DIARY: #33

Ik moet er echt aan geloven, de zomervakantie is voorbij. Nou ja, Tuur heeft nog twee weken vakantie, waardoor de wekker dus niet iedere dag om half zeven staat, maar de vakantie in Italië kwam vorige week helaas wel ten einde. En ik ga ook weer proberen écht aan het werk te gaan (wat wel ietwat bemoeilijkt wordt als je vriend de hele dag thuis is en jij in de woonkamer werkt én je redelijk snel afgeleid bent, hier moet ik nog iets op gaan vinden…)

Maandag, de een na laatste vakantiedag. Weten jullie nog dat ik in mijn diary van vorige week schreef dat ik de pasta met pesto, stratchiatella (kaas) en tomaat zo lekker vond? We vonden het zó lekker dat we zowel op maandag als dinsdag naar de supermarkt zijn gefietst om alle ingrediënten nog een keer te halen. En afgelopen zaterdag maakten we het (in Nederland) weer. Helaas hebben ze bij de Albert Heijn geen stratchiatella, maar Buratta kan prima voor stratchiatella door gaan. Dit is, zonder twijfel, de lekkerste pasta die ik ooit gegeten heb.

Dinsdag, echt de laatste dag… en je gelooft het niet, maar na bijna vier weken zonder bewolking (op die ene regenbui van een paar weken geleden na) beginnen er rond een uurtje of vier gewoon ineens wolken aan de hemel te verschijnen. We besluiten dat dit vast komt doordat de weergoden het ons makkelijker wil maken naar huis te gaan.

Dinsdagochtend heb ik mijn laatste training in het bos bij de camping gedaan. Het was echt de ideale plek om hard te lopen, een mooi breed pad van 5 kilometer bezaaid met naalden van pijnbomen. Vlak. Schaduw. Geen verkeer… het was echt de perfecte hardloopplek. Door de bomen was de GPS wel wat onnauwkeurig, maar dat was ook wel weer een mooi excuus om lekker niet te hard te lopen.

Mijn laatste Aperol Spritz in Italië, ik heb er extra van genoten.

Woensdagochtend zijn de wolken helaas zo goed als verdwenen, maar we ‘moeten’ nog steeds naar huis. Rond acht uur stappen we in de camper en rijden we richting de supermarkt, om eerst wat lekkere dingen in te slaan.

Daarna ontbijten we met twee cappuccino’s, twee chocolade broodjes en een croissant. Laten we een spelletje spelen, hoeven denken jullie dat hiervoor betaald is.*

De reis verliep de eerste dag zeer voorspoedig. Het uitzicht was prachtig en Tuur en ik twijfelden meerdere keren of we niet gewoon even moesten stoppen en uit moesten stappen om van de omgeving te genieten. Toch deden we het niet en reden we gewoon door.

Totdat we bij de Goddharttunnel kwamen, daar hadden we ruim vijftig minuten file (niet heel veel voor de zomerperiode, maar toch). Daarna stonden we ook nog ruim een uur bij Luzern in de file. Ach ja, we hadden gelukkig genoeg mooie dingen om naar te kijken onderweg. En het fijne van een camper is dat je gewoon wat dingen kunt doen als je in de file staat. Zo kon ik even naar het toilet en ik heb een lekkere snack gemaakt in de keuken.

We sliepen in de nacht van woensdag op donderdag op een parkeerplaats in de buurt van Straatsburg waar ook veel andere campers stonden. We kwamen aan, keken even of de camper veilig stond en gingen vervolgens meteen slapen. De volgende ochtend reden we naar de bakker om lekker Frans stokbrood te halen, helaas ging dat niet door, het was Maria Hemelvaart en het hele dorp was uitgestorven. Nou ja ik ben niet omgekomen van de honger, we hadden genoeg bij ons en op de grens bij Nederland ging ik voor een Mckroket.

Ondertussen was ik al even bezig met het editen van mijn vlog (heb je hem al gezien?). Mijn buitenlandse internet was ergens voor Brussel op, dus ik had lichtelijke ontwenningsverschijnselen. (ik heb een abonnement van T-Mobile waarbij ik onbeperkt internet heb in Nederland, in Europa vertaalt zich dit in 14GB internet, maar die 14GB had ik er dus al doorheen gejaagd).

Eenmaal thuis werd ik verrast (niet echt eigenlijk) met het feit dat mijn banden in de vakantie weer compleet leeg waren gelopen. Alle vier ja. En ze zijn nieuw. En de ventielen ook. Morgen heb ik een afspraak bij de bandenspecialist, hopelijk kunnen die er wat aan doen. Ik kan op dit moment niet eens een hele tankbeurt op deze banden rijden zonder dat ze leeglopen. Niet OK.

Gelukkig zat de benzinepomp (met lucht) dichtbij en konden we tóch gewoon naar mijn ouders. Die… een pan pasta voor ons gemaakt hadden. Omdat we dat de afgelopen weken natuurlijk niet gegeten hadden. Ha ha. Het was super lekker én het was heel gezellig om mijn ouders na een maand weer te spreken.

Van vrijdag en zaterdag zijn geen foto’s. Tuur en ik keken een seizoen Friends, ruimden de camper uit en maakten hem schoon. Verder kickten we af van ons dagelijkse flesje bier en Aperol Spritz (maar niet van het bakje chips). En dat was het wel zo’n beetje…

Zondag deed ik een lange duurloop. Dat ging niet helemaal van een leiendakje. Na vier kilometer viel mijn muziek uit (oortjes niet opgeladen), dus moest (wilde) ik terug. Na acht kilometer was ik dus weer thuis om nieuwe oortjes te zoeken. Daarna toch nog naar buiten voor de laatste twaalf kilometer. Voorbij lijken de tijden waarin ik twintig kilometer met twee vingers in mijn neus liep, maar dat komt wel weer, hoop ik.

Na het lopen aten we restjes Chinees en keken we de Diamond League atletiekwedstrijd in Birmingham. En Friends. Prima zondagsbesteding. En toen was het (na een half seizoen Friends) ineens alweer elf uur en tijd om naar bed te gaan.

Fijne week allemaal! De weerberichten van vorige week zijn gelukkig wat bijgesteld en volgens mij gaat het wel lekker worden. Ik kijk nu in ieder geval naar een strakblauwe lucht. YES!

Liefs,

Annemerel

*Vorige week vroeg ik jullie wat je dacht dat ik besteld had in een restaurant en het werd goed geraden door Stephanie, een Aperol Spritz en Pasta Vongole.