BELLA ITALIA: #17

Gisteren geen verslagje vanuit Bella Italia, ik leef nog, niks aan de hand.. Maar om nu weer een verslagje te schrijven over het feit dat ik internetstress heb, voor Girlscene heb geschreven en dat het bewolkt was, vond ik ook een beetje overdreven (en wie wordt daar nu vrolijk van?). Maar gisteren was het mijn laatste volledige vakantiedag EN scheen voor een groot gedeelte de zon (niet geheel onbelangrijk). Tijd dus, om toch nog een keer over het mooie Italie te schrijven.

Zoals gezegd, gisterochtend scheen de zon. Er stonden welgeteld drie wekkers. Eén om half zeven, één om kwart voor zeven en één om zeven uur. Ik weet niet wat het is thuis. Thuis sta ik makkelijk op, maar hier is het me de afgelopen week niet gelukt. Ik heb dan ook alle wekkers compleet genegeerd en heb alweer niet hardgelopen. De zevende ochtend op rij. Chapeau! Ik ben fantastisch in goedbedoelde adviezen geven, maar soms lap ik mijn eigen adviezen ook graag aan mijn laars (of Nike Free hardloopschoen!). Als ik thuis ben ga ik echt weer lopen. Zaterdag minstens tien kilometer. Dat is geen belofte, dat is een vaststaand feit.

Rond een uurtje of acht gingen mijn moeder en zusje naar de markt in Lazise. Ik heb een gruwelijke hekel aan de marktjes aan het Gardameer, zeker in het hoogseizoen. Ik heb sowieso een hekel aan grote drommen, zwetende lijven. En de afgelopen jaren heb ik nooit meer iets leuks op een markt gevonden. Geen Hippiemarkt a la Ibiza, maar voetbalshirtjes en nep Louis Vuittontassen. Laat maar! Overigens kwamen mijn moeder en zusje twee uur later ook zonder extra bagage terug. Niets aan gemist dus.

Ik heb heerlijk nog een paar in de zon aan het zwembad gelegen, in de wetenschap dat dit misschien wel de laatste keer dit jaar was. Genieten van ieder moment. Onder het genot van ijsjes en liters ijskoudwater natuurlijk. Om een uurtje of drie nog een paar pannenkoeken weggewerkt, om vervolgens nog een uurtje terug de zon in te gaan. Het lekkere leven noemen ze dat.

Na een korte douche kwamen er ineens spetters naar beneden en niet veel later kwam het met bakken uit de lucht. Het kan verkeren. Er stond een laatste avondmaal in Bardolino op het programma en dat laat IK me niet zo makkelijk door de neus boren, dus hup allemaal in de auto, we zijn niet van suiker! In Bardolino at ik een heerlijke tagliatelle met porcini paddenstoeltjes en haalde ik mijn zusje over om een foto van mij in de regen te maken (terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam en zij geen paraplu had, gotta love her!).

Na een kopje cappuccino, een chocolade ijsje bij mijn favoriete ijswinkel en een mooie zonsondergang was het tijd om terug te keren naar de plek die ik nog heel even “huis” mag noemen. Ondanks de regen, was het een heerlijke afsluiting van een fijne vakantie.

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin