Ik lijd momenteel aan een mix van afkickverschijnselen van frisse lucht en heimwee naar de plek waar ik zo van hou. M’n vakantie zit er sinds gistermiddag kwart voor vier officieel op en nog geen kwartier later was ik op m’n werk.. kijk dat is dus de perfecte remedie tegen je vakantiegevoel, die ben in ieder geval in één compleet kwijt.

Zaterdag, m’n laatste dag op de ski’s was de mooiste dag van de hele week. Zowel qua zon, temperatuur en misschien zelfs ook wel sneeuw. Het laatste uur voelde bitterzoet, terwijl ik de laatste pistes nam genoot ik, maar met zo’n knoop in m’n maag, wetende dat het de laatste voor tenminste een jaar waren. Maar hoe ouder je wordt hoe meer je aan dat gevoel gewend raakt en er beter mee om kunt gaan, althans, dan spreek ik voor mezelf.

Geen tranen voor mij, maar genieten van het moment.

Om vijf uur ’s middags reden we naar het hotel waar we de week ervoor op vrijdag ook al overnachtte. Een kleine twee uur later arriveerden we, kwartiertje later was ik gedoucht, nog een kwartiertje later genoot ik alweer van m’n glas wijn.

Gisterochtend nog een laatste ontbijt en toen ging het ineens heel snel. Ik had gerekend op de hele dag en een deel van de avond in de auto, maar om kwart voor vier stonden we ineens thuis voor de deur en toen was de vakantie dus in één klap voorbij en kon ik gelijk door naar m’n werk, waar ik tot na middenacht aan het werk was.

En nu, terug naar de realiteit, tijd voor de lente, tijd voor productiviteit, tijd voor de halve marathon!!! (nog maar zes dagen!)

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

Tassen inpakken, appartement leeghalen, auto inpakken,  broodjes halen, ontbijten en nog zo veel mogelijk bochtjes draaien op de piste.. we’ve got no time to waste! Laatste dagje, rond 17.00u Serfaus voor een jaar weer de rug toe keren, het blijft verdrietig!

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

Times flies, maar dat had ik jullie vorige week ook wel kunnen vertellen. Vannacht alweer de laatste dag in ons appartement, morgen alweer ons laatste dagje skien en dan ’s avonds weer richting ons overnachtingshotel voor schnitzels, misschien nog wat slaap, en ’s morgens natuurlijk weer dat ongelooflijk lekkere ontbijt, om vervolgens zondagavond waarschijnlijk weer ergens thuis te komen.

Dat je op vakantie vooral niks moet plannen is me nu wel duidelijk. Ik had bedacht dat ik iedere ochtend wel zou gaan hardlopen, nou die hardloopschoenen hebben de auto niet eens verlaten, natuurlijk. Ik had er misschien wel zin in gehad, maar hoewel er weinig sneeuw in het dorp ligt, zijn er des te meer ijsplaten. Ook was ik van plan om m’n spiegelreflex mee de piste op te slepen, want thuis zijn wij onafscheidelijk. Toch ook daar maar van af gezien en m’n iPhone heeft deze week het werk overgenomen en hoewel m’n foto’s misschien van iets mindere kwaliteit zijn vind ik het wel leuk voor de afwisseling, de Camera+ applicatie is echt z’n 79 cent dubbel en dwars waard!

Oh ja nog wat vage plannen van mezelf die niet tot uitvoering zijn gebracht. Ik zou ’s avonds na het skiën nog wel even de filmpjes van Tracy Anderson doen, tussen de middag zou ik een salatteller nemen en ik zou geen druppel alcohol drinken en chocola zou ik niet eens een blik op werpen.

In plaats van de Tracy Anderson filmpjes keek ik afleveringen Glee met m’n zusje, ik heb iedere middag kaiserschmarren gegeten, ik dronk iedere dag een glaasje Baileys of een glas witte wijn en om een uurtje of acht kwam steevast de reep milka met pure chocolademouse uit de koelkast tevoorschijn. :)

Nou lieve mensen, ik ben toch blij dat ik mezelf al die dingen niet ontzegd heb, volgens mij ben ik er niet veel slechter van geworden hoor!

Goed en nu ga ik jullie snel gedag zeggen, want het zonnetje lijkt te schijnen en ik heb nog maar twee dagen!!

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

Weet je wat ik nu zo fijn vind van wintersport? Het even helemaal weg zijn, het buiten zijn, het skiën zelf, de snelheid waarmee ik van de berg afglij. Het inademen, door mijn mond of neus, en de frisse lucht naar binnen voelen komen. De zon die mijn gezicht verwarmd en tegelijkertijd de frisse lucht die mijn longen vult. Spieren voelen die ik zelfs met de meest uitdagende fitness work-out nog niet gevoeld heb. De energie die ik door mijn hele lichaam, van mijn tenen tot mijn vingertoppen voel gieren. Mijn gezicht dat het ene moment bevriest van de kou, het volgende gloeit van de warmte van de zon.

En on a little less semi-spiritual note de chocolademelk die nergens anders lekkerder lijkt te smaken dan op 2400 meter hoogte in de zon. Mijn gezicht dat van sneeuwwitje gone wild with the self-tan* langzaam verandert in een fris gebruind gezichtje met wat sproetjes. Iedere middag kaiserschmarren. Iedere dag om 22.00u naar bed en ’s morgens om 7.00u zo goed als uitgeslapen wakker worden. De hele dag met mijn familie. M’n vader die steeds vraagt ‘met wie ik aan het twitteren ben’ als ik blogs schrijf, m’n moeder die bijna vijftig wordt en zich nog geen dag ouder dan veertig voelt. M’n zusje die me ineens voorbij skiet en die ik met moeite voorblijf..

Oh en laten we vooral de wit besneeuwde bergen in contrast met de strakke blauwe luchten niet vergeten. Is er een mooier plaatje?

Liefs,

Annemerel
Follow my blog with bloglovin

*Ging een week voor ik op vakantie ging in de weer met een ‘lichte’ zelfbruiner van Estee Lauder. Na twee succesvolle smeerbeurten werd ik een beetje laks en smeerde ik zonder spiegel en met slechts één hand, waarna ik naar bed ging, zonder m’n handen te wassen. Gevolg: Oranje hand + wenkbrauwen. Smartass.