen loslopen en 15 minuten buikspieroefeningen belandden we bij Mundo’s, waar we een heerlijke açai bowl aten.

De middag spendeerden we aan het zwembad en vergat ik even dat het pas februari was.

We verbleven in een klein ‘resort’ met appartementen dat Los Caldones heet en op ongeveer 200 meter van het strand ligt. Afgezien van de allesbehalve geluidsdichte muren (waar we vooral ’s nachts ‘last’ van hadden), was het er perfect.

Woensdagavond deden we een baantraining in het stadion dat op 800 meter van ons verblijf lag. 12x 400 meter met 400 meter rust stond er op het programma. Ik liep veel harder dan ik de afgelopen maanden gedaan heb. Lopen in je korte broek en sportbeha met aangename temperaturen en weinig wind is toch echt een stuk fijner dan met 26-lagen en windkracht 7.

Donderdagochtend beleefden Tuur en ik een dieptepunt wat betreft hardlopen. We vertrokken iets te laat voor onze duurloop van 45 minuten en belandden tussen de toeristen op de boulevard (hier niet te zien, maar toch echt in grote getallen aanwezig). Gelukkig was het weer fantastisch en het uitzicht goed, de run was dat absoluut niet.

De middag spendeerden we wederom aan het zwembad en daar was totaal niets mis mee.

Ook vrijdag deden we weer een baantraining. 2x 10 minuten op halve marathontempo en daarna nog  2x 800 meter op 10 kilometertempo. Het ging niet zo makkelijk als woensdag, helemaal niet zelfs, maar het lukte wel en mijn vermoeide benen in acht genomen was het zo slecht nog niet.

Vakantie vieren deden we echter ook op Tenerife, zo zaten we vaak ’s middags op ons balkon met een zak chips en een drankje. Totaal niet verkeerd.

Zaterdag deden we onze laatste training in het stadion. Voor iedereen die het zich afvroeg, je kunt hier gewoon gratis trainen. De openingsuren staan op Google Maps (ma-vr 8.00u – 22.00u, za 8.00u-13.00u, zo gesloten). ’s Avonds is het redelijk druk met kinderen en recreanten, overdag is het rustiger en zie je alleen wat prof-atleten trainen.

Done! Mijn laatste training op Tenerife bestond uit 10x 2 minuten met 2 minuten rustig joggen tussendoor. Heerlijke training. Ik zag er een beetje tegenop omdat de training van vrijdag niet zo makkelijk ging, maar dit ging gelukkig alweer een stuk beter.

Herstellen deed ik met een Oreo ijsje in bed (waar ik niet al te lang gelegen heb, want de zon scheen en dan wil je natuurlijk wel in bed liggen, maar niet in je hotelkamer, gewoon naast het zwembad zeg maar).

Zondagochtend was het helaas alweer tijd om huiswaarts te keren. Ik had het moeilijk, want het weer was wederom en prachtig en de voorspellingen voor Nederland voor de komende weken zijn allesbehalve gezellig. Maar hé, wat doe je er aan? Het enige dat je er aan kunt doen is het accepteren en er het beste van maken en beseffen dat het altijd wel weer een keer goed komt (met het weer).

Deze week staat in het teken van orde op zaken stellen hier thuis en voorbereidingen voor de CPC (zondag!). Wie zie ik daar?

Liefs,
Annemerel