Dear Francien,
Nog twee dagen, dan staan we aan de start van onze race. Zijn we klaar om Amsterdam te runnen?
Dear Francien,
Nog twee dagen, dan staan we aan de start van onze race. Zijn we klaar om Amsterdam te runnen?
Dear Francien,
Weet je nog vorig jaar eind mei in Milaan tijdens We Own The Night… God allemachtig, we hadden allebei het doldwaze plan om onze beste 10 kilometer ooit te lopen. Of nou ja, we hadden allebei het plan niet, maar toen het startschot ging dachten we – zonder dat we dit van elkaar wisten – to hell with it, we zien wel waar het schip strand. Nou, dat hebben we de laatste zeven kilometer van de wedstrijd geweten. Na twee kilometer zag ik je rennen en ik besloot je als haas te gebruiken.
Dear Francien,
Over 38,5 uur sta je voor de tweede keer aan de start van de 2 Oceans Race. Vorig jaar ging er van alles mis, dit jaar ging je voor je revanche. Finishen binnen de tijd was (en is nog steeds) je doel. Maar hoe goed je in oktober ook begon aan je voorbereiding, ook dit keer ging er weer van alles mis. Ergens in de heuvels van Zuid-Afrika liep je shin splints op en die verdwenen niet meer. Afgelopen maand was het zo erg dat je welgeteld 0 kilometer gerend hebt. Maar vastberaden als je bent, maakte je samen met je team een alternatief cardio-plan en sta je toch nog relatief goed voorbereid aan de start.
Dear Francien,
Keuzes maken in het leven was nog nooit zo lastig. Want wat kies je als alle mogelijkheden die op je pad komen leuk lijken. Moet je dan eigenlijk wel een keuze maken? Of moet je gewoon geen keuze maken, maar alle mogelijkheden met beide handen aangrijpen, en dan maar kijken waar het schip strand?
Dear Francien,
Vanmorgen vroeg je me via FaceTime of ik een mooi-weer-loper was. Ik zei nee. Ik ben geen mooi-weer-loper, ik loop altijd… weer of geen weer. Heel stoer.
Althans, dat dacht ik vanmorgen, maar toen ging ik je deze brief schrijven en begon ik goed na te denken. Misschien ben ik toch wel meer een mooi-weer-loper dan ik vanmorgen wilde toegeven…