Dingen die ik anders doe in mijn training nu ik moeder ben

Ik loop inmiddels alweer een half jaar ‘lekker’ hard. Ik ben nog lang niet waar ik (ooit) was, maar ik geniet van het lopen en ik maak (langzaam) progressie. Mijn trainingen zien er nu wel heel anders uit dan voor mijn zwangerschap, als moeder heb je immers net iets minder vrijheid dan als zelfstandig ondernemer die haar eigen tijd indeelt. Afgelopen week was ik aan het lopen en dacht ik aan alle veranderingen ten op zichtte van mijn hardloopleven voor het moederschap.

Mijn hardlooptraining uitstellen

Ik was de koningin van het uitstellen. Doordat ik zelf mijn eigen dagindeling kon bepalen kon ik mijn training doen wanneer ik wilde. In de praktijk kwam het er op neer dat ik mijn training vaak urenlang uitstelde. Soms kwam er van uitstel zelfs afstel. Dat kan ik me nu niet meer verloven. Als ik een looptraining gepland heb moet ik ook direct gaan, anders is ‘mijn tijd’ alweer voorbij. Ergens is dit ook wel weer fijn, want dat uitstellen van trainingen voelde eigenlijk helemaal niet fijn.

Een uitgebreide warming-up

Mijn warming-up was de afgelopen jaren vrij uitgebreid. Thuis deed ik al een kwartier lang oefeningen, dan ging ik warmlopen, deed ik heel veel loopscholing en tot slot nog wat versnellingslopen. Doordat ik tussen al die onderdelen ook nog eens heel veel treuzelde nam mijn voorbereiding op de training al snel een uur van mijn tijd in beslag. En dan moest mijn training nog beginnen. Nu doe ik alleen de hoognodige oefeningen thuis, loop ik warm en neem ik zelfs tussen het warmlopen en de versnellingslopen geen pauze. Loopscholing doe ik alleen als ik een wedstrijd heb of wanneer ik een baantraining heb, maar hier neem ik echt geen uur de tijd meer voor. Tijd is een schaarstegoed.

Naar een mooie plek rijden voor een training

Dit vind ik wel heel erg jammer hoor, dat ik niet meer de tijd heb om naar een mooie plek te rijden en daar mijn training te doen. Vroeger reed ik vaak naar Meijendel voor een duurloop, maar dat kwartier in de auto heen en terug heb ik vaak niet. Dat half uur kan ik heel goed gebruiken voor andere dingen. Hopelijk heb ik er straks in de zomervakantie – als Tuur vrij van school is – wel weer tijd voor en kunnen we wellicht zelfs met zijn drieën naar Meijendel voor een training.

Langer trainen dan noodzakelijk

Vroeger deed ik iedere week een lange duurloop van minstens twee uur. De rest van de dag was ik dan best wel vermoeid, maar dat maakte niet uit want ik kon de rest van de dag lekker herstellen. Dat herstellen gaat nu een stuk minder goed. Ik geef nog borstvoeding, ik ben nog niet zo goed getraind als voor mijn zwangerschap, ik slaap minder lang en word ’s nachts vaker wakker en misschien wel het belangrijkste… ik kan niet meer de rest van de dag rustig herstellen, ik loop namelijk de hele dag achter mijn lieve schattige veel te snel kruipende ondeugende baby aan. Daarom loop ik op dit moment eigenlijk nooit langer dan ‘noodzakelijk’ voor mijn doel. Hopelijk heb ik van de zomer weer wat meer tijd om ook voor langere afstanden te trainen.

Na iedere training mijn haar wassen

Na iedere looptraining die ik deed waste ik standaard mijn haar. Zelfs als ik ’s ochtends al mijn haar gewassen had. Dat is inmiddels ook verleden tijd. Het wassen van mijn haar duurt niet eens enorm lang, ik föhn mijn haar namelijk zelden (twee keer per jaar hooguit), maar het kost nog altijd meer tijd dan even een snelle douche na het lopen. Overigens wel weer lekker voor de energierekening 😉.

Bij thuiskomst staat er altijd een ontvangstcomité

Voor mijn zwangerschap liep ik vaak hard als Tuur aan het werk was en anders liepen we vaak samen. Nu loop ik vrijwel alleen maar als Tuur thuis is, wie zorgt er anders voor Philippa? Het leuke hiervan… als ik thuis kom staat er altijd een ontvangstcomité. Philippa komt altijd als een blije hond aangekropen, alsof ik de hele dag ben weg geweest. Ook leuk dat Tuur thuis is, die vraagt altijd hoe mijn training geweest is. Fijn om daar samen over te kunnen praten.

Ik loop mijn duurlopen op tijd in plaats van afstand

Omdat ik nu graag wil weten hoe laat ik weer terug ben van mijn training – tijd tijd tijd – loop ik al mijn duurlopen op tijd in plaats van kilometer. Mijn pace verschilt namelijk van dag tot dag (ik loop op hartslag en die verandert gedurende mijn cyclus aanzienlijk). Ik loop ook vaak een heen-en-weertje in een duurloop. Als ik een duurloop van een uur doe dan loop ik 30.30 minuten heen en draai vervolgens om. Ik heb er een hekel aan om door te moeten lopen als ik al thuis ben om mijn ‘minuten’ vol te maken, vandaar dat ik iets langer doorloop voordat ik omdraai. Op de terugweg loop ik vaak ook net iets harder (ik loop heen meestal met tegenwind en op de terugweg heb ik dan de wind in mijn rug).

Ik ben liever voor mezelf

Afgelopen jaren was ik best wel doelgericht aan het lopen. Ik heb in 2018 een paar mooie PR’s gelopen en het verbreken daarvan werd echt een ding (en mede daardoor lukte het niet). Nu na mijn zwangerschap zit ik absoluut niet op het niveau van 2018 en ik ben daar ook niet meer zo mee bezig. Natuurlijk wil ik nog steeds graag progressie maken en lijkt het me tof om ooit weer ‘snel’ te worden, ik ben nog steeds ambitieus. Maar ik weet ook dat er meer in het leven is dan hardlopen en dat hardlopen mijn leven verrijkt op het moment dat ik er van geniet. En ik hoef geen PR’s te lopen om van hardlopen te kunnen genieten.

Als jij ook een kindje hebt, hoe heeft je kindje jouw hardloopleven veranderd? Of is er voor jou helemaal niks veranderd. 

Liefs,
Annemerel