Nog twee dagen tot de CPC. De kans dat het regent heb ik opgeschaald naar ‘zeer aannemelijk’. Al twee weken hou ik de weersvoorspellingen in de gaten, ook al weet ik dat de voorspellingen twee weken van te voren niet heel veelzeggend zijn. Maar over de voorspellingen van zondag zijn ze al bijna twee weken heel duidelijk, regen. En hoewel het natuurlijk leuker is als het zonnetje schijnt (levert een stuk mooiere beelden en veel meer publiek op), kan ik er eigenlijk niet heel erg mee zitten. Alles beter dan die 22 graden in Boston tijdens de marathon. Alles beter dan die sneeuw tijdens de Bruggenloop, waardoor de race werd afgezegd. Regen kan eigenlijk best fijn zijn.

Bekijk bericht

Zoals ik gisteren al schreef was het tijd voor een loopje van 7/8 kilometer op halve marathontempo. Een soort van laatste test, een snelheidsprikkel. Wat ik gisteren ook schreef is dat ik aanvankelijk een beetje nerveus was. En ook al is die nervositeit klinklare onzin en gaat het tegen al mijn eigen ‘wijsheid’ in. Ik bedoel, waar ben ik bang voor, het is maar een training? Wat maakt het uit als het niet goed gaat, zondag moet het pas gebeuren. En als het zondag niet gebeurt, lekker boeiend, wat staat er nu eigenlijk op het spel? Het is niet dat je er een boterham (of wrap met avocado en ei) minder om zult kunnen eten, of dat je je hierdoor niet plaatst voor de Olympische Spelen (ha ha ha).

Bekijk bericht

Ik heb jullie vast wel eens verteld dat ik onhandig ben. Toch? En zo niet, dan heb je dat tussen de regels door vast wel eens gelezen of voorbij zien komen in mijn vlog. Gisterochtend was het weer zover. Ik liep de deur uit om richting de fysio te gaan, dat had ik eigenlijk vijf minuten eerder al moeten doen, maar vijf minuten daarvoor zat ik nog achter mijn MacBook aan de keukentafel. Een YouTube video te kijken. Ik was dus wat gehaast toen ik uiteindelijk de deur uit liep en dat is de perfecte voedingsbodem voor onhandigheid. Zo ook gisteren.

Bekijk bericht

Ik heb inmiddels drie weken mijn wekker om zeven uur staan. Ja. Ook in het weekend. En natuurlijk sta ik niet iedere dag meteen om 7.00u te dansen naast mijn bed, maar het ritme is terug. Het ritme is zo terug dat ik afgelopen zondag (toen ik mijn wekker voor de verandering om 8.00u gezet had) al om 6.00u wakker werd. Het ritme is zo terug dat ik alle overige dagen om 6.55u wakker word. Grappig hoe dat werkt. Goede les ook voor mezelf als ik in de toekomst nog eens uit mijn vroege-vogel-ritme val en het idee heb dat ik nooit meer een ochtendpersoon kan worden. Dat kan ik dus wel. Een dagelijkse ‘deadline’ om negen uur ’s ochtends (deze blog) doet de truc. Maar daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben vandaag.

Bekijk bericht

Nog zes dagen tot de CPC, nog elf dagen totdat ik naar New York vlieg en nog dertien dagen tot de halve marathon in New York. Oh en nog zestien dagen tot ik weer thuis ben. Wat een domper ;-).

Bekijk bericht