Het is alweer ruim een maand geleden dat ik jullie een update gaf over mijn Boston Marathonvoorbereidingen. De laatste 16 weken tot de marathon zijn inmiddels aangebroken (nog 103 dagen!), ik heb mijn rentree op de baan op de baan gemaakt en ben zelfs het krachthonk weer ingedoken. Tijd voor een update.
Halve marathon & dip
Op 15 december liep ik in Málaga de halve marathon. De weken voorafgaand was ik super gemotiveerd om hard te trainen en mijn best te doen en ik had er ook ontzettend veel plezier in. Of nou ja, natuurlijk had ik af en toe koudwatervrees voordat ik aan een training moest beginnen en tempo’s buiten mijn comfortzone waren ook heus niet altijd makkelijk. Maar ik zat lekker in de flow. Ik tikte zelfs een keer meer dan honderd kilometer weg, zonder vermoeidheidsverschijnselen en andere ellende. Ik voelde me mega fit.
Dat ik in de verleden tijd schrijf doet bij jullie vast al alarmbellen rinkelen. Niet voor niets. Na de halve marathon kwam ik niet zo lekker terug in de flow. Het was toevallig net een PMS-week en ik was natuurlijk herstellende van de halve marathon, dus ik legde er maar bij neer. Ik liep geen enkele training die op mijn schema stond en ik kon van geen enkele training genieten. Zelfs een hele rustige duurloop van een uur voelde als een lijdensweg. Het was dat de zon scheen en ik genoot van de mooie natuur, anders was ik sowieso gestopt. Aan het eind van de week voelde ik me gelukkig weer een stuk beter. Ik werd op de zondag voor kerst ongesteld wakker en besloot… ik ga dertig kilometer lopen. Omdat ik die week (in verhouding met mijn andere trainingsweken) zo weinig kilometers gemaakt had voelden mijn benen fris en had ik onderweg nergens last van. Super fijn.
Ik had verwacht dat ik me de week daarna wel beter zou voelen, dat ik mijn energie en motivatie terug zou vinden. Die dertig kilometer hadden me positief gestemd en ik had allerlei mooie trainingen voor de kerstweek bedacht. Helaas heb ik er geen een uitgevoerd. Tuur werd (weer) ziek en ik kreeg er ook een staartje van. Ik was flink verkouden en had een klein beetje verhoging, ik voelde me lamlendig en daar gaf ik maar gewoon aan toe. Ik liep wel af en toe een rustige duurloop, maar tempowerk sloeg ik even over.
Terug in de flow
Op de laatste maandag van 2020 was het nog precies zestien weken tot de Boston Marathon. Ik liep samen met Tuur het parcours van de Egmond Halve Marathon (we staan zondag aan de start) en ondanks dat het best wel een gevecht met de elementen was, merkte ik ook dat mijn benen totaal niet moe werden. Dat was een flinke opsteker. Die trainingen beginnen dus toch wel een beetje zijn vruchten af te werpen. Ik begin ook steeds weer meer terug te komen in die fijne flow, waarin ik mezelf niet afvraag ‘moet ik vandaag wel naar buiten om hard te lopen?’ maar waarin ik gewoon naar buiten ga zonder urenlange discussies met mezelf. Die flow is mijn favoriete plek om te zijn. Het is niet dat ik zomaar ga op de automatische piloot en nooit bij mezelf afvraag, is dit goed voor mijn lichaam? Maar als ik in de flow zit dan hoort trainen gewoon in het rijtje van tandenpoetsen, ontbijten (en Netflix, haha).
Nieuwe doelen
Ik was eigenlijk niet van plan om veel wedstrijden te lopen in aanloop naar Boston, maar ik ben op dit moment toch ingeschreven voor drie verschillende wedstrijden. Komend weekend sta ik dus aan de start van de Egmond Halve Marathon. Een week later sta ik aan de start van de Ruitenburg 10 kilometer in Maassluis. Ik ga niet voor een persoonlijk record, maar hoop heelhuids over de finish te komen in een negatieve split. Vorig jaar liep ik vaak de eerste kilometer 30 seconden per kilometer sneller dan mijn gemiddelde over de wedstrijd, het lijkt me nu weleens leuk om gewoon rustig in te starten (marathontempo) en pas na een kilometer of 5 iets te versnellen.
Op 8 maart sta ik voor de achtste keer aan de start van de CPC, hier in Den Haag. Het was in 2011 mijn eerste wedstrijd en sindsdien heb ik de halve marathon bijna ieder jaar gelopen (in 2016 was ik op wintersport, in 2019 werd hij afgelast). Mijn doel voor de CPC? Ach, dat is nu echt nog veel te ver weg. Een PR zou mooi zijn, maar wie weet wat de komende weken me brengen? Als ik een ding van 2019 geleerd heb dan is het dat je wel heel leuk doelen kunt stellen, soms zijn er dingen die je niet had kunnen voorzien.
De baan & het krachthonk
Ik doe er in ieder geval genoeg aan om weer sneller te worden. In de eerste 10 weken van mijn trainingsschema heb ik vooral gefocust op uithoudingsvermogen. Gewoon weer lekker lang lopen. Ik deed wel tempotrainingen, maar vaak liep ik niet harder dan marathontempo. Ik heb dan ook wel iets moeten inboeten op mijn basissnelheid. Een 200’tje in 36 is nu gewoon uitgesloten. Niet heel erg, aangezien ik in de marathon die snelheid ook niet perse nodig heb, maar een keer in de week een training om weer wat sneller te worden lijkt me ook niet verkeerd. Ik heb mijn rentree op de baan inmiddels weer gemaakt en dat voelde best wel weer goed.
Het krachthonk heb ik inmiddels ook weer twee keer van binnen gezien. Ook het krachthonk had ik de afgelopen maanden vermeden omdat ik bang was dat het blessures veroorzaakte, maar ik begin nu toch wel wat kracht te missen. Het fijne van krachttraining vind ik dat ik hierdoor het gevoel heb meer in contact te staan met mijn lichaam, omdat je tijdens een oefening (bijvoorbeeld een squat) ieder spiertje in je lichaam moet aanspannen. Ik ben wel enorm voorzichtig en squat met twintig kilo, voer mijn deadlift uit met tien kilo en gebruik een gewicht van 30 kilo bij de hiptruster. Na de eerste keer had ik desondanks toch enorme spierpijn (vijf dagen lang!), ik heb het idee dat ik nu na de tweede keer (afgelopen maandag) veel minder last heb… maar ja, wie weet komt dat nog (en ze zeggen dat het dan extra erg is, toch?).
Komende zondag dus eerst de Halve Marathon van Egmond. Mijn voornaamste doel is ongeschonden uit de strijd komen en zoveel mogelijk proberen te genieten. Ik heb er zin in!
Liefs,
Annemerel
Ben benieuwd naar dat verslag! Ik ga alvast voor je duimen. En zoals je zeg zegt: GENIET!
Veel succes in Egmond komend weekend! Heel fijn dat je de Annemerel hardloop flow weer hebt gevonden ;) Ik heb trouwens afgelopen weekend, aansluitend aan een citytripje Den Haag, een lange wandeling in Meijendel gemaakt omdat het er altijd zo prachtig uit ziet in jouw vlogs/blogs. En dat was het zeker, wat heerlijk moet het zijn om daar regelmatig te kunnen trainen.
Lieve Annemerel,
Je schrijft altijd zo puur en eerlijk, ik ben echt blij voor je dat je weer in de flow zit. Je post is altijd heel motiverend en ik wordt er altijd heel blij van. Het leest heel natuurlijk en ik voel ook dat ik het met je mee beleef. Echt leuk om te te volgen. Wat ik vaak bij heel veel andere sporters zie is dat die schrijven op een manier van kijk mij nou, ik heb 100km gemaakt in een week en ik ben goed bezig want ik ben weer in het krachthonk geweest. Daar raak ik vaak gedemotiveerd en jaloers van dan denk ik vaak zij is beter bezig dan ik. Jij vertelt tenminste over je ups en downs (heel menselijk) en hoe je uit je dal klimt en ik wordt dan echt blij als je schrijft dat je weer in de flow bent, dan lijkt het soms een film met een happy end! Ik wens je veel flow in 2020! PS Succes in Egmond, misschien zie ik je daar!
Hier sluit ik mij helemaal bij aan!!
Heel veel succes in Egmond, hopelijk zie ik je daar ook!
Helemaal mee eens en succes zondag!
Wel een goed teken dat je ook weer op de baan en in het krachthonk traint, denk ik! Ik hoop dat je weer lekker in de flow komt en die vast kan houden, is je gegund!