Na twaalf uur reizen en vrijwel geen slaap in het vliegtuig ben ik thuis, terug in Nederland, klaar om tegen de jetlag te vechten. Het ideale moment dus om verder te gaan waar ik gebleven was.. DE START VAN DE NEW YORK MARATHON!
Start
BAM! Het startschot.. OMG, het begint al! Normaal moet ik vaak nog even wachten totdat ik kan beginnen met lopen, maar de New York Marathon is zo goed geregeld dat ik gelijk al kan beginnen met joggen en ik ben nog niet over de start of ik word geacht om al te gaan rennen.
Mile 1&2 (Verrazano Bridge)
De eerste 2 mijl gaan over de Verrazano Bridge die Staten Island met Brooklyn verbindt. De eerste mijl loop je naar boven, de tweede mijl loop je naar beneden. Hoewel ik niet voel dat ik omhoog loop, heb ik gelezen dat te snel lopen nu verraderlijk is. Ik hou me dan ook in en loop een tempo waarbij ik het gevoel heb dat ik niets aan het doen ben. Lastig, want ik word aan alle kanten ingehaald en zelf haal ik niemand in. Ik vertel mezelf dat dat juist goed is, dat ik goed bezig ben en dat ik die mensen in de tweede helft van de wedstrijd wel weer inhaal. Als we de tweede mijl naar beneden lopen houd ik me nog steeds in, ik laat me leiden door mijn benen en probeer de tijd die ik in de eerste mijl ‘verloren’ heb niet goed te maken. Ondertussen geniet ik van het uitzicht, wat is dat mooi!!!!! De Manhattan Skyline is magisch. Wauw, wauw, wauw ik ga hier van genieten. Sterker nog, ik ben aan het genieten.
Mile 3 t/m 8 (Brooklyn I)
We lopen de Verrazano Bridge af en Brooklyn binnen, het eerste publiek staat ons net onder de brug op te wachten. Wauw, ik ben dit echt aan het doen. In de derde mijl voel ik iets knakken in mijn heup. Au… Ik stel mezelf gerust en vertel mezelf dat ik het er wel uitloop en dat klopt, na een paar mijl voel ik helemaal niets meer van mijn heup. Ondertussen houd ik op mijn horloge mijn schema bij. Ik wil 5.40 per kilometer lopen en dat lukt aardig, ik loop zelf iets onder mijn schema. Als ik die 5.40 volhoud, loop ik de marathon binnen 4 uur. Wow, durf ik daar al aan te denken? Ik zei natuurlijk dat ik onder de 4.30u wilde lopen, maar stiekem heb ik de 4 uur nog niet helemaal uit mijn hoofd.
Omdat we in Amerika lopen staan er geen kilometerbordjes, maar bordjes met mijlen. Op iedere vijf kilometer staat wel een bordje. Maar als ik naar mijn horloge kijk op het 5 kilometer punt, zie ik dat ik volgens mijn horloge al 5,2 kilometer gelopen heb. Shit. Dat betekent dat ik dus boven de 5.40 per minuut gelopen heb. Ik probeer iets te versnellen. Mile 3 t/m 7 gaat over 4th Avenue in Brooklyn, dit schijnt één van de makkelijkste gedeelten van de wedstrijd te zijn, maar het gaat toch aardig op en neer. Vals plat dus. Ik heb het gevoel dat we meer naar boven gaan dan naar beneden. Ik voel het nog niet in mijn benen, maar ik weet dat het wel gaat komen.. Rustig aan dus.
Mile 9 t/m 13 (Brooklyn II)
We lopen nog even door in Brooklyn. De mensen langs de kant stellen niet teleur. Rijen dik staan ze. Ze moedigen niet alleen aan, er staan ook verschillende gospel koren en er staan bandjes langs het parcours. Ik heb de afgelopen dagen alleen een deel van Manhattan gezien, dus ik kijk mijn ogen uit. Ondertussen probeer ik mijn eigen wedstrijd te lopen en probeer ik me niet door het tempo van anderen te laten leiden.
Na iedere mijl is er een refreshment punt waar je zowel water als energiedrank kunt halen. Ik weet dat het belangrijk is om te hydrateren, maar iedere mijl wat drinken gaat me iets te ver. Ik heb geen zin om gebruik te maken van de dixies die langs de kant staan. Ik loop en drink tegelijk, ik wil niet stoppen. Hoe ik dat doe? Ik heb van thuis rietjes meegenomen en deze op maat geknipt, ze zitten in een geheim vakje in mijn super legging van Lululemon met 100.000 handige vakjes en ik voel dus niet dat ik ze met me meedraag. Iedere keer als ik bij een vijf kilometer punt ben pak ik een bekertje energiedrank aan en soms ga ik ook nog voor wat water. Rietje erbij en drinken maar. Dat ik daar niet eerder op gekomen ben. Geen geknoei met limonade over mijn gezicht en kleding, mezelf niet verslikken in mijn drinken en ook niet hoeven stoppen. I-de-aal.
Mile 14 & 15 (Queens)
We verlaten Brooklyn en lopen over de Pulaski Bridge naar Queens. Op de brug is het half-way-point en ik voel mijn benen. Ugh… niet denken aan het feit dat ik nu nog precies dezelfde afstand nog een keer moet lopen. Geniet van het moment. GENIET ANNEMEREL. Op het half-way-point loop ik volgens mijn horloge precies 1.59.38 seconden, als ik dit de tweede helft ook doe loop ik onder de 4 uur. Dat betekent dus dat ik nadat ik er achter kwam dat mijn horloge iets voor liep op de officiële afstand, ik een versnelling heb ingezet. Ik durf stiekem nog te dromen over die 4 uur, ook al weet ik dat het tweede deel van het parcours veel zwaarder is dan het eerste deel.
Mile 16 (Queensboro Bridge)
En dat zware gedeelte begint met de Queensboro Bridge, een brug die Queens met Manhatten verbindt en die niet alleen over de Hudson gaat, maar ook over Roosevelt Island (waar ik overigens niks van gezien heb).
De Queensboro Bridge is heftig. Aan de ene kant heb je het prachtige uitzicht op Manhattan, aan de andere kant heb je het idee dat je alleen maar omhoog gaat, er lijkt geen einde aan te komen. Ik blijf mezelf vertellen dat het straks wel weer naar beneden gaat, maar dit is zwaar. Halverwege de brug zit ik op het 25 kilometer punt en zie ik dat ik de laatste vijf kilometer veel tijd verloren heb. Ga ik weer versnellen en probeer ik alsnog onder de 4 uur te komen?
Nee. Dat doe ik niet. TO HELL WITH THE 4 HOURS, ik vind het belangrijker dat ik kan blijven lopen. Ik moet nog ruim 17 kilometer en die 17 kilometer zijn alles behalve vlak. Ik ga geen risico nemen, ik ben al lang blij dat ik kan blijven lopen. Ik word al lang niet meer ingehaald, ik ben nu degene die mensen inhaalt (terwijl ik al langzamer loop) en ik zie veel mensen wandelen. Ik blijf gewoon lopen.
Mile 17 t/m 19 (1st Avenue)
Drie mijlen over 1st Avenue. Wauw, als we Queensboro Bridge afloop worden we begroet door een enorme mensenmassa, staan die mensen hier allemaal voor ons? 1st Avenue loopt voor een groot gedeelte omhoog en dat voel ik in mijn benen, maar de eerste mijl ben ik zo overdonderd door de hoeveelheid mensen dat ik het niet meer zo voel.
De laatste twee mijl over 1st Avenue zijn een ander verhaal. De pijn begint ongeveer bij 18 mijl / 30 kilometer. Ik moet nog ruim 12 kilometer. Ja maar HOE DAN? Ughhh en we moeten zo ook nog naar The Bronx en dan weer terug naar Manhattan, dat betekent nog twee bruggen. MAMA IK WIL NIET MEER.
Mile 20&21 (The Bronx)
Mama hoort me niet, die zit in Nederland, en dat is maar goed ook, want ik moet niet zeuren, maar doorlopen. Langs de kant zie ik een supporter met een spandoek waarop staat ‘Pain is temporary, Pride is forever’. Suck it up Annemerel, you can do this. Denk aan alle mensen thuis, denk aan iedereen die jou gesteund heeft, denk aan iedereen die dance4life steunt, denk aan het geld waarmee dance4life zulke goede dingen kan doen. Denk voor mijn part aan mensen met HIV/Aids, voor hen is pijn niet tijdelijk, maar voor altijd. Wees blij dat je nog maar 6 mijl hoeft te lopen.. Dat doe je wel in een uurtje.. En wat is een uurtje nou op een mensenleven. SUCK IT UP.
Mile 22 & 23 (5th Avenue)
Ik ging er vanuit, omdat 1st Avenue omhoog liep, dat 5th Avenue naar beneden zou gaan, aangezien we nu de tegengestelde richting oplopen. Maar ik denk dat er gedeelten waren op 1st Avenue die afliepen, want op 5th Avenue gaat een groot gedeelte omhoog en het doet zo’n pijn.
Bij de meeste refreshment punten worden de drankjes netjes aangegeven, maar bij één van de punten moet je ze zelf van een tafeltje pakken. Noodgedwongen moet ik heel even inhouden om een bekertje te kunnen pakken, ik sta een halve seconde stil en voel de druk van mijn benen glijden. FUCK wat voelt dat lekker. Even stilstaan? NEE, doorgaan. Niet stoppen, het wordt alleen maar lastiger om weer door te gaan. Niet huilen maar doorgaan.
Ja maar… ik ga toch al niet meer onder de 4 uur lopen? WHO CARES, blijf lopen, dan kun je tenminste zeggen dat je de marathon achter elkaar gelopen hebt en als je zo doorgaat loop je die 42,2 kilometer volgens je horloge wel onder de 4 uur en dan heb je dus eigenlijk wel die 42,2 onder de 4 uur gelopen, je hebt alleen niet helemaal de kortste route gekozen, waardoor je ruim een kilometer langer loopt. DOORLOPEN.
Mile 24 (Central Park I)
Nog drie hele mijlen door Central Park, hoe ga ik dat in godsnaam doen. Ik wil zo graag wandelen, ik wil het zo graag… de tranen springen bijna in mijn ogen, waarom, waaaaaarom. Iedere keer als ik omlaag loop denk ik.. shit, straks moet ik weer omhoog. Tijdens de marathon in Amsterdam kreeg ik pas na 39 kilometer last van verzuring, maar ik voelde mijn benen al wel eerder als ik een klein beetje omhoog moest lopen. Deze hele freaking marathon gaat omhoog of omlaag en de verzuring begon al voordat ik het half-way-point gehaald heb. Dit is zo zwaar. Ik breng mijn tempo iets naar beneden, dan maar wat langzamer lopen, zo lang ik maar niet ga wandelen.
Mile 25 (Central Park II)
Geniet, geniettttttttttttttttttttt! Nog 2 mijl en een beetje. Geniet van dit moment, dit is je droom, je leeft je droom, geniet ervan (dit dacht ik toen ik een stukje naar beneden liep) JA MAAR WAT IS DAT NOU WEER VOOR EEN MASOCHISTISCHE DROOM?! Crap, je moet echt wat doen aan die dromen van je.. kun je de volgende keer niet een droom uitzoeken waarvoor je geen pijn hoeft te lijden? (dit dacht ik toen ik vervolgens weer omhoog moest lopen).
Mile 26 en een beetje (Central Park III)
We zijn er bijna, we zijn er bijnaaaaaaaaaa! Okee 2 kilometer, dat is ongeveer hetzelfde als van het strand naar mijn huis. OK, 1,5 kilometer? Dat is hetzelfde als… van de strandopgang naar mijn huis. Nog een kilometer? Hmm… easy, hetzelfde stukje als van de Albert Heijn naar mijn huis. Nog 900… nog 800… Wow, nog maar 400? Wauw… IK ZIE DE FINISH. Ok, ik ga dit halen, zonder te pauzeren. YES BABY!!!!! 200, 100… Ik gooi mijn armen in de lucht, net als vorig jaar tijdens de marathon in Amsterdam begint The Script met Hall of Fame op mijn iPod te spelen. Wauwwwwwwwwwww de finish, daar is ‘ie dan… WOW. YES. YES. YES. WANDELEN.
Wordt vervolgd…
Liefs,
Annemerel
<3 heerlijk om te lezen! WOW!! Kreeg gewoon een traantje van vreugde haha!
En die tip over de rietjes. waarom heb ik daar nooit over nagedacht? ideaal!
Ik heb helemaal niks met hardlopen of de marathon maar zelfs ik krijg hier kippenvel van, haha. Good Job!
Ik heb precies hetzelfde. Echt kippenvel. Super knap van je!
Oh wat super zeg!! Ik heb zo moeten lachen over dat masochistische droom :), maar echt zo geweldig dat je dit gedaan hebt!!
Yesss wat een topper ben jij zeg! Ik heb zondagavond OM de vijf minuten gekeken hoe je ervoor stonD en ik vond het zoo goed en knap van je! Nu ik je verhaal lees met alle verzuring, heuvels en pijn vind ik het nóg knapper wat je hebt gedaan. Je mag heel heel heel erg trots op jezelf zijn. PRIDE IS FOREVER!
Je verhaal leest zo lekker weg, ik ging er helemaal in op! Dat terwijl ik helemaal niets met hardlopen heb ook stiekem. Geweldig idee van de rietjes trouwens, wat leuk dat die bandjes zo voor sfeer zorgen. Je moet toch iets hebben om je af te leiden van je eigen gedachtes. Topper ben jij, weer een droom waargemaakt!
Zo ongelooflijk super vet!!
kippenvel!
Ontzettend leuk om mee te lezen! Ik vind het echt ontzettend knap van je!
Wauw, klinkt als een loodzware maar geweldige run. Knap dat je eraan denkt te genieten en ook bijzonder wat voor effect een spandoek van een toeschouwer kan hebben. Diep respect voor wat je hebt gedaan en bereikt!
Je mag zo ONWIJS trots op jezelf zijn. Ik neem absoluut mijn petje voor je af! YOU GO GIRL!
Wat tof! Zo knap dat je toch hebt volgehouden ondanks de pijn! Je mag echt trots zijn op jezelf!
Heel goed en lekker gedetailleerd geschreven. Heerlijk!
Liefs, Mariette
Wat goed, en wat leuk om te lezen!
Wat ontzettend gaaf beschreven. Super dat je dit gedaan hebt én het gered hebt!
KIPPENVEL!
Wauw! Wat leest het heerlijk weg, al doe ik zelf niks met hardlopen.
Je schrijft heerlijk en de emoties zijn te voelen….. En dat alleen door combinaties van lettertjes!
Je hebt het gedaan, trots op jou, samen met ander vele lezers!
Waaaauw kippenvel inderdaad!
Wat een verhaal! Zo gaaf en zo leuk om dit zo te lezen! Alsof ik hem zelf heb gelopen. Naja bijna dan. Ik heb in ieder geval wel uit m’n hoofd gezet dat ik dit ook wil; wat een pijn moet je hebben gehad!
Supergoed gedaan! Gefeliciteerd!
Wauw! Wat een lekker stuk en wat super knap! Je hebt hem gewoon uitgelopen! :) xx
Kip.pen.vel!
Aaaah wat VET!!!!! wat een bizarre ervaring om daar te morgen lopen :)
Wat heb je het weer mooi beschreven en wat moet dit een super mooie ervaring zijn! Het is natuurlijk ook een topprestatie! Super goed gedaan! En ik ben benieuwd naar het vervolg :)
Super gedaan…..respect
1 woord: GEWELDIG!
WAT een prestatie! Super dat je het zo hebt volgehoude en wat een mega goede tijd voor het parcours dat je gelopen hebt. Chapeau!
Ik heb een stofje in mijn oog. Ik ben helemaal niet ontroerd door je stukje ofzo hoor. Snif.
Kanjer!!!
Super leuk om te lezen! Top prestatie!
Krijg er zelfs kippenvel van, fantastisch!
Superleuk, deze verslagjes! Ik voelde toch even een moment van trots toen ik op het einde van je post kwam. ;-)
SUPERGOED GEDAAN!!
wat heerlijk om mee te lezen! Ik moet toegeven dat ik vandaag uitgekeken heb naar het vervolg van gisteren :) Je bent een inspiratie voor anderen en voor mij! Keep up the good work!
Wauw! Topper!
Zo veel respect voor jou, crew-buddy! Mooi om te lezen, krijg er kippenvel van. Je hebt het zoooo goed gedaan! Geniet lekker na!
Wat een topper ben jij, gefeliciteerd! Ik doe het je niet na. Heb je stiekem via de NYC Marathon app gevolgd haha. Leuk verslag trouwens!
Wow het is echt fijn om dit te lezen, je schrijft zo goed, zo meeslepend!
Ik heb niets dan respect voor jou! Echt super gaaf, ben benieuwd naar je tijd ook!
Wauw heb niet van mijzelf verwacht dat ik dit hele stuk heb gelezen. Leuke schrijfstijl annemerel
Waahhhhhh, hoe goed!! Echt gaaf om zo je hele avontuur te lezen! :)
Fantastisch gedaan Annemerel. Petje af, ik doe het je niet na die 42,2 km aan één stuk. Ik was bij de eerste pijntjes al gaan wandelen haha.
respect! en heerlijk om te lezen haha
YES! You did it! Mega gaaf! =D En wat een pres-ta-tieeee!
Kippenvel! Wat ontzettend knap dat je dit hebt gedaan. En niet eens alleen voor jezelf, maar ook voor dance4life. Respect!
Ik heb er kippenvel van. WOW, ZO GOED.
RESPECT!! Héél veel respect!! Je mag zo trots op jezelf zijn!
Whiihi ik kreeg kippenvel van dat laatste stukje. Wat moet dat te gek hebben gevoeld!
Super leuk om te lezen dit!! Dikke respect voor jou je hebt het goed gedaan!!
RESPECT!!
Geweldig om te lezen, mag je trots op zijn! Erg motiverend en inspirerend ook!
Ik vind het zo tof om dit te lezen, echt wat een prestatie!! Wauw wauw wauw … :)
Heel leuk om te lezen! Echt zoooo knap! :)
Ik word heel gelukkig van dit soort prachtige verslagjes, zowel die van jou als die van Fieke en Francien maakte me een beetje emotioneel, supergoed gedaan!!!
Ik hoop van harte dat je nieuwe hardloopdoelen stelt en ons blijft motiveren met hardloopgerelateerde posts, want dat zijn by far mijn favorieten!
Diepe buiging voor je prestatie! Zo ontzettend goed gedaan!
Echt super leuk om te lezen dit! Je schrijft ook zo fijn :-)
Wauw! Wat knap zeg, echt respect!
Super leuk geschreven en ben benieuwd naar de rest! You rock!
Kippenvel bij dit verslagje! Zo gaaf!!!
Super om zo te lezen Anne! Ik krijg serieus zin om dit ook een keer te gaan doen. New York heb jij in ieder geval anders ervaren dan ik altijd doe..
Misschien moet ik mijn hardloopkunsten nog wat trainen. Ben het nu na 5 kilometer wel weer zat. Jij hebt wel wat meer doorzettingsvermogen ;-) Te gek!
Wouw, geweldig! En wat een super tijd, echt respect! Je inspireert en motiveert mensen met je verhalen, ooit komt er een dag dat ik ook een marathon loop!!
Wow wow wow wat een mooi verhaal. Echt ongelofelijk veel respect voor de prestatie die je hebt neergezet. En het gigantische bedrag dat je hebt binnen gehaald voor Dance4Life! Je mag supertrots op jezelf zijn :).
En waarom heb ik nooit aan rietjes gedacht? Briljant! Dat ga ik echt tijdens mijn volgende wedstrijd doen!
Wauw, ongelooflijk hoe jij je gedachten op papier kunt zetten! En wat een prestatie heb je geleverd!
Kippenvel, wauwwwwww! Knap zeg!
ohhh wat een ge-wel-dig verhaal, topper!!! Ik heb een nieuwe droom…
Toppertje! Wat heb je dat goed gedaan meid. Ik vind het leuk om te lezen en erg prettig dat je ons zo meeneemt in je avontuur.
En helemaal top wat je voor Dance4Life hebt gedaan!!! Lekker veel geld opgehaald en een top prestatie geleverd.
Je hebt me echt als het ware door het verhaal én de marathon heengesleept… Geweldig om te lezen! (:
Gefeliciteerd, mooie tijd en een mooi verslag.
Over de afstand?, altijd zuinig lopen, vooral bij zoveel bochten en je horloge heeft altijd een afwijking van 3 a 6% op de gehele afstand.Dan kan het inderdaad snel een km schelen!.
Geniet na.
Kippenvel! En zo goed beschreven! Je bent een topper!
Wat een overwinning!!! Echt, ik geniet ervan om jouw blogs te lezen, zeker de laatste weken naar de aanloop van de marathon toe :-) wordt vervolgd.. spannend!!
Respect!! En wat geweldig om alle marathon blogs te lezen!
Oh wat heerlijk om te lezen dit!
Zo vet en aaah!
Super zeg, gefeliciteerd!
Fijn beschreven ook!
Echt prachtig geschreven! Ik kreeg tranen in mijn ogen! Een hele dikke proficiat! In mei ga ik mijn eerste marathon lopen in Frankrijk… Hopelijk haal ik net als jou de finish :D
4 uur achter elkaar non stop? RESPECT!!!
Lees dit nu voor de tweede keer, nog steeds een mooie beschrijving van je prachtige avontuur. Gefeliciteerd!
Geweldig!! Heel leuk en inspirerend om te lezen!!
Pff, kippenvel.. Wat een ervaring zeg!
zo goed gedaan!
xo, cheyenne