Annemerel.com

>DIARY: Skiing (PART I, Leaving)

>

Photobucket

De nacht in m’n bed in het ouderlijk huis doorgebracht. Hoewel AL m’n spullen nog gewoon in m’n oude knalroze kamertje staan, voelt het toch gek. Ik had niet verwacht dat ik dit zou zeggen, maar nu heb ik dus heimwee naar ons nieuwe huisje. Gek, hoe snel je je aan dingen kunt hechten. Of misschien had ik gewoon ook een beetje heimwee naar m’n vriend, die niet met ons mee gaat naar Oostenrijk.

We stappen straks, na het ontbijt, in de auto en m’n vader zal ons naar een klein dorpje over de grens in Oostenrijk brengen. Roos is er al klaar voor, papa pakt de laatste dingen in, mama maakt ontbijt oh en ik, ik zit natuurlijk te bloggen en krijg straks stress, omdat ik op het laatste moment ineens de helft vergeten blijk te zijn in te pakken. Dat is namelijk altijd het geval. Felix gaat niet mee, die figureert deze week als waakhond.. Dus mochten jullie zin hebben om m’n iMac te komen stelen, hij waakt als een hond en verder is het net een sluwe kat ;-), een gewaarschuwd mens telt voor twee, niet waar?

Ik heb er zin in. M’n iPhones kunnen niet wachten (uiteindelijk toch maar besloten om m’n oude iPhone ook vol te zetten met muziek, stel je voor dat m’n batterij er halverwege ineens mee stopt?). Ik heb de hele nacht Gilmore Girls gekeken, dus er is geen twijfel over mogelijk, ik zal onderweg heerlijk slapen.

Nu rest er slechts nog één angst.. de angst voor het breken van een been of eh.. erger. Ik weet niet waar die angst ineens vandaan komt, want ik ben al jaren niet eens onschuldig gevallen. Ach.. ik moet nu zo mutsen.

It will be a blast :)

Liefs,

>WEB: It’s the end of the beginning

>

Photobucket
Soms moet je beslissingen maken die je helemaal niet wilt nemen. Stoppen met m’n wekelijkse blog voor I Love Beauty News is één van die beslissingen. Na bijna een jaar lang iedere woensdag mijn blog online, is vandaag mijn laatste blog, m’n afscheidsblog, geplaatst.
I Love Beauty News was de eerste plek op internet, other than Annemerel.com, waar mijn schrijfsels te vinden waren(&zijn)  Ik heb met heel veel plezier geschreven, maar de laatste tijd krijg ik het steeds drukker, of maak ik het mezelf steeds drukker en daarbij komt, de onderwerpen raken een beetje op. 
Ik ben niet zo’n beautylover dat ik nu, na 45 blogs, nog steeds iedere week weer een leuk onderwerp kan vinden. En als ik tijd zou hebben, dan zou ik onderwerpen kunnen zoeken, tijd kunnen investeren.. maar er zitten nu eenmaal maar 24 uur in een dag, en helaas hecht ik nogal wat waarde aan die acht uur slaap, en heb ik m’n werk, m’n freelance werk oh en Annemerel.com natuurlijk.. Ah en nu vergeet ik nog mijn privéleven en m’n wekelijkse rondje Gossip Girl, Pretty Little Liars, Glee & Vampire Diaries (oh wat heb ik het zwaar!)
En weetje, ik doe niet graag dingen half. Ik wil dingen goed doen, ik wil progressie zien, ik wil beter worden. En als er op een gegeven moment iets is wat verslonsd, dan kan ik dat beter loslaten, dan er angstvallig aan vasthouden in de hoop dat het ooit weer beter wordt. Want weet je, dat heeft geen zin. 
Maar dit is dus niet het einde, dit is slechts het begin.. écht waar. 

Liefs,

>DIARY: From the master bedroom

>

Photobucket

We zitten helaas nog steeds zonder werkend internet. Rem had heel netjes in januari al internet aangevraagd, en de KPN bracht ook heel punctueel vorige week maandag het pakketje met de modem, maar daarna liep het een beetje fout.

De telefoonkabel die er volgens de vorige bewoner moet liggen, die is onvindbaar. De complete houten vloer heeft er al eens uitgelegen, we hebben zelfs geheime schuilplekken in het dak(!) gevonden die me een heel erg tweede wereldoorlog onderduik sentiment gaven, maar waar helaas ook geen telefoonkabel ligt.

Geen internet dus en dat is vreemd. Ik ben nog nooit zo blij geweest met m’n iPhone, want die houdt me nu in contact met de buitenwereld. Bloggen doe ik tegenwoordig in een ouderwets worddocument en als ik dan een keertje op m’n werk ben, of bij m’n ouders, dan plan ik ze snel in.. Ja het gaat allemaal niet meer zo makkelijk.

Denken jullie, ga je toch op het netwerk van een buurman.. dachten wij dus ook. Maar wij hebben alleen maar buurmannen met slotjes en de enige buurman waar wij inmiddels mee bevriend zijn, is een man van een jaar of tachtig met een invalide parkeerplek, ik ben bang dat hij geen draadloos internet in z’n huis heeft liggen.

Dus we roeien met de riemen de we hebben en we proberen tegelijkertijd met beide voeten op de grond te komen. Want eh.. geen internetaansluiting, is dat nu echt het allerergste?

Liefs,

>DIARY: If you wanna change the world, what are you waiting for?

>

Photobucket

Niet meer dromen, uren praten over wat je wilt doen, maar die tijd besteden om het ook daadwerkelijk te doen. Niet alleen maar visualiseren, maar de rondjes visualisatie bewaren voor de sportuurtjes en voor het slapen gaan. Niet meer op de bank liggen dromen, maar achter je bureau zitten en beginnen.

Beginnen met wat je wilt. Op papier brengen waar je al die tijd over hebt nagedacht, je gedachten clusteren en beginnen.
Want als je de wereld wilt veranderen, waar wacht je dan nog op? Stel het niet meer uit, want je kunt het, dat weet je in je dromen, het is tijd dat je dat vertrouwen ook krijgt als je gewoon met beide benen op de grond staat. Want dat vertrouwen mag er zijn, het is de basis van je succes.
Wees je zelf, en doe het.

Liefs,

>DIARY: On Moving Out (Part VII: First Night)

>

Photobucket

Photobucket
Photobucket

Gisteravond spendeerde ik éindelijk de avond én nacht in het nieuwe huisje. Met mijn geweldige allergische achtergrond was het eerder gewoon niet verstandig, maar het huisje krijgt nu vorm en de laatste muur is zelfs al geverfd! De hoeveelheid stof valt nu ook reuze mee, dus niks meer wat mijn eerste nacht in de weg kon zitten.
Remco kookte voor ons, en wijdde zijn eigen keuken in. Steak Tartaar, gebakken aardappeltjes en een salade met tomaat en basilicum, serieus, dit wil ik nu elke avond natuurlijk. Na het eten kropen we op de bank en keken we The Kings Speech, ik vind dat zo’n prachtige film en Rem had hem nog niet gezien, dus mooi excuus om hem nogmaals te bekijken.
Rem met z’n Whiskey uit z’n geboortejaar in z’n hand, ik met Baileys met ijs (in hartjesvorm!). Ik drink nooit Baileys, omdat ik weet wat er in zit en dat maakt me niet vrolijk. Maar gisteravond kon dat me eventjes niks schelen, ik zou twee glazen drinken en daarna gewoon stoppen. En of ik nou drie glazen wijn drink of twee glazen Baileys, dat maakt eigenlijk ook niks uit. 
Om elf uur begonnen mijn ogen steeds dicht te vallen, ik keek naar Rem en die lag al heel rustig met z’n ogen dicht. De film was nog niet afgelopen, maar ik had echt geen zin om te vechten tegen de slaap. Dus sleepte ik ons richting de slaapkamer en we zouden pas tien uur later weer wakker worden door de bel van de voordeur.

Liefs,