DIARY: #5

Happy February! Na zo’n zonnige dag als gisteren kijk ik nog meer uit naar het voorjaar, wanneer de kans op zon net iets groter is dan afgelopen maand. En zoals ik al meerdere keren heb benadrukt, februari duurt maar 28 dagen dus dat is zo voorbij. Al kan mijn herinnering van eerdere maanden februari ook een beetje gekleurd zijn doordat ik vroeger vaak op wintersport was in februari en vorig jaar bijna de hele maand in Valencia was. Ja, dan gaat de tijd inderdaad snel… Nou ja, genoeg over februari, terug naar de laatste week van januari.

Ik begon vorige week met een foto/videoshoot voor Have a Good Run in de polder bij Leiden. Het plannen van shoots gaat bij ons altijd vrij spontaan, omdat we er graag de juiste weersomstandigheden voor willen hebben. De beslissing om maandagochtend te gaan filmen maakten we zondagavond. Maar het was niet voor niets, het weer was prachtig en ik begon mijn week meteen goed, met 5000 stappen. Ik loop trouwens speciaal voor deze foto hard, echt hardlopen gaat op het moment niet door de belasting op mijn bekkenbodem.

Ik probeer iedere week (gemiddeld gezien) een beetje minder schermtijd te hebben. Vorige week zat ik op 4 uur en 34 uur per dag gemiddeld. Dat klinkt als best veel, maar als je je bedenkt dat ik ook weken van 8 uur gemiddeld per dag heb gehad, dan valt dit reuze mee. Ik weet dat er allerlei apps zijn om je schermtijd te verminderen, maar ik denk dat ik inmiddels redelijk aan de ‘rand van wat kan’ zit. Ik vind het namelijk ook belangrijk om op Instagram DM’s te beantwoorden, ik lees interessante nieuwsartikelen via Blendle en ik probeer ook up to date te blijven in de Facebookgroep van Have a Good Run. Als ik met een ’taak’ bezig ben kan ik die telefoon redelijk goed wegleggen, maar als ik even niets te doen heb probeer ik me via mijn telefoon nuttig te maken (en OK ik geef toe soms zit ik ook iets te lang op Twitter om stomme discussies te volgen).

Dat probleem had ik dinsdagochtend bijvoorbeeld. Maandagavond had ik mijn telefoon netjes weggelegd, omdat ik geen zin had om berichten over de rellen te lezen. Ik kan er vanaf mijn huis (waar ik geacht ben te blijven, avondklok) toch heel weinig aan doen en het is gewoonweg niet goed voor mijn gemoedsrust om iedere update via het NOS liveblog te volgen. Maar ja toen werd ik dinsdagochtend wakker, pakte ik uit automatisme mijn telefoon en die stond vol met pushberichten. Daarna ging ik nog even op Twitter buurten en dat had ik beter echt niet kunnen doen. Zo naar hoe andere mensen elkaar van alles de schuld geven.

Dit chocoladekoekje en kopje koffie hielp iets bij het leed, maar uiteindelijk was dinsdag toch niet echt en goede dag. Ik heb de hele middag geslapen met een paar paracetamol achter mijn kiezen (knallende koppijn). Ik weet niet of die hoofdpijn iets te maken heeft met die berichten op de NOS (ik werd namelijk al wakker met hoofdpijn), maar het zal de zaak zeker niet verbeterd hebben.

Woensdag kwam mijn vader de Kallax-kast die wij over hadden ophalen voor zijn ’thuiswerk-kantoor’ en in ruil daarvoor hing hij de jaloezieën op in Ollie’s kamertje. Tuur maakte het af met de mooi slaapkamerlamp. Deze lamp hing vroeger in mijn slaapkamer (voordat ik Tuur kende) en lag eigenlijk een beetje te verstoffen in een hoekje. Toen ik hem met opruimen weer tegenkwam dacht ik in eerste instantie aan het grofvuil, maar gelukkig bedacht ik me al snel… Heel blij met de gezellige sfeer die het creëert in het kamertje.

Mijn nieuwe doel is om 150 minuten per week Pilates te doen. Ik merk dat het goed is voor mijn lichaam en als ik eenmaal bezig ben vind ik het ook daadwerkelijk leuk om te doen. Oh en ik merk dat ik sterker word, wat ook best wel leuk is in een periode waarin ik het gevoel heb dat mijn lichaam alleen maar minder fit wordt (het wordt natuurlijk niet echt minder fit, maar ik heb het gewoon zwaarder doordat ik iets met me meedraag dat iedere week een beetje meer weegt en energie van mijn lichaam vraagt). Ik ben super blij met mijn aankoop uit de Nike zwangerschapslijn, het liefst loop ik er de hele dag in.

Om alles een beetje in balans te brengen aten we donderdagavond pizza. Geen halve hoor, de helft van mijn pizza was hier al op. Twee weken geleden had ik nog voldoende aan driekwart van de pizza (en dat stemde Tuur erg tevreden, want dat betekende dat hij meer had!), deze week ging de pizza tot de laatste kruimel op. Ja ook de korstjes die ik in eerste instantie liet liggen gingen uiteindelijk nog op.

In de nacht van donderdag op vrijdag heb ik slecht geslapen. Het stormde buiten en af en toe leek het alsof de storm door de ramen naar binnenwilde. Ik kan dan echt niet lekker rustig slapen. Mijn horloge zag dat ook, mijn body battery ging maar tot 61, terwijl ik donderdagavond toch echt al om negen uur in bed lag (en de wekker ging pas tien uur later). Benieuwd hoe dat gaan zijn als er een kindje in huis is. Ik kreeg van velen op Instagram al de opmerking dat je dan doorgaat op adrenaline. Geloof ik ook wel. Maar denk ook dat er grenzen zijn. Maar laten we ons daar nu nog maar geen zorgen over maken, die tijd komt nog wel.

21 weken zit Ollie nu in de buik. Of nou ja, eigenlijk pas 19, want je begint met tellen twee weken voordat de bevruchting überhaupt heeft plaatsgevonden. Maar hé, 21 weken klinkt beter dan 19, vind ik. Mijn buik is er ook wel naar, die groeit echt harder dan ik van te voren verwacht had.

Zo lief dit muziekkonijn dat we van Have a Good Run deelnemer Marina kregen opgestuurd. Ik hou van knuffels en ik hou van lieve muziekjes en dit konijn heeft dan ook nu al een bijzonder plekje in mijn hart veroverd. En Tuur is ook mega enthousiast en dat vind ik misschien nog wel het allermooiste om te zien.

Gisteren scheen de zon en wij waren niet de enige die dat was opgevallen. Toen we om tien uur de parkeerplaats bij Meijendel op wilden rijden werden we al teruggestuurd, vol! Wow. Om tien uur, op zondagochtend. Dat is wel een nieuw record volgens mij. Gelukkig konden we ergens in de wijk parkeren en hebben we toch nog een mooie wandeling kunnen maken. Na 5000 stappen trakteerden we onszelf op een warme chocolademelk met slagroom en het leven was GOED!

Komende week staan er vooralsnog niet heel veel spannende dingen op het programma. Ik heb goede hoop dat het kinderkamertje (kast, ledikant, commode) geleverd wordt en dat we daarmee aan de slag kunnen. Verder heb ik mijn to-do-list voor de week al gemaakt en ik hoef me gelukkig totaal niet te vervelen, maar het zijn nou nou niet echt noemenswaardige dingen waar ik jullie nu al van op de hoogte hoef te stellen, als je begrijpt wat ik bedoel.

Fijne week allemaal! Ik hoop op nog wat meer van die zonnestralen zoals gisteren.

Liefs,
Annemerel