Ik hoopte dat het deze week beter zou worden, maar het mocht nog niet zo zijn.
Ik had al dagen last van heftige kiespijn en kon maandagochtend gelukkig bij de tandarts terecht. Wortelkanaalbehandeling. Wat een geluk. Hij kon (gelukkig) wel meteen uitgevoerd worden. De behandeling was natuurlijk allesbehalve prettig, maar ik was super blij dat ik geholpen was en dacht… nu komt het echt helemaal goed.
Mijn mond was verdoofd dus ik vond dat ik een heerlijk sapje van Joe & The Juice verdiend had.
Dinsdag voelde ik me best prima, achteraf gezien misschien mede doordat ik stijf stond van de pijnstillers. Ik werkte en mijn moeder paste thuis bij ons op. Normaal gesproken ga ik naar mijn moeder toe, maar ik was zondag door mijn rug gegaan en kon Philippa niet goed optillen, wat het onmogelijk maakte om haar in de auto te zetten. Vandaar dat oma dit keer naar ons toe kwam.
Pip is ondertussen ook al flink aan het oefenen om over een aantal jaar het familiebedrijf over te nemen ;-).
Woensdag… de kiespijn is weer terug van (waarschijnlijk nooit) weg geweest. Ik voel me niet echt fantastisch, maar een fake-tan doet wonderen. Nadeel is alleen dat ik flink afsteek bij mijn dochter.
Donderdag toch maar weer terug naar de tandarts. Ik had het totaal niet zien aankomen, maar dit was de pijnlijkste behandeling die ik in mijn leven gehad heb. Tranen stroomden over mijn wangen, het deed zoveel pijn. En het ergste… we zijn nog niet klaar met deze rottige kies. Omdat het ondertussen flink is gaan ontsteken heb ik een antibioticakuur meegekregen voor vijf dagen. Hopelijk zorgt dat ervoor dat de ontsteking af gaat nemen.
Dit is natuurlijk niet de manier om een ontsteking te remmen, maar ik voelde me zo zielig dat donderdagavond dit echt het enige was dat ik wilde. Een chocolade milkshake en zoute zompige frietjes van de Mac. Smaakt naar vroeger.
Vrijdag ging het eigenlijk wel weer redelijk OK. Mijn rug deed geen pijn meer (hoera!) en ik werkte een dagje bij mijn ouders. Zonder pijnstillers. Hoera! Ik loop zo hopeloos achter met alles door al die kiespijn ellende. Ik kan me gewoon niet concentreren als ik pijn heb. Ik heb ook al een maand geen vlog gemaakt, ik heb namelijk geen zin om een klaagvlog te maken, maar ik kan me ook niet anders voordoen dan ik ben (en op dit moment ben ik een grote klaagzang).
Zaterdag hadden we onze eerste live training voor Have a Good Run van 2022. Lang leek het er op dat hij niet door zou kunnen gaan door de maatregelen, maar onder het kopje sport zag ik toch echt heel duidelijk staan dat sporten in de buitenruimte gewoon mag zonder een limiet aan deelnemers. Heel fijn. We waren met 24 mensen en het was zo gezellig! Daarna was ik wel compleet gesloopt. Het was mijn eerste training in 11 dagen en die antibioticakuur doet ook wel iets met je gesteldheid. Ik heb na de training geluncht, daarna ben ik in bed gaan liggen en vervolgens ben ik als een blok in slaap gevallen.
Zondag voelde ik me nog steeds compleet gevloerd. De kiespijn is nog steeds aanwezig en de verdikking in mijn wang neemt ook nog steeds niet af, ondanks dat ik al drie dagen antibiotica slik (en je zou ook verwachten dat het na zo’n wortelkanaalbehandeling afneemt, toch?). Ik heb de pijn wel iets meer onder controle. Zo weet ik dat ik gewoon geen warme dranken moet drinken of harde dingen moet eten. Ook merk ik dat als ik aan het werk ben, ik meer last van mijn kies heb. Volgens mij komt dit doordat ik mijn mond dan op een andere manier houd dan normaal.
Anyway, ik heb de hele zondag niets gedaan. WE hebben de hele zondag niets gedaan. Lekker in bed gelegen, schaatsen gekeken, dat soort dingen. ’s avonds maakten we poké bowls en gingen we lekker vroeg naar bed.
Hopelijk wordt deze week dan echt beter…
Liefs,
Annemerel
Waarom zoek je geen andere tandarts? Of laat je die kies trekken? Lijkt me echt geen doen zo…