Mijn moeder heeft alle drie haar kinderen borstvoeding gegeven dus het was voor mij vanzelfsprekend dat ik ook borstvoeding zou gaan geven. Of nou ja, ik zou het in ieder geval gaan proberen. Ik wist dankzij verhalen op social media dat borstvoeding kunnen geven geen vanzelfsprekendheid was. Tepelkloven, borstontsteking, weinig productie, geen productie… ik heb alle ‘horrorscenario’s’ gelezen. Ik hoopte dat de ergste ellende ons bespaard zou blijven en probeerde me voor de bevalling zo goed mogelijk voor te bereiden. We deden een online cursus via onze kraamzorg, ik luisterde podcasts, las erover in mijn boeken (Mama’en en How About Mom) en sprak er over met mijn moeder.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik nooit last gehad van lekkende borsten. In de laatste weken lukte het me wel om er een druppeltje colostrum uit te halen. Dit deed ik met de C-techniek. Je legt vier vingers onder je tepel en drukt met je duim boven de tepel. Ik was in extase door die eerste tekenen van borstvoeding. Overigens, of je wel of niet al iets van colostrum hebt tijdens je zwangerschap hoeft niets te betekenen voor je uiteindelijke productie.
De kraamweek
Na de bevalling lag Philippa heel even op Tuurs borst omdat ik aan het bijkomen was van twee uur persen. Ze kroop vrijwel direct omhoog naar zijn tepel. Oeps. Daar kwam natuurlijk geen druppel uit, dus Philippa toch maar meteen op mijn borst gelegd. Ook bij mij kroop ze meteen naar boven en zocht ze met haar mondje mijn tepel. Die eerste slokjes die ze nam voelden magisch. Ik kan me niet meer herinneren of het gevoelig was, ik kan me alleen nog maar herinneren dat ik zielsgelukkig naar haar staarde.
De eerste 72 uur ging de borstvoeding niet vanzelf. Philippa was een oneindige stroom van magnums, taartjes en andere lekkernijen gewend in mijn buik en moest het nu doen met een paar druppeltjes colostrum. Ze was te onrustig om lekker te drinken. Het kwam niet snel genoeg voor haar. Tuur kocht op de eerste dag na de bevalling een handkolf voor me, maar dit werkte op dat moment nog voor geen meter. Ik ben toen echt met de hand gaan kolven, met mijn borsten boven een eierdopje probeerde ik er wat uit te knijpen met mijn vingers (de C-techniek). Met kleine spuitjes zogen we de melk op uit het eierdopje en via de spuit voedden we Philippa.
Maar het was nog steeds niet genoeg en ze viel in die eerste 48 uur flink wat af. Uiteindelijk werd ons door de verloskundige bijvoeding aangeraden en hebben we Philippa dus een paar flesjes kunstvoeding gegeven naast het colostrum dat we haar via het spuitje gaven. Dit was fijn, want doordat ze nu eindelijk een beetje ‘vol’ zat, sliep ze ook ineens een stuk beter. Toch wilde ik mijn borstvoedingsverhaal hier niet laten stoppen. Ook al zei de kraamverzorgster in opleiding tegen me dat die borstvoeding helemaal niets zou gaan worden (gelukkig had ze een begeleider die iets meer vertrouwen in het proces had).
Op dag vier huurde Tuur via de thuiszorg een ziekenhuiskolf. Deze zijn krachtiger dan de elektrische kolven die je in de winkel koopt. Ik heb dat ding maar twee keer gebruikt. Ik vond het vreselijk, dat enorm pompende geluid en het feit dat je vast zat aan een stopcontact. Ik voelde me een melkkoe, het nam al het romantische van borstvoeding geven weg. Gelukkig lukte het me vanaf die vierde dag ook met mijn handkolf te kolven. Dit ging eigenlijk heel erg makkelijk, ik voelde me veel vrijer met die handkolf en de melk kwam vrijwel net zo snel. Ik gaf Philippa op dat moment ook nog borstvoeding, maar ze bleef heel onrustig drinken.
Halverwege de vierde dag viel Philippa in slaap om vervolgens ruim 24 uur niet wakker te worden. Zo alert als ze de eerste dagen geweest was, zo enorm diep sliep ze nu. Drinken aan de borst deed ze niet, maar uit een flesje dronk ze gelukkig wel (in haar slaap). De verloskundige is die dag langsgekomen om bloed af te nemen, ook hier sliep ze gewoon doorheen. Gelukkig kwam er niks raars uit haar bloed, ze had haar slaap kennelijk gewoon nodig.
Hier is de basis voor het kolven gelegd. Ik merkte dat Philippa een stuk beter uit een flesje dronk dan uit mijn borst. De eerste dagen dronk ze heel onrustig omdat er haast niets uitkwam, daarna was ze onrustig omdat er juist heel veel uitkwam. Ze dronk ook zo gulzig dat ze per drinksessie wel vijf keer overgaf. Ze bleef maar met haar hoofdje draaien en naar lucht happen, waardoor ze ook nog eens last kreeg van darmkrampjes. Als we haar de fles gaven lag ze rustiger en doordat we haar de melk met een speentje voor prematuren gaven kreeg ze het ook niet te snel binnen.
Ondertussen had ik verschrikkelijke stuwing gekregen. Ik wilde het liefst de hele dag kolven, maar dat zou alleen maar voor nog meer productie zorgen. Gelukkig heb ik geen borstontsteking gekregen. Wel had ik tepelkloven, maar dat had ik me veel erger voorgesteld dan het was. De verloskundige vroeg ‘heb je tepelkloven’ waarop ik zei ‘ik heb wel wat bloed maar volgens mij zijn het geen kloven hoor’ waarop zij weer zei ‘wow, dat zijn toch wel flinke kloven hoor’. Het was misschien wel pijnlijk, maar omdat ik zo graag borstvoeding wilde geven ervaarde ik het niet als pijn. Ik vond het juist wel een lekker gevoel.
Full-time kolven
Na twee weken kolven en borstvoeding wist ik eigenlijk al dat ik het kolven veel prettiger vond dan het borstvoeding geven, maar ik wilde er nog niet helemaal aan toegeven en bleef ook nog steeds mijn borst aanbieden in de hoop dat het beter zou worden.
Maar dat werd het dus niet. Inmiddels zijn we bijna vier maanden verder en Philippa krijgt al haar (borst)voeding via een flesje. Het is niet zoals ik gehoopt had, maar ik ben heel blij dat ik haar mijn borstvoeding kan geven, dat ze lekker drinkt, goed groeit en dat ik het voeden samen met Tuur kan delen.
De eerste twee maanden dat ik borstvoeding gaf heb ik alles met de hand gekolfd. Doordat ik hier in de kraamweek al mee was begonnen wist ik niet beter. Ik had al heel snel een flinke overproductie, ik maakte ongeveer twee keer zoveel als Philippa dronk. Onze vriezer lag al snel vol met borstvoeding en inmiddels is er zelfs een tweede vriezer die vol zit. Best wel fijn, want hierdoor kan ik haar langer borstvoeding geven zonder dat ik hier zelf nog voor hoef te kolven.
Na twee maanden ging ik de uren tellen die ik kwijt was aan het kolven en kwam ik tot de conclusie dat ik zo’n drie uur per dag aan het kolven was. Anderhalf uur per borst. Tel daar het geven van een paar flesjes, het wassen van de flesjes en mijn kolf bij op en je hebt al meer dan een halve (werk)dag gevuld met voeding-gerelateerde bezigheden. Dat was op zich vol te houden toen Tuur nog thuis was en ik niet full-time aan het werk was, maar ik voorzag problemen voor de toekomst. Toen ben ik toch maar voor de bijl gegaan en heb ik een elektrische kolf gekocht, eentje die niet in het stopcontact hoeft. Daarnaast heb ik ook twee beha’s gekocht waarmee ik handsfree kan kolven, hierdoor heb ik tijdens het kolven mijn handen vrij om ook andere dingen te doen. Zoals het wassen van flesjes of het schrijven van een blog (Philippa optillen tijdens het kolven is me nog niet gelukt).
De eerste drie maanden heb ik steeds gekolfd op het moment (of vlak nadat) Philippa haar flesje kreeg. In het begin was dit dus acht keer per dag, later werd dit zeven/zes keer per dag. Met mijn elektrische kolf had ik voor mezelf een maximum van 7 minuten per keer gesteld. Ik had langer kunnen kolven, maar met 7 minuten per keer had ik al twee keer zoveel voeding als Philippa dronk dus dat leek me meer dan genoeg. Ik was bang dat als ik langer zou kolven ik nog meer productie zou krijgen.
Hoe het nu gaat
Ze zeggen dat je rond 12/13 weken reguleert. De hoeveelheid borstvoeding die je dan per dag hebt kun je makkelijker behouden, terwijl je minder vaak hoeft te kolven. Na dertien weken ben ik dan ook begonnen met het afbouwen van kolfsessies. Het idee is dat je per dag wel even veel tijd aan het kolven besteedt, maar dat je minder sessies hebt. Je maakt de kolfsessies dus langer.
Vanaf dat moment ben ik mijn kolfsessies los gaan koppelen van Philippa’s voedingen. Dit was ook wel nodig, want dit was ook het moment dat Tuur weer full-time aan de slag ging en ik er overdag dus alleen (of samen met mijn moeder) voor stond. Het is dan makkelijker om niet tegelijk met de voeding te hoeven kolven.
Ik begon met vijf keer per dag negen minuten kolven. Ik verspreidde kolfsessies over de dag, maar kolfde niet iedere dag op hetzelfde tijdstip. Ik liet dit afhangen van de nachtvoeding van Philippa. Ik zorgde ervoor dat er overdag steeds 4-5 uur tussen het kolven in zat. In mijn notities houd ik bij hoeveel ik precies kolf en hoe laat ik heb gekolfd. Ik wilde namelijk graag weten hoeveel melk ik per dag produceerde, zodat ik kon zien of mijn productie niet ongemerkt toch terugliep. Dit gebeurde gelukkig niet, ik had iedere dag tussen de 1700 en 1900 milliliter melk. Meer dan genoeg.
Daarom durfde ik het na twee weken aan om vier keer per dag te gaan kolven. Ik kolf nu ongeveer om de 5-6 uur (’s nachts zit er vaak iets langer tussen omdat Philippa vaak iets langer achter elkaar slaapt). In plaats van 9 minuten, kolf ik nu 12 minuten achter elkaar, maar omdat ik tijdens het kolven andere dingen kan doen vind ik het helemaal geen probleem dat het iets langer duurt. Het voordeel is dat ik maar vier keer per dag aan mijn kolf hoef te denken en dat ik minder hoef af te wassen. Ik kolf nog steeds even veel melk.
In principe zou ik nog verder af kunnen bouwen, naar drie of zelfs twee keer per dag kolven, maar dat laat ik voorlopig nog heel even. Ik weet dat het op papier zou moeten kunnen, maar ik ben te bang dat het straks ineens ophoud. Ik denk dat ik het met zes maanden ga proberen, omdat ik dan in ieder geval zeker weet dat Philippa zes maanden lang borstvoeding gehad heeft (en ik heb natuurlijk mijn voorraad in de vriezer nog).
‘Exclusief kolven’, het is misschien wat onhandiger dan borstvoeding direct uit de borst geven. Het plaatje is ook wat minder romantisch. Maar voor ons werkt dit. Philippa drinkt (en groeit) goed, wij hebben meer rust doordat ze rustiger drinkt en minder overgeeft, we kunnen haar afwisselend voeden, we weten precies wat ze drinkt. Het werkt gewoon en dat is voor ons het allerbelangrijkste.
Hoe heb jij je kindje gevoed? Was het wat je verwacht had?
Liefs,
Annemerel
Mijn zoontje (geboren op 30-06) is ongeveer even oud als Philippa. Hier een volledig ander voedingsverhaal. Ik had ook heel graag borstvoeding gegeven maar omwille van mijn lage productie en geen optimale zuigtechniek bij de baby is dit niet gelukt. Wel een tweetal maand aangemodderd met kolven; het hoofdbestanddeel van zijn voeding bestond telkens uit kunstvoeding. Het viel mij heel zwaar om uiteindelijk te stoppen met het kolven, ook al kolfde ik maximum 40 ml in totaal bij elke dubbelzijdige kolfbeurt. Het werd mij door lactatiekundigen ingeprent dat “iedere druppel telt” waardoor ik een groot schuldgevoel had. Nog altijd kan ik kwaad/teleurgesteld worden over het feit dat de borstvoeding niet gelukt is en de misinformatie/het gebrek aan informatie van de professionals op wie ik beroep deed. Gelukkig zie ik hoe goed hij het doet op kunstvoeding: hij is helemaal verliefd op zijn flesjes en ontwikkelt goed.
Leuk om te lezen dat het bij jou wél vlot loopt – proficiat met je doorzettingsvermogen!
Auteur
Je hebt het toch maar mooi 2 maanden gedaan ondanks dat het allesbehalve vanzelf ging. Daar mag je mega trots op zijn. En ik snap je schuldgevoel, maar het is natuurlijk nergens voor nodig. Je hebt gedaan wat je kon en ook al denk je misschien ‘ik had misschien toch nog wel iets meer gekund als ik echt echt volledig ervoor gegaan was’, hoe was dat voor jouw als mens geweest? Had je dan nog een leuke moeder kunnen zijn? Ik denk dat je een hele goede keuze gemaakt hebt.
Wat fijn dat jullie er snel achter kwamen wat werkt (en niet), zowel voor jou als Philippa, en dat je er duidelijk een prima routine in gevonden hebt.
Onze dochter kwam 7 weken te vroeg en moest nog 4 weken in het ziekenhuis blijven na geboorte. Ik stond erop om toch borstvoeding te geven, het was voor mijn gevoel het enige wat ik kon doen om haar te helpen (en aangezien je lichaam moedermelk aanpast naar de situatie – ook premature geboorte – vertelde men mij dat dit ook wel echt een prima keuze was voor haar gezondheid).
Maar baby’s onder 34 weken kunnen nog niet zuigen en tegelijk blijven ademen, en zelfs nadien zijn ze vaak nog te zwak om efficiënt genoeg te kunnen drinken om voldoende binnen te krijgen. Enter de maagsonde, en nadien de flesjes, en dus van meet af aan kolven: eerste druppels idd met C-techniek, nadien elektrische ziekenhuiskolf. Het melkkoe-gevoel ken ik al te goed, ik richtte een hoekje in om het toch wat gezellig te maken, en heb gedurende die maand ongeveer heel Gilmore Girls gezien, maar het bracht op: steeds voldoende (zelfs te veel) melk, eigen makelij, zo goed mogelijk afgestemd op haar noden.
Na haar thuiskomst heb ik dat kolven, in combinatie met moeizaam live aan de borst drinken, nog 6 weken volgehouden. Ik was op, van een maand lang op automatische piloot doorgegaan te zijn (sleep-kolf-hospital-repeat), van de zorgen en het slaaptekort. Overgeschakeld op kunstvoeding, ingedikt tegen de reflux.
Tot de dag van vandaag (vier jaar later inmiddels) nog steeds blij dat ik het alsnog 10 weken volgehouden heb op die manier en in die situatie. Ik had het me uiteraard anders voorgesteld, maar het is wat het is. En dat onze dochter intussen een sterke meid met een prima immuniteit is, durf ik stiekem toch een klein beetje aan mezelf toeschrijven ;-)
Auteur
Wauw wat een bijzonder verhaal. Heel knap dat je het zo lang hebt volgehouden met die uitdagende omstandigheden.
Toevallig je blog aan het lezen terwijl ik aan het afkolven ben. 😉
Bij mij kwam de borstvoeding helaas ook niet uit zichzelf goed op gang. Mijn zoon was de eerste 48 uur ook te veel afgevallen, dus toen over gegaan op flesvoeding. Maar de kraamverzorgster en verloskundige wisten dat ik heel graag borstvoeding wilden geven (ik heb nog (kraam)tranen met tuiten gehuild omdat het niet lukte) dus die hebben overlegd en uiteindelijk hebben we een elektrische kolf gehuurd en kwam de productie gelukkig vrij snel goed op gang! En aan de borst drinken vond mijn zoon in het begin ook nog moeilijk, maar met een tepelhoedje ging het nog wel. Wel ook zonder tepelhoedje aangeboden en dat lukte uiteindelijk ook. Helaas had ik ook last van kloven en heb ik twee keer borstontsteking gehad, wat echt heeeel naar was. Maar na een paar weken ging het gelukkig allemaal steeds beter. En uiteindelijk heb ik 8,5 maand borstvoeding kunnen geven!
Auteur
Jaa dat klinkt een beetje zoals bij mij, eerste twee dagen te weinig en daarna met een elektrische kolf op gang gekregen, en hoe! Tepelhoedjes hebben wij inderdaad ook geprobeerd, maar werkte ook niet heel fantastisch, die trok ze er gewoon vanaf.
Graag zou ik alle toekomstige moeders, en moeders die nogmaals zwanger worden en na een kort of geen borstvoedingsavontuur het nogmaals willen proberen op het hart willen drukken om een gecertificeerde IBCLC lactatiekundige in te schakelen, dan wel vlak voor je bevalling of snel er na. Deze (vrijwel altijd) dames hebben zo’n enorme karrevracht aan ervaring en zijn zo ontzettend goed geschoold. Niks ten nadele van het consultatiebureau of een andere lactatiekundige (ziekenhuis of kraamhulp) maar regelmatig hebben zijn het niet helemaal bij het rechte eind. Doe goede research van te voren en ga echt voor iemand met het predicaat IBCLC.
Ik heb 2 kinderen en bij beide een IBCLC lactatiekundige gezien. Dat heeft er beide keren voor gezorgd dat ik borstvoeding heb kunnen geven, want bij de andere dames was ik al afgeserveerd (hapt niet goed aan, drinkt te onrustig) en werd er richting kunstvoeding gestuurd. Uiteindelijk 1,5 jaar en 2 jaar (and counting, dat was nu ook niet helemaal de planning, maar het is nog maar 1x per dag) aan de borstvoeding.
Laat me wel duidelijk zijn: als je je kind kunstvoeding/poedermelk of wat dan ook wil geven/hebt gegeven ook helemaal prima. Of omdat je door een andere reden hebt moeten stoppen (zoals ik hier boven lees). Maar soms hoor ik de adviezen die gegeven worden door lactatiekundigen, en dan kan ik wel huilen. Vooral als moeders het graag willen.
Mijn dochter kwam (lang geleden) met 35 weken. Te vroeg om voldoende kracht te hebben om zelf te drinken aan de borst. Dus kolven maar. Wel steeds aangelegd en laten ‘proeven’. Tot mijn grote geluk lukte het om 10 dagen later haar ook voldoende borstvoeding rechtstreeks te geven. Ik heb het 6 maanden beide volgehouden. Als ik werkte, kolven en dat later in een flesje geven. Was ik vrij/thuis, dan gewoon aan de borst. Best of both worlds ;)
Auteur
wat mooi dat het zo goed voor jullie werkte ondanks dat ze te vroeg geboren was!
Ons zoontje is nu zes weken en ik herken jouw verhaal maar al te goed. Voor de bevalling was ik al begonnen met lepeltjes te kolven om, mocht het nodig zijn, iets achter de hand te hebben in de kraamweek. Mijn productie was na de bevalling direct op gang met gelijk flinke overproductie. Helaas dronk ons zoontje niet goed aan de borst (hij was te onrustig waardoor hij niet goed aanhapte en niemand wist waar het door kwam )
Op advies van een lactatiekundige de afgekolfde melk per fles gegeven en proberen de borst aan te bieden op een rustig moment, er zijn kindjes die pas na een paar weken weten hoe ze uit de borst moeten drinken.
Dit heb ik twee weken na de kraamweek nog gedaan, maar leverde alleen maar frustratie op beide zijden. Dus vanaf toen besloten dit niet meer te doen en elk voedingsmoment te kolven en per fles te geven.
Totdat hij in zijn eerste sprongetje zat en in de avond ontroostbaar was. Op dat moment heb ik hem de borst aangeboden en sindsdien drinkt hij goed uit de borst. Wel heb ik besloten om niet volledig de voedingen per borst te geven maar zo’n 1-2 keer per dag. Dit voelt goed en werkt voor ons, nooit verwacht dat het zoveel voeten in de aarde zou hebben. Maar ben al dankbaar dat ik voldoende productie heb en dat hij er goed op groeit.
Auteur
Dankjewel voor het delen van je verhaal! Wat fijn dat hij nu wel af en toe aan je borst kan drinken en dat jullie je weg gevonden lijken te hebben. Ondanks dat het natuurlijk nog steeds niet vanzelf gaat (dat is volgens mij echt de grootste illusie die er bestaat!)
Heel knap hoe je het allemaal doet Annemerel! Ik heb Olivier 3 maanden borstvoeding gegeven en Stella bijna 12 maanden. Vooral in het begin was het flink aanpoten, maar na een maand of 4 vond ik het écht makkelijker worden (minder voedingen, geen tepelkloven en reflux-toestanden meer ;)) en heb ik er enorm van genoten.
Auteur
Dankjewel! En fijn om te lezen dat het bij Stella gewoon een jaar gelukt is! Ik kan me voorstellen dat het na een aantal maanden inderdaad ook makkelijker gaat worden. Dat heb ik nu ook met kolven.
Cute baby! Your idea will work.