DIARY: #11

Eindelijk een ledikant, ik gooi mijn eetpatroon om, mis de zon en heb een nieuwe lievelingssnack.

Ik begon de week goed met het maken van een hele grote pan linzensoep. Dit is iets dat ik een jaar geleden echt niet kon eten, omdat mijn darmen hier volledig van slag van raakten, maar sinds mijn zwangerschap is het juist andersom, dus ik dacht… wellicht heb ik gewoon een dagelijks kommetje linzensoep nodig om het allemaal weer wat soepeler te laten verlopen. Ik kan je vertellen, het heeft geholpen. Naast de linzensoep heb ik ook wat andere aanpassingen gemaakt, ik heb geen witte pasta op en ik heb maar een keer witte rijst gegeten (en toen at ik minder dan normaal). Verder zijn er geen taartjes, stokbroden en snoepjes mijn mond in verdwenen. Het was best wel saai kan ik je vertellen, maar naarmate de dagen verstreken hoe makkelijker het werd. En mijn darmen vinden dit blijkbaar een stuk prettiger dan al die simpele koolhydraten waar ik zo van hou.

Maandagmiddag zette Tuur deze kast in elkaar, we hebben hem ook in de slaapkamer staan en hoewel het echt een enorme stofhapper is (je moet echt iedere week stoffen om er voor te zorgen dat er geen centimeters stof op komt te liggen), vond ik het ook wel een heel leuk ding als ‘kantoorkast’. De kast is van Ikea, evenals de zwarte dozen (waar ik dingen in bewaar die ik eigenlijk geen plekje weet te geven maar toch ook niet kan weggooien).

Dit was zo lekker! Koolvis met mosterdsaus en aardappeltjes en worteltjes uit de oven. Die worteltjes smaakten naar zoete aardappelfriet. Echt goddelijk.

Dinsdag (en in mindere mate woensdag en donderdag) had ik een beetje een dipje. Er was niet echt een reden voor. De vochtige ogen zijn trouwens geen tranen van verdriet, maar gewoon van vermoeidheid. Misschien miste mijn lichaam de koekjes en de snoepjes? Maar zoveel at ik daar nu ook weer niet van, het is niet dat ik tot vorige week de hele dag zoete meuk aan het snaaien was. Het kan ook te maken hebben met weer, ik krijg altijd energie als de zon schijnt en afgelopen week liet de zon zich hier in Den Haag maar zelden zien. Een andere reden voor de vermoeidheid zouden de keukenperikelen van afgelopen weken kunnen zijn, dat die vermoeidheid er nu pas uitkomt. Of het naderende derde trimester van mijn zwangerschap? Ik weet het niet, ik was in ieder geval moe en dat is nooit echt goed voor mijn humeur. Ik denk overigens dat ik over een half jaar lach om deze vermoeidheid, volgens mij begint dat pas echt als je eenmaal bevallen bent. En dan stopt het… nooit meer?

Zo mooi! Ik mocht van mijn oma een cadeau uitzoeken voor de baby en koos deze prachtige ledikantdeken van Koeka. Het is de Vik in de kleur Sand. Hij voelt zo lekker zacht, zou er het liefst zelf op de bank onder kruipen.

Onze keuken is nu bijna af, deze koelvriescombinatie midden in huis blijft echter nog even een doorn in mijn oog. De vriezer is nog niet geleverd dus we kunnen deze nog niet wegdoen. Als het goed is komt de vriezer vrijdag, maar ik juich pas als hij erin zit want ik heb slechte ervaringen met te vroeg juichen ;-).

We waren net van al het karton van de keuken af, toen er donderdag weer zes nieuwe dozen bijkwamen. Dit was de helft van de dozen die donderdag geleverd werden.

Ik kan niet wachten om alles open te maken, maar ik wacht netjes tot Tuur thuis is. Het is immers leuker om samen de dozen te openen en weg te dromen bij alle baby-spulletjes.

In een van de dozen zat deze Maxi-Cosi. We hebben gekozen voor de Pebble Pro omdat deze op onze kinderwagen past en goed uit de test kwam van de consumentenbond. We hebben hem besteld in combinatie met Isofix. Wel een beetje balen dat die mega grote airbag sticker niet te verwijderen is, maar het schijnt toch beter te zijn om er een hoes overheen te doen dus dat ‘probleem’ is makkelijk op te lossen. Nu nog een beetje aan het zoeken naar de mooiste hoezen, liefst hoezen die niet meteen een fortuin kosten want alles bij elkaar wordt het toch wel aaaaaardig kostbaar allemaal.

’s Middags zette Tuur het ledikant in elkaar  en ik maakte het op met het nieuwe dekentje dat ik van mijn oma gekregen heb. Voordat je schrikt, nee, dit is niet hoe ik het bedje op zou maken als ik Ollie erin zou leggen, ik weet dat je de baby iets meer naar beneden moet leggen omdat ze anders onder het dekentje kan verdwijnen. Ik heb het nu alleen even voor de gezelligheid neergelegd, alles moet toch ook eerst nog gewassen worden voordat we Ollie erin kunnen leggen. Daarnaast willen we de eerste maanden met een co-sleeper gaan werken dus ik vraag me af of ze de eerste maanden überhaupt in dit bedje zal liggen.

Wat vinden jullie trouwens van ons testpanel? Ik kom beren te kort joh, nu het bedje en de Maxi-Cosi door deze twee worden getest heeft de kinderwagen geen testpersoon meer. Nou ja, gelukkig is die afgelopen maand al flink getest, in huis.

Een van mijn lievelingsmomenten van de week, de vrijdagmiddagborrel. Tuur komt uit zijn werk, ik maak guacamole die we met nachos eten. Tuur drinkt zijn eerste biertje, ik drink Crodino of gemberbier met een ijsklontje. Heerlijk.

Van het weekend heb ik geen stilstaande beelden, er was dan ook niet veel te beleven. Ook wel eens lekker, gewoon een chill-weekend. Zaterdagmiddag besteedde ik met het lezen van een boek, ’s avonds keken we een film. Zondagochtend maakte ik weer een grote pan linzensoep (de pan van maandag was inmiddels leeg) en ’s middags maakten we een korte (en koude) wandeling door de duinen. ’s Middags kroop ik nog even achter mijn MacBook en keek Tuur naar twee wielerkoersen. Het was gewoon ‘chill’.

Ik sluit graag af met mijn nieuwe favoriete avondsnack. Een grote eetlepel aardbeienkwark met een handje blauwe bessen. Zo lekker. Het wordt iedere avond ook gewoon lekkerder, lijkt het wel. Ik kan het iedereen aanraden.

Fijne week allemaal en vergeet niet te stemmen!

Liefs,

Annemerel