DIARY: Waar is september gebleven?

Wauw, het is alweer oktober. In september ben ik voor mijn gevoel de hele maand ziek geweest en helaas is oktober ook nog niet erg goed begonnen. Het komt allemaal een klein beetje tegelijk, maar hé, je kunt het maar gehad hebben.

Pip en ik spenderen regelmatig een uurtje in bed samen. Normaal probeer ik haar niet te veel voor een scherm te zetten, maar nu ik me zo niet fit voel gebruik ik regelmatig Sesamstraat om mezelf eventjes ‘vrij-af’ te geven. De ene keer werkt dat wel, de andere keer is ze veel te onrustig en wil ze liever spelen.

Ik voel me maandagavond goed genoeg om deze venkelrisotto te maken. Hmmm bij het zien van deze foto loopt het water me alweer in de mond. Ik hou van risotto en dit recept is op dit moment wel echt favoriet. Vanavond wil ik ook weer een risotto maken, met paddenstoelen, het recept dat ik al zo’n tien jaar regelmatig op tafel tover. Genieten jullie ook zo van risotto? En zo ja, wat is jouw favoriete risotto? Ik ben altijd in voor een nieuw recept.

Onder de noemer ‘spelen’ bij Pip valt helaas niet alleen rustig spelen met haar keukentje. Het liefst gaat ze op onderzoek uit en maakt ze er een rotzooitje van. Hier had ze net een doos met kleding gevonden die ik nog moet uitzoeken. Geen handige plek natuurlijk ook.

Pip weet inmiddels ook waar de voorraadkast is en hoe deze open moet. Als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft dan moet ze het hebben. Nu vind ik het zelf altijd wel prettig als ze wil eten, want ze kan wel een kilootje (of twee) extra gebruiken.

Woensdag had ik weer een afspraak bij de Velthuiskliniek voor een microneedling behandeling met de skinbooster. Ik zag er van te voren nogal tegenop omdat ik bang was dat ik de hele behandeling zou moeten hoesten. Gelukkig hebben we tijdens de behandeling maar een paar keer hoeven pauzeren voor een hoestbui. Ben wel super blij met het resultaat dat ik nu al heb. Mijn huid is egaler en voelt steviger aan. Heel benieuwd hoe dat na vier behandelingen is (ik krijg dit project van de Velthuiskliniek).

Na mijn behandeling reed ik door naar de apotheek om bruistabletten te halen. Deze tabletten moeten ervoor zorgen dat het slijm in je keel dunner wordt waardoor je het beter kunt ophoesten. Ik had dit middel alleen beter in de ochtend kunnen gebruiken, want ik heb de hele nacht niet geslapen. Echt dramatisch. En het was nou niet dat ik de nachten ervoor zo goed geslapen had.

Donderdag dus weer net iets langer in bed, met mijn rode hoofd van de microneedling behandeling.

Iedere ochtend twee speltboterhammen met twee gebakken eitjes. Vaak ook nog een beetje avocado erbij, maar vanmorgen zonder. Wie eet zijn eitjes ook het liefst sunny-side-up? Ik heb soms periodes dat ik het liefst scrambled eggs eet en dan heb ik weer een sunny side up periode. Zacht gekookte eitjes, een omelet of gepocheerde eieren vind ik ook fantastisch trouwens. Het enige dat ik niet echt kan waarderen is van dat harde eigeel. Of eiersalade.

Vrijdag ging Philippa weer naar het kinderdagverblijf en probeerde ik te werken. Helaas kreeg ik een migraine aanval dus heel veel heb ik niet kunnen doen. Toen het aan het eind van de middag weer een beetje onder controle was heb ik mijn vlog afgemaakt. Bij het exporteren had ik lichte stress, tot twee keer toe was de export ‘gefaald’. Altijd spannend, want denk maar niet dat er dan een reden gegeven wordt, dat mag je zelf uitzoeken. Is het een beeld dat ‘corrupt’ is? Heeft je MacBook het gewoonweg te zwaar? Dit keer bleek dat ik niet genoeg schijfruimte had (ik had nog maar 500mb vrije ruimte en de vlog was 3GB), foutje van mezelf dus.

Aan het eind van de middag Pip weer opgehaald. Dit keer begon ze gelukkig niet meteen te huilen toen ze me zag. Maar toen ze me zag begon ze wel meteen heel hard te zwaaien naar de leidsters, zo van ‘nou we gaan weg, doei, ik ga naar huis’. Merk sowieso dat ze de laatste weken ineens een stuk meer begrijpt. Ik kan haar nu kleine opdrachtjes geven, zoals ‘gooi dat maar in de prullenbak’ ‘geef mama een koekje’ ‘geef het (speelgoed)hondje maar een kusje’ ‘haal de wasmachine maar leeg’ ‘ga je flesje maar halen’.

Dit weekend had ik helaas weer een beetje pech. (hormonale) Migraine. Twee dagen lang. Ik heb het tussendoor nog wel even onder controle gehad met medicijnen, maar de pijn die ik zondagmiddag en avond voelde, die wens ik mijn ergste vijand niet. Op zo’n moment ben ik helemaal niets waard. Ik kon mijn hoofd niet optillen zonder in huilen uit te barsten en terwijl ik op de wc zat met buikpijn kwam het er uit mijn maag ook uit. De tien minuten die ik alleen was met Pip (Tuur was naar de supermarkt en Pip lag te slapen, maar die werd dus wakker) vond ik heel confronterend. Pip werd huilend wakker, maar ik kon haar niet troosten en het geluid dat ze produceerde was een hel voor mijn hoofd. Ik voelde me een erg slechte moeder. Gelukkig kwam Tuur tien minuten later thuis en die heeft me de rest van de avond alleen gelaten in mijn donkere kamer.

De foto op rechts was eigenlijk al van vrijdagavond, toen ik een heerlijke pasta maakte. Het is courgette en oesterzwam uit de oven met penne, peper (heel veel peper), knoflook (heel veel knoflook) en parmezaan. Echt een aanrader en heel makkelijk te maken.

Inmiddels is het maandag. Vanmorgen was de misselijkheid gelukkig weg, maar mijn hoofd voelde helaas nog niet zoals het zou moeten voelen. Dus ik heb er meteen maar paracetamol en ibuprofen in gedaan, in de hoop dat ik de tijd tot 17.00u zo goed mogelijk overleef. Op dit moment voelt mijn hoofd best goed gelukkig. Ik ben alleen nog wat dizzy van de evenementen van gisteravond. Oh en de hoest, ja die is nog steeds onverminderd aanwezig. Aan de marathon heb ik het hele weekend niet gedacht. En dat ga ik ook pas weer doen als ik me weer goed voel. Tot die tijd ligt de focus op herstel.

Liefs,
Annemerel