DIARY: #38

Nazomer, ik kan er aan wennen. Maar ik doe het maar niet, want dan komt die omslag komende woensdag helemaal zo rauw op mijn dak. Het was een fijne week :)

Tijdens het schrijven door bracht ik maandag een bezoekje aan de atletiekbaan. Ik was van plan om donderdag een baanwedstrijd te lopen en maandag zou ik mijn laatste echte training doen. Aan de manier waarop ik deze zin formulier merk je wellicht al dat ik die baanwedstrijd nooit gelopen heb, maar hé, dat heeft niets te maken met de training van maandag.

De training ging lekker, het was prachtig weer en ik kon echt van de training genieten. Het was dan ook geen hele lastige training… ik deed 3x 600-400-200 op mijn 5K tempo. Best wel easy eigenlijk. Maar het voelde… hoe zal ik het zeggen… het was niet heel erg lastig, maar lastiger dan ik gehoopt had. Ik zag in dat dat 5 kilometer lang lopen best een hele grote uitdaging zou worden.

Wat is het toch fijn om een dakterras te hebben. ’s Avonds at ik een heerlijk recept van HelloFresh (het was iets van een curry maar vraag me niet wat het nu precies was, ik kan me alleen nog herinneren dat ik het heel lekker vond) in het zonnetje op het dakterras. Doordat we zo hoog zitten verdwijnt de zon niet op een gegeven moment achter een boom of huis, waardoor we echt tot zonsondergang kunnen genieten van de zon. Die zonsondergang is nu trouwens wel twee uur eerder dan eind juni.

Dinsdag was het prinsjesdag en dat betekent voor Haagsche scholen dat ze gesloten zijn. Tuur was dinsdag overdag dus vrij. We besloten even naar het strand te fietsen om te ontbijten bij onze trouwlocatie. Dat was een heel geslaagd plan. Daarna nog heel even op het strand gelegen, ik had echter geen rust in mijn kont omdat ik nog wel een redelijke to-do-lijst had. Met mijn voeten in zee schreef ik in mijn notities app op mijn iPhone, net zoals ik drie-vier jaar geleden ook deed toen ik nog alleen woonde en vaak ’s middags alleen naar het strand ging om daar mijn werk te doen.

’s Middags gaven Tuur en ik training bij de Amerikaanse school, maar omdat het zo warm was maakten we er een net iets andere training van dan anders. We liepen met zijn allen naar een recreatiemeer in de buurt, we zwommen (of nou ja de kinderen zwommen en ik keek toe) en daarna liepen we weer terug. Er zijn foto’s van, maar die mag ik natuurlijk niet online publiceren ;-).

Na de training reden we door naar mijn ouders waar de barbecue werd aangestoken. Het was een mega gezellige avond waarop ik wellicht een glas wijn te veel dronk (ik dronk er twee, een is eigenlijk meer dan genoeg voor mij).

Woensdag deed ik een korte training met 8 versnellingslopen, in voorbereiding op de baanwedstrijd van de volgende dag (die ik dus nooit gelopen heb). Het was een fijne training, maar waarom is traplopen toch altijd zo vermoeiend.

Donderdag ga ik weer training bij de Amerikaanse school en kreeg ik mijn teamkleding. Nu is het echt echt, toch? Een witte pet en een fluitje erbij en mijn ‘Coach Anna’ outfit is compleet ;-).

Donderdagavond liep ik dus niet die hardloopwedstrijd en ik vond dat ik daarom vrijdag echt een hele goede training moest doen.  Op het schema van Have a Good Run stond een training waarbij ik 4x 2000 meter op mijn drempel moest lopen. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo’n intensieve training gedaan heb en ik denk dan ook dat dit de meest heftige training van 2020 geweest is, maar het was lekker weer en ik nam hem gewoon ‘one interval at a time’.

Het was niet makkelijk, maar ook niet verschrikkelijk en na afloop beloonde Garmin me zelfs met een extra V02max-punt. Best wel bizar… vorige week zondag had ik nog een V02max van 54, maar afgelopen week werd hij na iedere goede training een punt hoger. Zouden het mijn nieuwe schoenen zijn?

Ik keek al twee weken uit naar zaterdag, we gingen lunchen met Laura en Robin bij Tulum in Noordwijk. Ik kom nooit op het strand van Noordwijk, maar een blik op de website van Tulum was genoeg om er van te voren heel veel zin in te hebben. Het feit dat we Laura en Robin eindelijk weer zagen droeg daar natuurlijk ook aanzienlijk aan bij.

Het was mega gezellig, de zon scheen en Tulum was net zo tof als ik verwacht had. Enige jammere vond ik dat we na twee uur van het terras af werden gestuurd, ondanks dat we nog drankjes op tafel hadden staan. Blijkbaar reserveer je tafels in een timeslot en zijn er dus gewoon mensen die om 14.00u staan te wachten op jouw tafeltje. Dat ben ik bij de strandtenten hier niet gewend.

’s Middags weer het dakterras op. Het shirtje dat ik zaterdag droeg kocht ik op Mallorca, mei 2018 (ja, dit soort dingen onthoud ik altijd), ik heb het nooit gedragen en toen ik het aantrok snapte ik niet waarom, maar als ik deze foto nu weer zie… het is gewoon niet ‘mij’.

Zondagochtend klaagde ik een beetje dat er op het moment niets was waar ik echt mega naar uitkeek. Geen marathon, geen bruiloft, geen vakantie. Ik heb absoluut geen reden tot klagen, want… ja… ik heb een heel erg mooi leven. Maar soms het je dat weleens, toch? Dat je ’s ochtends wakker word en denkt bleehhhhhhh (vooral als ik slecht geslapen heb heb ik hier last van en in de nacht van zaterdag op zondag heb ik héél slecht geslapen).

Anyway… ik besefte al snel dat ik niet iets groots nodig heb om naartoe te leven en dat het gewoon een kwestie is van de dagen leuk maken. Dus niet veel later zaten Tuur en ik op de fiets richting de stond, om daar lekker te ontbijten. Mijn stemming was meteen 180 graden gedraaid.

’s Middags lagen Tuur en ik op het dakterras met MacBook om feedback te geven op de trainingen van de Have a Good Run members, mega motiverend om te zien hoe lekker ze bezig zijn. Ik kreeg bijna zelf zin om hard te gaan lopen, maar ik besloot mijn benen te sparen voor een training voor de volgende dag (vandaag dus).

Onze favoriete ontdekking van de afgelopen weken? How I met your mother. We zijn flink aan het bingewatchen (wat ook de oorzaak was van de slechte nacht zaterdag op zondag) en zitten nu ergens in seizoen 4. Heel benieuwd naar wie die moeder nu eigenlijk is, maar volgens mij willen we dat echt niet weten (schijnt deceptie te zijn?).

Deze week staat er niet heel veel spannends op het programma, maar het programma hoeft niet altijd spannend te zijn om van de dagen te kunnen genieten, toch? 

Liefs,
Annemerel