DIARY: #22

Een atletiektoernooi in Leuven, een wedstrijd in Delft en genieten van het mooie weer. Dat is een korte samenvatting van afgelopen week.

Goedemorgen vanuit Leuven! Ik ben met Tuur en het Track & Field team van de Amerikaanse school in Den Haag afgereisd naar België voor hun eindtoernooi. Ik heb geen afspraken, dus kan werken waar ik wil. Ook vanuit een hotelkamer in Leuven dus. Tijdens de lunch besluit ik een rustig rondje door een nabijgelegen park te gaan hardlopen. Het is lekker weer en het uitzicht tijdens het lopen is prachtig.

Ik loop ook nog even langs de atletiekbaan, die op steenworp afstand van het hotel ligt, om wat races te bekijken.

’s Avonds mag ik het restaurant uitzoeken voor Tuur en de andere coaches van het team. En mezelf natuurlijk. Dankzij de tips die ik van jullie gekregen heb via mijn blog en Instagram, weet ik dat ik écht bij Baracca moet zijn. Online is geen tafel meer te boeken voor vijf personen, maar ik besluit toch even langs te lopen. En we worden niet teleurgesteld. Allereerst hebben we een tafel en ten tweede is het eten gewoon fantastisch. Thanks voor de tips lieve mensen. Ik zag ook nog heel veel andere restaurants staan waar ik volgens mij echt een keer langs moet, ik ga ze zeker onthouden.

Na het eten lopen we nog een rondje door de binnenstad. Conclusie: Leuven is mooi. En op deze maandagavond in mei ook heerlijk rustig.

Hoewel ik thuis iedere ochtend ontzettend lekker ontbijt, kan ik hotelontbijtjes ook nog steeds wel erg waarderen. Het ontbijt bij het hotel in Leuven (een Park Inn hotel) was top. Vooral de verse smoothies iedere ochtend en de warme croissants.

Dinsdag werkte ik ’s ochtends voor DutchCowboys. Daarna checkte ik uit en liep ik met mijn spullen naar de baan. ’s Middags zouden we namelijk alweer naar Nederland afreizen. Maar niet voordat ik nog een rondje door het park had gelopen. Dit keer had ik gezelschap van het nichtje van een van de andere coaches van de Amerikaanse school. Taylor was net klaar met college waar ze in het Track & Field team zat van haar school en ze was voor het eerst in Europa. Vooral heel veel gepraat tijdens het lopen dus.

Van woensdag heb ik slechts een foto, de pastaparty bij mijn ouders. Donderdag liep ik een tien kilometer in Delft, waar mijn vader ook aan de start zou staan en wat ik heb met pannenkoeken, dat heeft mijn vader met pasta bolognese, dat moet ‘ie altijd voor een wedstrijd eten. Ik vond het geen straf. Mijn zusje was er ook en die liet haar fysio-handen los op mijn onderrug, die blijkbaar voor alle problemen in mijn heup zorgt. Heel fijn dat ze dat af en toe voor me kan doen.

Ook van donderdag, wedstrijddag, heb ik maar een foto. Ik liep dus de 10 kilometer in Delft. Het was warmer dan ik van te voren had gedacht en het parcours was lastiger dan ik had gehoopt. Ik kwam niet in de buurt bij mijn persoonlijk record, maar heb wel semi-lekker gelopen. Hoewel de laatste helft van een 10 kilometer eigenlijk altijd best wel zwaar is. Maar ja, dan weet je… het is maar 5 kilometer en in een marathon moet je dat dus ruim 8 keer lopen en als je het zo bekijkt dan valt het dus wel weer mee.

Vrijdag hadden we alweer een pastaparty, maar dit keer gewoon thuis. Tuur en ik hadden een heerlijke luie ochtend, waarna we ’s middags naar de baan gingen om onder andere een video op te nemen waarin ik mijn buikspiertraining deel. Daarna heb ik de video geedit en dat nam meer tijd in beslag dan ik van te voren bedacht had. Uiteindelijk stond Tuur dus alleen achter de pannen (anders hadden we niet voor zonsondergang gegeten ben ik bang).

We maken inderdaad twee verschillende pasta’s. Ik ben groot fan van pesto met truffel, terwijl Tuur gewoon ‘normale’ pesto in zijn pasta wil.

Zaterdagavond hebben Tuur en ik goed gebruik gemaakt van het feit dat we een tuin hebben. Mijn vader kwam laatst aanzetten met zijn oude barbecue en nadat we wat kooltjes gehaald hadden hebben we die aangestoken. We moeten het nog wel even leren want nu was het in het begin vrij ongezellig. Zo stond ik in de keuken alles voor te bereiden en was Tuur alles aan het grillen, omdat het vuur zo goed brandde en we dus nog helemaal niets hadden voorbereid. Maar voor een eerste keer was het meer dan geslaagd.

Zondag voorspelden ze 30 graden, dus ik was al vroeg uit de veren voor een training. Ik was van plan om tempo’s te gaan lopen, maar het was ’s ochtends al zo warm en ik had nog zoveel vermoeidheid in mijn lichaam van de trainingen/wedstrijd van afgelopen dagen, dat ik er een rustig duurloopje van maakte. Tuur was mee als trainer op de fiets, hij heeft nog steeds te veel last van zijn kuit om te kunnen lopen. Niet leuk.

Het was echt een ontzettend fijne dag die we eigenlijk vrijwel helemaal buiten hebben besteed (goed ingesmeerd natuurlijk). Na het lopen liepen we naar het strand om te ontbijten. Helaas serveert ‘onze’ strandtent geen ontbijt en werden we gedwongen te ontbijten met taart (jammer, haha).

Daarna hebben we die taart er weer af gesport met een uurtje beachtennis. Om alles er vervolgens weer aan te eten bij een volgende strandtent (geen foto’s).

’s Avonds staken we voor de tweede avond op rij de barbecue aan. Naast vegetarische kipburgers (succes!) en iets minder vegetarische burgers deden we ook onze groenten en aardappeltjes op de barbecue. Super lekker.

En we sloten de fantastische zondag (en de heerlijke week) af met een Italiaans schepijsje van Martino. Het was misschien net iets te veel van het goede, want terwijl we in de rij stonden te wachten kwam er een ontzettende stortbui naar beneden zetten. Maar hé, zelfs regen komt niet tussen mij en mijn ijsje. De smaken die ik gisteren koos? Mokka en bitterkoekjes. En slagroom natuurlijk.

Zo en dan ga ik nu weer even normaal doen. Ik heb mijn to-do-lijst voor de komende week al gemaakt en ik heb alles – volgens mij – best goed gepland. Play time is over, het is tijd om weer écht een weekje aan de slag te gaan. 

Fijne week!

Liefs,

Annemerel