Ja, dat lees je goed. “Ik ga nooooooit meer hardlopen”. Ik heb het echt geroepen tijdens de halve marathon afgelopen zondag. Op kilometer zeventien was ik er zo klaar mee dat ik in staat was om per direct te stoppen, naar de kant te lopen en in een hoekje te gaan zitten huilen. Maar ja, het was koud en het zou betekenen dat ik nog ruim vier kilometer moest wandelen en ja… uitstappen was helemaal zo zuur. Dus in plaats van uitstappen heb ik m’n tempo een paar tandjes teruggevoerd, heb ik me door Jan-en-alleman laten inhalen en ben ik rustig (mijn looppas dan hè, van binnen was ik alles behalve rustig), naar de finish gelopen.
11 maart 2013 was niet zo m’n dag. Drie weken lang had ik moeite met naar het toilet gaan, op Race Day had ik…. Nou ja je raadt vast al wat er toen aan de hand was. Op het station kocht ik snel imodium, omdat het écht niet ging en omdat ik geen zin had om m’n lies te voelen, propte ik er ook nog 400mg ibuprofen in. Dom. Heel dom. Want deze combinatie zorgde voor pijn in mijn maag.
De eerste tien kilometer was het druk op het parcours en had ik vooral veel last van mijn maag. Ik liep niet lekker, keek de kilometers weg, iedere 100 meter keek ik op mijn horloge, ben ik er al bijna? Niet goed. Absoluut niet goed. Ook helemaal niet Annemerel. Op 10 kilometer had ik een kilometer lang het gevoel dat ik eigenlijk de gehele halve marathon wilde hebben. Ik verkeerde in een euforische staat. Het begon te sneeuwen en hoewel dat voor anderen misschien vervelend was (koud, nat), ik genoot er om een voor mij onverklaarbare reden wel van. Maar na een kilometer verdween dat euforische moment weer, net als de sneeuw.
Op twaalf kilometer kreeg ik het zwaar. Mijn linkerbeen (het been met de pijnlijke lies en inmiddels ook heup) voelde rot en om heel eerlijk te zijn, mijn conditie was ook niet meer wat het geweest was. Ik had het echt zwaar. Zeker toen ik op kilometer veertien met tegenwind de boulevard op moest lopen, twee kilometer lang liepen we met de snijdende ijswind in ons gezicht over de boulevard. Ik kreeg last van ademhalingsproblemen. Normaal heb ik met hardlopen weinig last van mijn lichte vorm van astma, maar met die snijdende ijswind en de missende conditie ging het toch niet goed. Het was gewoon in één woord een drama.
Het enige waar ik op hoopte waren stukken die bergafwaarts gingen, maar ik had het gevoel dat de stukken die ik omhoog moest veel langer waren en op de stukken die wel bergafwaarts gingen had ik ook niet het gevoel dat ik vloog, daar waren mijn benen al voor in een te slechte staat. En toen kwam die kilometer zeventien, ik kon niet meer, ik wilde niet meer, alles deed pijn en ik wist gewoon niet meer hoe ik mezelf er doorheen moest slepen.
De laatste vier kilometer kan ik me weinig meer van herinneren (of wil ik me weinig meer van herinneren, dat kan natuurlijk ook…). Zelfs de nummers op mijn iPod Shuffle maakten me niet meer gelukkig, het enige dat me op de been hield was de gedachten aan het flesje AA dat ik bij de finish zou krijgen. Ik liep na de finish dan ook zwalkend naar de AA toe. Snel m’n kleding aangetrokken en naar mijn vriend, die een parkeerplek in de buurt gescoord had.
Thuis ben ik in mijn vieze bezwete sportkleding en al in bed gaan liggen, ik werd er uiteindelijk uit gesleurd door mijn vriend die me onder de douche zette, terwijl hij raspatat en Dobben kroketten haalde. Maar toen dat binnen was, wist ik niet hoe snel ik weer mijn bed op moest zoeken.
Uiteindelijk liep ik de halve marathon in 1.57.37, geen schandalige tijd, maar wel ruim een minuut langzamer dan vorig jaar. En ter vergelijking, vorig jaar had ik slechts vier maanden getraind, dit keer heb ik het hele jaar getraind. Oh en in trainingen (waarin ik vaak niet alles geef) heb ik meerdere keren ruim vijf minuten sneller gelopen. Dat is toch best een beetje zuur.
Dit was eigenlijk de eerste wedstrijd waarin ik geen persoonlijk record verbrak, daar moet ik ook mee om leren gaan, want je kunt nu eenmaal niet altijd je beste dag hebben. Maar stiekem had ik toch gehoopt dat ik mijn tijd van een jaar geleden wel wat kon aanscherpen. Natuurlijk zat alles me tegen zondag, maar dan nog. Ik vind het gewoon stom. Gelukkig is dit voor mij wel weer een reden om extra hard te trainen voor volgende wedstrijden!
Bedankt voor al jullie aanmoedigingen. Super leuk dat ik twee van jullie onderweg tegen gekomen (ook al wist ik niet wie jullie waren op dat moment!), gefeliciteerd met jullie prachtige prestatie! Volgende keer loop ik ook weer een PR!
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
Vind dat je het alsnog super hebt gedaan! Je weet nu ook dat je het ook onder behoorlijk vervelende omstandigheden zelfs nog kan, zo’n halve marathon. Misschien moet je daardoor juist wel extra trots zijn :)
Je heb het super gedaan! En als ik het zo lees moet je het onwijs zwaar hebben gehad!!
Echt super knap van je hoor, ik doe het je niet na. En ik heb gelezen dat je veel getraind heb maar de laatste tijd toch iets minder vanwege de pijn in je lies en omdat je het zo druk had, en dat werkt je dan ook een beetje tegen. Alsnog supergoed gedaan!
Oh als ik dit zo lees ben ik weer helemaal terug op mijn helse halve marathon van San Fran! Maar je hebt het gered en dat is over een paar weken het enige dat je hebt onthouden, trust me! Een tip, loop snel nog een halve om jezelf te bewijzen dat je het kunt;) (hielp bij mij iig)
Ik vind het knap! Gewoon onder de 2 uur zitten en terwijl je zoveel pijn had! Rust nu maar lekker uit! Ga je nog wel de hele doen in Paris?
Pff respect hoor! Veel pijn en toch onder de 2 uur, ik vind het knap! xoxo
Ik kan me zo goed voorstellen dat het even zuur is.. Gelukkig heb je genoeg redenen om trots te zijn; bijvoorbeeld dat je zoveel mensen inspireert! Pas goed op je lichaam en ‘rock’ die hele marathon in Parijs straks! X
Dat je het hebt volgehouden! Super knap!!
Ik kwam laatst ook erachter dat je met sporten ook moet kunnen verliezen. Ik haat het ook en voel je pijn zowat haha. Wat is dat rot zeg! Hopen dat het snel beter gaat!
En je moet maar denken: Je moet weten hoe het dal eruitziet voor je op de berg kan staan. :)
Wow Annemerel, je hebt écht heel veel door zettingsvermogen! Jammer dat het slecht ging maar je hebt het toch maar weer mooi volbracht!
Vind het toch onwijs knap!
Goed gedaan hoor, vergt doorzettingsvermogen! Ik zou het niet kunnen.
Je hebt het alsnog super gedaan!
Ik vind het alsnog super knap van je! Iedereen heeft mindere dagen, maar jij presteert het dan zelfs nog een halve te lopen binnen 2 uur. Ik doe het je niet na!
Ondanks dat je niet behaald heb wat je doel was, heb ik toch bewondering voor je!
Ik vind het erg knap dat je toch tot het einde bent gegaan, ookal werkte je lichaam niet mee :)
Erg knap, wel vervelend dat je last had van je maag :( Helaas hebben we het niet voor het zeggen, het overkomt je!
Ik hoop dat de komende tijd het trainen weer beter gaat met je zodat je de volgende marathons goed kan lopen:D
Liefs
ik vind het al heel knap dat je het hebt uitgelopen. ik doe het je niet na
Wat balen dat je zo’n rotdag had, maar echt knap dat je hem hebt uitgelopen en je hebt nog meerdere wedstrijden te gaan. -x
Ik vind het heel knap van je dat je het hebt gedaan, maar dit stukje maakt wel duidelijk dat hardlopen misschien toch niet zo heel goed voor je is als je lichaam er zo op reageert.
Super goed dat je alsnog bent door gegaan en niet hebt opgegeven! Laat toch wel een hoop discipline zien. Ik vind het echt knap van je en iedereen heeft wel eens een wedstrijd die niet zo lekker loopt, volgende keer weer een PR!
Toch knap dat je ‘m hebt uitgelopen!
Bewondering voor je doorzettingsvermogen, maar ergens denk ik toch dat het ook een beetje dom is om ‘even’ 21 kilometer te gaan lopen als je lies zo’n pijn doet. Ben je niet bang voor een (lange) blessure? Inmiddels doet namelijk je heup ook al pijn, schrijf je. Neem aan dat die marathon hem niet gaat worden?
Poeh petje af hoor om met zoveel gedoe toch nog de finish te halen in een prima tijd!
Het klinkt echt verschrikkelijk zwaar, wat knap dat je het alsnog hebt uitgelopen! Maar wat een rotgevoel tijdens het rennen zeg, hopelijk gaat het gauw beter!
Hehe, ik las even dit trouwens:
naar mijn vriend, die ik op een parkeerplek in de buurt gescoord had.
Maar dat was gelukkig niet het geval!
Rot is dat, maar het kan natuurlijk niet altijd feest zijn. Je hebt nog altijd de finish gehaald in een super goede tijd! Je kunt jezelf niet altijd blijven verbeteren als je al superduper snel bent! ;)
Met al die ongemakken heb je zeker nog een hele nette tijd neer gezet! En zoals je zelf al zegt, je kan natuurlijk niet altijd je dag hebben :)
Wauw ik zit het met verbazing te lezen. Dat jij je lijf zo hebt laten zwoegen gaat mij eerlijk wat ver. Dat je een marathon wil uitlopen snap ik, maar dit klinkt toch wel als alles behalve goed voor je lijf ;)
Volgend jaar maar weer een betere tijd!!! :D
Man wat balen!!!!
Super dat je hem alsnog hebt uitgelopen! Getuigd van doorzettingsvermogen. Ik heb zondag ook met moeite de 21 kilometer volbracht. Ik heb je trouwens nog gespot bij de toiletten voor de halve marathon, maar ik durfde geen hallo te zeggen. :’) Klinkt heel stom als ik het nu terug lees. Oeps.
Auteur
Ah wat jammer! Haha ik was zeker aan het zeuren over de modder?! Gokje. Wat goed dat je de 21 kilometer ook volbracht hebt!
Lijkt me echt verschrikkelijk.. Echt mijn complimenten dat je hebt doorgezet en hem wel hebt uitgelopen! Persoonlijk was ik er, naar wat ik lees hoe jij je gevoeld met hebben, uitgestapt op een gegeven moment.
Ontzettend knap van je dat je het hebt afgemaakt, discipline hoor!
Je doorzettingsvermogen is echt super zo te lezen! En echt goed dat je er al snel weer een rent. Ik begrijp helemaal waarom je niet wilde uitstappen, dat weigerde mijn moeder ook ondanks dat d’r knie het gewoon niet meer trok. Hardlopers stoppen niet zo snel I guess :)
Kan me voorstellen dat je heel erg baalt. Maar niet alles kan een hoogtepunt zijn ;-) soms heb je ook dieptepunten nodig om de toppen meer te waarderen en weer nieuwe motivatie te vinden… Everything happens for a reason, I like to believe :)
Goed gedaan en knap dat je de halve marathon toch hebt uitgelopen. Maar meisje patat en kroketten zijn niet wat je lichaam nodig heeft na zo’n prestatie (ook niet bevorderlijk voor een vervelende maag/darm).
Ondanks al je tegenwerkingen en het feit dat je afgelopen maand bijna niet hebt kunnen lopen echt heel goed gedaan, gefeliciteerd hoor! xx
http://www.creativityandchocolate.com
Jammer dat het voor je gevoel niet zo lekker is gegaan. Heel veel succes bij de volgende run!
Ah men, jammer dat het niet lekker ging! Je mag trots zijn dat je ondanks alles gewoon bent doorgegaan hoor. Nu lekker even uitrusten :)
Wow, respect dat je überhaupt zo ver rent. Ik denk dat ik er 4 uur over had gedaan, haha.
Ik wil dat doorzettingsvermogen van jou hebben. Respect voor je prestatie!
Poeeeh alsnog een prestatie babe! Je bent een echte doorzetter!
De CPC was mijn eerste halve marathon en ik vond het echt een HEL! Ik moest na 6K plassen, wat me veels te veel tijd heeft gekost, en daarna ben ik geheel mijn momentum en de rest van de renners kwijt geraakt. Ik dacht altijd van goh als je op de boulevard ben, dan haal je het wel. Maar die laatste 6K vond ik echt verschrikkelijk. Dat stuk omhoog had ik duidelijk niet verwacht en de laatste 3K begon echt alles vanaf me heupen tot mn tenen pijn te doen. Ik weet niet zo goed of ik ooit nog een halve marathon zal rennen, maaaaaar we hebben er in ieder geval een medaile bij!
Is dat je vriend op de foto? Leuke gozer!!!!
Goed gedaan Annemerel! Nu maar eventjes lekker een tijdje uitrusten.
Ik vind het al heel wat dat als je het zo zwaar hebt, alsnog het af te maken.
Echt heel knap Annemerel!
Ik heb nu ook een blessure aan mijn voet, maar gelukkig staat er voor mij geen wedstrijd op de planning.
xxx