Het is alweer tien dagen geleden dat ik de marathon liep in een tijd van (ik ga het gewoon nog een keer zeggen) 3.58.51. Ik kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat ik de marathon onder de vier uur gelopen heb. Het was mijn doel toen ik precies een jaar geleden begon te dromen over een marathon, maar ik had (zeker de afgelopen maanden) niet verwacht dat het daadwerkelijk zou gebeuren.
Ik werd steeds langzamer. Liep ik voor de zomer nog een tien kilometer van 50/51 minuten, de laatste keren voor de marathon deed ik daar eerder 56/57 minuten over. Het is niet schokkend, maar ja.. toch eigenlijk misschien wel. Ik was niet overtraind, maar ik voelde me gewoon een stuk minder fit. Ik werd snel misselijk als ik harder ging, kreeg het benauwd en heb zelfs steken in mijn zij ervaren. Ik weet niet wat er met me aan de hand was, maar goed was het niet. Stiekem vond ik het hardlopen ook niet altijd meer even leuk. Ik weet nog dat ik eind september tegen mijn marathon partnerette in crime Claartje zei “zo’n marathon?! dat doe ik noooooooooooit meer!”. De lange afstand in het weekend ging nog wel, maar die verplichte rondjes van 10K kwamen mijn neus uit.
Goed, toen ik aan de start van de marathon stond wist ik dat dit zeker niet mijn laatste keer zou zijn dat ik er zou staan. In mijn hoofd had ik een tijd van 4,5 uur, dat vond ik netjes. Een verkoopster van Run2Day had me verteld dat haar record op de marathon 4,5 uur was. Nou, als een verkoper van Run2Day in 4,5 uur de marathon loopt, dan hoef ik me daar ook zeker niet voor te schamen. Vlak voor de start zei Claartje dat zij hem graag net onder de 4 uur wilde lopen. Hmm… Nou ja, als Claartje dat doet, moet ik dat natuurlijk ook doen. Dus ging ik weg met het idee dat ik 5’43 per kilometer moest blijven lopen (dat is net iets sneller dan 10,5 kilometer per uur). In het begin lukte het niet, door al die mensen om me heen, dat zorgde voor nogal wat frustratie, want HALLO die tijd moest ik dan op een ander stuk weer gaan goedmaken. Uiteindelijk finishte ik volgens mijn horloge met een gemiddelde van 5’38 per kilometer (5 sec per kilometer sneller dus). Dat was veilig, want mijn horloge geeft vaak aan dat ik sneller ben dan het wedstrijdcomitée, dit omdat je natuurlijk onbewust meer meters aflegt dan de eigenlijke afstand (je loopt niet altijd in een rechte lijn, neemt wel eens de buitenbocht in plaats van de binnenbocht, al die dingen bij elkaar zorgen er al gauw voor dat je horloge aangeeft dat je 300 meter meer gelopen hebt!).
De maandag na de marathon was ik alleen nog maar met de marathon bezig. Ik kon me wel bewegen, maar ik was net bambi op het ijs, ik had geen controle over mijn benen. Hoe vaak ik tegen een muur of een tafel aangelopen ben in de eerste twee dagen. Want ook dinsdag, toen ik naar Londen vertrok was de spierpijn nog niet verdwenen. Ik vind spierpijn in je benen helemaal niet erg, je wordt er continu aan herinnert wat je gedaan hebt. Het enige waar ik wel een pokkehekel aan heb met spierpijn, trappenlopen. En dat mag je in de Londense metro natuurlijk naar hartenlust. Gelukkig zorgde dat er ook voor dat ik woensdag en donderdag al bijna geen last meer had van mijn spieren.
Of ik verder nog ergens last van heb gekregen?! Ik heb de afgelopen week redelijk veel last van mijn buik gehad en ik ben geneigd om de imodium hier de schuld van te geven. Ik had wel een klein beetje het idee dat ik verstopt zat, vier dagen lang. Imodium is natuurlijk een diarreeremmer en dus een verstoppingsmiddel, erg gek zou die conclusie dus niet zijn. Maar, ik heb het product wel een paar keer getest in de week ervoor en toen heb ik er nooit last van gehad. De pijn in mijn buik was op sommige momenten vrij vervelend, maar echt, als ik weer een marathon ren neem ik gewoon weer imodium. Dat heb ik er wel voor over.
Verder heb ik ook wel een klein beetje het gevoel dat ik erg hard mijn best moet doen om niet ziek te worden. Mijn keel is iets dikker en ’s ochtends sta ik op met een rockerstem. Tot nu toe wordt het gelukkig niet erger en ik probeer er dan ook alles aan te doen om het niet te laten gebeuren. Ik sta vroeg op, drink veel thee en water met citroen, ik eet veel groente en fruit, probeer uiterlijk om elf uur te gaan slapen en slik nog wat extra vitamine B & C. Ik ga niet ziek worden, dat moge duidelijk zijn!
Ik ben nu heel erg op zoek naar mijn volgende uitdaging. Ik denk dat het lopen van je eerste marathon makkelijker is dan het lopen van een tweede. Ik had een duidelijk doel, de marathon lopen in een redelijke tijd. Dat heb ik gedaan, in een prachtige (voor mij) tijd, wat nu?! Sowieso de halve marathon proberen onder de 1.50 te lopen in Den Haag 10 maart.. En dan vooral veel plezier hebben op het parcours in Parijs?! Ik denk er nog eventjes over na..
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Goed artikel, ik zou gaan voor de marathon in Parijs!
Liefs, Mariette
klinkt wel tof, marathon in Parijs!
Echt leuk om te lezen!
Vind het nog steeds super knap wat je hebt bereikt!!
De marathon in Parijs klinkt wel als een leuke uitdaging… ;) Ik zou het doen als ik jou was!
X Charlot
Ik vroeg me al af hoe je zo snel naar Londen kon gaan want volgens mij had ik niet meer kunnen lopen haha. Gelukkig viel het bij jou dan nog redelijk mee. Ben benieuwd naar je volgende uitdaging!
Leuk om te lezen! Door al jouw stukjes over de marathon heb ik ook de loopschoenen weer uit het stof getrokken, met een conditie van 0 werd dat wel weer eens tijd! Mijn doel is 21 april in Antwerpen de Asics Ladies Run (5K), op die dag is ook de marathon van Antwerpen, niks voor jou….?
Heel leuke blog. Leuk om te lezen hoe je het allemaal hebt ervaren. Ik ga eerst maar eens voor de 10 km ;) xx
http://www.creativityandchocolate.blogspot.com
Leuk stukje! Zou willen dat ik een marathon kon lopen :) echt tof.
Soms is het juist ook goed om even die rust te pakken en uit te zieken;) Dat kan natuurlijk op je eigen manier. Maar des te sneller ben je van het vervelende gevoel van tegen het ziek worden aan zitten af. En dan is de productiviteit sowieso minder. Dus een dagje uitzieken is zo gek nog niet;)
Oh en je marathon tijd mag je zo vaak benoemen als je wilt, want dat is toch wel zo’n topprestatie!
Hi,
Vandaag je blog gevonden via Bloglovin. En…ben direct blijven hangen. Met name door de Pumpkin Spice Latte (die ga ik zeker eens proberen…als echte Starbucks addict…). Maar op deze post over de marathon moet ik toch echt reageren! Wow…wat een supertijd! Ben totaal jaloers…want ja, ik heb Amsterdam ook gelopen. Helaas in een iets mindere tijd (maar…met valpartij, kapotte knie en daardoor gekneusde ribben…). Wij (want ik loop samen met – nou ja…een stuk achter – mijn man) zijn op het moment ook hard aan het denken over een volgende marathon. Parijs staat hoog op ons lijstje (ook omdat Berlijn al weer vol is :o( …). Ik blijf je volgen! Erg leuk!
Herinnert moet herinnerd zijn, want het is verleden tijd.
Behalve dat: ik ben heel benieuwd naar je nieuwe uitdaging. Ik vond het altijd heel leuk om te lezen over je hardloopervaringen!
ik vind dat je er nog bescheiden onder blijft, hallo je hebt een marathon uitgelopen he! Ik kan nog geen 5km lopen zonder onderweg te sterven. :-) Zo’n artikels geven de couch potatoes onder ons hoop weet je ;-)
Dit blijven je leukste blogs! Niet per se over hardlopen, maar gewoon waarin je praatpraatpraat ;) Heerlijk!!
Vraagje aan Annemerel,
Hoeveel Imodium heb je genomen voor/tijdens de marathon? Heb ook dezelfde problemen en ga volgend jaar mijn eerste marathon lopen. Top trouwens dat je onder de 4 uur hebt gelopen. Dat zou ik ook wel willen, maar wil me geen tijdsdruk opleggen, want dat geeft nog meer spanning en dus nog meer darmproblemen en die wil ik juist voorkomen!
Groetjes
Gaaf zeg, een marathon in Parijs. :)
ik hou van je hardloopervaringen!
Superknap, een geweldige prestatie, die heb je mooi maar even in tha pockettt!