DIARY: Waar blijft de tijd?

Hoe is het alweer november? Dat is een vraag die ik mezelf afgelopen week regelmatig gesteld heb. Vorig jaar rond deze periode leek de tijd te kruipen, nu vliegt de tijd voorbij. Ze zeggen weleens ‘de dagen lijken oneindig te duren, maar de maanden vliegen voorbij’. In mijn geval vliegen zowel de dagen als de maanden. Philippa is al twintig weken, dat is gewoon 140 dagen. Hoe dan? Goed, genoeg over de voorbij vliegende tijd, tijd voor een samenvatting van afgelopen week.

Maandag werkte ik bij mijn ouders en dat was weer heel gezellig. Philippa kon lekker met oma (en opa) spelen, ik kon lekker ongestoord werken. Tussendoor nog even naar buiten geweest voor een kleine wandeling door het winkelcentrum. Mijn ouders wonen tegenover ‘The Mall of the Netherlands’, dat nieuwe grote winkelcentrum in Leidschendam. Omdat Philippa zichzelf had ondergepoept en mijn reservepakje veel te klein was, kochten we wat nieuws bij ZARA. Het pakje op de rechterfoto heeft ze van oma gekregen en is nu mijn favoriet. Ik heb het meteen ook in een andere kleur besteld.

Dinsdag werkte ik thuis, wat verrassend goed ging want Philippa besloot ’s ochtends maarliefst drie uur lang te slapen. En ze had misschien nog wel langer kunnen slapen als ik haar niet had wakker gemaakt. Ik vind het zo schattig om te zien hoe ze met haar knuffels speelt/knuffelt. Op dit moment lijkt de haas van Happy Horse favoriet, maar heel eerlijk… die geven we ook het vaakst. Het lapje aan haar speentje krijgt ook veel liefde van Pip.

Woensdag wilde ik eigenlijk weer bij mijn ouders aan het werk, maar ik had nogal last van mijn rug en zag het niet zitten om de hele dag op een stoel te zitten en met al mijn spullen en Philippa in de auto te stappen. Maar geen probleem, mijn moeder kwam gewoon naar ons toe. Zo fijn! We maakten ook nog even een lekker wandelingetje door de buurt, dat ging gelukkig goed met mijn rug.

Mijn moeder had gezegd dat het buiten heel erg koud was dus ik had Philippa mega dik ingepakt, uiteindelijk bleek het juist super warm te zijn, haha. Arm kind. Ze moet ook nog even groeien voordat haar winterjas echt goed past.

De foto op rechts maakte ik exact een jaar geleden. Ik dacht toen dat je echt goed kon zien dat ik zwanger ben. Hahahahaha. Nu, 20 weken na mijn bevalling, ziet mijn buik er echt nog niet zo plat uit als dat hij er met 9 weken zwangerschap uit zag hoor en ik vraag me af of het ooit weer zo wordt. Maakt ook niet uit, ik heb de leukste baby op aarde en ik zit lekker in mijn vel.

Donderdag had ik een bakdag. Ik maakte onder andere deze muffins uit het kookboek met ontbijtrecepten van Shalane Flanagan. Er zit pesto en courgette in, een aparte combinatie maar best lekker. Al vind ik de havermoutkoekjes persoonlijk net iets beter geslaagd.

’s Avonds maakte ik deze pasta van Half Baked Harvest. Het recept was voor 8(!) personen, Tuur en ik hebben er samen twee dagen van gegeten. Ach ja, Tuur zet zonder hard te lopen al 20.000 stappen op een dag tijdens zijn gymlessen, ik geef borstvoeding, we zullen het nodig hebben.

Ook leuk: ik bestelde voorraadpotten bij IKEA en Tuur haalde die donderdagmiddag op. Zo fijn om van al die losse pakjes en zakje sin mijn kast af te zijn, dat kookt/bakt een stuk lekkerder. Ja, ik ben echt into bakken/koken op dit moment. Volgens mij heb ik daar in de herfst vaker ‘last’ van. Herkennen jullie dat?

Zaterdag kwamen Laura, Robin en Lucca lunchen. We bestelden sushi en dronken de fles champagne die Laura en Robin een paar maanden eerder voor ons eenjarig huwelijk gestuurd hadden. Het was weer super gezellig en Philippa en Lucca gedroegen zich weer als engeltjes. Echt toenadering tot elkaar zochten ze niet, al vond Philippa het wel erg leuk om aan Lucca’s oor te trekken 😅.

Zondag was een rustige dag. Mijn rug voelde eindelijk weer goed genoeg om hard te lopen en samen met Tuur en Philippa liep ik 5x 5 minuten, in mijn New York Marathon shirt. Het voelde goed, echt als hardlopen. Philippa vindt het hardlopen ook allemaal prima, die valt vaak na een kwartiertje heerlijk in slaap.

Als je je afvraagt waarom ze haar speelsokken aanheeft, dit zijn de enige die ze niet uit krijgt, we hebben ze over haar andere sokken aangetrokken. De voetenzak die bij de kinderwagen zit is nog niet geleverd en haar pilotenpakje is ook nog onderweg, dus we moeten even roeien met de riemen die we hebben.

Nu is het alweer tijd voor een nieuwe week. Ik zou vandaag eigenlijk aan het werk gaan bij mijn ouders, maar mijn moeder is flink verkouden dus het leek ons niet slim om daar nu naartoe te gaan. Gelukkig slaapt Philippa op dit moment heerlijk, zodat ik ongestoord deze blog kon schrijven. Toch fijn dat ik de week goed kan beginnen, dat geeft altijd een gevoel van rust. Of beter gezegd: als ik de week niet productief kan beginnen dan word ik juist heel ónrustig.

Deze week ga ik verder aan de slag met het Have a Good Run programma voor 2022, hopelijk kan ik jullie hier volgende week meer over vertellen. Verder staan er geen spannende dingen op het programma, maar dat is maar goed ook, want zelfs zonder spannende dingen gaat de tijd al veel te snel. 

Fijne week allemaal!

Liefs,

Annemerel