DIARY: De vakantie is voorbij

Tuur is weer aan werk, we hebben geen tickets voor Coldplay en ik loop weer een paar lekkere hardlooptrainingen.

Maandag ging Tuur officieel weer aan het werk na zes weken zomervakantie. De week ervoor was hij ook al een paar dagen naar school, maar maandag voelde het echt alsof de vakantie voorbij was. Bitterzoet. Het was een superfijne vakantie en het was heerlijk om zo lang met zijn drieën te kunnen zijn, maar aan de andere kant had ik ook wel weer zin om wat serieuzer aan het werk te gaan. Voor zover dat kan natuurlijk met een dreumes in huis. Gelukkig doet ze overdag nog wel twee slaapjes zodat ik daadwerkelijk ergens aan toe kom. Ook gaat ze vanaf vrijdag een dag per week naar het kinderdagverblijf, heel benieuwd hoe dat gaat zijn.

Hoewel ik niet altijd gedaan krijg wat ik gedaan zou willen krijgen qua werkzaamheden, moet ik toegeven dat het ook wel heel fijn is om zoveel met haar te kunnen zijn. Vrijwel altijd vrolijk en blij. Al heeft ze nu ontdekt dat als ze gaat huilen, ze dingen voor elkaar krijgt. Gelukkig heb ik inmiddels door wat ‘echt’ huilen is en wanneer ze een dramakoningin is.

Dinsdag ging de wekker om half zes, zodat ik mijn hardlooptraining kon doen voordat Tuur aan het werk ging. Dat vroege opstaan viel me ergens nog wel mee, maar het lopen zelf op dat tijdstip? Oeffff, mijn lichaam is dat op dit moment echt niet gewend. Mijn benen voelden zwaar. Het was erg verleidelijk om om negen uur mee te doen met Philippa’s slaapje, maar aangezien dat het enige moment is dat ik lekker kan werken heb ik het toch maar niet gedaan. Hup espresso erin en GO.

Mijn Céline Trio tas (gekocht in Monaco in april 2015 om mijn eerste boekcontract te vieren) zag er echt niet meer uit. Het is jammer dat ik geen before foto gemaakt heb, want het was echt niet om aan te zien. Het zachte zwarte kalfsleer was niet alleen in de hoekjes versleten, maar ook de voorkant van de tas zag er alles behalve egaal zwart uit. Bij de schoenmaker heb ik een tubetje met leersmeer (geen schoensmeer!) gekocht en binnen tien minuten zag mijn tas er weer uit als nieuw. Zo blij! Ik vind het nog steeds een superfijne tas, maar doordat hij er nogal mishandeld uitzag droeg ik hem zelden en was ik stiekem al een beetje aan het kijken naar een nieuwe zwarte tas. Nergens voor nodig zo blijkt. Grote tip!

Woensdag genoten Philippa en ik van het mooie weer op het dakterras. Zo blij dat we dit voorjaar besloten om het dakterras grondig aan te pakken. We hebben er de eerste maanden niet heel veel plezier van gehad, er stond vaak veel te veel wind en het was niet warm genoeg, maar afgelopen weken hebben we er geleefd. En het is de plek waar Philippa heeft leren lopen. Dat had ze op de grijze stoeptegels die er eerst lagen echt niet gedaan.

Donderdag dacht ik ‘even’ Coldplay kaarten te bemachtigen. Dat liep helaas anders. Urenlang zat ik in de wachtrij met meerdere apparaten. Toen ik er uiteindelijk in was, waren er geen kaarten meer. Toen er een nieuw concert was aangekondigd, was mijn ’tijd’ voorbij en kon ik weer achteraan aansluiten. Toen ik weer aan de beurt was, waren ook die kaarten weer weg. Stiekem best verdrietig, maar hé, heb ze in Berlijn gezien dit jaar en mag dan ook niet echt klagen. Neemt niet weg dat ik nog steeds meerdere keren per dag check of er niet toch ineens nog wat extra kaarten beschikbaar zijn gekomen.

Was donderdag speciaal om vijf uur opgestaan zodat ik vroeg aan mijn lange duurloop van 25 kilometer on beginnen. Dan was ik in ieder geval om half tien klaar gedoucht en klaar voor de kaartverkoop van Coldplay. Dat liep dus helaas anders, maar het was wel fijn dat ik voor negen uur al 25 kilometer had afgetikt. Alleen dan wel weer een beetje jammer dat ik die werkdag alsnog niet echt goed heb kunnen gebruiken door dat gedoe met de kaartverkoop.

Wel leuk: dit nieuwe broekje van ON Running. Ik draag normaliter de Fast & Free shorts van Lululemon, maar die zitten dit seizoen niet in het assortiment. Heb daarom dit keer iets nieuws geprobeerd, van ON Running. Ze zijn niet goedkoop (69,95) maar ik ben er wel echt heel blij mee. Er zitten twee zakjes op het bovenbeen (waar een telefoon in past) en op de rug zitten ook drie zakken waar je gels in kunt meenemen. Dit wordt denk ik mijn marathonbroekje (heb hem zelf besteld en betaald).

Zaterdag meteen mijn broekje uitgetest tijdens een thresholdtraining. Dat ging beter dan verwacht, ondanks dat het lang geleden was dat ik een training deed met lange blokken op thresholdtempo. Had van te voren tegen mezelf gezegd ‘halve marathontempo is ook goed’, maar mijn benen gingen als vanzelf. Niet tijdens het inlopen trouwens, toen waren mijn benen weer zo zwaar en voelde ik me traag als dikke stront, maar na een paar versnellingslopen ging het allemaal een stuk makkelijker.

Zondag deed ik een training met Have a Good Run deelnemers. De training was onverwacht ‘zwaarder’ dan verwacht waardoor ik (samen met een easy duurloopje voor mijn ontbijt) uit kwam op bijna twintig kilometer. Oeps. Vandaag heb ik een rustdag hoor.

Voor het eerst sinds mijn bruiloft weer nagellak op mijn vingernagels. Ik dacht, doe eens gek, lekker fel en twee kleuren gemixt. Weet nog niet helemaal wat ik van die max van kleuren moet vinden, maar los van elkaar vind ik het hele mooie kleuren. Benieuwd hoe lang de lak mooi blijft zitten. Ik vind afgebladderde nagellak zo afschuwelijk, de voornaamste reden waarom ik afgelopen jaren nooit nagellak droeg. Oh en Pip die alles in haar mond stopt, dus ook mijn vingers. Vond het zo’n vies idee dat zij nagellak in haar mondje zou hebben. Gelukkig doet ze dat nu een stuk minder en mijn vingers zijn sowieso weer veilig.

Deze week weer een lekkere werkweek. De nieuwe programma’s van Have a Good Run zijn in de verkoop en daar ben ik lekker druk mee. Daarnaast probeer ik nog een vlog te editen en een blog te schrijven en… nou ja mijn to do lijst is lang genoeg. Eind deze week ook weer naar de tandarts, daar kijk ik niet echt naar uit. Maar hé, wat moet dat moet.

Fijne week!

Liefs,

Annemerel