DIARY: Week 27

Een iets minder zonnig weekje, de trouwringen, Tuur ging naar de kapper en mijn stormproof hardloopkapsel.

Good morning! Mini workout om lekker wakker te worden en mijn billen/hamstrings/core te trainen. Dit is ook een vaarwel post voor deze mooie gymbal… Ik weet niet hoe het precies gebeurd is, maar hij is zo lek als een biezenmandje. Tuur dacht dat het kwam door het verschil in temperatuur, maar we hebben hem nog een keer opgeblazen en nu is hij een zielig hoopje ellende. Snel een nieuwe kopen want ik gebruik hem voor bijna al mijn core oefeningen.

Ik sta met een foto in de nieuwe Runner’s World bij een artikel over Tracksmith. Ik heb Tracksmith een tijdje terug ontdekt en sindsdien ben ik fan. Kwaliteit is erg goed en ik vind het leuk dat het wat anders is dan wat je bij veel andere merken ziet. Ik bestel het altijd gewoon direct vanuit Amerika (dat is volgens mij de enige mogelijkheid), maar er hangt helaas wel een prijskaartje aan (verzending, import, btw komt allemaal nog bovenop de prijs die op de website wordt aangegeven).

Dinsdag was het tijd voor mijn lange duurloop. Het was niet al te best weer, de wind blies HARD, maar ik maakte er het beste van. Voor de stukken met tegenwind koos ik een zo beschut mogelijke route en voor de stukken waar ik de wind in mijn rug had, liep ik bovenop het duin, ik kon mijn benen bijna niet bijhouden. Zo’n fijn gevoel.

’s Middags werden er twee salades van het zomermenu van SLA geleverd door niemand minder dan eigenaresse Nina. Het was niet de beste dag voor haar om op de fiets door Den Haag te crossen (zoveel regen!) maar ik ben haar dankbaar dat ze in ieder geval mijn huisje heeft aangedaan. We hadden de Caesar Salad en de vegetarische kapsalon, beiden aanraders!

Woensdag kreeg ik een mailtje binnen dat de trouwringen klaar lagen. Meteen ging ik op zoek naar de bon (we hadden al betaald, wat maar goed was ook, want de goudprijs is in de tussentijd hoger geworden en de ringen zouden nu dus duurder geweest zijn), wonder boven wonder vond ik de bon snel en ik sprong op de fiets richting het centrum. Tuur was ook net klaar met werken en stond al op me te wachten voor de winkel. De ringen pasten perfect en ik kan niet wachten om hem daadwerkelijk te kunnen gaan dragen.

We hebben thuis al een mooi doosje voor de ringen (gekregen van Laura) en we hebben al even ‘geoefend’. Het liefst pas ik de ring dagelijks en op het moment van schrijven ligt hij maar op twee meter bij mij vandaan, maar ik probeer me te beheersen.

Ja het boek van Laura Brijde lag donderdag bij me in de brievenbus. Zo leuk om dit boek eindelijk te kunnen lezen. Afgelopen jaar heb ik regelmatig contact gehad met Laura over haar boek. Volgens mij hebben we er zelfs al over gepraat toen ze haar eerste afspraak had bij de uitgever en ze nog helemaal niet wist wat ze moest verwachten. Anyway, veel over het boek gesproken dus en nu is het er eindelijk. Het is heel mooi geworden.

Rechts een foto van Tuur die naar de kapper is geweest gewapend met een foto van McDreamy. Dat is niet helemaal gelukt (zijn haar is nog niet lang genoeg), maar het is wel de eerste keer dat Tuur terug kwam van de kapper en dat ik dacht… leuk! Hij is er zelf (niet GEHEEL onbelangrijk) ook blij mee. Hij dacht altijd dat hij door lang haar grijzer zou lijken, maar het tegendeel is waar ;-)

Vrijdag na mijn duurloop op de vloer voor de badkamer om mijn schoenen uit trekken. Op de foto links zien jullie hoe ik mijn haar tijdens stormachtige dagen draag, in een lage knot met een anti-slip elastiek om het vast te zetten. Dit is voor mij de enige manier om geen klitten te krijgen. Als ik een vlecht maak ga die vlecht vaak op en neer tijdens het lopen, wat dan weer voor knoopjes zorgt.

Rechts zien we mijn witte schoenen na twee maanden draagplezier. Niet zo wit meer ;-).

De zaterdag spendeer ik voor een groot gedeelte op de bank met films en het boek van Laura (het is inmiddels uit, aanrader!). Het was echt zo’n dag dat je gewoon niets anders wilde dan lekker thuis op de bank zitten. Althans, dat was het voor mij. Die regen en wind maakte het niet heel aantrekkelijk om naar buiten te gaan. Al ben ik ’s ochtends vroeg wel eventjes geweest. Maar daarna… met de benen omhoog.

Over benen gesproken, mijn knieën zien er wel echt uit alsof ik een wilde kleuter ben. Gelukkig is mijn trouwjurk lang.

We sloten de week af met mijn favoriete Indonesische eten van Keraton Damai. Dat begint inmiddels een beetje een traditie te worden. Net als de restjes die we op maandag bij de lunch eten (waar ik op dit moment dus onwijs naar uitkijk).

Deze eerste week van juli had ik me iets zomerser voorgesteld, maar goed, we hebben gelukkig nog wat weken tegoed en wie weet wat voor weer het dan wordt. Deze week staat er onder andere een afspraak bij de notaris, het opnemen van video’s voor Have a Good Summer Run en… nou ja, alles dat ik iedere week doe. Schrijven, vloggen, hardlopen, eten, drinken, slapen, je kent het wel ;-)

Fijne week!

Liefs,

Annemerel