DIARY: #29

De eerste helft van afgelopen week stond in het teken van vakantievoorbereidingen, de laatste boodschappen (waaronder twee nieuwe zonnebrillen) en de laatste werkdingen afronden. En vrijdag net na het middaguur was het zo ver, toen stapten we in de camper richting…

Hoe ik mijn week graag begin. Een productieve maandag afsluiten met een goede risotto. Ik deed bijna anderhalf uur over het bereiden van deze risotto, maar het maakte niet uit. Hij was zó lekker. En tijdens het maken kon ik mooi twee afleveringen Stranger Things kijken.

Dinsdag ging mijn wekker al om half zes, ik werkte een dagje bij Marloes in Breda en aangezien ik een grote hekel heb aan files besloot ik al om half zeven weg te rijden. Maar dat betekent niet dat ik dan zonder ontbijt de deur uitga, vandaar het vroege tijdstip.

Na Breda (waar ik ook alweer vroeg – voor de files – vertrok) reed ik door naar mijn ouders waar ik een heerlijk ‘afscheidsmaal’ kreeg voorgeschoteld. Afscheidsmaal, omdat ik nu een paar weken op vakantie ben. Mijn vader grilde zalm op de barbecue, mijn moeder bakte aardappeltjes en maakte een salade. Mijn zusje was er ook, evenals de zon. Het was een heerlijke avond.

Afgelopen week vierden Tuur en ik ons eenjarig ‘jubileum’. En hoe kun je dat beter vieren dan met een paar hardloopschoenen? We zijn allebei fan van de Zoom Fly’s en deze week verscheen de nieuwste versie. Ze zagen er niet alleen fantastisch uit, ze waren (voor mij) ook veelbelovend. De schoen is smaller dan de eerste versie van de Zoom Fly en biedt meer steun aan mijn voeten dan de tweede (flyknit) versie van de schoen. Ik heb er nu een week opgelopen en kan niet anders zeggen dat ze lekker lopen.

De pijn in mijn heup is helaas nog steeds present…

Donderdagochtend 7.00u, ik besef dat dit de laatste keer in zes weken tijd is dat de wekker om half zeven gaat omdat Tuur naar school moet om te werken. Zomervakantie. Ook een beetje voor mij. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het best fijn om een ritme te hebben en ik miste dat misschien wel een beetje als zelfstandigondernemer zonder kantoor. Maar een paar weken zelf bepalen hoe laat ik op sta is ook wel weer fijn (had natuurlijk ook gewoon in bed kunnen blijven liggen als Tuur eruit ging, maar koos er zelf voor om toch iedere dag gewoon op te staan en zo een fijn momentje ’s ochtends te creëren.

Ik ‘moest’ donderdag het huis uit omdat er een paar bezichtigingen waren in ons huis. Gelukkig wilde Roos me wel gezelschap houden in Den Haag. We begonnen met brunchen bij Ted’s.

Daarna ging de geldkraan open. Ja oeps. Ik weet niet waar het ineens vandaan kwam, maar ik ging redelijk los. Het begon met een nieuwe korte broek voor Tuur (aardig van mezelf vond ik), het ging verder met een nieuwe hardloopzonnebril (mijn Goodr bril is helaas gesneuveld). Daarna kocht ik twee boeken bij American Book Center voor mijn vakantie. Lekker bezig. Daarna zagen we mijn moeder bij de Bijenkorf en ging ik nog even door. Een notitieboekje bij Studio Stationary omdat ik graag wat meer offline en zonder beeldscherm wil schrijven. Heeee een leuk elastiek van Atelier des Femmes, hoe zou het staan? Mega tof. Hebben. En als klapperrrrrr op de vuurpijl kocht ik eindelijk die nieuwe zonnebril waar ik al een paar jaar naar op zoek ben.

Nu hoor ik je denken, maar je hebt een uur geleden nog een zonnebril gekocht? Klopt. Maar ik wilde graag een mooie ‘chique’ bril. Liefst bruin turtoise montuur met donkere glazen. Lekker groot, zodat ik mijn halve gezicht er onder kan verstoppen. Ik kon maar niet vinden wat ik zocht en bleef ondertussen mijn Céline zonnebril (inmiddels al 4(!) jaar oud) de allermooiste vinden. Vind ik nog steeds overigens, maar die heb ik zoveel gedragen dat hij van ellende uit elkaar valt. Ik heb er in ieder geval wel goed gebruik van gemaakt. Anyway, donderdag liep ik dus tegen die bril aan. Mijn zusje stond ook weer te lekkerbekken bij de Versace bril die ze al maanden op het oog had. Het tweede paar kreeg ik 40% korting, onze brillen waren even duur en we hadden elkaar nog geen verjaardagscadeau gegeven… je begrijpt wat er gebeurde. We liepen allebei met een nieuwe zonnebril de Bijenkorf uit. Oeps.

Vrijdagmiddag stapten we – iets later dan gepland want het inpakken duurde toch iets langer dan gedacht – in de camper richting het zuiden. In Nederland hadden we een file van een uur, maar na deze ietwat moeilijke start reed het lekker door.

Onze eerste stop was langs een rivier in een dorpje nabij Straatsburg. Om de eerste succesvolle 600 kilometer te vieren dronk Tuur een biertje. Bizar hoe zijn Instagram leek te weten dat hij op dat moment een Affligem dronk (of heeft hij het gewoon zo vaak over Affligem dat Instagram weet dat hij dat lekker vindt en was dit gewoon toevallig, ik denk het laatste).

Zaterdagochtend werden we al vroeg wakker en was het super lekker weer. We besloten een kort rondje (35 minuten) te lopen in de omgeving. Niet te intensief, want we stonden gewoon op een parkeerplaats en hadden niet echt de mogelijkheid om te douchen na afloop, dus we moesten zeg maar niet te veel gaan zweten. De omgeving leende zich uitstekend voor een rustige duurloop, die veel langer had kunnen zijn als we dus een douche tot onze beschikking gehad hadden. Mooie geasfalteerde fietspaden en lekker rustig (in ieder geval op zaterdagochend om half acht).

Na Straatsburg reden we door naar Zwitserland. Ik had een camping uitgezocht bij het Vierwoudstedenmeer, aan de rand van Luzern. We hebben de hele middag op het strand (wel betaald, maar daar tegenover stond dat het wel mooi en schoon was) gelegen. Omdat Tuur en ik allebei T-Mobile hebben en Zwitserland helaas niet binnen je bundel valt bij T-Mobile hadden we 24 uur geen internet. Ik had natuurlijk internet los kunnen kopen, maar ik vond het ook wel lekker rustig eigenlijk. Ik ben dus naar het strand gegaan zónder telefoon. Vandaar dat er geen beeldmateriaal is.

’s Avonds aten we homecampingmade pasta (want in Zwitserland wil je geen geld aan eten uitgeven, gierige Hollanders) en na het eten maakten we nog een fietstochtje door de omgeving.

Zondag zaten we – na een ochtendrun om half zeven – al weer vroeg in de auto richting Italië. Ons eindstation (voor de komende week in ieder geval). We hadden slechts 45 minuten file voor de Gotthardtunnel en dat is best wel weinig voor deze tijd van het jaar. We waren blij dat we zo vroeg waren opgestaan, want later stond er veel (en veel) meer file.

Rond een uurtje of 15.00u kwamen we aan in Rapallo, een dorpje in de buurt van Genua. Hier heb ik voor een week geboekt. De plekjes zijn klein (een van de redenen dat we hier nooit met mijn ouders naartoe gingen, die wilden met drie kinderen graag wat meer ruimte), maar we hebben veel schaduw en met zijn tweeën hebben we meer eigenlijk niet nodig.

Het zwembad is ook goedgekeurd!

’s Avonds wandelden we naar het dorp (2,5 kilometer) voor een verkenningstochtje.

Het is hier net zo mooi als ik me had voorgesteld.

We sloten de week af met een pizza op de boulevard. We dachten dat we hier mega veel geld aan kwijt zouden zijn, op zo’n A-locatie. Maar niets was minder waar. Onze pizza’s waren €7,50 (en een margaritha was maar €5,00), de fles wijn was 17 euro (en hebben we voor de helft mee naar huis genomen omdat we merkten dat een halve fles meer dan genoeg was voor ons) en het water was €1,50 voor een grote fles. Kijk, voor het geld dat we hier met zijn tweeën gegeten hebben kun je in Zwitserland net een hoofdgerecht bestellen, haha.

Komende week spenderen we dus hier in Rapallo. Ik kan niet wachten om de dorpjes hier in de buurt (Portofino, de Cinque Terre) en Genua te ontdekken. Maar ik heb ook heel veel zin om gewoon lekker rustig aan het zwembad te liggen. Via mijn Instagram Stories houd ik jullie op de hoogte en volgende week heb ik natuurlijk een nieuwe diary voor jullie. Als het lukt (internet en timewise) komt er deze week ook gewoon nog een vlog met de eerste kampeeravonturen. I’ll keep you posted!

Fijne week allemaal. Geniet van het mooie (warme) weer de komende dagen.

Liefs,
Annemerel