LET’S TALK ABOUT: Black Lives Matter.

 

Ik was druk aan het werk, had mijn Instagram al een tijdje niet geopend, toen Tuur zei ‘iedereen heeft een zwarte Instagrampost, het is #blackouttuesday, moet jij dit niet ook doen?’. Ik opende mijn Instagram en zag vooral heel veel zwarte blokjes. De twijfel sloeg toe… kijk, ik vind racisme verschrikkelijk en ik zou graag willen dat het anders was, dat er verandering komt en ik wil hier mijn steentje aan bijdragen, ik ben bereid om te leren, maar dat zwarte vierkantje voelde een beetje nutteloos. Toch deed ik het, omdat ik toch graag wilde laten weten dat het ook iets met mij doet, dat ik het politiegeweld, de discriminatie, alles dat met racisme te maken heeft afkeur en graag zou willen bijdragen aan verandering. Ook al gebeurt dat niet door een simpel zwart plaatje te plaatsen op Instagram. Het niet plaatsen voelde slechter dan het wel plaatsen.

Ik ben de laatste naar wie je zou moeten luisteren als het om racisme gaat. Ik weet niet hoe het is om als zwart door het leven te gaan. Ik zeg dingen fout, ik begrijp dingen verkeerd, ik doe waarschijnlijk (onbewust) dingen die ik beter niet zou kunnen doen. Er zijn mensen die er veel meer over gelezen hebben, er zijn mensen die al veel verder zijn dan ik.

Maar ik wil wel graag leren, ik wil beter worden. Ik wil beter zijn. 

Het is voor mijn oncomfortabel om over racisme te schrijven, omdat ik bang ben het verkeerde te zeggen. Ik ga graag confrontatie uit de weg, ik ben bang om fouten te maken. Maar dat mag eigenlijk geen reden zijn om er daarom maar gewoon aan voorbij te gaan.

Kijk, er zijn vormen van racisme waar de meeste mensen niet achter staan. Ik denk dat vrijwel niemand zegt ‘massamoorden op zwarte mensen, dat is helemaal OK’. Maar er zijn ook kleine vormen van racisme, waarbij je misschien niet meteen doorhebt dat wat je zegt of denkt racistisch is. In de pyramide hieronder staan deze ‘verborgen’ vormen van racisme aan de onderkant van de pyramide. Het is de basis waarop racisme gebouwd is, het is daarom volgens mij niet minder belangrijk om ook daar mee bezig te zijn, om daar – als wit persoon – je gedrag in te veranderen. Om je hiervan bewust te zijn.

 

Vanmorgen las ik dit essay van een van de snelste Amerikaanse afstandslopers van dit moment, Marielle Hall. Ik vond dat zij heel helder uitlegde waar zij in haar (hardloop)leven al mee heeft moeten dealen. Het maakte voor mij wederom begrijpelijker hoe kleine dingen – waarvan je meteen niet eens doorhebt dat het racistisch kan zijn – een impact kan hebben.

Ik heb nog veel te leren, maar dat doe ik graag. Want racisme is niet OK en daar wil ik niet aan bijdragen. Black Lives Matter.

Liefs,
Annemerel