Annemerel.com

>Life after Graduation

>

Photobucket

Ik ben al zes weken geen student meer en ik raak er steeds meer aan gewend. Tsja het is balen dat ik tegenwoordig geld op mijn OVchip moet zetten om legaal te reizen en het is ook nog steeds wel een beetje gek dat ik nooit meer ’s ochtends vroeg in de trein naar Amsterdam zit. Maar het voelt wel echt, als mijn leven zeg maar.

Ik ben tegenwoordig een Blogger by Day en een Horecabitch by Night. Vijf dagen in de week werk ik van 16.00u tot sluit, en heel soms van 7.00u tot 16.00u bij Hotel Elzenduin, het bedrijf waar ik eerst 3,5 jaar eigenlijk als ‘bijbaantje’ gewerkt heb. Als receptioniste, als meisje van de bediening, als mailingschrijfster, eigenlijk gewoon een beetje als alles wat op dat moment nodig is en dat bevalt me helemaal prima. Het is in ieder geval afwisselend en nooit saai. En om in zo’n mooi hotel als Elzenduin te werken is natuurlijk ook absoluut geen straf.

Het allermooiste is dat ik heel veel tijd heb om ook andere dingen te doen. Overdag ben ik meestal gewoon vrij. Okee, ik slaap meestal wel uit, want slapen doe ik meestal niet voor twee uur ’s nachts, maar dat hoort erbij. Naast zoveel mogelijk bloggen help ik soms ook andere mensen met teksten en zo bouw ik een beetje een portfolio en ervaring op. Super leerzaam en hopelijk ook vruchtbaar, want het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik in de toekomst de horeca toch een keer verlaat en fulltime kan schrijven en daar ook van kan leven.

Maar ik heb er wel een goed gevoel over. Wanneer het gaat gebeuren dat weet ik niet, maar ik weet zeker dat het gaat gebeuren. Want ik kan het, dat weet ik. Nu moet ik het alleen nog eventjes laten zien.

I’ll keep you posted ladies (& gentleman)

Liefs,

>Genesis.

>

Photobucket
Gisteravond had ik eindelijk een one-on-one date met de fabulous Genesis. Drie jaar geleden stond onze eerste afspraak, ging niet door. Een jaar later stond de volgende, ging ook niet door. Daarna volgde er nog een paar en zelfs een spontaan voicemail bericht met ‘Ben je in de buurt van Den Haag? Kom!’ Maar nee, ik kwam niet, ik was aan het werk.
Maar na de meeting een paar weken geleden kon en wilde ik er ook echt niet meer onderuit. Ik wilde een date met Genesis.
En zo geschiedde. Ik wachtte haar op voor de Bijenkorf met Lily’s Cupcakes. We wandelden door de stad, praatten, lachten, alsof we dit al jaren deden. We aten sushi bij Sumo en ik had meer aandacht voor haar dan voor mijn sushi, nou kijk, that’s a first. Na een half uur, toen ze me eventjes inruilde voor een bezoekje aan het toilet, keek ik voor het eerst weer op mijn telefoon. Oeps, vijf gemiste oproepen en drie smsjes, ja dat zijn mensen niet gewend, dat ik niet vast geplakt zit aan mijn telefoon. Ik kan het dus wel :)
Genesis is iemand die je aandacht voor de volle 100% trekt. Haar verhalen, haar gezichtsuitdrukkingen, haar bewegingen, niks wil je missen, want ze boeit. 
Na de sushi dronken we een glas wijn op Het Plein. Op de banken van het verwarmde terras van Millers. Heerlijk. Vier uur lang gepraat over de zin en onzin van ons leven, slechts 2x afgeleid door eerst een luid-tongend stelletje achter ons en vervolgens een groep die zo in Oh Oh Cherso hadden kunnen zitten. 
Rond middenacht dronken we groene thee op het Centraal Station en ontmoette ik haar prachtige Apollo. Toen ze wegreden en ik naar de tram liep had ik een soort van gevoel van onoverwinnelijkheid. Ik had zo’n energie in mijn buik dat ik wilde rennen, springen, dansen. She made me high.
Can’t wait to meet again :)
Liefs,

>Sundaymornings

>

Photobucket

Je nog een keer omdraaien, omdat het kan. Ontbijten met warme broodjes, croissants, gebakken eitjes, verse vruchtensappen en liters groene thee. Warme douches en zachte handdoeken. Cappuccino en een doos Leonidas bonbons, een rustig muziekje op de achtergrond. Oh how much I love Sundaymornings..

Maar de ochtend loopt alweer ten einde en zo loopt ook mijn relaxstand leeg. Om 12.00u mag ik alweer werken en hoewel ik dat normaal helemaal geen probleem vind, baal ik nu toch wel een beetje. Die strakblauwe lucht ziet er zo aantrekkelijk, aanlokkelijk, goddelijk uit, ik zou het liefst de relaxte ochtend nog even door willen trekken naar een relaxte middag. Met een boekje in de tuin, groene thee, fruit en yoghurt.. Lekker ideetje, helaas niet uitvoerbaar, maar dat overleef ik wel.

Aan al mijn lieve lezers die voor vandaag nog geen strikt noodzakelijke verplichtingen hebben staan; geniet ervan! Ga naar buiten, lees een boek, maak een wandeling, beleef een sportieve uitspatting of waar je ook maar van geniet, maar geniet, want dit soort zondagen zullen we dit jaar niet vaak meer mogen meemaken ben ik bang!

Liefs,

>Week 1

>

Photobucket

Vijf goede, twee slechte dagen. Ik zeg, not bad voor iemand die de laatste weken alleen nog maar slechte dagen had. En dan bedoel ik natuurlijk slecht als in, niet sporten en heel de dag door snacken. Ik heb deze week 30 hele kilometers hardgelopen en heb meer fruit gegeten dan in de afgelopen maand bij elkaar. En ein-de-lijk zijn mijn benen over de spierpijn heen. Na dag een had ik spierpijn, dag twee ging ik weer lopen, had ik dag drie natuurlijk nog meer spierpijn, dag vier was het bijna (let op bijna!) ondraaglijk, maar ik liep door. En nu heb ik dus geen spierpijn meer. Fabulous. Die marathon gaat mij heus wel lukken :) (& I’ll have killer legs by the time!)
Verder heb ik deze week fijn geluncht met vriendinnetje Kim in Den Haag en gedineerd met vriendinnetje Laura, ook in Den Haag. Super gezellig! Laura zag ik de afgelopen drie jaar minstens drie keer in de week, omdat we ieder college samen volgde, nu volgt zij een schakeljaar voor een master, en ben ik.. tsja wat ben ik eigenlijk aan het doen. Goed, dat een andere keer. Maar goed, nu had ik Laura dus voor het laatst 1 op 1 gezien tijdens ons reisje naar Barcelona begin juni. Ja dat is heel erg en dat gaat ons ook nooit meer gebeuren. Fuck distance! Hello best friends :)
Ook heb ik deze week al een boek gelezen, heb ik meer dan veertig uur gewerkt, dronk ik op zondagavond net een glas champagne te veel, dronk ik liters groene thee, onthaarde ik mijn bovenlip met als resultaat een brandwond en een net zo dikke snor, ontving ik acht (bestelde) kledingstukken waarvan ik er zes houd (telt niet telt niet, september al besteld!), besloot ik een kasboekje bij te gaan houden, maakte ik voor het eerst mosselen klaar, keek ik Letters to Juliet, ontving ik eindelijk mijn nieuwe OV chipkaart met 40% NS korting en verpestte ik mijn nieuwe Uggs door er een lading frituurvet over heen te gooien.
Mooi begin! Fijn weekend, until next time!

>How she’s doing

>

Photobucket
Photobucket
Ik moet heel eerlijk bekennen dat mijn goede voornemens voor oktober nog best wel lastig zijn vol te houden. Zo heb ik alweer een jurkje besteld bij ASOS wat betekent dat ik de rest van de maand nog maar een item mag kopen.. terwijl ik nog zooo graag een mooi zwart jurkje wil om in te werken, nette laarsjes met niet al te hoge hak en die niet al te veel lawaai maken op een betonnen vloer. Oh en een winterjas, die heb ik ook echt nodig. Ik heb dus een donkerbruin vermoeden dat dat voornemen of hopeloos gaat falen of dat ik op 1 november naar de winkels storm en drie keer zo veel koop als dat ik normaal in een hele maand zou aanschaffen.

Goed, dat is gelukkig maar een voornemen. Andere voornemen, regelmatiger leven gaat ook nog niet zo als het hoort. Ik eet nog steeds een hele zak chips leeg, drink teveel champagne en zit om drie uur ’s nachts bij de Chinees te eten alsof ik al drie dagen geen voedsel heb binnen gekregen. Heel erg jammer. Maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik het kan, aan het eind van de maand heb ik een regelmatig eet en leefpatroon. Ik ben al wel heel goed op weg met medicijnen (antibiotica tegen acne en antihistamine voor allergieën) op tijd slikken, babysteps.

Maar iets waar ik heeeeel erg goed mee bezig ben, dat is hardlopen. Ik heb in oktober al 25 kilometer hardgelopen, goed he? Vrijdag, zaterdag en zondag liep ik vijf kilometer, vanmiddag liep ik er zelfs tien! In minder dan een uur tijd liep ik gewoon weer tien kilometer en ik ben heel erg trots, want dat had ik vorige week echt nog niet verwacht! En okee ik was wel stuk, maar ik had niet het idee dat de wereld verging (wat ik vorige week na vijf kilometer nog wel had), jaja er is zeer zeker progressie.

En dat is goed, want zondag kwam ik op het fabuleuze idee om een halve marathon te gaan lopen in 2011. Ik wilde dat eigenlijk dit jaar al doen, maar om de een af andere fabelachtige reden kon ik me er toch niet toe zetten. Nu heb ik een aantal andere rennende bloggers verzameld en gaan we met z’n allen. Sommigen twijfelen nog wel of ze het redden, maar hallo, ik zeg gewoon dat we het redden. Als je vanaf nu iedere maand een kilometer langer rent dan de de week ervoor, ben je half maart (city-pier-city) klaar voor een halve marathon, klinkt te doen toch?

Dus lieve meiden (en jongens) als jullie nu denken, he dat wil ik ook! Doe het dan! Dan kunnen we in maart met z’n alle laten zien dat we het heus wel kunnen, als we het maar graag genoeg willen!

Liefs,
Annemerel

Liefs,