Dit gebeurt mij vrijwel altijd. Ik begin ergens super enthousiast aan, dan komt er een momentje van afleiding (in dit geval 36 uur Parijs) en raak ik langzaam uit de flow. Vaak kom ik dan vlak voor het moment suprême wel weer in de flow, maar niet voordat ik over alles getwijfeld heb. Ze zeggen weleens dat de laatste loodjes het zwaarst wegen, maar ik ben van mening dat het juist de middelste loodjes zijn die als lood voelen. Als de opwinding van het eerste begin verdwenen is en het doel nog te ver uit zicht is om er al aan te kunnen ruiken. Op dat punt zit ik nu dus een beetje.
