DIARY: #36

Zo, dat was nogal een schok voor mijn systeem. Herfst. Tuur weer de hele dag op school. Nieuw project (inclusief opstartproblemen). Nieuwe (part-time) baan. Mijn eerste baanwedstrijd in 15 maanden. Als ik het zo op achter elkaar zet besef ik ineens heel goed waarom ik zondagmiddag op de bank even een momentje voor mezelf nodig had.

Maandagochtend, de eerste dag na de zomervakantie, here we go. De nagellak die ik tijdens mijn huwelijk droeg zit nog op mijn nagels. Of nou ja, een gedeelte… tijd om mijn nagellak eraf te halen denk ik.

Tuur was maandag nog een dagje thuis aan het werk, wat wel fijn was in de opstartfase.

We krijgen nog steeds bijna dagelijks kaartjes en pakketjes om ons te feliciteren met ons huwelijk. Zo leuk. Deze kaart (en fles prosecco) kreeg ik van mijn uitgever A.W. Bruna. Het is alweer twee jaar geleden dat we ons laatste boek samen maakten, maar ze zijn me gelukkig nog niet vergeten. Mijn redacteur Anoek was denk ik een van de eerste mensen die wist dat Arthur en ik elkaar leuk vonden, zij las immers iedere week al mijn hoofdstukken en moet vast gedacht hebben… is dit normaal?

Maandagmiddag werd er na zes weken eindelijk weer een Hello Fresh box bezorgd. In de zomervakantie hebben we ons abonnement tijdelijk stop gezet, maar de laatste weken verlangden we steeds vaker weer naar het gemak van Hello Fresh. Al dat nadenken over ‘wat zal ik vanavond nu weer eens gaan eten’ en het bijbehorende supermarktbezoek begon, daar waren we wel weer een beetje klaar mee. Deze Indiase Dahl met spinazie en naanbrood was zo lekker, dat we meteen weer wisten waarom we hier zo van genoten (mijn code met 20 euro korting op je eerste box geldt trouwens nog steeds, mocht je de code gebruiken dan krijg ik ook weer 20 euro korting op mijn volgende bestelling).

Ja, we zijn weer thuis. Iedere ochtend speltbrood met ei en een lekkere grote bak gemberthee. Beste start van de dag. Oh ja, de koffie heb ik dan al in bed gehad… Tuur maakt dus ie-de-re ochtend een havercappuccino en die drinken we dan in bed. Dat is natuurlijk echt de beste start van de dag.

Dinsdag deed ik een baantraining. Maandag had ik er ook al een gedaan, maar die ging echt heel erg slecht. Als in: ik kwam zelfs bij het inlopen al in ademnood. Dinsdag ging het gelukkig iets beter, maar echt geweldig ging het ook niet. Wellicht toch iets te veel schnitzels en taartjes gegeten en iets te weinig ritme en groenten  en fruit gehad. En oh ja, een week niet hardlopen gaat je ook niet in de koude kleren zitten.

Na de training was het tijd voor een ander lievelingsmaal van me, speltbrood met Hüttenkäse. Ik denk dat de samenwerking met Hüttenkäse begin dit jaar me het meest gebracht heeft van alle samenwerkingen die ik ooit gehad heb. Niet qua geld, maar serieus… Hüttenkäse… het is zo lekker.

’s Middags ging ik samen met Tuur naar Wassenaar voor mijn eerste training bij de Amerikaanse school. Ik ben gevraagd als assistent coach voor Middle School en dat betekent dat we samen (en met nog een andere assistent) 50 kinderen tussen de 9 en 13 jaar cross country training geven. Ik ben hier maandag pas voor gevraagd, dus het was allemaal redelijk spontaan. Tot nu toe vind ik het erg leuk om te doen, al is het voor mij best wel even wennen, ik heb geen ervaring met lesgeven dus dat is best wel een beetje wennen. Ik moet vooral nog oefenen met streng zijn.

Woensdag ‘mocht’ ik niet hardlopen, omdat ik donderdag een baanwedstrijd had en omdat ik de dag ervoor twee keer had gelopen (mijn eigen training en de training bij de Amerikaanse school). Het was balen, want woensdag was nu juist zo’n lekkere dag. Donderdag daarentegen… voorspelden ze verschrikkelijk weer. Geen weer voor een baanwedstrijd, maar hé, wat doe je er aan?

Ik ben trouwens zeer content met mijn nieuwe pyjama van Love Stories. Ik heb afgelopen vier jaar alleen maar pyjama’s bij Love Stories gekocht en zou niet anders meer willen. Ik koop ze vaak aan het eind van het seizoen, omdat de sale van Love Stories echt heel goed is.

Donderdag at ik tussen de middag pasta, want ’s avonds was de baanwedstrijd en voor een wedstrijd eet ik liever crackers met Hüttenkäse, ik weet daarvan zeker dat mijn darmen er niet spastisch op reageren (of nou ja dat weet ik nooit zeker natuurlijk, maar de kans is in ieder geval kleiner). Maar goed voordat het tijd was voor de baanwedstrijd was het weer tijd om training te geven op de Amerikaanse school. Het weer was dramatisch, maar het gekke is… als je les aan het geven bent voel je niet eens dat het regent? Of ligt dat aan mij?

Om half acht ’s avonds zat ik in de auto richting de baan. Redelijk gespannen. Maar het gekke was, op het moment dat ik bij de baan aankwam en alle bekenden zag waren de zenuwen meteen verdwenen.

De wedstrijd liep ik niet zo hard als ik gehoopt had, ik liep 19 seconden boven mijn persoonlijk record, maar daar tegenover staat wel dat ik het gevoel heb alles gegeven te hebben tijdens de wedstrijd en dat ik best lekker gelopen heb. Ik ben niet stuk gegaan, maar balanceerde wel op het randje (als in: mijn armen waren de laatste 500 meter erg zwaar van de verzuring, maar de verzuring was nog niet zo erg dat ik compleet stil viel). Het belangrijkste was dat ik een hele leuke avond gehad heb. Dank Björn Parée voor het maken van de foto’s!

Ik zei toch dat we hele mooie cadeaus kregen voor ons huwelijk? Hoe gaaf is deze doos met bonbons die we kregen van Have a Good Run deelneemster Nathalie. We hebben inmiddels de linker en de rechterrij met bonbons op. De tweede rij links wil ik ook nog wel opeten, maar de rest… ik denk dat ik daar nooit aan begin (ik ben ook zo iemand die geen chocolade paashazen eet omdat ‘ie het zielig vindt).

Naast mijn nieuwe baan bij de Amerikaanse school ben ik deze week ook begonnen met de Have a Good Run Weekly. Het is een digitaal magazine met interviews, mijn trainingsdagboek, een verhaal (ik noemde het eerst een column, maar is een column 1200 woorden? in de Have a Good Run Weekly waren het zes kolommen…) en andere hardloopinspiratie. Ik ga dit nu 12 weken doen en geniet er echt enorm van. Hoewel het ook meer werk is dan ik in eerste instantie had verwacht. Ik had zeg maar ook niet verwacht dat de eerste Weekly 7000 woorden zou hebben, maar als ik eenmaal aan het tikken ben… Mocht je jezelf nog aan willen melden, dat kan via haveagood.run. Je ontvangt dan binnen 48 uur de eerste editie en de tweede ontvang je komende zondag.

Zaterdag gebeurde het eindelijk… na 369 dagen in ons huis zijn we begonnen met raamdecoratie! Een paar weken geleden is een adviseur van Veneta bij ons langs geweest om ons te adviseren en we hebben meteen voor alle ramen in huis raamdecoratie besteld. Samen met mijn vader hebben we zaterdag het eerste deel opgehangen. Zo blij dat we nu eindelijk iets voor de ramen hebben, het maakt het huis veel meer ‘een huis’ en ik hoef me tijdens het douchen niet meer af te vragen wat de overbuurman precies kan zien. Ik kan niet wachten om de rest ook op te hangen.

Heel blij met Veneta, alles was binnen drie weken geleverd, alles past perfect (Tuur en ik vonden het spannend om zelf te meten, je zou maar net een centimeter er naast zitten, daarom super blij dat een adviseur dat voor ons gedaan heeft!) en het staat gewoon heel mooi. Althans, dat vinden wij. We hebben een deel van de raamdecoratie gesponsord gekregen, wat natuurlijk ook helemaal niet verkeerd is (en dat is het understatement van de dag!). Als alles straks hangt zal ik echt goede foto’s maken.

Zondag verliep niet zoals gepland. Ik stond al om zeven uur op om alles voor Have a Good Run te gaan versturen, maar had heel veel problemen met mijn Have a Good Run mailadres. De mails kwamen niet allemaal aan. Shit. Ik verstuurde alles nog een keer, maar weer kwam niet alles aan. Toen bedacht ik me… als ik nu eens alles in verschillende WeTransfers zet, misschien ligt het wel aan de bijlage? Dus ik verstuurde alles nog een keer en toen… werd mijn mailadres geblokkeerd. Noooooo! Ik ben echt uren bezig geweest om alles te verzenden (uiteindelijk vanaf mijn eigen mailadres verstuurd), maar toen had ik al voor zoveel verwarring gezorgd bij sommige deelnemers, dat ik weer allerlei bezorgde berichtjes over niet aangekomen mails moest beantwoorden. Niet echt chill.

Daarna wilde ik ‘even’ de Boston Marathon virtueel lopen. Ja. Goede grap, ik dacht echt dat ik de marathon afstand kon lopen. Het universum heeft me daarvoor behoed, want al na een paar honderd meter kreeg ik steken onder mijn linkervoet en dat ging niet weg. Na 4,2 kilometer (10% van de afstand die ik had willen lopen) was ik weer thuis. Tuur wist van dit alles trouwens niets af, die had een feestje op het strand dus ik dacht dat ik het wel even ‘stiekem’ kon doen. Ik weet ook niet waarom ik na al die jaren nog steeds dit soort gekke ideeën heb, maar ik ben in ieder geval blij dat mijn voet er een stokje voor stak (het is geen blessure, gewoon wat stijfheid).

De rest van de middag spendeerde ik met mijn MacBook op de bank. Mailtjes beantwoorden, een planning voor komende week maken… ik was ineens zo moe dat ik geen stap meer wilde zetten, dus dat heb ik ook lekker niet gedaan. OK, behalve toen mijn MacBook leeg was, toen moest ik even de oplader halen. Het was een enerverend weekje.

Deze week gaan we verder waar we afgelopen week gebleven zijn. De tweede Have a Good Run Weekly, training geven bij de Amerikaanse school, beginnen met het Have a Good Run schema (ook daarvoor kun je je nog aanmelden, haveagood.run) en hopelijk weer wat blogs schrijven. Ik doe écht mijn best, maar ook voor mij zitten er maar 24 uur in een dag en het lijkt wel alsof die 24 uur steeds sneller gaan. Help!

Liefs,

Annemerel