DIARY: Week 5

Een stormachtig weekje, mislukte trainingen, een gezellig feestje en een date met Roos.

Maandag… ik deed iets wat ik mezelf al meerdere keren beloofd had nooit meer te doen. Ik app’te mijn zusje een foto van mijn huid met het bijschrift dat mijn huid er goed uit ziet op wat restplekjes na (ze vroeg zich af of ze de dag- en nachtcrème die ik gebruik – Toleriane Ultra van La Roche Posay – ook moest kopen). Inmiddels schrijf ik deze blog met een pleister op mijn gezicht omdat ik weer een krater gecreëerd heb. Iedere keer dat ik zeg dat het goed gaat, word ik onmiddellijk gestraft.

Nog een foto die naar mijn zusje gestuurd werd, mijn favoriete ijs van Albert Heijn. Deze is zó lekker!

Dinsdag deed ik een verwaaide baantraining. Of nou ja, ik deed een baantraining en de wind zorgde ervoor dat ‘ie compleet verwaaid was. Ik was van plan om 6x 1000 te lopen, maar het werd 1000 – 500 – 1000 – 500 en 4x 200 en zelfs op die afstanden haalde ik mijn beoogde tempo van 4’15 per kilometer niet. Mijn haar zat wel goed (en storm-vast).

Deze schoenen waren anderhalve maand geleden nog spierwit. 433 kilometer later is daar weinig van terug te zien. Ik heb ze nog een keer geprobeerd schoon te maken, maar het was onbegonnen werk. Vies wit is niet lelijk, toch?

Het was stormachtig, het liep totaal niet, maar ik heb het wel gedaan en dat stemde me toch wel tevreden.

Tuur heeft ook de vlog camera gepakt en is zijn trainingen aan het filmen. Of hij het ooit gaat editen, geen idee, maar het idee is leuk.

Woensdag besloot de zon zichzelf te laten zien. Het waaide nog steeds flink, maar het was nu in ieder geval droog en de zon maakte het allemaal net iets aangenamer. Tuur liet me een (voor mij) nieuwe route door het Westduinpark zien. Zo mooi! Ik loop hier zo vaak, maar nooit geweten dat er op nog geen honderd meter van het pad dat ik altijd kies, ook nog een heel ander (mooi) pad loopt. Weer wat geleerd.

Woensdag kreeg ik mijn nieuwe hardloop zonnebril van Nike binnen die ik in een Spaanse webshop besteld had. Of nou ja, nieuwe hardloop zonnebril, hij is een beetje te groot voor mijn smalle gezicht en hij zakt tijdens het lopen steeds een klein beetje af. Het is niet heel erg, maar mijn Goodr zonnebrillen zitten een stuk beter. Zelfs nadat ik de pootjes bij de opticien iets heb laten verbuigen zakt hij nog steeds van mijn neus als ik een beetje begin te zweten. Super jammer, maar ik vind hem ook leuk genoeg voor ‘normaal’, dus ik ga niet al die moeite doen om hem terug te sturen naar Spanje (hij was gelukkig ook met 50% afgeprijsd).

’s Avonds gingen Tuur en ik naar het Women’s Health sneakergala. We hebben geen foto van onszelf in pak (ik een jumpsuit, Tuur in pak). Er zijn tijdens het gala wel foto’s van ons gemaakt, maar die heb ik nog nergens terug gevonden. En we hadden nog wel zo ons best gedaan (waarom hebben we zelf geen foto gemaakt, waarom???)

Donderdag lunchte ik samen met mijn zusje bij Stan &Co in Den Haag. Ik ken Stan &Co uit Utrecht, maar in Den Haag zitten ze pas sinds kort. Inrichting is super tof en de ricotta pancakes die ik koos waren ook heel goed te doen. Ik had liever Eggs Benedict gekozen, of iets van een lekker currysoepje, maar er stond ’s avonds nog een training op het programma en ik weet dat ik daar last van zou gaan krijgen tijdens de training. Dit keer had ik helemaal geen last van mijn buik tijdens de training en dat was – obviously – erg fijn.

Er waren tijdens de training ‘gelukkig’ nog wel genoeg obstakels over. Het waaide nog steeds mega hard, de regen kwam verticaal, mijn kuit was nog steeds stijf door een training die ik zaterdag gedaan had, mijn bil vond het lopen van rondjes over de baan ook niet super chill.. maar toen ik na afloop in de kleedkamer zat had ik zo’n mega voldaan gevoel, het was het allemaal waard.

En toen kwam ik er achter dat ik geen droge kleding bij me had voor de terugweg… aiiiiii…

Vrijdagochtend liep ik eindelijk weer eens met mijn vader. Hij had een ‘leuk’ rondje bedacht waarbij het ‘mooiste’ voor het laatste bewaarde… nou dat mooiste was dus vijf kilometer wind tegen langs de Vliet. Mijn hemel, ik ben zo slecht in tegen de wind in lopen, ik had ‘zelfs’ moeite om mijn vader bij te houden (even ter referentie, ons PR op de 10K scheelt 10 minuten, in mijn voordeel… dan is het best beroerd als je het gevoel hebt de ‘mindere’ van de twee te zijn). Ik kon het wel relativeren, de 300’tjes van een avond ervoor zaten nog flink in mijn benen en ik had me ingesteld op een super easy duurloopje en ja, dan verwacht je dus ook niet dat het wat zwaarder kan worden en als het dan zwaar wordt, dan kun je daar wellicht wat minder goed mee omgaan.

’s Avonds namen Tuur en ik mijn ouders mee uit eten, om ze (vooral mijn vader) te bedanken voor het helpen bij het opknappen van Tuur’s oude huis. Het is inmiddels (onder voorbehoud van financiering) verkocht, waar mijn vader zeker een aandeel in gehad heeft, die pizza verdiende hij dus zeker (en mijn moeder ook, omdat ze mijn vader moest missen op de momenten dat ‘ie in Tuurs huis aan het klussen was).

Ik had van te voren tegen mijn moeder gezegd, weerhoud me ervan een pizza te bestellen, ik voel me daarna altijd zo slecht. Ik zei tegen Tuur, weerhoud me ervan alcohol te drinken, daarna voel ik me altijd zo belabberd… nou ze hebben zich allebei niet aan hun taak kunnen houden. Ik bestelde een pizza en als toetje een scroppino. Het was heerlijk, maar zaterdagochtend voelde ik me allesbehalve fit.

Gelukkig voelde ik me na het ontbijt alweer een stuk fitter. Ik editte mijn vlog, deed wat andere dingen achter mijn MacBook en liep rond de lunch een rondje van drie kilometer. Eigenlijk zou ik zaterdag een marathontraining doen van drie keer vijf kilometer op marathontempo, maar Tuur en ik besloten vrij spontaan om mee te doen aan de Midwinter Marathon (25 kilometer), dus in plaats van mijn marathontraining op zaterdag, maakte ik er een marathonwedstrijdtraining van.

De eerste maand van jaar is ook alweer voorbij, in de maand januari heb ik 29 dagen hard gelopen (soms was het maar drie kilometer, maar ik ging toch naar buiten), twee dagen was ik niet in beweging te brengen. Heel ’toevallig’ was dit precies op de dag dat ik mijn eisprong had en de dag voor mijn menstruatie. Grappig (of eigenlijk helemaal niet) wat hormonen met je kunnen doen.

Zaterdagavond maakten we poké bowls en keken we naar de film The Intern op Netflix (sinds dit weekend op Netflix). Daarna doken we vroeg ons bed in, want op zondagochtend reden we naar Apeldoorn voor de Midwinter Marathon.

En daar laat ik het bij voor deze week. Ik slaap namelijk van zondag op maandag in Apeldoorn en ben pas na de middag weer terug in Den Haag. Ik schrijf dit dus op zaterdagavond (dus of we echt op zondagochtend naar Apeldoorn reden, dat weet ik officieel helemaal nog niet, wie weet wat er morgen nog allemaal gebeurt…). Mijn raceverslag hebben jullie nog van me tegoed. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in.

Liefs,

Annemerel