Zwangerschapsupdate (bijna) 39 weken zwanger

Bijna 39 weken zwanger en ik voel me nu ook wel echt hoogzwanger. Lopen gaat niet meer in een rechte lijn, zitten doet pijn, ik begin vocht vast te houden in mijn hele lichaam en ik overleef de dag niet zonder middagdutje. Toch geniet ik er nog steeds van en heb ik (nog) geen haast. Tijd voor een update.

Hoe voel ik me?

Hoogzwanger dus. Maar ik had van 39 weken zwanger zijn ook niets anders verwacht eigenlijk. Ollie ligt heel erg laag en drukt met haar hoofdje continu op mijn blaas. Wanneer ik zit dan lijkt het alsof er een zenuw bekneld raakt. Geen idee of dat kan hoor, maar het voelt hetzelfde als toen een zenuw van een kies aan het afsterven was en ik een wortelkanaalbehandeling moest. Niet enorm prettig dus. Gelukkig voel ik dit niet als ik plat lig. En als ze niet beweegt dan gaat het ook goed. Het probleem is alleen dat ze nogal fan is van bewegen. Volgens mij beweegt ze zelfs in haar slaap, want er zijn weinig momenten dat ik haar niet voel. Wel fijn hoor, om haar zo vaak te voelen, want als ze niet beweegt zou ik meer stress hebben vermoed ik.

Verder voel ik me mentaal nog steeds heel vrolijk en heb ik zin om dingen te ondernemen. Dat heeft ook met het lekkere weer van afgelopen dagen te maken denk ik. Ik had afgelopen week dagelijks een lunchdate en dat was mega gezellig. Om negen uur ’s avonds ben ik wel echt uitgeteld en ga ik naar bed. Gelukkig doet Tuur gezellig met me mee. Die is namelijk net als ik best fan van slapen en we weten dat we daar over niet al te lange tijd wellicht iets minder van kunnen genieten.

Zijn we er klaar voor?

Mijn vluchtkoffer staat klaar, de babykamer is klaar, de adressen voor de geboortekaartjes zijn op de enveloppen geschreven. Ik luister voor de tweede keer naar alle podcasts van Mama’en (aanrader) en heb het gevoel dat ik goed voorbereid ben op alles dat komen gaat tijdens de bevalling. Van de perfecte droombevalling thuis in bad tot een spoedkeizersnede in het ziekenhuis. ’s Avonds als ik ga slapen visualiseer ik mijn bevalling, ik raak daar niet van in de stress, ik slaap er juist super lekker door. Komt waarschijnlijk ook doordat ik me afsluit voor horrorscenario’s en dus zelfs een spoedkeizersnede als iets positiefs kan zien.

Tuur is er ook klaar voor. Hij heeft alle belangrijke telefoonnummers, kent de massage technieken, mijn wensen tijdens de bevalling. We hebben samen ademhalingstechnieken geoefend (mocht ik ze tijdens de bevalling vergeten zijn kan hij me mooi helpen) en hij heeft er vooral HEEL veel zin in. Bij ieder krampje dat ik heb hoopt hij volgens mij dat de bevalling begonnen is. Maar ik verwacht zelf dat ze gewoon tot minstens de uitgerekende datum blijft zitten.

Beweging/sport

Het gaat niet echt van harte meer. Wandelen doe ik het liefst zo min mogelijk, langer dan twee, drie kilometer fietsen doe ik ook niet meer. Pilates doe ik nog wel vier/vijf keer per week, maar de workouts zijn minder intensief doordat ik bepaalde oefeningen vervang. Ik merk dat op een dag dat ik Pilates gedaan heb, ik minder last heb van die ‘zenuwpijn’ rond mijn schaambot, dus dat is voor mij een hele motivatie om door te gaan. Daarnaast draai ik vaak rondjes met mijn heupen op mijn balansbal, schijnt ook goed te zijn voor de juiste positionering van de baby. Wat ik heel gek vind: traplopen is dus niet pijnlijk. Zowel naar boven als naar beneden, ik voel helemaal niets. Heuvel op, heuvel af, zelfde verhaal… maar zodra ik vlak loop. AU. Het enige nadeel van traplopen is trouwen dat mijn huidige conditie niet zo veel aankan, dus ik beperk het traplopen ook echt alleen tot het hoognodige.

Verlof

Ik heb een weekend een soort van ‘verlof’ gehad. Lees: ik had geen to-do-lijst voor mezelf. Ik vond het mega saai en wist echt niet wat ik met mezelf aan moest. Tuur was aan het hardlopen, buiten regende het… op de bank zitten en liggen deed (en doet!) pijn. Inmiddels doe ik het zo: ’s ochtends heb ik een paar taken voor mezelf en ’s middags geniet ik van mijn vrijheid. Dan lig ik lekker in bed met een podcast, of lunch ik met een vriendin. Het beste van twee werelden.

Ik denk dat wanneer Ollie er straks is, het niet werken me een STUK makkelijker af zal gaan. Maar voor nu geniet ik hier gewoon echt van. Het helpt ook dat er geen dingen zijn die echt móeten, dus de druk is er vanaf. Mocht ik nu gaan bevallen dan hoef ik me nergens zorgen over te maken. Oh ja behalve die out-of-office, die moet ik nog even klaar zetten. Want in mijn kraambed ben ik niet van plan zakelijke mailtjes te beantwoorden.

Tuur gaat trouwens twee weken met verlof als de baby er is. Daarna neemt hij twee dagen per week verlof en is hij drie weken vrij tot de zomervakantie. Na de zomervakantie (zes weken!) heeft hij dan als het goed is nog een week of twee over, die willen we voor een vakantie gebruiken. Of we daadwerkelijk gaan hangt af van de bevalling en of we er op dat moment behoefte aan hebben. En Ollie natuurlijk ook want die laten we natuurlijk niet alleen achter.

Het lichaam & eten

76 kilo schoon aan de haak, 15 kilo meer dan in november toen ik met negen weken voor het eerst op de weegschaal stond tijdens mijn zwangerschap. Ik maak me er niet echt druk om, bij de bevalling verlies je volgens mij al flink wat gewicht en daarna zal er ook vast wel wat afgaan. En als er een kilo of vijf extra blijft plakken is dat ook helemaal prima. Het belangrijkste vind ik dat ik energie heb en dat ik lekker kan eten en drinken waar ik gelukkig van word. En dat is nu eenmaal regelmatig taart. Maar gelukkig ook vaak genoeg een gezond sapje of linzensoep.

Ik heb ’s avonds niet heel veel honger meer, als ik teveel eet zakt het ook niet en daar kan ik niet van slapen. Overdag eet ik wel de hele dag. En regelmatig word ik ’s nachts wakker met een hongerklop. Dan moet ik echt mijn bed uit voor een paar grote happen kwark, anders kan ik echt niet slapen. Wat ik vrijwel dagelijks eet: olijven, een omelet met Hüttenkäse, een açai bowl, linzensoep en een groen sapje met spinazie. Oh een magnum. Echt veel variatie is er niet nee, maar ik geniet ervan en mijn lichaam reageert er goed op, dat lijkt me het belangrijkste.

Ons nieuwe leven

De laatste tijd denk ik steeds vaker ‘oh misschien was het wel de laatste keer dat…’. Als ik samen met mijn zusje in de stad loop en een paar winkels in ga om te shoppen bijvoorbeeld. Of wanneer ik in de auto keihard meezing met een oud nummer van Taylor Swift. Wanneer Tuur en ik samen op een terras zitten… soms – voornamelijk wanneer ik alleen ben – kan ik dan best een beetje nostalgisch worden. Die goede oude tijd… maar ik ben ervan overtuigd dat ons nieuwe leven ook heel mooi en bijzonder gaat worden. Het zal niet altijd leuk zijn, maar dat was het leven pre-baby ook niet. Dat is nu eenmaal niet hoe het leven werkt. Ik kijk enorm uit naar deze nieuwe fase en ben heel benieuwd wat het ons allemaal gaat brengen en hoe we het gaan beleven, maar ik ben er van overtuigd dat het goed komt.

Liefs,
Annemerel