DIARY: Het eerste dagboek met baby Philippa

Goedemorgen, goedemiddag… dat was de langste blog-break in 18 jaar. Ja, in de tijd dat ik weg was werd Annemerel.com officieel volwassen (op 25 juni vierde mijn blog in stilte haar verjaardag). Anyway, je snapt waarschijnlijk wel waarom het hier even muisstil was, op 18 juni zijn Tuur en ik ouders geworden van onze prachtige dochter Philippa Olivia. Voor de geboorte dacht ik dat ik die eerste weken prima vlogs zou kunnen blijven editen en blogs kunnen schrijven, maar heel eerlijk… mijn hoofd stond er niet naar, ik wilde alleen maar knuffelen met mijn baby en OK, af en toe wat op Instagram uploaden lukte nog net.

Anyway. We zijn inmiddels acht weken verder, komende woensdag is Philippa precies twee maanden. Ik pakte afgelopen weekend voor het eerst mijn vlog-camera er weer bij (nu nog een moment vinden om te editen) en had nu wel weer eens zin om een diary te tikken. Ondertussen word ik om de haverklap afgeleid omdat Philippa geen zin heeft om te slapen. Maar hé, ik kan me slechtere afleiding bedenken.

Maandag! Na een weekendje lichte stress omdat we de eerst komende 5 weken geen afspraak konden maken voor het maken van een paspoort voor Philippa, is dat maandagochtend gelukkig opgelost met een belletje naar het gemeentehuis. Het schijnt nogal druk te zijn met de aanvraag voor paspoorten, waardoor er dus zo’n lange wachttijd is. Niet heel handig als je begin september eigenlijk graag naar het buitenland op vakantie wil met je pasgeboren baby. Gelukkig kunnen we nu eind deze week al terecht. Haar eerste mugshot is in ieder geval al gemaakt.

Ik geef Philippa voornamelijk gekolfde melk (waarom precies is voer voor een aparte blogpost, maar heeft vooral te maken met haar gulzigheid en mijn overvolle borsten). Ik maak gebruik van een handkolf en dat gaat eigenlijk hartstikke goed. Mijn productie loopt ook nog steeds niet terug. Sterker nog, ik produceer nog steeds veel te veel. We hebben inmiddels een extra vriezer gekocht zodat we het kunnen bewaren en ik straks iets eerder kan stoppen met kolven. Mijn missie is om in ieder geval 6 maanden door te gaan en daarna hopelijk nog even verder te kunnen met de melk in de vriezer.

Ik kan echt uren naar Philippa kijken, ook als ze slaapt. Moet hier wellicht toch iets in gaan minderen en meer gaan ‘profiteren’ van de momenten dat ze slaapt. Als ik ooit nog een beetje productief wil worden zeg maar ;-).

Dinsdag heb ik zowaar het huis opgeruimd terwijl ze sliep. Haar kamertje ziet er nu weer gezellig uit. Van dit opruimen is nu trouwens niets meer te zien. Babykleding, hydrofiele doeken, speentjes, knuffels, koffie kopjes… het hele huis staat er vol mee.

Na een bevalling (en eigenlijk ook voor een bevalling) is het belangrijk om de spieren rond je bekkenbodem te trainen. Ik vind de Kegel-oefening echt mega saai en ik vraag me ook af of ik ze wel goed uitvoer. Daarom heb ik een ‘speeltje’ besteld om mijn bekkenbodemspieren te trainen. Het ziet eruit als een seksspeeltje, maar dat is het dus niet, haha. Het apparaatje is verbonden met een app en de app bevat allemaal ‘Mario World’ achtige spelletjes. Je moet tijdens een spelletje bijvoorbeeld zoveel mogelijk muntjes proberen te pakken. Een spelletje dat ik vroeger veelvuldig op de Gameboy speelde. Alleen gebruik je met dit apparaatje dus niet de controller om het poppetje te bewegen, je gebruikt je bekkenbodemspieren. Werkt super verslavend!

Opgestaan plaatsje vergaan dacht Philippa woensdagochtend.

Ik probeer een paar keer per week tijd te maken voor mijn workouts. Ik volg het postnataal fit programma van Sterkher.nl en doe daarnaast de Pilates video’s die ik tijdens mijn zwangerschap ook deed (Fitbodyfreshmind.com). Verder doe ik hardloopspecifieke oefeningen voor stabiliteit in de enkels, knieën en heupen. Het resultaat? Afgelopen donderdag was ik bij de bekkenfysio en die constateerde dat mijn bindweefsel en bekkenbodemspieren super goed functioneerde. Helaas zijn de banden wel wat uitgerekt door het lange persen (2 uur) tijdens de bevalling dus het zit niet helemaal goed down under. De banden hebben tijd (rust) nodig om te herstellen, daar kun je niet zoveel aan doen, maar doordat de rest van mijn bekkenbodem goed getraind is heb ik gelukkig niet zoveel last van klachten.

Woensdag gingen we bij opa en oma op bezoek. Mijn ouders hebben speciaal een bedje voor Philippa gekocht zodat ze lekker kan slapen bij opa en oma. Maar lezen in haar boekje* vindt ze veel interessanter dan slapen.

Het was woensdag eindelijk warm genoeg voor haar mooie jurk (H&M) die ze van oma heeft gekregen. Even tussendoor… wat een flutzomer hebben we tot nu toe? Of ben ik gewoon verwend door afgelopen zomer?

Het geboortekaartje van Philippa hebben we gemaakt in samenwerking met Made for Moments (gekregen) zo blij mee. Je vindt het kaartje in de duurzame collectie!

Happy baby!

Vrijdag besloten we naar het strand te rijden voor een lunch bij onze trouwlocatie. Deze week zijn we gewoon alweer een jaar getrouwd. Time flies! De caesar salade bij Suiderstrand is trouwens een aanrader.

Bij terugkomst was mijn pakketje van Petit Bateau gearriveerd. Ik ben weer lekker los gegaan in de sale. Is ook wel nodig, want Pippa groeit zo snel dat ze al bijna toe is aan maat 67. Maat 54 is nu in ieder geval veel te klein. Tip voor alle nieuwe ouders: trek je kind de mooiste pakjes zoveel mogelijk aan en wacht niet op speciale gelegenheden, voor je het weet zijn ze er uit gegroeid. I learned the hard way.

Tummy Time! Iedere dag eventjes een paar minuutjes op de buik om (onder andere) de nekspieren te trainen.

Yes het is heus, mijn vlogcamera is back in action! Nu nog een moment vinden waarop ik de vlog kan editen. Het schrijven van deze blog is inmiddels al minstens vijftien keer onderbroken en met het editen van een vlog heb ik nog meer concentratie nodig. Gelukkig is Tuur nog een paar weken thuis. Zaterdag waren we trouwens weer voor een lunch op het strand. Dit keer bij de Kwartel. Dat was meteen mijn langste wandeling sinds april. Gelukkig geen enkele reactie gehad. Herstellen gaat niet snel, maar ik herstel wel en dat geeft vertrouwen.

Zondag waren we op de atletiekbaan in het Zuiderpark (AV Sparta) om Tuur aan te moedigen bij zijn 1000 meter. Hij hoopte het Nederlands Record in zijn leeftijdscategorie te pakken en dat is gelukt! Vind ik heel knap als je een baby hebt die iedere nacht minstens een keer wakker wordt. Extra moeilijkheid: twee weken geleden zwikte hij door zijn enkel tijdens een training en scheurde hij zijn enkelband in. Hij liep de race dan ook met een brace.

Het staat er echt, Arthur van Dijk 2:42,02! Dat is dus een kilometer in 2 minuten, 42 seconden en 2 honderdsten. Ik doe het hem van zijn lang zal ze leven niet na.

Dus daar mocht best een wijntje op gedronken worden!

OK. Inmiddels is mijn baby niet alleen meer heel erg wakker maar heeft ze ook dorst. Tijd om een einde aan deze blog te breien. Tot volgende week en wellicht in de tussentijd nog een nieuwe vlog!

Liefs,

Annemerel

P.S. geen tijd om te checken op spelfouten, excuses!

*affiliate