DIARY: 122

Is het echt alweer de laatste week van februari? Aan de ene kant gaat de tijd voor mijn gevoel langzaam, ik ben nu wel een beetje klaar met “de winter” en heb zin in voorjaar (vorig jaar hebben we het voorjaar zo goed als overgeslagen en gingen we in juni direct door naar de zomer, hoop dat dat dit jaar niet het geval is). Maar aan de andere kant… Is het echt alweer acht weken geleden dat ik Oud & Nieuw vierde? Is het alweer vier weken geleden dat ik op wintersport was? Heb ik echt nog maar zeven weken tot de marathon van Rotterdam? Ben ik over drie maanden echt al 25? Stop. De. Tijd. Goed, adem in, adem uit, laten we terugkijken naar de (mijn) afgelopen zeven dagen.

Maandag begon met een dagje op kantoor in Amsterdam. Het was maandag weer erg vroeg, want voordat ik naar kantoor ging sprak ik af met Laura voor onze wekelijkse koffiedate bij Starbucks (ik dronk thee, voor de goede detox-orde). Toen ik rond negen uur op kantoor kwam had ik nog een kleine drie uur om twee artikelen te schrijven, om twaalf uur stond er namelijk een high tea bij Yoghurt Barn op het programma. Ik heb nooit gezegd dat werken bij Girlscene vervelend is. Toch? De high tea van Yoghurt Barn paste niet helemaal in mijn detox, maar halleluja wat een heerlijkheid. Ik heb van alles genoten, van brownie tot yoghurt.

’s Middags werkte ik nog een paar uurtjes op kantoor, ’s avonds stond er een GirlsLove2Run Crewmeeting op het programma, dit keer georganiseerd door Claartje, Debbie en Jessica. We verzamelden – heel makkelijk voor mij – op kantoor. Dus ik kon wat langer doorwerken en haalde tussendoor nog even snel een soepje. Eindelijk Esmée ook weer gezien, na ruim twee maanden. Te lang S. Te LANG! Het was weer super gezellig om iedereen te zien, ik kan niet zeggen dat ik erg goed heb meegedaan, maar dat komt binnenkort wel weer. Met dank aan Nienke was ik uiteindelijk toch nog om 22.30u thuis (in plaats van 23.30u). Heel veel dank voor Nienke.

Dinsdag werkte ik overdag vanuit huis en zoals jullie in mijn PLOG hebben kunnen zien voelde ik me niet heel erg lekker. Gelukkig heb ik toch nog aardig wat werk kunnen verzetten. Rond een uurtje of 15.00u was ik zo goed als klaar met mijn To Do List dus dook ik voor een uurtje mijn bed in, want aan het eind van de middag moest ik naar Amsterdam voor een zweetdate met Arie Boomsma (en Danique en Fieke en Francien en een aantal andere journalisten, dat moet ik er wel bij zeggen helaas). Het was een super gezellige en vooral ook leerzame avond. Oh en ik ben HEEL erg blij met mijn nieuwe Nike Flyknit Lunar2’s.

Het was woensdag wel iets lastiger om wakker te worden, aangezien ik dinsdag niet voor 1.00u m’n ogen sloot (ik was rond 23.00u thuis, moest toen nog van alles doen en toen ik om 0.00u in bed lag was ik klaar wakker.. GRRRR). Vijf uur slaap is niet iets waar ik gelukkiger van word. Dus toen om 6.00u de wekker ging drukte ik op SNOOZE. Ik wilde gewoon nog even 9 minuten m’n ogen sluiten. Maar wat gebeurde er? Ik drukte met mijn slaaphoofd per ongeluk op “Update mijn iPhone” en mijn telefoon ging zichzelf updaten en pas om 6.45u ging hij weer aan en trilde hij, om aan te geven dat de update voltooid was. 6.45u ja, om 7.00u moest ik de deur uit. Ik ga maar niet vertellen hoe ik alles in een kwartier gepropt heb.

Ontbijten deed ik bij mijn favoriete juicebar Dr. Blend in Amsterdam, die er met zijn Dr. Beet It (met aardbei en rode bieten) voor zorgde dat ik helemaal wakker was en klaar voor de dag was. Ik werkte zoals gewoonlijk tot 17.30u op kantoor en liep daarna naar het station. Niet om naar huis te gaan, maar om naar de opening van Marks & Spencer in Den Haag te gaan. Dacht ik. Maar op Haarlem stond de trein ineens een kwartier stil en op Leiden zat ik ook tien minuten in een stilstaande trein. Wat blijkt? Treinen rijden niet verder. Iets met een storing. Althans, dat denk ik op te vangen. Het is allemaal een beetje onduidelijk wat er aan de hand is. Iedereen is in “paniek” want niemand kan verder en dus is internet en telefoonbereik in geen velden of wegen te bekennen. Hoe moet ik naar huis. Ik scheld in mezelf, denk ik. Maar iedereen om me heen kijkt me aan, oeps, toch niet zo in mezelf. Gelukkig kom ik een eveneens gestrande collega tegen en heb ik een partner in crime. Bus? Nou, dat wil iedereen. Taxi? Nou, dat wil ook iedereen. Wachten? Er zit niets anders op. Uiteindelijk ben ik om 21.00u thuis, de opening gemist, klaar met de dag, ik bel de Italiaan voor een extra romige pasta met champignons. #fuckdecutthecrap.

Donderdag mag ik van mezelf iets langer in bed blijven liggen, rust is op zijn tijd ook geen overbodige luxe. Maar niet al te lang, want vrijdag moet ik mijn administratie van 2012 (ja dat 2-tje moet geen 3 zijn) inleveren, dus ik heb VEEL te doen. ’s Middags verplaats ik mijn werkzaamheden naar mijn ouders, mijn printer doet het niet en ik heb geen zin/tijd/energie om het probleem (waarschijnlijk gewoon een cartridge vervangen) op te lossen. Voor het gemak eet ik daar ook. Kipfilet met boontjes. Dat heb ik lang niet gegeten. ’s Avonds ga ik tot laat door om alles voor mijn boekhouder op orde te krijgen.

Vrijdag begin ik de dag bij de fysio en vervolgens de boekhouder, daarna stort ik een klein beetje in. Ik weet er nog een paar blogs uit te ‘persen’ maar au mijn hoofd. Should have known. Het is geen wereldramp, morgen weer een nieuwe dag.

Dit weekend heb ik lekker rustig aan gedaan. Lekker veel geschreven, receptjes uitgeprobeerd, TV series gekeken in bed, hardgelopen op zondag (dertig kilometer, ok, iets minder rustig), heel veel thee gedronken (de Orange Jasmin van Starbucks is ZO lekker) en het weekend afgesloten bij mijn ouders, as usual. Opgeladen voor een nieuwe week.

Liefs,
Annemerel