LET’S TALK ABOUT: The Fall

Gisteren was het dan eindelijk zover. Het moment dat ik het liefst zo lang mogelijk uitstel, maar waar ik persoonlijk eigenlijk niet echt veel invloed op heb. De herfst heeft zijn intrede gedaan. De dagen worden met rassenschrede korter, de bomen in mijn straat beginnen al te verkleuren en het zal niet lang meer duren voordat helemaal hun kleur verliezen en de straten bezaaid zullen liggen met bladeren. De herfst kan op zijn tijd best gezellig zijn. Lekker knus op de bank met een dekentje en een grote pot thee. Maar om het nu meteen als mijn favoriete seizoen te bestempelen? Nope. Ik vind het extra lastig om mezelf te motiveren als het buiten donker en grijs is, daarom vind ik het extra fijn om te werken met lijstjes in de herfst (en winter), om mezelf net een beetje actiever (en productiever) te maken. Behalve mijn dagelijkse to-do-lijstjes, staat er ook genoeg op mijn seizoens-to-do-lijstje. Benieuwd wat ik allemaal van plan ben, lees dan vooral even verder…

Texel

We beginnen de herfst goed met een halve marathon op Texel. Komende zaterdag ga ik voor het eerst voet zetten op een waddeneiland. Samen met Tuur verblijf ik in het centrum van Den Burg en zondagmiddag lopen we de halve marathon. Die is best wel speciaal, want in plaats van dat je een normale start hebt, start je vanaf de veerboot die tussen Den Helder en Texel vaart. We gaan dus zondagochtend eerst nog even terug naar Den Helder en stappen dan op de ‘startboot’. Op het moment dat we aangelegd zijn in Texel gaat het laadruim open (waar normaal de auto’s staan opgesteld) en dat is tegelijkertijd het startschot. Hoe gaaf? Ik ben totaal niet in loopvorm, maar een rustige duurloop van iets meer dan twintig kilometer moet wel lukken. En waar kun je dat beter doen dan tijdens zo’n bijzondere wedstrijd. Ik heb er echt super veel zin in.

Singelloop Breda

Over halve marathons gesproken… een week later loop ik wederom een halve marathon. En wederom ben ik niet van plan om te gaan racen. Op zondag 6 oktober loop ik de halve marathon in Breda tijdens de Singelloop. Ik loop voor het team van RAW (bekend uit het bio/natuurschap van de supermarkt). Ik hoop dat het zondag allemaal goed gaat, anders wordt het (mentaal gezien) waarschijnlijk een zware week richting Breda. Maar als tijd geen issue is, dan zit het met de zenuwen meestal wel goed.

Wenen

Op 12 0ktober gaat Kipchoge een poging doen om onder de twee uur te lopen op de marathon. In Wenen. Ik wil gewoon bij dat bijzonder moment aanwezig zijn en Marloes (vriendin, collega, hardloopfan) wil dat eigenlijk ook wel heel graag. Dus stappen we – als alles volgens plan verloopt – op 11 oktober in de auto richting Wenen om deelgenoot te kunnen zijn van dit bijzondere moment. Ik kan me bijna niet voorstellen dat het Eliud Kipchoge niet gaat lukken, maar het blijft natuurlijk een bizar snelle tijd waarvoor alles – maar dan ook echt alles – moet kloppen. Wanneer ik er aan denk krijg ik al overal kippenvel. Ik kan al tranen in mijn ogen krijgen als ik een video op YouTube bekijk waarin ik Eliud zie lopen, ik denk dan ook dat ik het in Wenen niet droog zal kunnen houden.

Verhuizen

Oh ja, dat moet ook nog gebeuren. Ik krijg van verschillende kanten opmerkingen over onze inefficiënte verhuisstijl en ik moet toegeven dat er wel iets in zit. Maar daar tegenover staat dat ik ook nog geen moment het gevoel heb gehad dat ik aan het verhuizen ben geweest. De reden waarom we niet alles in een keer verhuisd hebben? We kregen de sleutel pas op de dag dat Tuur weer aan het werk moest en sindsdien is er geen weekend geweest waarin we allebei niets te doen hadden en konden verhuizen en dat zal er ook pas zijn in het weekend van 19/20 oktober. Dan is het wel meteen herfstvakantie dus kunnen we het in een keer goed doen.

Dido

Jaaa, 24 november is het eindelijk zover. Het is in november precies vijftien jaar geleden dat ik naar mijn eerste concert ging. Samen met een vriendin ging ik naar het concert van, je raadt het wellicht al, Dido! Dit keer sleep ik geen vriendin, maar Tuur mee. Hij weet nog niet zo goed wat hij er van moet vinden, maar zingt ondertussen wel alle nummers mee en is vaak degene die een album van Dido aanzet, dus ik denk dat het wel goed komt.

En verder…

Verder is mijn agenda voor de komende drie maanden nog angstvallig leeg. Ik heb nog steeds het idee dat ik in november naar New York ga, omdat ik zowel in 2016, 2017 als 2018 naar New York ging voor de marathon. Iedere keer als ik besef dat het dit jaar niet het geval is, word ik een beetje verdrietig. Maar dan denk ik aan Boston in april en dan gaat het gelukkig al snel weer beter. Over marathons gesproken, 2019 gaat ook het eerste jaar sinds 2011 worden, dat ik geen marathon loop. Vanaf 2012 liep ik ieder jaar minstens een marathon en het voelt dan ook best wel vreemd om dat dit jaar niet te doen, maar ik denk dat het uiteindelijk beter is. 

Goed, dan ga ik nu een geurkaars bestellen en een pot thee maken. En als het straks droog word ga ik naar de supermarkt om ingrediënten voor een pompoencake te halen. Happy herfst.

Liefs,

Annemerel

P.S. de foto boven deze blog maakte ik drie jaar geleden in oktober, op de dag dat de wintertijd inging. Ik gebruikte de foto vorig jaar ook voor mijn herfstblog en ik val wellicht wat in herhaling, maar… nooit eerder heb ik de herfst zo mooi gezien (als ik nu naar buiten kijk zie ik alleen maar grauwe lucht en regen, bijvoorbeeld). Dus ik denk dat we met zijn allen een stuk vrolijker van dit utopische herfstplaatje worden.