RUN BABY RUN: Hoe gaat het nu

Het is alweer een tijdje geleden dat ik jullie een hardloop-update gaf. Het is ook alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste wedstrijd liep (18 juni) en het is zelfs nog langer geleden dat ik mijn laatste wedstrijd UIT liep (8 juni). Ik was er half juni even helemaal klaar mee en schrapte iedere wedstrijd die ik gepland had staan uit mijn agenda. Ik wilde rustig opbouwen en wilde jullie niet vervelen met verhalen over het zoveelste pijntje dat ik voelde. Inmiddels zijn we tien weken verder en ben ik klaar voor een update.

PHPD

Pijntje hier, pijntje daar… dat typeert 2019 wel een beetje. Pijn in mijn bil, pijn in mijn hamstring, strakke IT-band, pijnlijke voet, een volledig geblokkeerde onderrug, migraine, stijve nek en weer terug naar een strakke hamstring… Ik heb zo’n vermoeden dat alles met elkaar te maken heeft, maar het simpelweg losmaken van mijn nek en schouders heeft tot nu toe geen soelaas geboden. Het enige waar ik inmiddels wel achter ben, is dat helemaal niet lopen ook geen optie is. In de week dat ik op vakantie niet liep door een flinke verkoudheid, kreeg ik meer (vage) klachten dan ooit. Dus ik loop lekker door, ruim binnen mijn pijngrenzen en hoop ondertussen dat het uiteindelijk allemaal op zijn plek valt en mijn pijntjes verdwijnen. Op dit moment is het alleen een stijve linker hamstring die me irriteert en daar valt met voldoende stretchen, rollen en rust prima mee te lopen. Ik probeer er verder niet te veel over na te denken, want hoe meer ik me ermee bezig hou hoe meer ik er tijdens het lopen last van heb. Dat klinkt logisch, want als je veel pijn hebt ben je er automatisch ook meer mee bezig. Maar ik merk ook: als ik pijn heb en ik probeer mijn focus te verleggen (bijvoorbeeld op een mooie omgeving, of de muziek waar ik naar luister) ik de pijn vergeet. Na het lopen is de pijn ook niet erger geworden, dus het is niet ‘gevaarlijk’ om niet continu bewust te zijn van alles dat ik voel.

Krachttrainingen

Sinds vorige week doe ik weer krachttrainingen. Dat heb ik heel lang niet gedaan, omdat ik iedere keer last van mijn rug kreeg na een training. Maar ik merk dat mijn lichaam het toch wel fijn vindt. Wel heb ik mijn oefeningen aangepast. Zo doe ik op fysio’s orders geen deadlift en plaats ik bij de squat niet het gewicht in mijn nek, maar houd ik het (lage) gewicht voor me. Op die manier kan ik de oefeningen pijnvrij uitvoeren en heb ik er na de training ook geen last van. Daarnaast doe ik heel veel stabiliteitsoefeningen om de spieren rond mijn enkels, knieën en heupen te versterken.

Wedstrijden

Op 29 september loop ik de halve marathon op Texel. Maanden geleden ben ik hier voor uitgenodigd en mede door het enthousiasme van Tuur (die ooit een van zijn atleten begeleid heeft op de fiets tijdens deze wedstrijd) ben ik op het aanbod ingegaan. Het is niet het snelste halve marathon parcours, maar wel een onwijs bijzondere. Je start namelijk vanaf de boot tussen Den Helder en Texel. De startvakken bevinden zich op de plek waar normaal de auto’s staan. Deze wedstrijd is ieder jaar uitverkocht, dus meedoen is op zich al heel bijzonder. Het parcours loopt over het eiland en je loopt zowel verhard door de bossen, de duinen en de ‘hoofdstad’ Den Burg en onverhard, over het strand. Omdat het niet een PR-parcours is ga ik deze wedstrijd ook gewoon in met de instelling ‘gave ervaring’.

Verder heb ik me op dit moment nog niet ingeschreven voor wedstrijden. Ik voel wel dat ik er weer zin in begin te krijgen en wellicht loop ik binnenkort wel weer ergens een 10 kilometer in de buurt, maar het hele PR en ‘breaking40’ idee speelt op dit moment totaal niet. Lekker lopen, ritme vinden en gewoon weer een ‘nulpunt’ creëren is wat ik wil doen. Geen druk.

De marathon

Het idee was om dit najaar een marathon te lopen, maar ik heb zo goed als een streep getrokken door dat plan. Toen ik eenmaal besloten had dat het Valencia moest worden (ergens half juli) was hij natuurlijk net weer uitverkocht (vorig jaar was hij pas in oktober uitverkocht!). Andere marathons komen voor mijn gevoel veel te snel om ze echt goed te kunnen lopen. Maar aan de andere kant, de laatste drie lange duurlopen (20+ kilometer) waren mijn favoriete trainingen van het afgelopen half jaar. Ze gingen absoluut niet snel, maar het voelde wel goed. Lange duurlopen blijven mijn favoriete trainingen. Ik heb dus nog geen definitieve beslissing gemaakt, we zien wel hoe het ‘loopt’. Ja, dan is er een kans dat er geen startbewijzen meer zijn, maar ja dan was het blijkbaar niet ‘meant to be’ en was het uitgelopen op een fiasco als ik wel had meegedaan. Dat is mijn filosofie.

Geen doel

Ik heb geen doel. Of nou ja, geen wedstrijddoel. Dat is best wel lekker, want daardoor is er geen druk. Ik ben hierdoor niet minder gemotiveerd om te trainen, ik train nu met de motivatie om weer helemaal fit te worden. Ik heb even geen wedstrijddoel nodig, zo’n doel levert op dit moment te veel druk/teleurstelling op. Dan baal ik weer enorm als de trainingen niet lopen omdat ik ergens een pijntje heb. Ik hoef niet gemotiveerd te worden om te trainen, ik moet juist een beetje getemperd worden. Als ik nu een training mis, of een training gaat niet zoals ik wil is dat jammer, maar tegelijkertijd denk ik ook ‘herstel is nooit lineair’.

Herstellen is geen race tegen de klok, het is een doel op zich geworden. 

Liefs,

Annemerel