Annemerel.com

>DIARY: Settling

>

Photobucket

Ik woon inmiddels zo’n anderhalve maand samen en vandaag heb ik ein-de-lijk m’n kast echt goed ingericht. Dat zou m’n vriend natuurlijk een paar weken geleden doen, maar wat bleek, ik had natuurlijk lang niet genoeg hangertjes om alles netjes op te hangen. En voordat ik dan uiteindelijk hangertjes heb, ja dan zijn we snel alweer twee weken verder.

Lang heb ik getwijfeld hoe ik m’n kast in zou delen, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor de minst handige oplossing (logisch..). Net als m’n boekenkast, is alles gesorteerd op kleur. Ik doe er nu waarschijnlijk twee keer zo lang over om m’n kledingstukken te vinden (dertig+ zwarte kledingstukken naast elkaar.. om maar een voorbeeld te noemen), maar het staat zo netjes! Ik beloof dat ik snel een filmpje zal maken, maar het was vandaag van dat grauwe weer en ik maak liever een filmpje met mooi daglicht.

Verder stond vandaag in het teken van Ikea, waar we een malm ladenkastje met vijf laden gekocht hebben in dezelfde kleur als ons bed. De kast zit nu al helemaal vol, met dvd’s. Mijn eigen collectie beslaat nog niet eens één la, die van Rem is gewoon vier lades. Oh en het allermooiste, er is maar één film in zijn hele collectie die ik wel zou willen zien, The Holiday (die ik natuurlijk al dertig keer gezien heb). Ik ben nu eenmaal echt een chickflick-meisje.

En terwijl Remco het kastje in elkaar zette, was ik aan het stofzuigen en strijken. Man ik heb in twee uur tijd zoveel respect voor m’n moeder gekregen. Stofzuigen is zo erg nog niet, maar strijken.. halleluja. Ik heb zo’n drie kwartier over vijf overhemden van Rem gedaan (m’n eigen kleding laat ik voor het gemak gewoon maar zitten). Seriously, waarom leerde ik vroeger het verschil tussen een spijker en een schroef bij techniek en maakte geen leraar zich druk of ik wel overweg zou kunnen met een strijkijzer?!

Het huishouden.. het is niet niks. En het vervelendste is, je bent nooit klaar. Heb je net de keuken schoongemaakt, ga je lunchen, kun je weer opnieuw beginnen. Hallo Annemerel, welcome to the real world!

Liefs,

>DIARY: Wednesday morning

>Photobucket

Photobucket

Wakker worden omdat je uitgeslapen bent, een glaasje water met citroensap en een half uurtje Yoga met Tom Morley van Exercise TV. Een warme douche, met als afsluiter een ijskoude straal, gewoon omdat het kan. Je lievelingsjasje uit de kast trekken en je gezicht insmeren met heerlijk geurende cremes. Twee waldkornboterhammen met m’n eitjes sunny side up en een kopje groene thee. En nu, mascara en oogpotlood in mijn eigen gecreëerde chaos vinden, schoentjes aan en hup hup naar m’n werk!

Liefs,

>DIARY: How about the future?

>

De toekomst.. wat ik nu echt ga doen, wat ik nu eigenlijk doe. Die vraag krijg ik de laatste tijd zo vaak. Van familieleden die ik al een tijdje niet gesproken heb, van wildvreemden, maar ook van jullie.

Nou laat ik maar duidelijk beginnen, mijn toekomst en wat ik het komende jaar ga uitvoeren.. dat ligt nog compleet open. Eigenlijk ben ik nu net zover als een jaar geleden, ik heb nu alleen wel een diploma op zak. Vorig jaar schreef ik me in voor slechts één master en ik wist van te voren eigenlijk al dat ik daar niet zou worden toegelaten. En natuurlijk werd mijn vermoeden bevestigd, ik werd niet toegelaten voor de selectie master Tekst & Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam.

Dus ik ging werken, of beter gezegd, ik bleef werken bij Elzenduin. Bij Elzenduin zit ik prima. Ik bedoel, het is een mooi hotel met een super gaaf strandrestaurant, onze gasten zijn vaak inspirerende mensen, ik werk met veel leuke jonge mensen samen en mijn baas inspireert ook. Ik bedien niet alleen, maar zit de laatste tijd ook veel achter de receptie, ik mag me met de PR bemoeien en eigenlijk.. is er geen enkele dag die hetzelfde is en dat houdt het gewoon spannend.

Maar Elzenduin is niet mijn eindstation. Ik werk momenteel ook niet meer alleen bij Elzenduin, ik werk sinds (heel) kort ook één dag per week bij Karin Kuijpers. Karin heeft zeg maar een carrière waar ik van droom. Ze schrijft onder andere voor Cosmopolitan, Financieel Dagblad, AD en Linda, ze heeft een column in Elegance (voorheen Grazia(!)), ze doet wat PR, is bij iedere belangrijke fashionweek aanwezig en zat laatst nog aan tafel bij Pauw en Witteman over de hele John Galliano Affaire. Ik bedoel, hoe inspirerend en geweldig is dat? Ik leer hier zoveel van. Bijvoorbeeld, dat het leven van een freelance modejournalist NOOIT stil staat.

Volgend jaar wil ik het liefst toch nog een master doen. Ik wilde eerst naar Utrecht voor een master New Media, maar die was mij toch net iets teveel de sociale kant op. Toen vond ik New Media aan de UvA, maar toen ik me daar vorige week wilde inschrijven moest ik een diploma van een engels toets hebben en die heb ik niet. Ik had er natuurlijk nog verder achteraan kunnen gaan (inschrijven moet voor 1 april) maar toch lijkt New Media me ook weer niet helemaal mijn Master. Afgelopen zondag vond ik toen een master in Leiden, een specialisatie van Taalbeheersing (onder deel Nederlandse Taal & Cultuur) het programma heet ‘De sturende kracht van taal’. Je kunt er alle kanten mee op, journalistiek, PR, maar ook bij de overheid kun je terecht. De master lijkt ook nog eens op mijn eigen studie aan te sluiten, dus dat is helemaal mooi. En Leiden.. dan hoef ik ook geen honderden euro’s per maand te betalen aan reizen (krijg waarschijnlijk geen OV meer omdat je maar een bepaald bedrag per jaar mag verdienen en aangezien ik nu fulltime werk zal dat erg krap gaan worden!).

Ik heb helaas nog geen bericht terug gehad van de universiteit. Heb meerdere malen geprobeerd contact op te nemen, maar geen gehoor. Gistermiddag kreeg ik een berichtje dat de vrouw die ik probeerde te bereiken langdurig ziek is en mijn vraag is doorgestuurd. Hoop dus dat ik volgende week eindelijk antwoord heb. Want zo’n open toekomst kan best spannend zijn, maar soms wil je ook gewoon weten waar je aan toe bent. Althans, ik word daar best gelukkig van. Ik hou van plannen!

I’ll keep you posted!

Liefs,

>DIARY: Sea

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Photobucket
Weet je wat het mooie is aan het bestaan van een beginnende freelancer met een baan als horecabitch? Vrij zijn op tijden dat alleen huisvrouwen, gepensioneerde en studenten met een fijn rooster vrij zijn (oh en horeca collega’s natuurlijk!)

Vandaag zijn Rem en ik heerlijk naar de pier in Hoek van Holland geweest. Zo apart, dat rustgevende effect van lopen over de pier, terwijl je op de achtergrond toch echt duidelijk de geluiden van de Rotterdamse haven kunt horen.

Dus liepen we daar tussen alleen maar vijftig+, heerlijk in het zonnetje, zacht zeebriesje, maar warm genoeg om zonder pantykousjes en een dun jasje te lopen. Golven die tegen de pier aan klotsten, een paar verdwaalde krijsende meeuwen, die typische strandgeluiden..

Natuurlijk sloten we de wandeling lekker fout met een raspatatje af. Ik kan daar zooo van genieten, ik snap überhaupt niet dat gewone patat nog bestaat, dat is toch smakeloos in vergelijking met een raspatatje?

Hmm.. waarom kan het niet altijd zulk lekker lenteweer zijn?

Liefs,

DEAR DIARY: The power of doing nothing

 

Photobucket

 

Af en toe gun ik mezelf zo’n dag waarop ik helemaal niks hoef. Zo’n dag waarop (bijna) alles mag en er absoluut niets is wat moet. En, vandaag was zo’n dag. 

Ik werd wakker om negen uur. Ik draaide me nog eens om, en nog een keer, en nog een keer.. en als er bij het ouderlijk huis geen spannend pakketje bezorgd zou worden voor yours truly dan zouden dat de enige tekenen van leven van mij geweest zijn vanmorgen.

Dus om tien uur zat ik in de auto op weg naar de pakjesmeneer, die eens niet op zich liet wachten. Om kwart voor elf kwam die geweldige doos van Net A Porter. Serieus, als je jezelf eens online wilt verwennen en je bankrekening wel wat kan hebben, dan moet je wat bij Net A Porter bestellen. Die verpakking alleen al maakt de 35 euro verzendkosten goed (hoewel ik die vorige week niet hoefde te betalen, want de verzendkosten waren vorige week gratis!)

Nou nu zijn jullie waarschijnlijk wel benieuwd wat er dan in het pakje zat.. of niet, want als jullie mijn twitter een beetje volgen dan weten jullie dat natuurlijk al lang. Goed, omdat ik die halve marathon toch maar eventjes gelopen heb, besloot ik om een cadeautje voor mezelf te kopen. Een echt hardloopbroekje voor de zomer. Super schattig, kort, zwart, van Stella McCartney voor Adidas. Oh en als ik zeg kort, dan bedoel ik ook echt kort. Moet ik nog wel aan wennen, maar het loopt goddelijk heb ik vanmiddag al ondervonden.

Want nadat ik drie uur in de zon heb gezeten met m’n laptop en de laatste vier afleveringen van Pretty Little Liars (ooooh wat een verschrikkelijk einde.. dat kunnen ze ons toch niet aandoen?) heb ik ook nog eventjes tien kilometer hard gelopen. Alleen omdat ik dat zelf heel graag wilde. Het ging lekker, zelfs m’n persoonlijk record weer een beetje aangescherpt, tien kilometer in 54.11, ik zeg.. dit jaar loop ik hem nog onder de 50 minuten!

Na een heerlijke douche in de auto gestapt richting huis en toch nog eventjes met m’n hardloopschoenen langs de hardloopwinkel gereden. En waar ik al bang voor was, bleek waar te zijn. M’n schoenen konden naar het kerkhof. Er zit vrijwel geen profiel meer onder en daarbij zijn ze ook nog eens een beetje te klein (wat mijn kapotte tenen ook wel verklaard). Nu vraag ik me toch af, ik heb een paar jaar geleden nog zo goed m’n voeten op laten meten en die man was er toen van overtuigd dat m’n schoenen goed zaten, zijn mijn voeten dan echt nog een maat gegroeid?

Na anderhalf uur stond ik buiten. 130 euro armer, en een afschuwelijk paar hardloopschoenen in maat 42(!!!!!) rijker. Er was geen schoen die mooi was, en alles wat er nog wel een beetje modieus uit zag liep verschrikkelijk. Goed, wat me nu te doen staat, veel door de blubber lopen, zodat dat felblauw en zilver er heel snel vanaf is.

Om half zeven dan uiteindelijk echt thuis, honger natuurlijk. Dus amandelen en cranberries erbij gepakt. Friends aangezet, glaasje wijn ingeschonken en de keukenkastjes afgestruind naar ingrediënten voor een semi voedend avondmaal. Het werd uiteindelijk.. jullie raden het waarschijnlijk al, risotto. Risotto met spinazie, champignons en walnoten.. En ik ben best wel trots op mezelf, want het smaakte toch eigenlijk best wel heel erg goed.

En nu.. zit ik op de bank met een glas Sauvignon Blanc, Friends nog steeds aan en ik denk dat ik vanavond maar eens een lekker marathonnetje ga houden, zo lang ik niet in slaap val.

Jullie ook een fijne (zonnige) dag gehad?

Liefs,