LET’S TALK ABOUT: July

Beeld: Jorrit Ooyen

Het is 1 juli, het jaar is officieel door midden, Q3 is begonnen. Het eerste half jaar was… niet wat ik er van verwacht had.

Januari was gewoon januari. Misschien met een beetje extra wind (wat hardloopwedstrijden zoals de Egmond Halve Marathon een extra grote uitdaging maakte), maar verder was januari gewoon januari. Donker, saai, lang…

Februari daarentegen was super zonnig. Tuur had twee maanden vrij genomen en we verkasten naar zonnig Valencia. Drieënhalve week genoten we van de zon, het Turia Park, lekker eten en het samen zijn. Het was heerlijk. Ondertussen was Corona wel al echt een ding aan het worden, al konden we toen nog niet voorzien hoe groot dat ding zou worden. Ik weet nog dat we in onze laatste week tien apotheken binnen zijn gelopen op zoek naar een mondkapje voor in het vliegtuig, maar nergens hadden ze iets op voorraad.

Maart was een maand vol onzekerheid. We kwamen terug uit Valencia, wilden onze wintersport boeken voor later die maand, maar besloten toch nog even te wachten. Tuur raakte serieus geblesseerd, ik ging keihard onderuit een half uur voor de CPC en had twee wekenlang een donkerblauw (en paars en groen) oog. We waren blij dat we nog even gewacht hadden met het boeken van die wintersport, want op het moment dat we wilden gaan boeken druppelden de berichten binnen over skigebieden die gesloten werden. We probeerden er thuis het beste van te maken, ik twijfelde of de Boston Marathon wel door zou gaan, baalde over onze trip naar Boston en New York, kon weinig hardlopen door gekneusde ribben en die onzekerheid…

April had een stuk meer zekerheid, de zekerheid dat de wereld nooit meer (in ieder geval de komende jaren) nooit meer hetzelfde zou zijn. Het was dat de zon af en toe scheen en dat we voor het eerst konden genieten van ons dakterras, daar genoten we in april eigenlijk het meeste van. Ik maakte me veel zorgen over de toekomst van mijn bedrijf, mijn inkomsten, opdrachten en wist wel dat ik iets wilde veranderen (dat wist ik al lange tijd), maar hoe… de hele maand was ik er in mijn hoofd druk mee bezig, terwijl ik ondertussen dagelijkse (saaie) vlogs maakte.

Mei was de maand waarin ik eindelijk wist wat ik wilde. Ik lanceerde Have a Good Summer Run op mijn verjaardag en er werd veel beter op gereageerd dan ik ooit had durven dromen. Ik was zo blij. Ondanks dat ik lange dagen maakte (en nog een beetje onzeker was over de inhoud) kreeg ik mega veel energie van alle positieve berichten. Ik was niet meer de hele dag bezig met Corona en had weer een groot doel om naar toe te werken.

Juni was de maand waarin Have a Good Summer Run van start ging. Inmiddels heb ik vijf van de tien hoofdstukken geschreven en gedeeld en de reacties zijn mega goed. Doordat ik nog aan het schrijven ben (leg nu de laatste hand aan hoofdstuk 6, dat ik zondag ga versturen) en er een actieve Facebookgroep is, kan ik goed inspelen op de vragen en behoeften die de lezers/deelnemers hebben. Het is echt super gaaf om te doen, geeft mega veel energie en doordat ik zelf ook meetrain ben ik daar ook weer lekker mee bezig.

De rest van 2020…

Deze zomer staat onze bruiloft op het programma. Eind augustus geven Tuur en ik elkaar het jawoord. Half juli tot begin augustus willen we ook nog een kleine twee weken op vakantie. Ik weet zelf nog niet zo goed hoe ik dat moet gaan doen qua planning, als in: Have a Good Summer Run gaat ook gewoon door en we hebben nog wel wat te regelen voor onze bruiloft, maar het idee van Tuur (twee weken met de camper naar Italië) klinkt ook wel heel aanlokkelijk. Of we daadwerkelijk gaan? Geen idee. Ik weet in ieder geval dat ik me wel vermaak.

Na de bruiloft willen we ook een weekje op huwelijksreis. Niet met de camper, maar een roadtrip met mijn nieuwe auto naar de bergen. Of nou ja nieuwe auto, ik heb hem al sinds begin maart, echter… ik heb er pas 1100 kilometer mee gereden. Dat is dus gemiddeld 250 kilometer per maand. Ik heb ook pas een keer hoeven tanken, haha. Als iemand tips heeft voor mooie designhotels in Oostenrijk, Duitsland, Zwitserland, Italië, het liefst in de bergen, maar ook bij het water en dan ook nog betaalbaar… laat het me vooral weten, ik heb het idee dat wat we graag willen niet bestaat. In ieder geval niet voor ons budget.

En dan begint in september het echte leven weer. Eigenlijk zou ik op 14 september de Boston Marathon lopen, maar ook dat gaat niet door. Logisch. Ik ben er ook niet echt rouwig om, aangezien ik het toch niet echt verantwoord vind om acht uur in een vliegtuig te gaan zitten om vervolgens met 30.000 mensen van over de hele wereld een marathon te gaan lopen. Klinkt niet echt als een slim idee. Over marathons gesproken, we staan ook nog steeds ingeschreven voor de Valencia Marathon op 6 december. Of ik die ga lopen? Als ik het nu zou moeten zeggen, zeg ik ‘nee’. Eigenlijk om dezelfde reden als Boston… het zijn veel mensen, met veel nationaliteiten en je moet er met het vliegtuig naartoe. Op dit moment klinkt dat echt totaal niet verantwoord. Maar wie weet hoe het leven er over vijf maanden uit ziet? Ik had vijf maanden geleden ook niet kunnen voorspellen dat we in deze situatie zouden zitten…

Of ik verder nog plannen heb? Eigenlijk niet. Have a Good Summer Run gaat super goed en er zit wellicht ook wel een herfst en/of winterversie in. Verder vind ik het nog steeds lastig om dingen te plannen, omdat je gewoon niet zo goed weet hoe de wereld er over een paar maanden uit ziet. We twijfelen wel over een nieuwe keuken in het najaar (of nou ja, daar twijfelen we niet echt over, dat willen we wel graag, alleen daar willen we ons nu nog niet mee bezig gaan houden aangezien we op dit moment genoeg aan ons hoofd hebben). En verder… zien we het wel. Go with the flow.

Benieuwd hoe jullie het eerste half jaar van 2020 ervaren hebben en of jullie plannen hebben voor de rest van het jaar.

Liefs,

Annemerel