Annemerel.com

DEAR DIARY: On Moving Out (Part I)

>

Photobucket

 

Over precies negen dagen verhuis ik. Ik zit in m’n kamer, beter bekend als de zwijnenstal van Annemerel. Ik heb nog geen boek ingepakt, want dat komt wel.. Het is absoluut geen ‘angstgedrag’ maar ik weet het niet hoor.. als ik nu al ga inpakken, stel je voor dat ik het dan nog nodig heb en dan moet ik in dozen gaan zoeken. Plus, als ik nu al ga inpakken zit ik dus minstens negendagen tussen de dozen, en dat is mij veel te ongezellig. 

Donderdag hebben we ein-de-lijk een keer een geslaagd bezoek aan Ikea gebracht. We hadden al meerdere pogingen ondernomen, maar het is het altijd net niet. Als ik zo’n boekje bekijk wil ik alles, als we in de winkel sta denken we allebei.. eh, is dit het nou? En dan staan we uiteindelijk alleen met een paar geurkaarsen en een slagroomspuit bij de kassa (ik maak niet eens een grapje!)

Maar donderdag kwamen we met een écht doel, en we hadden versterking van schoonzus en zwager, dus we moesten wel. Het bed is uitgezocht, het nachtkastje (waar ik nog enthousiaster over ben dan het hele bed) is gevonden, de bedlampjes (die alles compleet maken) zijn al gekocht, evenals de dekbedovertrekken, die ongelooflijk veel lijken op de dekbedovertrekken die we in Oostenrijk altijd in ie-der hotel/appartement hebben, wit met een klein streepje erin geweven. Het vervelende van Ikea is wel dat je niet zelf de leveringsdatum van je spullen kunt bepalen, dus moeten we volgende week weer terug om het bed, de matrassen en de lattenbodems te bestellen, en dan maar hopen dat het op voorraad is en dat het al gelijk de veertiende geleverd wordt, want we willen er gelijk de eerste nacht (Valentijn!) gaan slapen.

De slaapkamer is dus zo goed als ingericht, want daar past verder niet veel meer bij. We hebben een inloopkast, dus daar hoeven we ons ook geen zorgen over te maken. Iets ‘gezelligs’ voor boven het bed heb ik donderdagavond zelf in elkaar geknutseld. We wilden iets groots en bijzonders, maar misschien toch ook wel iets persoonlijks, dus heb ik al m’n harddiscs en internetbronnen geraadpleegd op zoek naar leuke foto’s. Van ons samen, van vakantie’s, van familie, van vrienden, van lekkere gerechten die we gegeten hebben. Ik heb ze zwart, wit gemaakt en een klein beetje gespeeld met de contrasten en er daarna een enorm grote collage van gemaakt (160cm bij 90cm) en die willen we op canvas laten afdrukken. Leuk he?

Nu de rest van het huis nog. De badkamer hoeft weinig aan te gebeuren, nieuwe wc-bril (want dat is wel zo’n fris idee) en dan is het klaar. De hobbykamer gaat ook wel goed komen, maar de woonkamer.. we hebben een bank, een hele gave lamp en een super grote zwarte vaas in de vorm van een wijnfles en.. that’s it. TVmeubel voldoet steeds niet aan onze eisen, evenals iedere salontafel die we tot nu toe gezien hebben. Oh en om over een eettafel en stoelen nog maar te zwijgen. Dus… mochten jullie leuke ideeen hebben, deel ze. Onze muren zijn wit, onze vloer is whitewash parket (RECTIFICATIE: whitewash eikenhoutenvloer), bank is gemêleerd grijs en de accessoires zijn zilverkleurig (hoogglans en RVS) en zwart/wit.. dus!

Liefs,

>JANUARY PROJECT: Wrapping up

>

Photobucket

Het is alweer de laatste dag van de maand en wat is de eerste maand van het nieuwe jaar voorbij gevlogen. En nee dit is geen cliché, want normaal vind ik januari achterlijk lang duren en kan ik niet wachten tot februari (korte maand en wintersport en bijna maart, wat betekent.. lente!)

Maar dit jaar ging het snel en dat kan best wel eens iets te maken hebben gehad met het feit dat ik best wel druk geweest ben.

Ik heb veel gewerkt, heb meer dan 100 kilometer hardgelopen, heb bijzondere avonden meegemaakt, heb veel nieuwe mensen ontmoet, ik heb geschreven (o.a. 45 blogs!!!), ik heb nog nooit zoveel geld uitgegeven (een auto, een iMac en een hoeveelheid kleding die een normaal mens in een jaar nog niet koopt!). Ik had leuke dates met lieve mensen, ben naar Antwerpen gereden, maakte m’n eerste Fashionweek mee! Ik heb twee seizoenen Gilmore Girls gezien en twee seizoenen Gossip Girl, ik ben druk geweest met voorbereidingen voor de verhuizing die nu wel angstvallig snel dichterbij begint te komen.

Goed en dan nu kijken of ik me deze maand aan m’n goede voornemens gehouden heb..

Ten eerste wilde ik de hoeveelheid toegevoegde suiker die ik at radical terugbrengen tot het absolute minimum. En dat is gelukt! Ik heb geen koekje, snoepje of stukje chocola in m’n mond gehad. Okee, ik heb op verjaardagen een gebakje gegeten en op vrijdagavond heb ik mezelf wel een petit fours gegund, maar ik ben niet los gegaan. En nu… vind ik cappuccino zonder suiker heerlijk, ik eet warme appeltjes met kaneel en slagroom zonder suiker als ik mezelf echt wil verwennen. Ik drink geen frisdrank, hooguit een glas verse jus per dag. Water met een citroentje is m’n nieuwste verslaving en een handje rauwe ongebrande amandelen smaakt nu minstens zo goed als een reep chocola met hazelnoten. Ik zeg, geslaagd!


Ook wilde ik het hardlopen weer oppakken en aan het eind van de maand wilde ik 15 kilometer hardlopen. Nou ook, die is binnen hoor! Ik liep 20 januari al 15 kilometer en deed dat vandaag nog een keertje. In totaal heb ik meer dan 100 kilometer hardgelopen! Chapeau?!


Minder kleding kopen, meer investeren in luxere items. Goed de eerste helft van dit voornemen is hopeloos mislukt. Die bestelling bij Net-A-Porter is groot, maar dat was wel luxe. In Antwerpen kocht ik juist weer Cheap-Ass kleding, maar ik heb alles, op de Galajurk na, wel al minstens één keer gedragen! Ik twijfel aan de geslaagdheid van dit voornemen. Goed, ik zal eerlijk tegen mezelf zijn, dit is een dikke faal.


Ik wilde minder bankhangen en niet meer dan één aflevering Gilmore Girls per dag kijken. Nou ja, daar kan ik kort over zijn, dat is me niet gelukt. Maar nu moet ik wel zeggen dat ik echt een goede multi-tasker ben, want ik kijk meestal Gilmore Girls als ik aan het bloggen ben, dus wat dat betreft.. geen bankhangen!


En dan mijn op de valreep toegevoegde voornemen, de hele maand geen alcohol. En eh.. die heb ik binnen. Goed, ik moet nu nog zes uur totdat ik officieel trots mag zijn, maar ik vertrouw er wel op dat dat lukt. Of het moeilijk was? Mwah. Op de Wine Professional had ik wel een glas wijn gelust, maar ik was blij dat ik dat niet deed (ik was al hyperactief en gezellig genoeg van mezelf), op vrijdagavond tijdens het eten vond ik het wel heel erg jammer, want één wijntje, wat is nu één wijntje? Maar ik had het tegen mezelf gezegd en als ik dat soort uitspraken doe dan wil ik me er eigenlijk ook gewoon aan houden.

Op naar een nog spannender, drukker en fabuleuzer februari!

Liefs,

>DIARY: Fashionweek Day 2

>

Photobucket

M’n tweede dag Fashionweek begon niet zoals ‘ie in m’n dromen zou beginnen. Ik voelde me brak, had het gevoel dat ik twee flessen slechte wijn achterover had geslagen, brakker dan brak dus. Eventjes wilde ik me omdraaien en me de hele dag verstoppen onder de dekens, maar dat kon ik niet. Ik wist dat ik daar spijt van zou gaan krijgen, dus stond ik op, hoopte ik dat een warme douche wonderen zou verrichten en hees ik mezelf in de meest comfortabele (misschien niet zo AIFW waardige) outfit die ik zo snel kon bedenken.
Ik checkte de inhoud van m’n tas, iPhone check, portemonnee check, camera check, sleutels check, toilettasje check, ready to go! In de auto naar de tram, verliep allemaal prima. Het probleem ontstond pas toen ik zo’n zes haltes met de tram verder was. Had ik de batterij eigenlijk wel uit de oplader gehaald en in m’n camera gestopt? Eh nee. Shit, wat nu, terug? Ik was al bijna een half uur onderweg, ik had een date met Ashley, ik zou veel meer dan ook veel te laat komen. Weer drie haltes verder besloot ik ‘wat is een blogger zonder camera?’ niks dus. Uitgestapt bij de volgende halte, trammetje terug genomen, weer naar huis met de auto en weer terug. Ik was verrasssend kalm. Ik ben normaal een stresskip maar ik kon het deze keer relativeren, eh had stressen zin? Zou het dan sneller gaan? Nou dan!
Uiteindelijk kwam ik maar een half uurtje te laat aan op Schiphol, waar m’n date met Ashley plaatsvond. Bij Starbucks, waar ik me verlekkerde aan de Caramel Machiato met extra suiker die zij dronk en ik toch ook wel genoot van een grote cappuccino met extra espressoshots om het geheel niet te melkerig te maken. Het was zo’n perfecte eerste date, waarin alles gewoon vanzelf ging, no awkwardness at all! Ash en ik gaan in juni waarschijnlijk een weekje naar de zon, low budget, alleen maar salades eten, water drinken en vooral heel stil op ons bedje in de zon liggen. Leuk he? Kan nu al niet wachten, twee blonde bloggers op een zonnig eiland, zien jullie het al voor je? Dat moet mooie blogs opleveren!
Goed, Fashionweek. Ik was er om half drie, ruim op tijd, ik haalde m’n kaarten voor de show van Marloes Blaas, had het gezellig met mede Grazia Insiders Manon en Debbie en later met de prachtige Ilanka en de grappige Puck. Marloes was top, toen mochten we weer drie uur wachten op de volgende show, maar wachten is tijdens AIFW geen probleem, want je kijkt je ogen uit. We zaten in de lounge, maakte met afschuwelijke temperaturen outfitfoto’s en toen was het alweer tijd voor Addy.
Na Addy had m’n hoofd en de rest van m’n lichaam het gehad en was het tijd voor het glamourous fabulous Station Sloterdijk. Ik miste net m’n trein, at tegen beter weten in pasta bij Julia’s, kreeg natuurlijk last van m’n buik, kon er eigenlijk niet mee zitten omdat ik wist dat ik over een uurtje toch in bed zou liggen en zo geschiedde. 

Liefs,

>DIARY: Fashionweek (Part I)

>

Photobucket
Photobucket
Photobucket

M’n fashionweek ontmaagding zit er op. En ik wil nooit meer iets anders. Kunnen we dat misschien soms even regelen?

Natuurlijk vertrok ik veel te laat van huis, want ik had ’s ochtends een spannende aankoop gedaan (iMac!!!) en daardoor was ik een klein beetje de tijd vergeten. Stond ik bij de stoplichten, kwam ik er achter dat ik m’n visitekaartjes vergeten was. U-turn gemaakt, bijna drie ongelukken veroorzaakt (grapje) en tien minuten later weer verder waar we gebleven waren.

Oh ja tanken dat moest ook nog, begon dat vervelende lampje zelfs te knipperen. Ik gooi dat ding vol, zie met pijn in mijn hart het schrikbarend hoge bedrag, loop naar de kassa, is er een klein probleempje, de meneer voor mij heeft per ongeluk mijn bedrag afgerekend. Kan gebeuren natuurlijk, maar op dit moment kon ik daar niet echt veel respect voor opbrengen. Ik zuchtte dan ook een aantal keren erg diep (wat de andere klanten ook opviel).

Verder verliep m’n reis voorspoedig, zondere enkele file, en dat in de spits! Bij Sloterdijk ging het echter fout. Ik wilde in de P+R, maar had het adres van het station ingevoerd. Bij het station aangekomen, kon ik natuurlijk de P+R niet vinden, dus hup nieuw adres erin, het adres van de Qpark voor het westerpark. Twee tientjes duurder, maar eh.. I had a show to catch!

De Westergasfabriek was voor mij de hemel. Zo veel mooie mensen, zoveel mensen die ik kende van gezicht, maar die mij natuurlijk helemaal niet kende. Best vreemd, ik heb het idee dat ik ze ken maar zij hebben geen flauw benul wie ik ben. Gekke situatie eigenlijk, toch? Al snel zag ik Debbie en Joyce die ik kende van de Grazia Insiders en direct was ik niet alleen meer. Niet dat ik me een moment alleen voelde, want mensen kijken was vanavond dus gewoon echt fantastisch!

Het was nog een beetje aftasten, met m’n camera, welke instelling kan ik het beste gebruiken? Met de honderdduizend dingen die ik bij me had en die ik continu ‘kwijt’ was. Met het feit dat ik gewoon tussen de fashion-incrowd van Nederland liep.. Ja, het was bijzonder.

Om half elf zat ik weer in m’n auto, een uurtje later was ik thuis. Geflitst en wel, maar daar wil ik nu liever niet over nadenken. Oeps. Morgen met de trein, zal me leren.

Liefs,

>DIARY: About losing my fashionweek virginity

>

Photobucket

Vandaag ga ik mijn Fashionweek maagdelijkheid verliezen, eindelijk. Na jaren verlekkeren bij foto’s van anderen, mag ik eindelijk zelf een paar shows bezoeken en eh… I’m very excited, obviously!

Vandaag staan SIS by Spijkers & Spijkers en Bas Kosters op het programma, m’n outfit ligt al klaar, de nagels zijn gelakt. De batterij van m’n camera zit voor de zekerheid nog even in de oplader. M’n SDkaartje wordt as we speak leeggemaakt. M’n rode lippenstift wacht angstvallig op het moment dat het mij in een schattig clowntje mag veranderen, m’n business cards zijn er klaar voor. M’n tas is nog wel een grote chaos, evenals mijn kamer na het doorpassen van m’n hele kledingkast.

Maar ik ben er klaar voor. Nu nog hopen dat ik levend aankom, dit keer helemaal alleen met m’n kleine autootje door de spits naar Amsterdam, ik heb wel eens voor minder hete vuren gestaan.

Liefs,