DIARY: #30

Onze eerste vakantieweek spendeerden we in Rapallo, een dorpje aan de kust, vlak onder Genua. We deden een stuk minder spannende dingen dan ik van te voren bedacht had, maar het was precies goed.

We begonnen de week goed met een rustige duurloop van 60 minuten. Tuur nam een rustdagje, dus ik ging alleen op onderzoek uit. Ik stapte meteen mijn bed uit toen mijn wekker ging, ik trok mijn hardloopkleding aan, maakte een pitstop bij het toilet en liep daarna meteen de camping af. Gewapend met mijn telefoon in de hand ging ik op verkenningstocht.

Ik liep een stukje langs de kust richting Portofino, het was redelijk heuvelachtig en mijn hele lichaam stond nog in de slaapstand, wat betekende dat ik redelijk wat moeite had met het optillen van mijn benen. Langzaam aan werd ik steeds meer wakker, het uitzicht was ook zeker niet onaardig.

Ik was 6,3 kilometer onderweg toen ik dacht, wat zit die staart toch raar daar op mijn hoofd. Ik wist niet precies wat ik voelde, maar er plakte iets in mijn nek. Toen ik polshoogte ging nemen trof ik een slaapmasker in mijn haar aan. Wauw, heb ik echt ruim een half uur met een slaapmasker op mijn hoofd gelopen. Zo typisch. Ik kon wel redelijk lachen om mezelf.

De rest van de maandag spendeerden we voor een groot gedeelte in het zwembad, we verlieten het zwembad alleen maar om even een broodje te eten op de boulevard.

Dinsdagmiddag togen we richting Genua. Ik had hier allerlei romantische gedachtes bij, ik had alleen niet echt de moeite genomen om te kijken wat er nu eigenlijk in Genua te doen was en waar je precies moest zijn. Ik wist wel dat je van het station in ons dorp in een klein uurtje in Genua zou zijn. Hierbij had ik een super idyllisch beeld, dat je de hele weg naar de zee kon kijken, het spoor liep immers langs de kust. Wat ik echter niet had ingecalculeerd, was het feit dat je 75% van de tijd door tunnels rijdt en dat het MEGA warm is in die oude boemeltrein. We kwamen beiden verzopen in ons eigen zweet in Genua aan.

Anderhalf uur hebben we doelloos door de stad gelopen, totdat we deze fontein tegenkwamen op het Piazza de Ferrari (als ik het me goed herinner). Ons avondeten bestond uiteindelijk uit een uitgebreide Aperitivo en een zak chips, we hadden namelijk niet veel tijd meer om de laatste trein te halen.

Na Genua vonden we dat we wel weer een rustdag verdiend hadden. We spendeerden de dag op het strand. Dat strand is in Rapallo voor het grootste gedeelte privéstrand, wat betekent dat je geld betaalt voor een bedje. Daar tegenover staat wel een schoon strand en een lekker bedje. We hadden het er wel voor over. We betaalden per persoon 10 euro voor een middag op een bedje op het strand.

Helemaal uitgerust kwamen we terug van het strand en reden we nog even langs de supermarkt om avondeten te halen. Helaas gebeurde er daarna iets dat we niet voorzien hadden, de sleutel van het grote, zware fietsslot van mijn vader brak af. Na driekwartier zelf hannessen werden we geholpen door een aantal handige Italianen die toevallig in de buurt waren. Ze probeerden het met allerlei gereedschap, maar uiteindelijk moest er toch echt een slijptol aan te pas komen. Anderhalf uur later waren onze fietsen eindelijk bevrijd en konden we naar de camping fietsen en avondeten maken.

Had ik eigenlijk al gezegd dat de temperatuur in Italië ook redelijk hoog lag afgelopen week? Buiten was het een graad of 34, maar in de camper steeg de temperatuur regelmatig tot boven de 40 graden. We hadden in Genua een windmolentje gekocht, maar die kon niet echt voorkomen dat het bloedverziekend heet werd. Tuur vond het niet erg, die trotseerde de warmte gewoon om ’s middags een lekkere (warme) lunch te maken.

Een burgertje, aardappeltjes en een caprese salade maakten we donderdag tussen de middag. En ’s avonds haalden we pizza’s. Onze dagen bestonden afgelopen week vooral uit eten en ontspannen, precies zoals ik het graag heb.

Oh en hardlopen. Het lukte me deze week zes keer om mijn hardloopschoenen aan te trekken. Vijf keer stond ik ’s ochtends vroeg op om te gaan lopen. Vroeger deed ik dat altijd op vakantie, het afgelopen jaar was ik iets ‘luier’ en was het vaak al rond elf uur voordat ik een keer mijn hardloopschoenen gevonden had. Maar dat kan hier echt niet, veel te warm en veel te druk op straat.

Vrijdagmiddag spendeerden we wederom op het strand.

Zaterdag was het gedaan met het mooie weer. Het begon met een paar regendruppels, maar die overleefden we wel. Tuur bakte een stapel pannenkoeken, we waren lekker lui binnen. Ik las een boek, Tuur hield de NK Atletiek via zijn telefoon in de gaten.

Om 17.00u was het redelijk droog en besloot Tuur nog even te gaan fietsen, ik wilde een rustig duurloopje doen van 35 minuten. Toen ik de camping afliep voelde ik al een paar spetters, nog geen vijfhonderd meter later was ik tot op het bot nat. De regen kwam met bakken uit de hemel. Het donderde en bliksemde ook flink en ik wist dan ook niet of het heel verstandig was om door te lopen, maar ik besloot dat ik bij lange na niet het hoogste object in de omgeving was, dus ik besloot mijn training gewoon af te maken (vijf rondjes van 1,4 kilometer = 7 kilometer), ik bedoel nat was ik toch al. Terug op de camping trof ik een eveneens verzopen Tuur aan. We konden er allebei heel hard om lachen.

Inmiddels is het zondagmiddag en zitten we weer in de camper. Dit keer niet omdat het regent (dat doet het wel trouwens), maar omdat we onderweg zijn naar onze volgende bestemming; Cecina. Dit ligt ongeveer 200 kilometer ten zuiden van Rapallo en ligt aan de Toscaanse kust. Ik heb niet heel veel onderzoek gedaan naar de omgeving, maar het weerbericht is goed en als ik een ding geleerd heb van afgelopen week, dan is het dat ik toch eigenlijk het meeste geniet van lekker eten en ‘chillen’. Campinglife. 

Liefs,

Annemerel