DIARY: #49

De eerste week van december is een feit. 2019 telt nog slechts drie weken. Nog maar twee werkweken te gaan en dan is het gewoon al kerstvakantie (voor sommige mensen…). Waar blijft de tijd? Deze week gingen er in ieder geval al 8 uur en 37 minuten verloren aan hardlopen. Verder werden er een kerstboom gekocht, spendeerde ik tijd met een interessant boek en startte ik een zoektocht naar mijn Málaga Marathon medaille… en dat was niet zonder reden.

We hebben zondag opgeruimd en dat betekent dat er achter mijn bureaustoel ineens geen 20.000 dozen meer staan, maar er een lege ruimte gekomen is. Jullie vinden (Instagram vindt) dat ik hier een kerstboom neer moet zetten. Het heeft nog tot zaterdag geduurd totdat ik eindelijk een beslissing gemaakt heb. En het is geen kerstboom geworden. Of nou ja, niet daar… de kerstboom wilden we liever wat meer in de kamer hebben zodat we er ook op de bank gezelligheid van zouden kunnen hebben. De planten die naast de bank stonden, staan dus inmiddels in deze hoek.

Maandagmiddag spendeerde ik met super interessante lectuur. Ik heb het boek ‘Roar’ van Dr. Stacy T. Sims gekocht. Het gaat over hormonen en hoe die van invloed kunnen zijn op je sportieve prestaties. Er staan ook tips in om de (negatieve) invloed van hormonen te verminderen. Ik zal er snel een blog aan wijden.

Dinsdag had ik een marathontraining op mijn schema staan. Eigenlijk zou ik 4x 3000 lopen, maar al bij de eerste 3000 had ik het zwaar met de (tegen)wind. Ik besloot daarom na twee keer de 3000’tjes op te delen in 2x 1500. Dit voelde een stuk fijner. Ik krijg vaak de vraag hoe ik mezelf motiveer voor dit soort trainingen en het antwoord is vrij simpel. Ik geniet er echt van om na afloop op deze manier mijn training te bekijken. Daarnaast wordt Tuur ook altijd super enthousiast als ik een goede training gedaan heb en iedereen die Tuur een klein beetje kent, weet dat je vanzelf enthousiast wordt van een enthousiaste Tuur. Met dat in mijn achterhoofd loop ik vaak mijn trainingen.

’s Avonds maakten we poké bowls en dat was ontzettend lekker. Het is op dit moment half negen ’s ochtends, maar het water loopt me al in de mond.

Woensdag had ik eigenlijk een looprustdag, na zes dagen hardlopen was het tijd om een dagje een pas op de plaats te nemen. Echter… de zon scheen. Ik ‘moest’ foto’s maken voor een blog over de nieuwe Aftershokz Aeropex (woensdag 18 december online) en nou ja van het een kwam het ander. Ik zei tegen mezelf ‘ik ga even wandelen’ maar om heel eerlijk te zijn wist ik van te voren ook wel dat ik het niet bij wandelen zou laten. Uiteindelijk liep ik meer dan 10 kilometer hard. Wel allemaal onverhard, over dit soort heerlijke schelpenpaden. Na afloop voelden mijn benen fitter dan voordat ik begon met lopen. Dat dan weer wel.

Van donderdag heb ik geen fotografisch beeldmateriaal. Ik blijf het lastig vinden om dagelijks te vloggen en dan ook nog eens foto’s te maken. Ik deed donderdagochtend een training van 100 minuten in Meijendel en ging naar de kapper. OK. Nu klinkt het net alsof ik die dag niet gewerkt heb, maar geloof me, ook dat is me donderdag nog gelukt. Er kwam immers weer een vlog en een blog online ;-).

Vrijdagochtend maakte ik deze selfie, geen idee waarom eigenlijk. Oh ja ik weet het weer… ik wilde boodschappen doen en de regen kwam met bakken uit de hemel en ik wilde lopend of met de fiets en nou ja, dat zou dus betekenen dat ik nat zou worden en daarop volgde deze selfie.

Ik wandelde uiteindelijk door de regen naar de supermarkt. Een van mijn buren had haar (of zijn) fiets bevestigd aan mijn fiets waardoor ik met geen mogelijkheid mijn fiets kon pakken. Een beetje jammer, maar ik geloof in een ‘honest mistake’.

Zaterdag werd ik wakker met een mega hoge rusthartslag. Hormonen, hormonen, hormonen.

Ik liet me er niet van weerhouden mijn training gewoon te doen. Samen met Tuur liep ik 20 minuten, 15 minuten, 10 minuten en tot slot nog een keer 5 minuten op marathontempo. Dat ging niet vanzelf, maar na afloop was ik super tevreden en voelde ik me on top of the world.

’s Middags haalden we een kerstboom. Mijn ouders zouden eigenlijk een kerstboom met kluit meenemen voor ons, maar helaas paste het niet meer in de auto. Daarom zijn we toch maar voor een simpele kerstboom van de bouwmarkt gegaan.

Zondagochtend om acht uur zette ik kerstliedjes aan en heb ik samen met Tuur de kerstboom opgetogen. De ballon onderin is Tuur’s initiatief (kregen we vorige week van Robin en Laura toen ze kwamen eten). Ik vond het eigenlijk best wel heel erg geniaal.

’s Avonds ging ik voor de derde keer deze week op zoek naar mijn medaille van de Málaga Marathon. Die is vandaag precies een jaar geleden en toevallig zit ik vandaag in de podcast van Susan Krumins en Olivier Heimel, de Susy Q&A. Ze vroegen of ik mijn medaille mee wilde nemen en zo gezegd, zo gedaan natuurlijk. Althans, dat zou je denken… maar ik wist dus echt niet waar mijn medaille gebleven was. Vrijdag zocht ik het hele huis af, zonder resultaat. Zaterdag zette ik samen met Tuur de kelder op zijn kop, zonder medaille. Gisteren zijn we naar het huis in Monster gereden en heb ik nog allerlei kastjes en laatjes open getrokken en toen was ‘ie daar ineens. Het is niet dat ik echt verdrietig zou zijn als ik die medaille kwijt was geweest (ik hecht hier niet echt veel waarde aan), maar als ik eenmaal aan het zoeken ben, als ik er al zoveel tijd in heb gestoken, dan wil ik ook gewoon een positief resultaat.

En dat was hem alweer, mijn week 49. Naar komende week heb ik lang uitgekeken, we vliegen namelijk vrijdagavond naar Málaga voor de halve marathon. Super veel zin in om een weekendje weg te gaan en een mooie wedstrijd te lopen. Verder ben ik vandaag te gast in de Susy Q&A, mijn favoriete podcast OOIT. Je begrijpt dat ik hier ook enorm naar uitkijk. Verder staan er geen hele spannende dingen op het programma, maar ik moet zeggen dat dit allemaal al wel spannend genoeg is voor een weekje.

Hoop dat jullie ook een fijne week gehad hebben en mooie plannen hebben voor deze week. 

Liefs,

Annemerel