LET’S TALK ABOUT: Je doet het toch wel gratis?

In een ver ver verleden, in de zomer dat ik mijn blog startte, we praten over juni 2003, leerde ik via een forum Mascha kennen. Ik was net veertien, Mascha was zestien en we hadden allebei een persoonlijke blog. Mijn blog heette AnnetjAh.tk (gelukkig zag ik klein een jaar later het licht en noemde ik mezelf gewoon weer Annemerel, what was I thinking, mijn ogen doen er gewoon pijn van) en Mascha’s blog was Maschaaa.tk (als ik het me goed herinner). Haar vriend Gregor was drie weken met zijn ouders naar Italië en Mascha postte iedere dag een blog waarin ze vertelde dat ze hem zo miste. Met bijbehorende webcamfoto’s. Inmiddels zijn we zestien jaar verder en is Mascha al jaren een van de grootste en meest professionele influencers van Nederland (inmiddels zonder blog) en ik doe eigenlijk nog praktisch hetzelfde (gelukkig nu wel zonder breezertaal). Ik had in die zomer van 2003 nooit kunnen bedenken dat we in 2019 allebei onze hypotheek zouden betalen van onze inkomsten door ‘online aanwezigheid’.

Dat geld verdienen met mijn grootste hobby – bloggen – een mogelijkheid zou zijn, besefte ik pas in 2010, zeven jaar nadat ik was begonnen met bloggen. Ik begon met kleine opdrachtjes voor bijvoorbeeld een nieuw soort kauwgum. Zestig euro kreeg ik hiervoor. Ik weet nog dat ik het hier met Mascha over had en dat ze bijna van haar stoel viel, zestig euro, deed ik dat echt voor zestig euro? Ik was heus wel wat meer waard!

In de zomer van 2011 had ik een grote opdracht voor Demak’up. Ik had een pakket met watjes gekregen en heb daar een blog over geschreven. Een paar weken later werd ik gemaild of ik op de foto wilde voor een grote campagne. De reclame zou de hele zomer in alle grote damestijdschriften te zien zijn. Ik sprong een gat in de lucht, wauw, ik zou in een tijdschrift komen. Een meisjesdroom. Er kwam een echte fotograaf! Ik zei meteen volmondig ja, vroeg niet eens of ik hier voor betaald zou worden, ik vond het al bijzonder genoeg dat ik de hele zomer in tijdschriften te zien zou zijn. Toen ik dit later tegen Mascha vertelde zei ze dat zij ook benaderd was, maar hier een bedrag voor gevraagd had. Nooit heb ik spijt gehad van mijn samenwerking met Demak’up, maar als ik er nu aan terug denk, besef ik heel goed dat ik redelijk ‘gebruikt’ ben en dat ze me eigenlijk hadden moeten betalen. De reclame stond uiteindelijk in negen verschillende tijdschriften, van Grazia tot Cosmopolitan.

Inmiddels weet ik gelukkig iets meer wat ik waard ben, anders was mijn blog nog steeds slechts een hobby geweest en had ik er full-time naast moeten werken, om mijn hypotheek en Lululemon-legging liefde te bekostigen. Het zou mooi zijn als we in een wereld zouden leven waarin alles gratis kon, maar feit is dat ik (net als jij) geld nodig heb om mezelf in levensonderhoud te kunnen voorzien. Als ik full-time zou werken zou ik – heel misschien met heel veel moeite – een paar keer per week een blog kunnen schrijven. Niet dagelijks. Dagelijks een video uploaden? Kan niet. Niet alleen is er een gebrek aan tijd om die video’s te editen en publiceren, het is dan ook de vraag… wat ga je in vredesnaam iedere dag filmen als je de hele dag op kantoor zit en voor een baas werkt (je wil je collega’s niet in verlegenheid brengen en ook geen ‘kantoorgeheimen’ delen)?

Toch vind ik het nog steeds lastig om geld te vragen. Gelukkig komt het tegenwoordig zelden voor dat iemand iets gratis en voor niets van mij verwacht. Ik had laatst zelfs een offerte gemaakt waarin ik de opdrachtgever korting gaf (omdat we een fijne relatie hebben) en toen reageerden zij juist dat ze geen korting wilde hebben, dat ik gewoon het normale bedrag mocht factureren. Kijk, dat zijn meevallers. En op het moment dat ik onderhandelen niet zie zitten, stuur ik de mail door naar mijn advertentiebureau Femmefab. Dan moet ik wel 30% afstaan, maar daar staat tegenover dat ik niet voor mezelf hoef te onderhandelen. Het is makkelijker om voor iemand anders te onderhandelen en mijn Agency is daar ook gewoon veel beter in. Die hebben daar voor gestudeerd, terwijl ik gestudeerd heb om … ja, wat heb ik eigenlijk geleerd bij Taal & Communicatie? Argumentatief schrijven is de beste samenvatting.

Goed, nu heb ik al ruim zevenhonderd woorden geschreven en heb ik het nog steeds niets gehad over het boek dat aanleiding was tot het schrijven van deze blog, Je doet het toch wel gratis, van Mascha en Max de Vries. Mascha ‘ken’ ik dus al zestien jaar, Max ‘ken’ ik alleen als de man van Marije. Max heeft bij mij sowieso een goede beurt gemaakt door te zeggen dat ik ‘niet zo’n fitgirl ben die zich definieert met hier is mijn reet op Instagram, maar daadwerkelijk kan sporten’. Die heb ik in mijn zak gestoken Max. Tot zover mijn connectie met Mascha en Max, nu verder met het boek.

Gistermiddag lag het boek in mijn brievenbus (zelf besteld via Bol.com, ja, ik doe dit toch wel gratis), gisteravond om half negen was het uit. Onder het mom van ‘dit is zakelijke lectuur’ gunde ik mezelf een middagje lezen. En ik heb meer geleerd over mijn werk dan ik ooit gedaan heb. Mascha beschrijft het Influencer-marketing fenomeen vanuit haar kant als influencer, Max doet dat vanuit zijn ervaring als marketeer en manager. Door Mascha’s verhalen kan ik nu beter voor mezelf onderbouwen waarom ‘ik het waard ben’ en door Max begrijp ik nu beter wat bedrijven willen en in wat voor soort lastige situaties ze kunnen zitten als ze ‘iets met influencers’ gaan doen.

Het boek is makkelijk geschreven, totaal niet saai (ik lag tijdens het lezen in bed en ondanks dat ik redelijk moe was, ben ik geen enkele keer in slaap gevallen) en is heel interessant voor mensen zoals ik (#influencers, vies woord, maar hoe moet ik mezelf dan noemen, ben ik schrijver? vlogger? blogger? Instagrammer? redacteur?). Maar tegelijkertijd ook voor bedrijven, die al ‘iets met influencers doen’ of die dat in de toekomst van plan zijn te doen.

Verder zou ik dit boek ook graag geven aan mensen die een beetje vies kijken als ik ze vertel waar ik mijn geld mee verdien. Die me het gevoel geven dat ik me moet verantwoorden waarom ik niet een ‘normale’ baan heb. Maar goed, nay-sayers zullen er altijd blijven en van Eliud Kipchoge heb ik geleerd dat je al die meningen maar gewoon boven je hoofd moet laten vliegen en dat je ze geen nest moet laten bouwen op je hoofd. Of zoiets.

Liefs,

Annemerel

Je koopt Je doet het toch wel gratis? van Max de Vries en Mascha Feoktistova voor €22,50 o.a. op Bol.com (dit is affiliatelink, als jij iets via deze link koopt op Bol.com krijg ik een klein percentage van de omzet).